ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΛΙΣΣΑ ΤΩΝ ΜΑΛΙΩΝ

Το λάθος του Δήμου Χερσονήσου

Γράφει ο Ηοmο Sapiens

Μανχάταν Νέας Υόρκης 11-9-2011. Τα χρόνια που πέρασαν από το μεγάλο μακελειό δεν μπόρεσαν να απαλύνουν τον τόσο πόνο. Προσκυνητής κι εγώ προσήλθα με ένα κερί στο χέρι για να τιμήσω την μνήμη της γνωστής μου κοπέλας από τον Αποκόρωνα που ήταν μεταξύ των θυμάτων. Σκυμμένα κεφάλια, θλίψη και πόνος διάχυτος κι όμως υπήρχε κάτι που έλαμπε! Ήταν το κόσμημα που κρεμόταν από το λαιμό μιας κοπέλας που λαμποκοπούσε στο αμυδρό φως των κεριών. Ναι ήταν οι μέλισσες των Μαλίων! Υπέθεσα πως ήταν Ελληνίδα κι όμως ήταν από το Μεξικό όπως μου είπε αλλά είχε έρθει κάποτε στην Κρήτη και πήρε μαζί της αυτό το υπέροχο μινωικό κόσμημα!

Μουσείο του Λούβρου τον περασμένο Οκτώβριο. Μιλιούνια τα εφήμερα ανθρωπάκια συνωστίζονται μπροστά από το άγαλμα της αθάνατης θεάς της ομορφιάς και προσπαθούν να βγάλουν μια φωτογραφία μαζί της σαν να πρόκειται για την πιο διάσημη σταρ του Χολυγούντ. Δίπλα μου ένα ζευγάρι έδειχνε πανευτυχές που βρισκόταν μπροστά στην Αφροδίτη και έλαμπε το πρόσωπο τους όσο έλαμπαν και τα κοσμήματά τους. Ο διπλός μινωικός πέλεκυς στο λαιμό του άνδρα και οι μέλισσες των Μαλίων στο στήθος της γυναίκας. Απ΄ αυτά και από όλη τη φυσιογνωμία τους πίστεψα πως ήσαν Έλληνες, αλλά και πάλι έπεσα έξω. Ήσαν από την Ελβετία και απλά είχαν έρθει στην Κρήτη και στα Μάλια που τα λατρεύουν και είχαν πάρει μαζί τους αυτά τα υπέροχα ενθύμια!

Να όμως και το δικό μου συναισθηματικό δέσιμο με αυτό το διαχρονικό κόσμημα… Μαθητής του Γυμνασίου Τζερμιάδων ήλθαμε εκδρομή στο Ηράκλειο με επικεφαλής έναν βαθυστόχαστο καθηγητή τον Τζαγκαράκη Γιώργο από τα Μάλια. Πρώτο μέλημά του να μας πάει στον τάφο του Καζαντζάκη στο Μαρτινέγκο και στη συνέχεια στο μουσείο όπου μας έκανε μια τόσο πλήρη ξενάγηση που στο τέλος αναρωτιόμαστε αν γεννήθηκε και μεγάλωσε εκεί μέσα.

Κάποια στιγμή σταμάτησε σε μια χαμηλή βιτρίνα, μας συγκέντρωσε όλους γύρω του, μας έδειξε αυτό το υπέροχο χρυσό κόσμημα και άρχισε να μας αναλύει τι ακριβώς παριστάνει. Είδαμε τις δύο αντικριστές μέλισσες, το μέλι που στάζει από τα φτερά τους, την κηρύθρα που φτιάχνουν σαν υφάντρες με τα πόδια τους και ύστερα με βραχνή φωνή, τσακισμένη από την συγκίνηση μας είπε πως αυτό το μοναδικό κόσμημα με την τόση έμπνευση και πρωτοτυπία του δημιουργού του, βρέθηκε στο ανάκτορο των Μαλίων. Ήταν εμφανής η προσπάθεια του να κρατήσει την ψυχραιμία του, δεν κατάφερε όμως να συγκρατήσει τα δάκρυα του που πλημμύρησαν τα μάτια του. Το όλο αυτό σκηνικό μπροστά σ’ αυτό το έκθεμα, εμένα προσωπικά με έκανε να λατρέψω τα μουσεία.

Και ερχόμαστε τώρα στην τραγική σημερινή πραγματικότητα: Ο μόνος Δήμος της Ελλάδας και κάθε αντίστοιχη αυτοδιοίκηση παγκοσμίως που θα μπορούσε να έχει για λογότυπο του ένα διάσημο κόσμημα αναγνωρίσιμο σε όλη την υφήλιο είναι ο Δήμος Χερσονήσου κι όμως το πέταξε στα σκουπίδια και επέλεξε κάποιο που ελάχιστα διαφέρει από το σήμα του Λ.Α.Ο.Σ., του υπό διάλυση κόμματος του Καρατζαφέρη, όπως ευφυώς το παρομοίασε ένα σημαντικό πρόσωπο του ίδιου Δήμου. Ενώ λοιπόν όλα τα περιουσιακά στοιχεία του πρώην Δήμου Μαλίων μεταβιβάστηκαν στον νέο Καλλικρατικό Δήμο Χερσονήσου έμεινε στα αζήτητα το πιο σημαντικό και ανεκτίμητο. Λες και άξιζαν πιο πολύ τα αυτοκίνητα και τα κτίρια! Μήπως επειδή ήταν το λογότυπο του πρώην Δήμου Μαλίων; Μα και τα κτίρια ήταν του πρώην αυτού Δήμου και τα αυτοκίνητα, ακόμα και το ανάκτορο των Μαλίων στον ίδιο δήμο άνηκε. Να το ανατινάξουμε λοιπόν τώρα, όπως κάνουν οι τζιχαντιστές για να μην μας θυμίζει τίποτα τα Μάλια; Κι όμως οι Μαλιώτες τα παραχώρησαν όλα στον νέο Δήμο ενώ είχαν κάθε δικαίωμα να διεκδικήσουν ακόμα και αυτή την έδρα του νέου Δήμου και κατά τη γνώμη μου κακώς δεν το απαίτησαν. Το υποστηρίζω εγώ αυτό χωρίς να είμαι Μαλιώτης.

Τελευταία λοιπόν διάβασα σ’αυτήν εδώ την εφημερίδα για ένα πλήθος εκδηλώσεων που γίνονται από φορείς των Μαλίων για τα 100 χρόνια από τις ανασκαφές του Ιωσήφ Χατζηδάκη στο ανάκτορο των Μαλίων. Μήπως πρωταρχική επιδίωξη θα πρέπει να τεθεί αυτή η επανόρθωση μιας τέτοιας ασυγχώρητης ενέργειας και απόφασης και το κόσμημα να αποτελέσει πλέον το λογότυπο του Δήμου Χερσονήσου; Η τιμή θα είναι για τον Δήμο και όχι για το κόσμημα! Είναι ή δεν είναι τα Μάλια και το ανάκτορο τους κομμάτι πια του Δήμου Χερσονήσου; Πήραν που πήραν αμαχητί το όνομα του Δήμου που λόγω ιστορίας θα έπρεπε να ονομαστεί Δήμος Μαλίων γιατί τόσο μίσος ή έστω αδιαφορία για το τόσο διάσημο εύρημα;

Ευτυχώς ο καθηγητής μου πρόλαβε και πέθανε νωρίς, πριν μετατραπούν τα δάκρυά του σε απέραντη οργή! Πού είναι όμως οι σημερινοί ταγοί των Μαλίων; 

http://www.patris.gr/articles/280417?PHPSESSID#.VUC3h5ONNP-