Κυριακή 3 Μαΐου 2015

Πρωτομαγιά σε ταβερνάκι



Πρωτομαγιά σε ταβερνάκι




Γράφει ο Θεοφάνης Γραικιώτης 
 
ΟΧΙ. Παράπονο δεν είχα.
Και το τραπεζάκι δίπλα στο ποταμάκι.
Και τα νερά πεντακάθαρα. Κελάρυσμα όχι αστεία.
Και τα πλατάνια με την σκιά τους .
Και τα καταρακτάκια πιο πάνω.
Και τα πουλάκια τσιου-τσιου.
Κανένα παράπονο. Το στομάχι μόνο παραπονιότανε
Γουργούριζε.
Τώρα τι να σου κάνει κι αυτό
Απ τη μια τα κοκορέτσια να ροδοκοκκινίζουν
Απ την άλλη η ευωδιαστή τσίκνα τους
Τι να σου κάνει μετά το στομάχι.
Τον ΜΑΗ τον πιάσαμε.
Το Γκαρσόνι ΟΧΙ.
Άφαντο.
Πολυκοσμία. Τι να σου κάνει κι αυτό;;;;;;;;
Υψώναμε τα χέρια
-ΓΚΑΡΣΟΟΟΟΟΝ
Υψώναμε την φωνή
-ΓΚΑΡΣΟΟΟΟΟΟΟΟΟΝ
Η τρίχα υψωνόταν μόνη της...
Κι όσο όλα τούτα υψωνόντουσαν
τόσο έπεφτε το ηθικό.
Τότε πήρα την απόφαση
Πήρα και την παραγγελία της παρέας.
Έτρεξα στην κουζίνα.
Σε λίγο. Η προσγείωση
Με τον δίσκο στο χέρι στο τραπέζι μας
προσγείωνα την παραγγελία μας.
Και τότε ανακάλυψα πόσο ΠΕΡΙΖΗΤΗΤΟΣ ήμουν.
-Ελάτε και σε μας καλέ, ο ένας
-Δηλαδή θα μας βρουν τα Χριστούγεννα για να παραγγείλουμε, ο άλλος
-Θα διαμαρτυρηθώ στην Διεύθυνση ,ο τρίτος
Πλησίασα τον Διαμαρτυρόμενο.
-Γράφετε  ,με διέταξε
-Ένα κοκορέτσι. Ενα τουρλουμπούκι
Μία τυρόπιττα.
Το μικρό τσίριξε
-Και πατάτες καλέ μπαμπά. Μην ξεχάσεις τις πατάτες
-Και πατάτες, συμπλήρωσε ο Διαμαρτυρόμενος
Η γιαγιά έπιασε το μπαστούνι
-Και χόρτα. .. είπε φωναχτά, λόγω του ότι βαριάκουε
-ΑΓΡΙΑ χόρτα, αγρίεψε ο Διαμαρτυρόμενος
-Και να μην αργήσουν. ΠΕΙΝΑΜΕΕΕΕ
-Για τα' άλλα δεν ξέρω, είπα σεμνά. Τα χόρτα ίσως αργήσουν
-Γιατι;;;; ρώτησε ο Διαμαρτυρόμενος.
-Διότι είναι ήρεμα και δεν ξέρω πόση ώρα θα κάνει ο μάγειρας να τα' αγριέψει
Ο Διαμαρτυρόμενος με αγριοκοίταξε
-Γιατί δεν σημειώνεις αυτά που παραγγέλνω.
-Δεν χρειάζεται απάντησα
ΓΙΑΤΙΙΙ;;;; αγρίεψε περισσότερο
Γιατί κι εγώ πελάτης είμαι όπως και σεις κύριε, απήντησα χαμογελαστά
-Και γιατί ήρθες ρε φίλε;;; με ρώτησε νευριασμένος
-Διότι με φωνάξατε απήντησα. Δεν χαλώ χατίρι σε κανένα.
Όχι δεν μ' έστειλε στον διάολο.
Στην παρέα του μόνο είπε.
-Γκαρσόν είναι. Αλλά Γκαρσόν μαϊμού......
Καθώς απομακρυνόμουνα άκουσα πάλι την γιαγιά
-Και τα χόρτα. Μην ξεχάσετε τα χόρτα. Νάνε άγρια....

facebook/Theofanis Graikiotis

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου