Τάκης Κατσιμάρδος : Αναζητώντας ταυτότητες

Αναζητώντας ταυτότητες

 

Η κυβέρνηση υποστηρίζει επίμονα ότι έχει και ακολουθεί οδικό χάρτη εξόδου από την κρίση. Με αρχικό σταθμό την ερχόμενη άνοιξη κι ένα αναπτυξιακό σχέδιο made in Greece. Αν και στο παρελθόν έχει καταθέσει κι άλλους χάρτες πορείας (απαλλαγή από τα μνημόνια, ενδιάμε­ση συμφωνία κ.ά.), τώρα προσκομίζει τεκμήρια για του λόγου το αληθές. Επιβεβαιώνεται, άλλωστε, από τις τελευταίες εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς και ειδικά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Μένει να δούμε τη συνέχεια, μ' ενδιά­μεσους κομβικούς σταθμούς τα υπόλοιπα προαπαιτούμενα των εταίρων-δανειστών, την αξιολόγηση του προγράμματος και την έναρξη της συζήτησης για το μέγα ζήτημα της απομείωσης, με τον έναν ή άλλο τρόπο, του χρέους. Από αυτά θα κριθεί και από τη δυνατότητα να «τρέξει» ένα παράλληλο εξω-μνημονιακό πρόγραμμα.

Μαζί με αυτά και όντας αιχμάλωτη της δημοσιονομικής πολιτικής λιτότητας και τη χώρα σε καθεστώς επιτροπείας, η κυβέρνηση φαίνεται, πλέον, να βαδίζει με σταθερότητα. Ανεξαρτήτως του κλίματος αβεβαιότητας, που καλλιεργούν οι αντίπαλοί της, προαναγγέλλοντας συνεχώς Αρμαγεδδώνες.

Ισως για πρώτη φορά από την εκλογική νίκη του Ιανουαρίου ξέρει τι θέλει, πού ακριβώς βρίσκεται και πού πατάει. Παρά το γεγονός ότι ως πολιτικός φορέας και εκφραστής κοινωνικών-ταξικών συμφερόντων έχει προβλήματα ταυτότητας στην τρέχουσα φάση. Οι σταθερές του παρελθόντος, όπως αυτές προδιαγράφονται στα καταστατικά και προγραμματικά κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκο­νται σε κατάσταση ρευστότητας. Η διαδικασία της αυτο-ταυτοποίησης προφανώς θα είναι συνάρτηση της επιτυχίας ή αποτυχίας του κυβερνητικού έργου. Το τελευταίο, βεβαίως, δεν εξαρτάται μόνο και κυρίως από την ίδια την κυβέρνηση, τις ικανότητες ή την ανικανότητά της. Καθοριστικός παράγοντας είναι το ευρωπαϊκό περιβάλλον, που μοιάζει με κινούμενη άμμο το τελευταίο διάστημα.

Απέναντί της έχει μια «ευρωπαϊκή» αντιπολίτευση, για να μείνουμε μόνο στα κόμματα του πάλαι ποτέ τόξου της ζώνης του ευρώ, τα οποία σήμερα για πρώτη φορά, επίσης, δεν ξέρουν τι ακριβώς θέλουν. Αν εξαιρέσουμε, βεβαίως, την τυφλή αντιπολιτευτική ρητορική και την επιδίωξη άσκησης κυβερνητικής εξουσίας. Σύμπαντα έχουν, επιπλέον, πρόβλημα αυτογνωσίας και ταυτότητας, αλλά και ηγετικών ομάδων, σε διαφορετικούς βαθμούς. Σε αυτό οφείλεται απλουστευτικά και η πολιτική τακτική του ΟΧΙ σε ΟΛΑ, ΝΑΙ στο ΤΙΠΟΤΑ.

Αυτός ο γενικευμένος, λίγο-πολύ, πολιτικός αγνωστικισμός, εκτός των άλλων, παράγεται και από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η κοινωνία και η χώρα ως εθνική οντότητα. Αν πράγματι ισχύει αυτό, η κρίση του πολιτικού συστήματος θα είναι παρούσα και στο προβλεπτό διάστημα. Ενδημική σε καθεστώς λιτότητας και επιτροπείας...

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=28326&subid=2&pubid=64295051