ΘΥΜΙΟΥ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ : Δεν είναι αυτή η Νέα Δημοκρατία

Αιδώς, Αργείοι...

 

Του ΘΥΜΙΟΥ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

Η εύλογη απορία του κόσμου της Νέας Δημοκρατίας (και εννοώ τους απλούς ψηφοφόρους και όχι τα κομματικά στελέχη) γιατί κανείς δεν υπερασπίζεται την ιστορία της παράταξης, και ιδιαίτερα την περίοδο διακυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή, έχει λογική εξήγηση. Γιατί ελάχιστοι από τους βουλευτές της πιστεύουν στον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που θυμήθηκε ξαφνικά τη μικρομεσαία τάξη. Ένας πολιτικός παραδοσιακά αντίθετος με όσα πρεσβεύει ο ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός. Δηλαδή, δικαιοσύνη στην οικονομία, σεβασμό στο δικαίωμα της εργασίας, προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. 

Ο Άδωνις Γεωργιάδης λειτουργεί σαν να βρίσκεται στον ΛΑΟΣ του 3% και ο Απόστολος Τζιτζικώστας θέλει να τα αλλάξει όλα… γενικά. Χωρίς σχέδιο, χωρίς προοπτική, χωρίς ιδεολογική ταυτότητα. Θα περίμενα -και εξακολουθώ να περιμένω- ότι ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης θα ξεχώριζε από αυτό το πολιτικό τίποτα και θα έβγαινε μπροστά να υπερασπιστεί, όπως όφειλε, την ιστορία της παράταξης, στην οποία και ο ίδιος έχει περίοπτη θέση αλλά και σοβαρότατη ευθύνη. Μάταια, όμως.

Η απαίτηση του ψηφοφόρου της Νέας Δημοκρατίας από τον Μεϊμαράκη είναι σαφέστατη και δικαιολογημένη. Τον θέλει μπροστάρη στον αγώνα της επιστροφής της παράταξης στις ρίζες της. Ξέρει ότι από τους τέσσερις υποψηφίους είναι ο μόνος που μπορεί να αλλάξει την εικόνα καταστροφής και την πορεία διάλυσης που διαγράφεται για το κόμμα. Αν οι πλάτες του δεν αντέχουν τέτοιο βάρος, θα έπρεπε ο ίδιος, συμπαρασύροντας και τους υπόλοιπους, να ζητήσει από τον Κώστα Καραμανλή να επιστρέψει και να ξεκινήσει από την αρχή την προσπάθεια ανασυγκρότησης της Νέας Δημοκρατίας.

Είμαι σίγουρος ότι αυτή η προοπτική -του να ζητηθεί από όλους η επιστροφή του Κώστα Καραμανλή- πέρασε από το μυαλό πολλών στελεχών της παράταξης. Θεωρώ, όμως, ότι ποτέ δεν έγινε πράξη γιατί πολύ απλά θα σηματοδοτούσε την παραδοχή της αποτυχίας της πολιτικής που ακολούθησε η Νέα Δημοκρατία από το 2009 και μετά. Μπροστά, λοιπόν, στα δικά τους κομματικά συμφέροντα αψηφούν τις επιθυμίες και εντέλει και τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Παραδεχτείτε το, επιτέλους. Ντρέπεστε να φωνάξετε πίσω τον Κώστα Καραμανλή για να μην παραδεχτείτε ότι αποτύχατε. Αιδώς, Αργείοι. Διαγράψατε μια πορεία σαράντα χρόνων. Κάνατε πιστούς ψηφοφόρους να πιστέψουν ότι έκαναν λάθος που στήριζαν με την ψήφο τους τη μεγάλη παράταξη της Κεντροδεξιάς.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, καταψηφίζετε και το νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ, που προσπαθεί να βάλει μια τάξη σε έναν χώρο που πολέμησε με μένος τη μικρομεσαία τάξη και τους εργαζομένους αυτής της χώρας. Ξεχάσατε ότι αυτά τα ΜΜΕ ήταν η βασική αιτία για τις εκλογικές ήττες της παράταξης μέχρι το 2009. Τα ίδια Μέσα ευνόησαν τη Νέα Δημοκρατία από το 2012 έως το 2015 και είδατε τα αποτελέσματα. Δεν σας αρέσουν οι καθαρές λύσεις ούτε η αντιπαράθεση με τα μεγάλα συμφέροντα και τα γνωστά επιχειρηματικά τζάκια. Ή κάνετε τα στραβά μάτια ή τους στηρίζετε. Ο λαός, όμως, έχει κουραστεί και έχει εξαθλιωθεί από αυτές τις πολιτικές. Γι' αυτό σας γύρισε την πλάτη. Αυτά τα συμφέροντα και αυτά τα τζάκια επέβαλαν στον Σαμαρά τη διαγραφή μου. Ο λόγος ήταν απόλυτα κατανοητός. Αγωνιζόμουν μαζί με τους συναδέλφους μου να σώσω τη δουλειά μου. Το σύστημα που υπηρετείτε και εντέλει επιβάλατε δεν θέλει ούτε αγωνιστές ούτε μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Θέλει εργασιακό σκλαβοπάζαρο, κυριαρχία των ιδιωτικών μονοπωλίων, μισθούς Πακιστάν, πείνα και εξαθλίωση. Ναι, το καταφέρατε.

Μας τα πήρατε όλα, εκτός από το μυαλό, την ψυχή και τη φωνή μας. Όσο σκεφτόμαστε τόσο θα το φωνάζουμε: Δεν είναι αυτή η Ελλάδα μας. Δεν είναι αυτή η Νέα Δημοκρατία. Δεν μας αρέσει το μέλλον που μας ετοιμάζετε. Φύγετε τώρα. Είναι η μόνη υπηρεσία που μπορείτε να προσφέρετε στην πατρίδα.

ΥΓ.1: Ο ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός είναι ένα ιδεολογικό κίνημα που υπερασπίζεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και, δικαιώνοντας την εργασία, παράγει ίσες ευκαιρίες οικονομικής ευημερίας για όλους. Το κράτος παρεμβαίνει και προστατεύει την κοινωνία από τη βουλιμία των καρτέλ και των μεγάλων επιχειρήσεων. Αντίθετα, ο κοινωνικός φιλελευθερισμός ή σοσιαλισμός, αν προτιμάτε, προάγει και εκφράζεται με τον λαϊκισμό και ευνοεί πολιτικές καριέρες με μηδαμινή προσφορά προς την πατρίδα.

ΥΓ.2: Δική μου επιθυμία είναι η επανίδρυση της Κεντροδεξιάς με αρχές και αξίες που έχει ανάγκη η κοινωνία. Με αξίες πατριωτισμού (όχι εθνικισμού), δημοκρατίας, ελευθερίας. Σαν αυτές που θεμελίωσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και υιοθέτησαν οι συνεργάτες του (π.χ., ο Παναγής Παπαληγούρας - κρατικοποίηση Ολυμπιακής, Εμπορικής).

ΥΓ.3: Για να ηγηθείς μιας τόσο μεγάλης παράταξης (όσο ήταν μέχρι το 2009), πρέπει να σέβεσαι την ιστορία της και να διδάσκεσαι από τις επιτυχίες και τα λάθη της. Να θυμάσαι ότι το καλύτερο κρασί δεν είναι το νέο αλλά αυτό… που παλιώνει.

ΥΓ.4: Γιατί κανείς ΔΕΝ ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΕΙ τις μεγάλες επιτυχίες του Καραμανλή (Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, Βουκουρέστι, «βασικός μέτοχος», ΕΛΣΤΑΤ / Γεωργίου, δικαίωση από τον Άρειο Πάγο όλων των τεχνητών σκανδάλων); Γιατί όλοι κατάπιαν τη γλώσσα τους; Τι συμβαίνει; Ποιους προστατεύουν;

Το μυρμήγκι όταν βγάζει φτερά πέφτει στη θάλασσα. Ας παραδειγματιστούν όλοι από την πολιτική πορεία όσων θέλησαν να διαγράψουν την ιστορία της. 

"ΤΟ ΠΑΡΟΝ"