Ανοικτός διάλογος - «Ταξική μεροληψία» στην πράξη
Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών
Δύο
ήταν -και είναι- τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά των μνημονιακών
προγραμμάτων, η εφαρμογή των οποίων, κάτω από την προμετωπίδα
«νεοφιλελευθερισμός και λιτότητα», έχει οδηγήσει τη χώρα μας στο χείλος
της καταστροφής, ενώ ταυτόχρονα διαλύει συστηματικά ένα μεγάλο τμήμα των
ευρωπαϊκών κοινωνιών.
– Το πρώτο βασικό τους στοιχείο είναι ο έντονα ταξικός - εκμεταλλευτικός τους χαρακτήρας. Κάτω από την «ταμπέλα» του ελεύθερου ανταγωνισμού και της ορθολογικής δημοσιονομικής διαχείρισης οικοδομείται με ραγδαίους ρυθμούς η κοινωνία του «ενός τρίτου»… Ένα ποσοστό της τάξεως του 5% - 10% θα απολαμβάνει το καθεστώς της άνισης αναδιανομής και της καταλήστευσης του εθνικού και κοινωνικού πλούτου, ενώ, διατεταγμένο σε περιφερειακούς, ομόκεντρους, κοινωνικοοικονομικούς «κύκλους», ένα άλλο ποσοστό της τάξεως του 20% θα «επωφελείται» είτε από τα «περισσεύματα» είτε «συνεργαζόμενο», κατά περιπτώσεις, με τον κεντρικό - νεοφιλελεύθερο πυρήνα…
Η κοινωνία των «δύο τρίτων», για την οποία έγινε τόσος λόγος κατά τις δύο προηγούμενες δεκαετίες, μοιάζει, μπροστά στην τραγική πραγματικότητα που ζούμε σήμερα, ένας αληθινός παράδεισος…
– Το δεύτερο «πυρηνικό» στοιχείο των μνημονιακών αυτών στρατηγικών είναι η διάλυση των πολιτικών συστημάτων και η πλήρης υποταγή των κομμάτων και των φορέων διακυβέρνησης.
Το «τέθριππο» των μνημονιακών επιλογών οδήγησε στη χώρα μας το «κουαρτέτο» των Γ. Παπανδρέου - Ευ. Βενιζέλου - Λ. Παπαδήμου και Αντ. Σαμαρά… ενώ η διαπλοκή και το σύστημα Σόιμπλε αγωνίζονται να βρουν διαδόχους στο «νεοφιλελεύθερο - ακροδεξιό καθαρόαιμο» που εκπροσωπεί ο Κ. Μητσοτάκης…
Εθνικοί - ταξικοί διαχωρισμοί
Όμως η διάλυση των κοινωνιών του
Νότου και η βίαιη επιβολή μιας αδίστακτης οικονομικοπολιτικής εξουσίας,
την οποία εκφράζει τα τελευταία χρόνια η γερμανική ελίτ και η γερμανική
ηγεσία, διαμορφώνουν πανευρωπαϊκά έναν νέο τύπο εθνικών - ταξικών
αντιθέσεων και διαχωρισμών, που αποτελεί πρωτοφανές ιστορικά γεγονός για
την Ευρώπη.
Η Ευρωζώνη των πολλών ταχυτήτων, που προωθεί το «σύστημα» Σόιμπλε, με τους διαχωρισμούς «πλούσιοι - φτωχοί», «ανταγωνιστικοί και αποτυχημένοι», θέτει επίσημα τους ταξικούς διαχωρισμούς όχι μόνο σε κοινωνικοοικονομικό αλλά και σε εθνικοφυλετικό επίπεδο. Όσο για την «ηθικού» τύπου ταξικότητα, αυτή αναδεικνύεται μέσα από τις αντιθέσεις μεταξύ του υπεύθυνου - αυτοπεριοριζόμενου προτεστάντη και του ανεύθυνου και ασύδοτου τεμπέλη του Νότου…
Όσοι, συνεπώς, θεωρούν ότι τα μνημονιακά προγράμματα που επιβλήθηκαν στη χώρα μας έχουν αυστηρά οικονομικό - εξορθολογιστικό χαρακτήρα βρίσκονται μακράν της πραγματικότητας. Η βίαιη μείωση του εισοδήματος, η δομικού τύπου ύφεση που ακολούθησε, η διάλυση της κρατικής δομής, η αποδυνάμωση ή και διάλυση των κοινωνικών θεσμών, το ξεπούλημα της εθνικής και δημόσιας περιουσίας αποτελούν στρατηγικά στοχευμένες επιλογές, που έχουν μείζονα πολιτικοκοινωνικό χαρακτήρα: Τη διάλυση των θεσμικών - κοινωνικών συλλογικοτήτων, τη χειραγώγηση των κομμάτων, την υποταγή και αυτοενοχοποίηση των πολιτών.
Αυτό τον στόχο τον πέτυχαν, ως έναν μεγάλο βαθμό, στις επιμέρους πτυχές του. Εκείνο που δεν κατάφεραν ήταν να υποτάξουν, να υποδηλώσουν και να απαξιώσουν τον ελληνικό λαό, αν και πέτυχαν να τον εξαθλιώσουν.
Σ' αυτήν την ιστορική στροφή βρισκόμαστε σήμερα. Εάν όμως δεν κατανοήσουμε τη «μεγάλη εικόνα», τις μείζονες ιστορικές διεργασίες που συντελούνται και λειτουργούν σε βάρος της χώρας μας, τότε δεν θα μπορέσουμε να αναζητήσουμε διέξοδο.
Η Ευρωζώνη των πολλών ταχυτήτων, που προωθεί το «σύστημα» Σόιμπλε, με τους διαχωρισμούς «πλούσιοι - φτωχοί», «ανταγωνιστικοί και αποτυχημένοι», θέτει επίσημα τους ταξικούς διαχωρισμούς όχι μόνο σε κοινωνικοοικονομικό αλλά και σε εθνικοφυλετικό επίπεδο. Όσο για την «ηθικού» τύπου ταξικότητα, αυτή αναδεικνύεται μέσα από τις αντιθέσεις μεταξύ του υπεύθυνου - αυτοπεριοριζόμενου προτεστάντη και του ανεύθυνου και ασύδοτου τεμπέλη του Νότου…
Όσοι, συνεπώς, θεωρούν ότι τα μνημονιακά προγράμματα που επιβλήθηκαν στη χώρα μας έχουν αυστηρά οικονομικό - εξορθολογιστικό χαρακτήρα βρίσκονται μακράν της πραγματικότητας. Η βίαιη μείωση του εισοδήματος, η δομικού τύπου ύφεση που ακολούθησε, η διάλυση της κρατικής δομής, η αποδυνάμωση ή και διάλυση των κοινωνικών θεσμών, το ξεπούλημα της εθνικής και δημόσιας περιουσίας αποτελούν στρατηγικά στοχευμένες επιλογές, που έχουν μείζονα πολιτικοκοινωνικό χαρακτήρα: Τη διάλυση των θεσμικών - κοινωνικών συλλογικοτήτων, τη χειραγώγηση των κομμάτων, την υποταγή και αυτοενοχοποίηση των πολιτών.
Αυτό τον στόχο τον πέτυχαν, ως έναν μεγάλο βαθμό, στις επιμέρους πτυχές του. Εκείνο που δεν κατάφεραν ήταν να υποτάξουν, να υποδηλώσουν και να απαξιώσουν τον ελληνικό λαό, αν και πέτυχαν να τον εξαθλιώσουν.
Σ' αυτήν την ιστορική στροφή βρισκόμαστε σήμερα. Εάν όμως δεν κατανοήσουμε τη «μεγάλη εικόνα», τις μείζονες ιστορικές διεργασίες που συντελούνται και λειτουργούν σε βάρος της χώρας μας, τότε δεν θα μπορέσουμε να αναζητήσουμε διέξοδο.
Μνημόνιο: «Ταξική μεροληψία» υπέρ των προνομίων και της διαπλοκής
Το τρίτο Μνημόνιο κατασκευάσθηκε με στόχο να προκαλέσει έντονα
κοινωνικά προβλήματα και να αναδείξει οξείες διαφοροποιήσεις στο μπλοκ
της κοινωνικής - ταξικής πλειοψηφίας που στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ και την
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στις τρεις κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις.
Η λυσσώδης εμμονή για μείωση των συντάξεων, τα φορολογικά μέτρα που έπρεπε να επιβληθούν διά μιας στους αγρότες, οι αφόρητες πιέσεις και εκβιασμοί των δανειστών για την κάλυψη των ασφαλιστικών ταμείων από τα γλίσχρα έως ανύπαρκτα εισοδήματα επιστημόνων και μικρομεσαίων επαγγελματιών αποτυπώνουν με απόλυτη ενάργεια τις πολιτικοκοινωνικές και ιδεολογικές σκοποθεσίες του συστήματος Σόιμπλε και των συμφερόντων που αυτό εκπροσωπεί.
Η ελληνική κυβέρνηση -πολύ σωστά- προσπαθεί να προωθήσει μια δέσμη ρυθμίσεων ώστε να αμβλύνει ή και να αναστρέψει τον ταξικό χαρακτήρα που θέλει να επιβάλει το «κουαρτέτο». Η αποκαλούμενη -κωδικοποιημένα- «ταξική μεροληψία» των μέτρων εκφράζει ευθέως αυτήν τη στρατηγική.
Τι σημαίνει «ταξική μεροληψία»; Σημαίνει ότι ισχύει το κριτήριο της κοινωνικής δικαιοσύνης στην κατανομή των βαρών, σημαίνει πρόνοια υπέρ των αδυνάτων, σημαίνει ότι οι όποιες επιβαρύνσεις θα πρέπει να αντιστοιχούν σε υπαρκτά εισοδήματα και όχι σε υποθετικά…
Η λυσσώδης εμμονή για μείωση των συντάξεων, τα φορολογικά μέτρα που έπρεπε να επιβληθούν διά μιας στους αγρότες, οι αφόρητες πιέσεις και εκβιασμοί των δανειστών για την κάλυψη των ασφαλιστικών ταμείων από τα γλίσχρα έως ανύπαρκτα εισοδήματα επιστημόνων και μικρομεσαίων επαγγελματιών αποτυπώνουν με απόλυτη ενάργεια τις πολιτικοκοινωνικές και ιδεολογικές σκοποθεσίες του συστήματος Σόιμπλε και των συμφερόντων που αυτό εκπροσωπεί.
Η ελληνική κυβέρνηση -πολύ σωστά- προσπαθεί να προωθήσει μια δέσμη ρυθμίσεων ώστε να αμβλύνει ή και να αναστρέψει τον ταξικό χαρακτήρα που θέλει να επιβάλει το «κουαρτέτο». Η αποκαλούμενη -κωδικοποιημένα- «ταξική μεροληψία» των μέτρων εκφράζει ευθέως αυτήν τη στρατηγική.
Τι σημαίνει «ταξική μεροληψία»; Σημαίνει ότι ισχύει το κριτήριο της κοινωνικής δικαιοσύνης στην κατανομή των βαρών, σημαίνει πρόνοια υπέρ των αδυνάτων, σημαίνει ότι οι όποιες επιβαρύνσεις θα πρέπει να αντιστοιχούν σε υπαρκτά εισοδήματα και όχι σε υποθετικά…
Δεν υπάρχουν αταξικά μέτωπα
Ασφαλώς, τα μέτωπα και οι
συμπαρατάξεις που διαμορφώνονται στις αντιδράσεις και στις
κινητοποιήσεις δεν είναι ομοιογενή. Στο εσωτερικό των κοινωνικών ομάδων
και επαγγελματιών που αντιδρούν σήμερα υπάρχουν έντονες ταξικές
αντιθέσεις και ριζικές διαφοροποιήσεις.
Υπάρχουν επιστήμονες-επαγγελματίες που θησαύριζαν και των οποίων τα ονόματα «κοσμούν» τις λίστες των φοροφυγάδων, ενώ οι ίδιοι εκμεταλλεύονται νέους επιστήμονες που εργάζονται κατ' αποκοπήν ή με το «μπλοκάκι»… Υπάρχουν πλούσιοι αγρότες-μεγαλοκτηματίες που δηλώνουν εισοδήματα της τάξεως των 10.000 ευρώ ετησίως, υπάρχουν εταιρείες-σπείρες που νέμονται το ΕΣΠΑ και τις αγροτικές αποζημιώσεις, που εντάσσονται στο κύκλωμα της διαπλοκής και των πελατειακών σχέσεων. Κι όλοι αυτοί δεν έχουν καμιά σχέση, κανένα κοινό συμφέρον με τον φτωχό αγρότη που αγωνίζεται για τον επιούσιο…
Για ποια μέτωπα, συνεπώς, μιλάμε; «Ου συγχρώνται γαρ Ιουδαίοι, Σαμαρείταις»…
Γι' αυτό και η στρατηγική της «ταξικής μεροληψίας» πρέπει να αποτυπωθεί πλήρως και λεπτομερώς στα συγκεκριμένα μέτρα, σε συγκριτικούς πίνακες, σε διατάξεις όπου ο κάθε πολίτης θα αναγνωρίσει τον εαυτό του και θα μπορέσει να κρίνει ψύχραιμα και αντικειμενικά.
Ολόκληρο το σύστημα των διαπλεκομένων οικονομικοπολιτικών συμφερόντων κρύβεται πίσω από τα μέτωπα των κοινωνικών αντιδράσεων. Επιδιώκει να συσκοτίσει τις μείζονες κοινωνικοοικονομικές αντιθέσεις και να παρουσιάσει ως αδιαφοροποίητα τα επί μέρους αντικρουόμενα συμφέροντα.
Τα μέτωπα όμως αυτά δεν είναι ούτε αταξικά ούτε υπερταξικά. Γι' αυτό και η «ταξική μεροληψία», ως συγκεκριμένη πολιτική πράξη, οφείλει να διαλύσει τη σκόπιμη σύγχυση και να αποκαταστήσει τα πραγματικά κοινωνικά - ταξικά μέτωπα. Ο ειλικρινής διάλογος, τα συγκεκριμένα μέτρα, η εμπιστοσύνη που πρέπει να επιδειχθεί προς τους πολίτες και τις κοινωνικές τάξεις και ομάδες που πλήττονται συστηματικά επί έξι σχεδόν χρόνια αποτελούν και τα μόνα πολιτικά όπλα που διαθέτει η κυβέρνηση προκειμένου να αντιμετωπίσει τους πολλαπλούς εκβιασμούς -εσωτερικούς και εξωτερικούς-, που απειλούν όχι μόνο την ίδια αλλά και το μέλλον της χώρας.
Υπάρχουν επιστήμονες-επαγγελματίες που θησαύριζαν και των οποίων τα ονόματα «κοσμούν» τις λίστες των φοροφυγάδων, ενώ οι ίδιοι εκμεταλλεύονται νέους επιστήμονες που εργάζονται κατ' αποκοπήν ή με το «μπλοκάκι»… Υπάρχουν πλούσιοι αγρότες-μεγαλοκτηματίες που δηλώνουν εισοδήματα της τάξεως των 10.000 ευρώ ετησίως, υπάρχουν εταιρείες-σπείρες που νέμονται το ΕΣΠΑ και τις αγροτικές αποζημιώσεις, που εντάσσονται στο κύκλωμα της διαπλοκής και των πελατειακών σχέσεων. Κι όλοι αυτοί δεν έχουν καμιά σχέση, κανένα κοινό συμφέρον με τον φτωχό αγρότη που αγωνίζεται για τον επιούσιο…
Για ποια μέτωπα, συνεπώς, μιλάμε; «Ου συγχρώνται γαρ Ιουδαίοι, Σαμαρείταις»…
Γι' αυτό και η στρατηγική της «ταξικής μεροληψίας» πρέπει να αποτυπωθεί πλήρως και λεπτομερώς στα συγκεκριμένα μέτρα, σε συγκριτικούς πίνακες, σε διατάξεις όπου ο κάθε πολίτης θα αναγνωρίσει τον εαυτό του και θα μπορέσει να κρίνει ψύχραιμα και αντικειμενικά.
Ολόκληρο το σύστημα των διαπλεκομένων οικονομικοπολιτικών συμφερόντων κρύβεται πίσω από τα μέτωπα των κοινωνικών αντιδράσεων. Επιδιώκει να συσκοτίσει τις μείζονες κοινωνικοοικονομικές αντιθέσεις και να παρουσιάσει ως αδιαφοροποίητα τα επί μέρους αντικρουόμενα συμφέροντα.
Τα μέτωπα όμως αυτά δεν είναι ούτε αταξικά ούτε υπερταξικά. Γι' αυτό και η «ταξική μεροληψία», ως συγκεκριμένη πολιτική πράξη, οφείλει να διαλύσει τη σκόπιμη σύγχυση και να αποκαταστήσει τα πραγματικά κοινωνικά - ταξικά μέτωπα. Ο ειλικρινής διάλογος, τα συγκεκριμένα μέτρα, η εμπιστοσύνη που πρέπει να επιδειχθεί προς τους πολίτες και τις κοινωνικές τάξεις και ομάδες που πλήττονται συστηματικά επί έξι σχεδόν χρόνια αποτελούν και τα μόνα πολιτικά όπλα που διαθέτει η κυβέρνηση προκειμένου να αντιμετωπίσει τους πολλαπλούς εκβιασμούς -εσωτερικούς και εξωτερικούς-, που απειλούν όχι μόνο την ίδια αλλά και το μέλλον της χώρας.
"ΤΟ ΠΑΡΟΝ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου