ΞΥΠΝΗΣΑΝ ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΟΥΚΟΣΙΜΑ

ΞΥΠΝΗΣΑΝ ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΟΥΚΟΣΙΜΑ

Στις 16 Απριλίου 2016 ανακοινώνεται ότι τουλάχιστον εννέα άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 760 τραυματίστηκαν εξαιτίας του νέου ισχυρού σεισμού που έπληξε τη νήσο Κιούσου της Ιαπωνίας, που είχε ήδη πληγεί από σεισμό την Πέμπτη 14 Απριλίου. Τουλάχιστον 200.000 σπίτια έχουν μείνει χωρίς ηλεκτροδότηση στη νομαρχία Κουμαμότο.

Μετά τον ισχυρό σεισμό, μια μικρή ηφαιστειακή έκρηξη σημειώθηκε στο όρος Άσο της νότιας Ιαπωνίας σήμερα, περίπου τις 08:30 τοπική ώρα (02:30 ώρα Ελλάδας), με την τέφρα να είναι ορατή σε ύψος περίπου 100 μέτρων, μετέδωσε η δημόσια τηλεόραση NHK.

«Ξέσπασαν πυρκαγιές σε πολλά ακίνητα», ενώ «μεγάλες ζημιές διαπιστώθηκαν σε τεράστιες περιοχές», ανακοίνωσε ο ιάπωνας κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιοσιχίντε Σούγκα, κάνοντας λόγο για 76 περιπτώσεις ανθρώπων που αποκλείστηκαν ή θάφτηκαν ζωντανοί στα συντρίμμια.

Ο σεισμός «ήταν αληθινά πολύ ισχυρός. Πολύς κόσμος στον δρόμο είχε καταληφθεί από πανικό», είπε άλλος αξιωματούχος της νομαρχίας, ο Σοτάρο Σακαμότο.

Το αεροδρόμιο της πόλης Κουμαμότο έκλεισε λόγω της πτώσης μέρους της οροφής στον χώρο των αναχωρήσεων, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Jiji.

Δεκάδες σπίτια, στην πλειονότητά τους παλιά και ξύλινα, καταστράφηκαν εν μέρει ή ολοσχερώς από τις πρώτες σεισμικές δονήσεις, αναγκάζοντας χιλιάδες κατοίκους να αναζητήσουν καταφύγιο σε κέντρα υποδοχής σεισμόπληκτων, όπου τους μοιράστηκε ρύζι και πόσιμο νερό.

Περίπου 6.500 άνδρες -πυροσβέστες, αστυνομικοί, στρατιώτες- αναπτύχθηκαν στην περιοχή.

Καμιά ανωμαλία δεν καταγράφηκε στον πυρηνικό ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό του Σεντάι, ανακοίνωσε η εταιρεία Kyushu Electric Power. Και οι υπόλοιπες πυρηνικές εγκαταστάσεις στην περιοχή που επλήγη από τον σεισμό, στο Εχίμε και στο Γκενκάι, επίσης δεν αντιμετώπισαν προβλήματα, σύμφωνα με την ιαπωνική δημόσια τηλεόραση NHK.

Ο πρωθυπουργός Σίνζο Άμπε αναμενόταν να επισκεφθεί την περιοχή εντός της ημέρας, αλλά το πρακτορείο ειδήσεων Jiji μετέδωσε πως η επίσκεψή του ακυρώθηκε.

Η Ιαπωνία, στο υπέδαφος της οποίας συναντώνται τέσσερις τεκτονικές πλάκες, δοκιμάζεται κάθε χρόνο από το 20% και πλέον των ισχυρότερων σεισμών που καταγράφονται στη Γη. Οι Ιάπωνες συναισθάνονται ακόμη περισσότερο τον κίνδυνο μετά τον σεισμό και το τσουνάμι του Μαρτίου του 2011, που είχαν στοιχίσει τη ζωή σε 18.500 ανθρώπους και είχαν προκαλέσει το πυρηνικό δυστύχημα στη Φουκουσίμα.

Ποιος «ακούει» τη Φουκουσίμα;

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ Χ. ΤΟΜΑΡΑ

Στις 22 Απριλίου του 2011, η Ιαπωνία ανακοίνωνε την επέκταση τα περιοχής προληπτικής εκκένωσης γύρω από το πυρηνικό εργοστάσιο τα Φουκουσίμα από τα 20 στα 50 χιλιόμετρα, απόφαση που ξερίζωνε έως και 200.000 ανθρώπους. Σε μερικές χιλιάδες εξ αυτών ανακοινώθηκε, προ ημερών, ότι μπορούν να επιστρέψουν σε πόλεις με «αποδεκτά» επίπεδα ραδιενεργού μόλυνσης, όπως οι Καβαούτσι, Ταμούρα και Μιναμισόμα - αν και σε αυτές κάποια σημεία θα μείνουν απροσπέλαστα. Οι περισσότεροι δεν το ρισκάρουν.

Συμφωνά με απόρρητες κυβερνητικές αναφορές, που ήρθαν στο φως ένα χρόνο μετά την καταστροφή, για να επιβεβαιωθούν από τον παραιτηθέντα πρωθυπουργό Ναότο Καν, η ίδια η ύπαρξη τα Ιαπωνίας κρεμόταν από μια κλωστή: αν είχαν τηχθεί και οι έξι αντιδραστήρες τότε γιατί υπήρχε σοβαρή πιθανότητα το ραδιενεργό σύννεφο να επεκταθεί σε περιοχή 240 χιλιομέτρων. Το Τόκιο των 30 εκατομμυρίων κατοίκων θα έπρεπε να εκκενωθεί. Οι νοτιοανατολικοί άνεμοι, η αυτοθυσία των τεχνικών του εργοστασίου, σε τελική ανάλυση και η ίδια η τύχη, απέτρεψαν τα χειρότερα.

Έπειτα από κάθε πυρηνικό ατύχημα, δίνουν και παίρνουν οι συζητήσεις γύρω από το τι έφταιξε, κατά πόσο η τεχνολογία μας μπορεί να διασφαλίσει ένα ελάχιστο επίπεδο ασφάλειας και πόσο στατιστικά σημαντικό είναι αυτό το ελάχιστο. Αν υπάρχουν πολιτικές ή διαχειριστικές ευθύνες, ποια θα πρέπει να είναι η αντίληψη του ρίσκου για τις κοινωνίες μας κ.ο.κ. Ζητήματα μονίμως ανοιχτά, που επηρεάζουν άμεσα την ενεργειακή πολιτική των πλουσιότερων κρατών. Στο σημείο αυτό, αρχίζει να γίνεται σαφής η οικονομική-πολιτική επιρροή των γεγονότων της Φουκουσίμα.

Δεν θα πρέπει να μας φαίνεται παράξενο το ότι η συζήτηση είναι έντονη στη Βρετανία, μια χώρα η οποία ήδη πριν από τη Φουκουσίμα σχεδίαζε την κατασκευή πυρηνικών σταθμών «νέας γενιάς». Και ενώ εκεί οι φωνές χαρακτηρίζονται από τη σχετική αγγλοσαξονική νηφαλιότητα (κάποιοι υποστηρίζουν πως η ενέργεια που απελευθέρωσε η Φουκουσίμα στην ατμόσφαιρα ήταν μόλις το 1/10 του Τσερνομπίλ, δεν συμβαίνει το ίδιο και στη Γερμανία, τη χώρα που πλέον πρωτοστατεί στην αποδέσμευση από την πυρηνική ενέργεια.

Σε άρθρο της ιστοσελίδας της Deutsche Welle (Andreas Becker, 15/3/2012) διαβάζουμε τη δήλωση του Γιοχάνες Τέισεν, γενικού διευθυντή της EON, τα μεγαλύτερης ηλεκτροπαραγωγού εταιρείας της Γερμανίας, η οποία ανακοίνωσε ζημιές πάνω από 2 δισ. ευρώ για το 2011 εξαιτίας κυρίως του περιορισμού της πυρηνικής ενεργείες: «Όπως και τα προηγούμενα χρόνια, θα επενδύσουμε 7 δισεκατομμύρια ευρώ στην ανάπτυξη εναλλακτικών πηγών ενέργειας για την επόμενη πενταετία. Από αυτά, περισσότερα από 2 δισ. θα διατεθούν σε παράκτια αιολικά πάρκα της Βορείου και της Βαλτικής Θάλασσας». Είναι σαφές πως η Φουκουσίμα στέκεται ως σημείο-σταθμός για την πρόσφατη ιστορία τα ανθρωπότητας. Μας επαναφέρει μπροστά στους καθρέφτες του ανθρώπινου δράματος, της οικολογικής καταστροφής, μιας αέναης οικονομικής παρτίδας, των διακρατικών σχέσεων, της ανθρώπινης και της Κοινωνικής κινητοποίησης. Και, φυσικά, άνθρωποι και αριθμοί συνυπάρχουν σε ένα αδιάκοπο παιχνίδι: από τη μία, 23 τρισεκατομμύρια γεν (207 δισεκατομμύρια ευρώ) το συνολικό κόστος της «αποκατάστασης», σύμφωνα με την ιαπωνική κυβέρνηση. Από την άλλη, 250.000 Γερμανοί, που διαδήλωσαν την 26η Μαρτίου του 2011 με το αίτημα «Ακούστε τη Φουκουσίμα».

«Κ»·