Γ. Καπόπουλος : «Χαλί» για την ακροδεξιά

«Χαλί» για την ακροδεξιά

Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα καταγράψουν την Αυστρία σαν την τελευταία προειδοποίηση πριν ο Τιτανικός της ΕΕ προσκρούσει στην πρωτιά της Λεπέν το 2017 στη Γαλλία

Γράφει ο Γ. Καπόπουλος

Ο ακροδεξιός Χόφερ δεν πρόκειται να εκλεγεί πρόεδρος της Αυστρίας στον δεύτερο γύρο της προεδρικής εκλογής, αλλά το Κόμμα της Ελευθερίας θα είναι δύσκολο να μη διαδραματίζει βαρύνοντα ρόλο στον κυβερνητικό συνασπισμό που θα συγκροτηθεί στη Βιέννη μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2018.

Παρόμοιο σε γενικές γραμμές είναι και το σκηνικό για τη Γαλλία: Πρώτη στις δημοσκοπήσεις η Μαρίν Λεπέν -και το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο- θα κατοχυρώσει πρωτιά στον πρώτο γύρο της προεδρικής εκλογής την άνοιξη του 2017, αλλά με τα σημερινά δεδομένα στον δεύτερο θα επικρατήσει ο υποψήφιος της Δεξιάς, ο Σαρκοζί ή ο Ζιπέ. Ανεξάρτη­τα από το τι θα συμβεί στις βουλευτικές εκλογές που ακολουθούν, ανεξάρτητα από τις δυσκολίες που συνεπάγεται για την ακροδεξιά της Γαλ­λίας, το εκλογικό σύστημα της μονοεδρικής περιφέρειας σε δύο γύρους που υποχρεώνει σε συμμαχίες τον δεύτερο θα είναι πλέον ζήτημα χρόνου η συμμετοχή του Εθνικού Μετώ­που στη διακυβέρνηση της χώρας. Η Αυστρία με τις κινήσεις πανικού της κυβέρνησης συνασπισμού του καγκελαρίου Φάιμαν επιβεβαιώνει ότι τρεις είναι οι λόγοι που στρώνεται κόκκινο χαλί για την ακροδεξιά στην Ευρώπη:

Πρώτον, η πολιτική μονομερούς λιτότητας που συνθλίβει τη μεσαία τάξη και την οποία στηρίζουν ή αποδέχονται ως μονόδρομο η Κεντροδεξιά και η Σοσιαλδημο­κρατία-Κεντροαριστερά.

Δεύτερον, η ανεύθυνη πολιτική της Δύσης στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική που γιγάντωσε τις προσφυγικές ροές και μια άναρχη παγκοσμιοποίηση που καταστρέφει την παραδοσιακή οικονομική αυτάρκεια αιώνων κυρίως στην Υποσαχάρια Αφρική, διογκώνοντας τις μεταναστευτικές ροές.

Τρίτον, η προσπάθεια της Δεξιάς και της Σοσιαλδημοκρατίας να αμυνθούν στην επέλαση της ακροδεξιάς, υιοθετώντας ή μάλλον πλειοδοτώντας σε μέτρα καταστολής και σφραγίσματος των συνόρων. Μια ολέθρια επιλογή που κορυφώθηκε το 2007 στη Γαλλία, όταν ο Σαρκοζί ήθελε να καθαρίσει με πεπιεσμένο ζεματιστό νερό την αλητεία των προαστίων και την υποψήφια του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Σεγκολέν Ρουαγιάλ, να ονειρεύεται τον σωφρονισμό των παραβατικών ανηλίκων σε αναμορφωτήρια υπό την εποπτεία του στρατού!

Στη γραμμή της γαλλικής πολιτικής ελίτ του 2007 αποφάσισε να κινηθεί ανάμεσα στους δύο γύρους της προεδρικής εκλογής ο καγκελάριος της Αυστρίας, Φάιμαν, με την απόφαση τοποθέτησης συρματοπλεγμάτων στη διάβαση του Μπρένερ στις Αλ­πεις, προκαλώντας την αντίδραση του πρωθυπουργού της Ιταλίας, Ρέντσι.

Για να καταλάβουμε καλύτερα το μέγεθος της υστερικής ξενοφοβίας που κυριαρχεί στην Αυστρία, να θυμίσουμε απλά ότι τα σύνορα στο πέρασμα Μπρένερ χαράχθηκαν το 1918, με αποτέλεσμα το γερμανόφωνο νότιο Τιρόλο να ανήκει από τότε στην Ιταλία. Μεταπολεμικά υπήρξε έντονη και μαχητική διεκδίκηση τοπικής αυτονομίας που συνοδεύθηκε από πράξεις ένοπλης βίας και όταν έπεσαν τα σύνορα με τη συνθήκη Σένγκεν στη Βιέννη, πανηγύριζαν για την απρόσκοπτη επικοινωνία με τους αλύτρωτους ομοεθνείς!

Στον ορίζοντα δεν φαίνονται σημάδια αλλαγής ούτε στην πολιτική της Γερμανίας στην Ευρωζώνη, ούτε στη μείωση των προσφυγικών ροών, καθώς ακόμη και αν αντέξει η εύθραυστη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, η Λιβύη είναι μια καταστροφή σε αναμονή, ούτε στροφή των συστηματικών κομμάτων σε ουσιαστικές, διακριτές και ρεαλιστικές, εναλλακτικές προτάσεις διαχείρισης σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Οι ιστορικοί του μέλλοντος μάλλον θα καταγράψουν την Αυστρία σαν την τελευταία προειδοποίηση πριν ο Τιτανικός της ΕΕ προσκρούσει στην πρωτιά της Λεπέν την άνοιξη του 2017 στη Γαλλία και την εκλογική εκτόξευση της Εναλλακτικής το φθινόπωρο στη Γερμανία.

 http://www.ethnos.gr/giorgos_kapopoulos/arthro/xali_gia_tin_akrodeksia-64369201/