Ανωμαλία; Επανάσταση; «Μια από τα ίδια»; Τι γράφει το μέλλον μας;

Ανωμαλία; Επανάσταση; «Μια από τα ίδια»; Τι γράφει το μέλλον μας;

Γράφει ο Χρήστος Πασαλάρης

ΚΑΠΟΥ 350 βασιλιάδες, δικτάτορες, Πρόεδροι Δημοκρατίας και πρωθυπουργοί, ζωή να ’χουν, εξουσιάζουν σήμερα τα εφτά δισεκατομμύρια των κατοίκων του πλανήτη. Ανάμεσά τους 18 είναι κάτω των 40 ετών. Ο δικός μας πρωθυπουργός μόλις ξεπερνά τα 42, ενώ ο αντίπαλός του, ένατος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, περπατάει στα 48. Ο δε Πρόεδρος της Δημοκρατίας μόλις ξεπερνά τα 66. Επομένως -να μην έχουμε παράπονο -στην εξουσία έχει αναρριχηθεί νεολαία.

ΜΟΝΟ ΠΟΥ δεν ξέρουμε πού ακριβώς ανήκουν οι δύο πρώτοι: Στη «νεολαία όλων των ηλικιών» ή στα «γηρατειά όλων των ηλικιών»; Στα εφτά χρόνια των μνημονίων, κυβέρνησαν την Ελλάδα μάλλον νέοι ηλικιακά πρωθυπουργοί, από τον Γιώργο Παπανδρέου ως τον Αντώνη Σαμαρά και την Αλέξη Τσίπρα. Οι ιδέες τους, όμως, το έργο τους, οι «σχολές» τους και, ιδιαίτερα, η στάση τους απέναντι στην ξενοκρατία τούς κατατάσσουν στους συμβιβασμένους ηγέτες και στους άμεσα υπεύθυνους για το σημερινό μαρτύριο του λαού μας.

ΝΕΑΡΟΣ στην ηλικία ο Αλέξης Τσίπρας, διψασμένος για εξουσία και αποφασισμένος να πορευτεί «ενάντια στο ρεύμα», ανήλθε στην καρέκλα του αρχηγού του ΣΥΝ, που του προσέφερε γενναιόδωρα ο Αλαβάνος, πιστεύοντας (άραγε ακόμη το πιστεύει;) ότι αυτός ο άθεος αντάρτης των σχολικών θρανίων, αυτό το περαστικό στέλεχος της ΚΝΕ , αυτό το εκλεγμένο στα 30 του μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΝ, άξιζε να γίνει πρωθυπουργός, όπως και έγινε στις 25 Ιανουαρίου του 2015!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ, όμως, αυτή ξεκινούν τα πισωγυρίσματα και οι «κωλοτούμπες», όπως άλλωστε έχουν διδάξει και όλοι οι σοσιαλίζοντες πρωθυπουργοί: Από τον Γεώργιο Παπανδρέου (με το αξέχαστο «πιστεύομεν και εις την Λαοκρατίαν») ως τον άστατο γιό του Ανδρέα (με το «Εξω οι βάσεις», αλλά… «μέσα οι βάσεις») και τον αμίμητο Γιώργο Παπανδρέου (με το «Λεφτά υπάρχουν»)! Ο Αλ. Τσίπρας δεν πέρασε από τη Μακρόνησο, αλλά αποδεικνύεται ως ο πιο ευέλικτος «δηλωσίας» των μεταπολεμικών χρόνων, αφού –αν και μαρξιστής από γεννησιμιού του-κατάφερε να γίνει σε λίγους μήνες το… αγαπημένο παιδί των «Μπαϊρακτάρηδων» της Κομισιόν: Του Γιούνκερ, της Μέρκελ, του Μοσκοβισί… Αλλά και του Ομπάμα! Μένοντας, τουλάχιστον, πιστός στο θέμα της… γραβάτας!

ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ, εν τούτοις, να μην του αναγνωρίσει κανείς ότι μέσα σε ένα μήνα γύρισε το μισό πλανήτη, μίλησε με τρείς μεγάλους ηγέτες, της Κίνας, της Ρωσίας, της Αμερικής καθώς και με τα αφεντικά του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία και της Βουλγαρίας στη Σόφια. Είχε τακτικές επαφές με όλους σχεδόν τους πρωθυπουργούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ήδη προγραμματίζει Σύνοδο Κορυφής των 7 ηγετών του ευρωπαϊκού νότου στις 9 Σεπτεμβρίου! Πώς θα τελειώσει όμως αυτός ο Αύγουστος; Ασφαλώς δεν θα έχει διαφύγει της προσοχής παλαιών και νέων πολιτικών ηγετών ότι τέτοιες μέρες, στις 4 Αυγούστου του 1936, ο Ιωάννης Μεταξάς περνούσε αναίμακτα από τον κοινοβουλευτισμό στη δικτατορία που κράτησε ως τον πόλεμο του 1940 και που, για κάποιους, θα ήταν ίσως χρήσιμη και σήμερα. Όπως, από την άλλη μεριά δεν θα τους έχει ξεφύγει ότι τέτοιες μέρες, στις 14 Αυγούστου του 1909, ο συνταγματάρχης Νικόλαος Ζορμπάς κήρυξε την, επίσης αναίμακτη, επανάσταση στο Γουδί που οδήγησε στην άνοδο του Ελευθερίου Βενιζέλου στην εξουσία… Τέλος, τον Αύγουστο του 1949, η ένοπλη Αριστερά έχανε τη μάχη του Γράμμου και έμπαινε ένα τέλος στο χειρότερο εμφύλιο πόλεμο της νεώτερης ιστορίας.

Ο ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ και οι επιτελείς του έχουν πολλά να διδαχθούν από τα λάθη της τότε Αριστεράς, που δεν ευτύχισε να κυβερνήσει τη χώρα, αφού η ιστορία της ηγεσίας της ήταν γραμμένη με διασπάσεις, διαγραφές αρχηγών, εσωτερικούς εμφυλίους, προδοσίες και άφθονες… αποκαταστάσεις, μετά θάνατον! Η ιστορία διδάσκει ότι ουδέποτε ευδοκίμησε αριστερή κυβέρνηση στην Ευρώπη από τότε που η δημοκρατική Ισπανία του Αθάνα και της Πασιονάρια ηττήθηκε από τον Φράνκο το 1939. Και τούτο γιατί-κατά κανόνα- τα αριστερά κόμματα διασπώνται, κατακερματίζονται, υποφέρουν από αρχηγικές φιλοδοξίες είναι χρήσιμα ως αντιπολίτευση αλλά τα θαλασσώνουν ως κυβέρνηση…

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ποιός δεν θα ήθελε να ζήσουμε σήμερα ένα νέο Γουδί που θα ανέβαζε στην εξουσία έναν αληθινό επαναστάτη, προερχόμενο από «νέους όλων των ηλικιών», που θα φιλοδοξούσε να κάνει την Ελλάδα διαμάντι της Ευρώπης στα 200 χρόνια της ανεξαρτησίας της, το 2021! Μήπως ,τελικά, θα τα κατάφερνε και κάποιος από τους σημερινούς; Μήπως υπάρχουν ανάμεσά τους και κάποιοι που κρύβουν μέσα τους γνήσια και έντιμη επαναστατική φλόγα; Θα το δείξει σίγουρα η επόμενη διετία…

http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=blogitem&eid=28&id=527489