Αλήθειες και μύθοι για το τζάκι

Το τζάκι είναι μια οικονομική λύση και δημιουργεί  αίσθηση οικειότητας  και ζεστασιάς στο σπίτι, ωστόσο δεν θα πρέπει να γίνεται υπερβολική χρήση στα αστικά κέντρα, καθώς εκπέμπει 30 φορές περισσότερα αιωρούμενα σωματίδια από έναν λέβητα πετρελαίου πολυκατοικίας.

Η ΘΕΡΜΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΩΝ ΚΑΥΣΟΞΥΛΩΝ

Αλήθειες και μύθοι για το τζάκι

ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Σε περιόδους υψηλών πετρελαϊκών τιμών, έντονη είναι η στροφή πολλών Ελλήνων στην επιλογή των καυσόξυλων προκειμένου να ζεστάνουν με το τζάκι το σπίτι τους. Οι τιμές διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή, αλλά ακόμη και στις ίδιες τις περιοχές αφού τα ξύλα δεν είναι όλα της ίδιας ποιότητας, όπως αναφέρουν ειδικοί του χώρου. Σε γενικές γραμμές, στην πρωτεύουσα οι τιμές για τα ξύλα «παίζουν» μεταξύ 80-100 ευρώ ανά κυβικό μέτρο, με την ελιά να είναι πιο ακριβή 100 ευρώ) και να ακολουθούν το πουρνάρι (με 90 ευρώ περίπου) και τα υπόλοιπα πιο δημοφιλή ξύλα (οξιά-δρυς-πεύκο) με 80 ευρώ/κ.μ. Για να γίνει κατανοητό τι περίπου κοστίζει η προμήθεια καυσόξυλων σήμερα σημειώνεται ότι ο πάλαι ποτέ τόνος που αγοραζόταν, αντιστοιχεί σε δύο κυβικά μέτρα, δηλαδή χρειάζονται περίπου 200 ευρώ για την αγορά μιας ποικιλίας ξύλων, η οποία είναι απαραίτητη, καθώς άλλα ξύλα είναι πιο αργής καύσεως και άλλα πιο άμεσης. Εφιστάται παράλληλα η προσοχή στους καταναλωτές οι οποίοι πρέπει να δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στην προέλευση των ξύλων (καθώς συγκεκριμένες περιοχές της Ελλάδας έχουν καλύτερα ξύλα), ενώ στην αγορά κυκλοφορούν και ορισμένα ξένα (π.χ. βουλγάρικα) χαμηλότερης τιμής αλλά και ποιότητας. Σημαντικό ρόλο παίζει ακόμη και η κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα ξύλα, αν είναι δηλαδή παλαιότερα, εάν έχουν υγρασία κ.ο.κ.

■ Η επιλογή των ξύλων.

Το τζάκι προσφέρει, σε γενικές γραμμές, μια λύση για οικονομική θέρμανση στα νοικοκυριά, έστω κι αν αυτή όμως δεν καλύπτει τις ανάγκες ολόκληρου του σπιτιού συνήθως. Για τη σωστή επιλογή των ξύλων για τζάκι απαιτούνται γνώσεις και, κυρίως, πείρα. Σε γενικές γραμμές λοιπόν, το πεύκο είναι ένα ξύλο που ανάβει εύκολα λόγω της μεγάλης περιεκτικότητας του σε ρετσίνι, ωστόσο καίγεται γρηγορότερα από τα υπόλοιπα ξύλα, με αποτέλεσμα η χρήση του να καθίσταται οικονομικά ασύμφορη. Η οξιά είναι σκληρό ξύλο με μεγάλη διάρκεια καύσης, καθώς πρόκειται για σκληρό ξύλο με πυκνότητα και βάρος. Παρ' όλα αυτά, ο χρόνος καύσης της δεν μπορεί να προσεγγίσει τον αντίστοιχο της δρυός ή της ελιάς. Η δρυς είναι το ξύλο που προτιμάται περισσότερο από τους Έλληνες καταναλωτές, καθώς καίγεται πιο αργά απ' όλα τα άλλα ξύλα, ενώ παράγει μια μακριά και ήρεμη φλόγα. Η ελιά θεωρείται από τους «ειδικούς» ως το καλύτερο ξύλο για καύση στο τζάκι, καθώς κάνει μικρή και ήρεμη φλόγα, ενώ ανάβει σχετικά εύκολα. Παράλληλα, καίγεται αργά, κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να παρατείνει τη διάρκεια της φωτιάς προσφέροντας οικονομική θέρμανση στον χώρο. Τέλος, το πουρνάρι έχει μεγάλη θερμική απόδοση. Θεωρείται υψηλής ποιότητας καυσόξυλο, που, όμως, δεν συναντάται σε μεγάλες ποσότητες. Ανήκει στην κατηγορία των σκληρών ξύλων και χαρακτηρίζεται από μεγάλη θερμική απόδοση σε σχέση με τα υπόλοιπα ξύλα, ενώ στα συν του είναι το γεγονός ότι καίγεται αργά. Πάντως η θέρμανση με χρήση απλού τζακιού στα αστικά κέντρα πρέπει να αποτελεί την έσχατη λύση, γιατί δημιουργεί αιθαλομίχλη με οδυνηρές συνέπειες για την υγεία μας. Σημειώνεται ότι ένα απλό τζάκι εκπέμπει 30 φορές περισσότερα αιωρούμενα σωματίδια από έναν λέβητα πετρελαίου πολυκατοικίας.

■ Τα πέλετ.

Μια οικονομική λύση για θέρμανση θεωρούνται οι καυστήρες πέλετ (βιομάζας). Πολλοί έχουν αντικαταστήσει τον παραδοσιακό τους καυστήρα με καινούργιο, ο οποίος καίει το νέο αυτό, φιλικό προς το περιβάλλον καύσιμο. Οι καυστήρες πέλετ χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερα υψηλές αποδόσεις, δεν μολύνουν σχεδόν καθόλου το περιβάλλον. Επειδή οι συγκεκριμένοι καυστήρες καίνε τα υπολείμματα ξύλου τόσο αποτελεσματικά, δεν χρειάζεται να υπάρχει μία κανονική καπνοδόχος, καθώς η εξαγωγή των καπνών μπορεί να γίνει μέσω μιας μικρής τρύπας στον τοίχο από ένα σωλήνα που καταλήγει σε εξωτερικό χώρο. Ένα από τα βασικά πλεονεκτήματα των καυστήρων πέλετ είναι ότι δεν χρειάζονται ανεφοδιασμό τόσο συχνά όσο άλλες συσκευές που καίνε ξύλα. Ανάλογα με τη συσκευή αλλά και τις ανάγκες σε θέρμανση, ο ανεφοδιασμός με πέλετ ποικίλλει από μία φορά την ημέρα μέχρι δύο φορές την εβδομάδα ανάλογα με το μοντέλο καυστήρα και τις θερμαντικές σας ανάγκες. Για να γίνει ο ανεφοδιασμός, απλώς τοποθετούνται τα πέλετ σε μια χοάνη, η οποία κρατά μεταξύ 15 και 60 κιλά και από εκεί ένας μηχανισμός τα μεταφέρει στο εσωτερικό του καυστήρα. Το κάψιμο των πέλετ μέσα στον καυστήρα είναι συνήθως βολικό, τακτοποιημένο και ασφαλές και τα πέλετ συμπιέζονται και τοποθετούνται σε σάκους για να μπορείτε να έχετε μία καθαρή και εύκολη αποθήκευση για την άνετη διαχείριση τους.

ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ