Παραμορφώθηκε
στο τοξικό Κόσοβο και το δημόσιο είπε «ας πρόσεχε»
H
ΠΑΤΡΙΔΑ «ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ»
Αφού τον «ξεζούμισαν» για
μία 4ετία με αυξημένα και εξοντωτικά καθήκοντα σε απόλυτα υποστελεχωμένες
υπηρεσίες, τον έστειλαν στην κόλαση του Κοσόβου σε «περιοχή-βόμβα» -όπως
χαρακτηριστικά περιγράφεται- λόγω των ραδιενεργών αποβλήτων και του
απεμπλουτισμένου ουρανίου, και όταν ύστερα από λίγο καιρό αρρώστησε, η πολιτεία
τού γύρισε ουσιαστικά την πλάτη θέλοντας να αποσείσει από πάνω της τις
τεράστιες ευθύνες.
Ετσι, όταν ο αρχίατρος (με
τις αλλεπάλληλες αναγνωρίσεις του έργου του ως εξαίρετου) εξαναγκάστηκε σε
πρόωρη αποστράτευση επειδή νόσησε, προφανώς «στο στόμα του λύκου», από μια
σπάνια ασθένεια (που σχετίζεται με την έκθεση σε ραδιενέργεια) και σταμάτησε τη
σημαντική του σταδιοδρομία άδοξα, λόγω ανικανότητας κατά 50%, το Δημόσιο «έκανε
τον τρελό», αρνήθηκε τις βαριές του ευθύνες και τον αντιμετώπισε περίπου με τη
λογική τού «ας πρόσεχε» και την τακτική τού «δεν πληρώνω»...
Αφού κρύφτηκε πίσω από
τυπολατρικά τεχνάσματα και την επιστημονική (και βιβλιογραφική) αδυναμία να
εντοπίσει τον επακριβή χρόνο και την αδιαμφισβήτητη αιτία νόσησής του, το
Δημόσιο αρνήθηκε να του χορηγήσει σύνταξη ανώτερη, κατά τις διατάξεις περί
παθόντων, όχι κατά τη διάρκεια, αλλά εξαιτίας της υπηρεσίας, και τον «πολέμησε»
μέχρι τέλους, επιτυγχάνοντας να μην πάρει ούτε ευρώ αποζημίωση, μολονότι
αναγνωρίστηκαν δικαστικά οι μεγάλες κρατικές παραλείψεις στην ασφαλή παραμονή
και την έγκαιρη προστασία της υγείας όσων στάλθηκαν σε συγκεκριμένη περιοχή του
Κοσόβου πριν από 17 χρόνια και διαπιστώθηκαν επίσης δικαστικά αδικοπρακτικές
ευθύνες.
Ο αρχίατρος ε.α. υπηρέτησε
για 3,5 χρόνια (1996-99) με υπερβολικά αυξημένα καθήκοντα ως μοναδικός
χειρουργός σε στρατιωτικό νοσοκομείο και παράλληλα ως διευθυντής κλινικής με
ιδιαίτερα επιβαρημένο πρόγραμμα, αφού απουσίαζαν δύο επιμελητές και ο
διευθυντής, ενώ το καλοκαίρι του 1999 τού ανατέθηκε η αποστολή της ιατρικής
υποστήριξης ελληνικών ειρηνικών δυνάμεων που μεταστάθμευσαν εκεί (στο πλαίσιο
διεθνών υποχρεώσεων της χώρας απέναντι στο ΝΑΤΟ και τον ΟΗΕ), όπου «συγκρότησε
μονάδα υπόδειγμα, φροντίζοντας για την άρτια εκπαίδευση του προσωπικού και τον
πλήρη εξοπλισμό της», όπως τονίζει σχετική υπηρεσιακή έκθεση.
Αδιαφορία
Ο αρχίατρος δεν μπόρεσε,
παρά τις συνεχείς προσπάθειες, να πείσει τους ιθύνοντες να προηγηθεί αναλυτική
μελέτη για τους ενδεχόμενους κινδύνους του συγκεκριμένου χώρου (λόγω της
ραδιενέργειας κ.λπ.) ώστε να εγκατασταθούν σε άλλο σημείο, ενώ πέτυχε έπειτα
από πεντάμηνες προσπάθειες να σταλεί μηχάνημα ανίχνευσης της ραδιενέργειας,
όταν η ρυπογόνα ραδιενεργός σκόνη που μεταφερόταν με τον άνεμο είχε εισχωρήσει
στο υπέδαφος ύστερα από αλλεπάλληλες χιονοπτώσεις...
Επιστρέφοντας μετά ένα
έτος, το καλοκαίρι του 2000, στην Ελλάδα, η υπηρεσία τον υπέβαλε έπειτα από
λίγους μήνες σε προληπτικές ιατρικές εξετάσεις, αφού το περιβάλλον στην περιοχή
εγκατάστασης του τάγματος ήταν ιδιαίτερα επιβαρημένο με πυρηνικά απόβλητα
(εξαιτίας βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου) και υψηλή ατμοσφαιρική ρύπανση
(ανεξέλεγκτη καύση οικιακών και βιομηχανικών αποβλήτων και αποβλήτων από
παρακείμενα σφαγεία).
Μέλος
διεθνούς οργανισμού μετρά τα επίπεδα ραδιενέργειας στο Κόσοβο, μετά τον θάνατο
πέντε Ιταλών στρατιωτικών εξαιτίας της έκθεσής τους σε ουράνιο.
Οι εξετάσεις έδειξαν ότι
πάσχει από «μικροαδένωμα υπόφυσης που εκκρίνει αυξητική ορμόνη» και άρχισαν
θεραπευτικές αγωγές και μακρόχρονες (9μηνες) αναρρωτικές άδειες, με τη
διαπίστωση ότι πρόκειται για «νόσο δυσίατη», που οδηγεί σε αύξηση των άκρων
(μεγαλακρία), αλλά και σε παραμόρφωση προσώπου κ.λπ. Μετά 2 χρόνια, λόγω της
μεγαλακρίας, ο χειρουργός-αρχίατρος κρίθηκε ανίκανος και για ελαφρά υπηρεσία
και αποστρατεύθηκε με ποσοστό ανικανότητας 50%, αλλά το Γενικό Λογιστήριο του
Κράτους (ΓΛΚ) αρνήθηκε να του χορηγήσει σύνταξη «παθόντος εξαιτίας της
υπηρεσίας», γιατί όλες οι ιατρικές εκθέσεις, ενώ δέχονταν ότι ήταν ιδιαίτερα
ευάλωτος από έντονο στρες που βίωνε λόγω των υπερβολικά αυξημένων καθηκόντων
και αναγνώριζαν ως πιθανότερη αιτία της πάθησής του την έκθεση σε ραδιενέργεια,
εντούτοις δεν το ανέφεραν με βεβαιότητα 1000%, γιατί δεν μπορούσαν να
προσδιορίσουν με ακρίβεια τον χρόνο νόσησης, αφού η βιβλιογραφία ανέφερε ότι
θέλει περίπου 4 χρόνια για διάγνωση.
Πολύ
σπάνια ασθένεια
Ιατρικές εκθέσεις
(πανεπιστημιακών, ιατροδικαστών κ.λπ.) επισήμαιναν ότι ως αιτίες μεταλλάξεων
ενοχοποιούνται περιβαλλοντικοί παράγοντες (ραδιενέργεια, ακτινοβολία, διοξίνες)
αλλά και το στρες, με αναφορά σε εμπειρίες από το πυρηνικό ατύχημα στο
Τσέρνομπιλ κ.α., ότι σχετικές μελέτες βρίσκονται σε αρχικά στάδια, ότι
πρόκειται για πολύ σπάνια ασθένεια με 2-5 περιστατικά στο 1 εκατ. κατοίκων, ότι
ο ίδιος δεν είχε οικογενειακό ιστορικό νόσησης κ.λπ. Ετσι, το Δημόσιο προτίμησε
να κρυφτεί με τη φράση «δεν προκύπτει πως η πάθηση οφείλεται πρόδηλα και
αναμφισβήτητα στη στρατιωτική υπηρεσία», γιατί αναφερόταν στις περισσότερες
εκθέσεις ως το πιθανότερο ενδεχόμενο και μόνο δύο ήταν κατηγορηματικές για την
ευθύνη της ραδιενέργειας και τη χρονική εκδήλωση της νόσου.
Το Δημόσιο υποστήριξε ότι
η εργασιακή απασχόλησή του ήταν γνωστή και δεδομένη, ότι εκείνο πήρε τα
ενδεδειγμένα μέτρα ασφαλείας στο Κόσοβο, ότι δεν αποδεικνύεται πως οι εκεί
συνθήκες ευθύνονται αποκλειστικά για τη νόσο και έτσι δεν προκύπτει «αιτιώδης
σύνδεσμος» ανάμεσα στη στρατιωτική υπηρεσία και την πάθηση, συμπληρώνοντας ότι
στο ίδιο διάστημα δεν προέκυψε από τα αρχεία ότι νόσησε ή αποστρατεύτηκε και
κάποιος άλλος, μολονότι στις δίκες ο αρχίατρος αναφέρθηκε επωνύμως σε τρεις
νοσήσαντες.
Τα διοικητικά δικαστήρια
όπου προσέφυγε, αξιώνοντας αποζημίωση 1 εκατ. ευρώ για την περιπέτεια της
υγείας του, την ταλαιπωρία, την παραμόρφωση, την πρόωρη αναγκαστική διακοπή της
σταδιοδρομίας του, την ψυχική του βλάβη κ.λπ., δεν μπόρεσαν να τον δικαιώσουν,
δεν τόλμησαν να κάνουν ένα βήμα παραπάνω, μολονότι δέχθηκαν καταρχήν την
αδικοπρακτική ευθύνη του Δημοσίου.
Έκριναν δηλαδή ότι
πράγματι υπήρξε παράνομη κρατική συμπεριφορά, αφού υπηρέτησε σε περιοχή και υπό
συνθήκες που πληρούσαν τις επιστημονικά παραδεκτές προϋποθέσεις εμφάνισης της
νόσου, ότι αντίθετα από όσα ισχυρίζεται το Δημόσιο δεν φρόντισε για την ασφαλή
παραμονή των μελών της αποστολής ούτε την έγκαιρη αποστολή μηχανήματος ανίχνευσης-μέτρησης
της ακτινοβολίας κ.λπ.
Ωστόσο, δέχθηκαν ότι η
παράνομη αυτή συμπεριφορά των κρατικών οργάνων δεν ήταν επαρκώς ικανή να
επιφέρει υπό τις ειδικές αυτές συνθήκες τη βλάβη της υγείας του, με δεδομένη
την αδυναμία των ιατρικών γνωματεύσεων να εντοπίσουν με απόλυτη βεβαιότητα και
χωρίς την παραμικρή αμφιβολία τον χρόνο και την αιτία νόσησης.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου