Η
«πληγή» της αιμοδοσίας
Συμβαίνει κι αυτό. Να
βρίσκεσαι στον προθάλαμο του χειρουργείου και να παραμένεις εκεί επειδή δεν
υπάρχει ή δεν έχει βρεθεί συγγενής σου αιμοδότης. Αλλά και κάτι πιο τραγικό. Να
έχεις άμεση ανάγκη για μετάγγιση και να περιμένεις αγωνιωδώς, αντιμέτωπος με
τον θάνατο, πάλι για τον ίδιο λόγο.
Δυστυχώς, δεν πρόκειται
για μεμονωμένα και σπάνια περιστατικά. Το Κυριακάτικο ρεπορτάζ του «Έθνους της
Κυριακής» για την κατάσταση που επικρατεί στον τομέα αυτόν είναι συγκλονιστικό
επί της ουσίας. Χωρίς να χρειάζονται λεκτικές υπερβολές και δραματοποιήσεις.
Δεκάδες καθημερινά είναι
τα περιστατικά με θύματα μικρά παιδιά, χρόνια πάσχοντες, καρκινοπαθείς και
άλλες κατηγορίες ασθενών. Η απαίτηση να έχει ο ασθενής «κατάθεση» σε τράπεζα
αίματος, φυσικά, δεν είναι χωρίς λογική. Ο παραλογισμός όμως αρχίζει όταν αυτή
η προϋπόθεση δεν υπάρχει. Για πολλούς και διάφορους λόγους.
Τότε αντί το «αίμα να
ενώνει όλους», όπως είναι το σύνθημα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, χωρίζει.
Όπως οι εκβιασμοί κλινικών προς ασθενείς και συγγενείς. Μάλιστα, κάποιες το
τελευταίο διάστημα ζητούν το αίμα να ανήκει στην ίδια ομάδα με εκείνη του
ασθενούς!
Το καθεστώς αυτό, που
θυμίζει άλλες εποχές και άλλους πολιτισμούς, επιβάλλεται τουλάχιστον για λόγους
στοιχειώδους ανθρωπισμού να αλλάξει. Τώρα και όχι στο μέλλον, επειδή τα
ανθρώπινα δράματα και οι κίνδυνοι για απώλειες ζωών είναι καθημερινό φαινόμενο.
Το διαχρονικό πρόβλημα της
έλλειψης αίματος στη χώρα μας έρχεται να επαυξήσει η «θανατηφόρα» λιτότητα στον
χώρο της υγείας. Η ανεπάρκεια κονδυλίων και η υποστελέχωση. Αλλά και η έλλειψη
οργάνωσης εκεί όπου το τελευταίο που απαιτείται είναι χρήματα.
Στη ρίζα, βεβαίως, του
ζητήματος βρίσκεται η απουσία αιμοδοτικής συνείδησης. Παρά τις προσπάθειες. Το
τελευταίο διάστημα, επιπλέον, για μια σειρά λόγους έχει μειωθεί ο αριθμός των
εθελοντών αιμοδοτών.
Ο στόχος, όμως, να
καλυφθούν οι ανάγκες χωρίς εισαγωγές και την ανάλογη οικονομική αιμορραγία
είναι εφικτός. Αρκεί, όπως εξηγούν όσοι ασχολούνται με το θέμα και το Εθνικό
Κέντρο Αιμοδοσίας, να δώσουν εθελοντικά αίμα μία φορά τον χρόνο οι ενήλικοι
πολίτες. Μέχρι να συνειδητοποιηθεί αυτό, οι αρμόδιοι φορείς και το υπουργείο
Υγείας χρειάζεται να εξαντλήσουν κάθε δυνατότητα για τη βέλτιστη ανθρώπινη
λειτουργία του συστήματος αιμοδοσίας.
Και να λειτουργήσει
επιτέλους εκείνο το Εργοστάσιο Κλασματοποίησης Πλάσματος. Μια υπερσύγχρονη
μονάδα παρασκευής ιατρικών σκευασμάτων, που είχε «εγκαινιαστεί» πριν από σχεδόν
μία δεκαετία! Παραμένοντας έκτοτε παροπλισμένη, παρά το μεγάλο κόστος της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου