ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ : Το συλλαλητήριο…

Η παρουσία του Μίκη Θεοδωράκη ως κεντρικού ομιλητή την Κυριακή όπως και το μέγεθος του πλήθους γελοιοποιούν την κακόβουλη συκοφαντία περί ακροδεξιών συλλαλητηρίων.

Το συλλαλητήριο…

Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Η λαοθάλασσα στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης για την ελληνικότητα της Μακεδονίας έδειξε δύο πράγματα: Την απόφαση του ελληνικού λαού να μην αποδεχθεί σύνθετη ονομασία για τα Σκόπια αλλά και τη διάσταση που καταγράφεται μεταξύ της πολιτικής ηγεσίας και του λαού. Η κυβέρνηση αλλά και τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν εκφράζουν τη θέληση της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών. Υπακούουν στις επιθυμίες ξένων κέντρων και έχουν ξεπέσει στη συνείδηση των ίδιων των ψηφοφόρων τους.

Όλες οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι τουλάχιστον το 70% του ελληνικού λαού δεν θέλει σύνθετη ονομασία για το γειτονικό κρατίδιο, που κλέβει την Ιστορία μας. Γι’ αυτό και οι πολιτικοί, ποικίλου ιδεολογικού φάσματος, τρέμουν στη σκέψη για δημοψήφισμα, επειδή ακριβώς γνωρίζουν εκ των προτέρων το αποτέλεσμα. Το φαινόμενο αυτό πρώτη φορά παρουσιάζεται στα πολιτικά χρονικά αυτού του τόπου και δείχνει ακριβώς την παρακμή πλείστων εξ εκείνων που θέλουν να λέγονται «αντιπρόσωποι του λαού».

Πρώτα απ’ όλα, να εξηγήσουμε για μία ακόμα φορά γιατί αποτελεί ΕΓΚΛΗΜΑ η αποδοχή της σύνθετης ονομασίας. Όποιος γεωγραφικός προσδιορισμός κι αν δοθεί στο κρατίδιο, «Άνω» ή «Βόρεια» Μακεδονία, οι πονηροί γείτονες σταδιακά θα τον απαλείψουν και θα μείνει μόνο το «Μακεδονία». Ακόμα και το Σύνταγμά τους αν υποσχεθούν ότι θα αλλάξουν, θα το επαναφέρουν οποτεδήποτε θέλουν.

Το επόμενο στάδιο θα είναι κάποια στιγμή να γίνει λόγος περί «Ενιαίας Ανεξάρτητης Μακεδονίας», την ίδια ώρα μάλιστα που ο Ερντογάν έχει βάλει στο μάτι τη Θράκη και απειλεί ανοιχτά να πάρει κάποια νησιά μας. Από την άλλη πλευρά, και η Αλβανία προβάλλει μεγαλοϊδεατικές σκέψεις. Διαγράφεται, δηλαδή, μια μεγάλη αναστάτωση στον χώρο των Βαλκανίων, με φοβερές συνέπειες. Είναι φανερό ότι ξένες μεγάλες δυνάμεις, μετά την κρίση σε Συρία, Μέση Ανατολή, θέλουν να αποσταθεροποιήσουν τα Βαλκάνια και να επαναχαράξουν σύνορα κρατών, ακόμα και με προοπτική πολέμων. Ο στόχος τους, όμως, εντοπίζεται κυρίως στο να μειωθεί η Ελλάδα. Μετά την οικονομική καταστροφή που επέφερε η Ευρωπαϊκή Ένωση στη χώρα μας και το ξεπούλημα του εθνικού μας πλούτου, θέλουν να ξεκινήσουν και τη συρρίκνωση των εδαφών μας.

Δεν θα κάνουμε τώρα ιστορική καταγραφή για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, διότι αυτά τα έχουμε πει. Άλλωστε, η Ιστορία έχει υπογράψει το πιστοποιητικό της Μακεδονίας μας. Απλώς να θυμίσουμε μόνο ότι ο Φίλιππος και ο Μέγας Αλέξανδρος μεγαλούργησαν τον 4ο αιώνα π.Χ., ενώ οι Σλάβοι εμφανίστηκαν στα Βαλκάνια μόλις προς το τέλος του 6ου αιώνα μ.Χ. Ακόμα και ο ιστορικός ηγέτης των Σκοπιανών, ο Κίρο Γκλιγκόροφ, το είχε παραδεχθεί: «Εμείς είμαστε Σλάβοι. Τι δουλειά έχουμε με τον Μέγα Αλέξανδρο;». Τον καιρό που υπήρχε το «Ανατολικό Μπλοκ», σε όλη την περίοδο του «Ψυχρού Πολέμου», η Αμερική, επειδή φοβόταν τον «κομμουνιστικό κίνδυνο», είχε άλλες απόψεις για το «Μακεδονικό».

Ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Έντουαρντ Στετίνιους είχε στείλει εγκύκλιο προς όλες τις αμερικανικές πρεσβείες, όπου σαφώς ανέφερε: «Κάθε συζήτηση περί μακεδονικού έθνους, μακεδονικής πατρίδας ή μακεδονικής εθνικής συνείδησης αποτελεί αδικαιολόγητη προπαγάνδα και δεν ανταποκρίνεται σε καμία εθνική ή πολιτική πραγματικότητα. Αποτελεί πιθανό μανδύα επιθετικών προθέσεων εναντίον της Ελλάδος…». Γιατί οι κυβερνώντες σήμερα δεν υπενθυμίζουν στον ανθέλληνα Μάθιου Νίμιτς την εκτίμηση του Στετίνιους;

Με αυτό το άρθρο, όμως, θέλουμε να εντοπίσουμε το ζήτημα στη στάση των κομμάτων και στην ανίερη προπαγάνδα που ασκείται υπέρ της σύνθετης ονομασίας. Δεν μας απασχολεί τόσο η στάση της κυβέρνησης, διότι δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό. Η αντίληψή της εκφράζει απολύτως τις παλαιές δοξασίες της Κομιντέρν. Έχουν μείνει οι άνθρωποι δέσμιοι στη δεκαετία του 1920, στον Δημητρώφ, στην 6η Ολομέλεια της «Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας» και στην 5η Ολομέλεια του ΚΚΕ του 1949. Μας ενδιαφέρει περισσότερο η στάση των άλλων κομμάτων και κάποιων άλλων παραγόντων.

Και πρώτα η Νέα Δημοκρατία. Οι «εθνικόφρονες» αυτής της «παρδαλής Δεξιάς» νέρωσαν το ιδεολογικό τους κρασί. Κάτω από τις πιέσεις Αμερικανών και Ευρωπαίων, φαίνεται ότι έκαναν παρασκηνιακή συμφωνία με την κυβέρνηση. Τα στελέχη της στα τηλεοπτικά πάνελ μασούσαν τα λόγια τους για τη σύνθετη ονομασία και δεν ήξεραν πώς να δικαιολογήσουν τη συμβιβασμένη γραμμή του Μητσοτάκη. Δεν ετόλμησαν να ανέβουν την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη.

Άλλοι (και μάλιστα υπερεθνικόφρονες, που κάποτε ξελαρυγγιάζονταν έξω από τον Λευκό Πύργο και κατηγορούσαν τον Καραμανλή που τους είχε απαγορεύσει να παραστούν στο τότε συλλαλητήριο) τώρα προφασίστηκαν ότι… «είχαν δουλειά» και προσπάθησαν να πείσουν ότι τέτοιο πανελλήνιο ξεσήκωμα «δεν έχει νόημα»… Η Νέα Δημοκρατία αντιμετωπίζει μεγάλη κρίση διότι έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το αίσθημα του κόσμου που λέει ότι εκφράζει. Θεωρείται βέβαιο ότι σύντομα θα εμφανισθεί καινούργιο, δυναμικό κόμμα από τα «δεξιά» της Νέας Δημοκρατίας.

Πάμε, όμως, στο ΠΑΣΟΚ (και όλη αυτήν τη «συμπαράταξη»), που κινείται στην ίδια λεωφόρο του συμβιβασμού. Τα ίδια μασημένα λόγια και υπεκφυγές. Η κυρία Γεννηματά, όμως, θα όφειλε να σκεφθεί ότι με τη στάση της αυτή απέναντι στο καίριο εθνικό ζήτημα έρχεται σε ΠΛΗΡΗ αντίθεση με την πολιτική του ιδρυτού του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου. Βεβαίως, από την εποχή του ολετήρα Σημίτη το κόμμα αυτό ουσιαστικά είχε ξεκόψει τελείως από τις ρίζες του. Τουλάχιστον, νομίζαμε ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν θα απεμπολούσαν οι σημερινοί ΠΑΣΟΚτζήδες τις αρχές του ιδρυτού. Επλανήθημεν!

Εγνώριζα τον Ανδρέα Παπανδρέου από την προδικτατορική εποχή. Δεν συμφωνούσα καθόλου μαζί του. Μεταπολιτευτικά, δεν υποστήριξα ποτέ το ΠΑΣΟΚ. Αυτό δεν με εμπόδιζε να διατηρώ προσωπική φιλία με τον αρχηγό του. Αλλά για να είμαστε αντικειμενικοί, δύο πράγματα δεν μπορούσε να αμφισβητήσει κανείς στον Ανδρέα: α) Ότι ήταν ηγετική προσωπικότητα και β) ότι είχε εθνική συνείδηση.

Στις 15 Οκτωβρίου 1992, ο Ανδρέας εζήτησε από τον τότε πρωθυπουργό να αποσύρει, έστω και την τελευταία στιγμή, την πρόταση διπλής ονομασίας για τα Σκόπια. Το 1993, όταν ο Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές, θεωρούσε ότι το Μακεδονικό είχε υποθηκευτεί σε τέτοιο σημείο, ώστε αρνήθηκε να συμμετάσχει σε απευθείας συνομιλίες με τα Σκόπια. Εδήλωσε, μάλιστα, ότι μπορούσε να γίνει συζήτηση με τα Σκόπια για όλα τα θέματα, ΕΚΤΟΣ της ονομασίας. Το 1994, ο Ανδρέας διεκήρυξε: «Δεν πρόκειται να υπάρξει κανένας διάλογος που να αφορά το όνομα αυτής της χώρας, σε οποιοδήποτε πλαίσιο». Την ίδια χρονιά, ο Ανδρέας Παπανδρέου διέκοψε τη λειτουργία του ελληνικού προξενείου στα Σκόπια και επέβαλε το μονομερές εμπάργκο. Τα γνωρίζει όλα αυτά η κυρία Γεννηματά; Δεν διάβασε ποτέ τίποτα από τις αρχές του ιδρυτού του κόμματός της; Κρίμα. Κάθεται σε καρέκλα μεγαλύτερη από το ανάστημά της.

Έχουμε, όμως, και τη θλιβερή στάση ορισμένων εκπροσώπων της ηγεσίας της Εκκλησίας. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος «τα βρήκε» με τον Τσίπρα. Ο ανιστόρητος πρωθυπουργός θεωρεί… «ανιστόρητη» την επιμονή για άρνηση της ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό! Όσο για τον Σεβασμιώτατο Άνθιμο της Θεσσαλονίκης, τελικά παρέκαμψε τους δισταγμούς του μπροστά στο λαϊκό κύμα και δεν αρκέσθηκε μόνο στη Θεία Λειτουργία και στην προσευχή. Ίσως να θυμήθηκε τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, που όταν το έθνος κινδύνευε σχημάτισε το «Επαναστατικό Διευθυντήριο» και συνέταξε ο ίδιος την ανακοίνωση που κοινοποιήθηκε στους αντιπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων στις 26 Μαρτίου 1821. Και μεταξύ άλλων ανέφερε: «Απεφασίσαμεν σταθερώς ή να αποθάνωμεν όλοι ή να ελευθερωθώμεν». Σκεφθείτε να έλεγε ο αγωνιστής εκείνος ιεράρχης: «Να μη στείλουμε καμία ανακοίνωση, αλλά να… προσευχηθούμε…»!

Τέλος, με θλίψη να προσθέσω και την άρνηση του ΚΚΕ για το συλλαλητήριο. Δεν διδάχθηκε τίποτε από τα παθήματά του τη δεκαετία 1920-1930 και μετά; Δεν θυμάται ο κ. Κουτσούμπας την Ε’ Ολομέλεια του κόμματός του, που τότε έκανε χαρακίρι στο κατώφλι της ΝΟΦ (Σλαβομακεδόνων) για χάρη ξένων σκοπών; Άλλωστε, το ίδιο το ΚΚΕ απεκήρυξε εκείνη την Ολομέλεια.

Τώρα έχει σχηματιστεί μια ετερόκλητη συμμαχία διαφόρων «προοδευτικών», από εκείνους που υπεραμύνονται κάθε σεξουαλικής και πολιτικής διαστροφής, υπέρ των λαθρομεταναστών, που θεωρούν «προοδευτική» την αθεΐα, τις έννοιες της πατρίδας και των εθνικών ιδανικών. Όλοι αυτοί κόπτονται για τους Σκοπιανούς, αποκαλούν όσους εμμένουν στον πατριωτισμό… «εθνικιστές» και «φασίστες» και λένε ότι κατέχονται από… «παραληρητικό εθνικισμό»!

Έχουν υπό τον έλεγχό τους διάφορα ΜΜΕ για την προπαγάνδα τους, λοιδορούν όσους δεν δέχονται την εθνική μειοδοσία και τους ταυτίζουν πονηρά με τη… Χρυσή Αυγή, νομίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα τους τρομοκρατήσουν! Και δεν καταλαβαίνουν οι ανεγκέφαλοι «προοδευτικοί» ότι αυτοί οι ίδιοι είναι που ρίχνουν νερό στον μύλο της Ακροδεξιάς.

Στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, οι Έλληνες έβαλαν στην άκρη κόμματα και ιδεολογίες και διεκήρυξαν ότι: Στην ιεραρχία των ηθικών αξιών πρώτο έρχεται το ΕΘΝΟΣ! Τα κόμματα να πάρουν μάθημα από τον λαό. Ο άνεμος που φύσηξε από τον Λευκό Πύργο την περασμένη Κυριακή θα σαρώσει τις ταμπέλες της διπλής ονομασίας. Όσο υπάρχει ο γαλάζιος ουρανός μας και όσο υπάρχουν οι αφροί του Θερμαϊκού για να σχηματίζουν την απέραντη κυανόλευκο, θα φωνάζουμε: Η Μακεδονία είναι ΜΙΑ και είναι ελληνική! «Την δε πόλιν ου σοι δίδομεν…».

https://www.paron.gr/2018/01/30/to-syllalitirio/