ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ – ΛΑΜΠΡΑΚΗ : Εμείς τελικά ποιοι είμαστε;

Εμείς τελικά ποιοι είμαστε;

Έχει γούστο, μεθαύριο, οι Σκοπιανοί να ζητήσουν την «απελευθέρωση της Μακεδονίας»

Της ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ – ΛΑΜΠΡΑΚΗ

Κι ύστερα, εκείνη η λαοθάλασσα, που με πάθος φώναζε ότι η «Μακεδονία ήταν και θα είναι ελληνική», τι, αλήθεια, θα ήταν ικανή να κάνει, αφού, όπως φάνηκε, εκείνο που θίγεται πάνω απ’ όλα είναι η Ιστορία που προσπαθούν να μας κλέψουν απρόσωπα μικρά κρατίδια, γείτονες με ανακατεμένο πληθυσμό;

Πώς θα λήξει αυτή η ιστορία, που περιέχει αλυτρωτικές σκέψεις; Έχει γούστο, μεθαύριο, να ζητήσουν την «απελευθέρωση της Μακεδονίας», όσο κι αν υπόσχονται πως δεν έχουν τέτοιες διαθέσεις. Το όνομά τους είναι «Vardarska» κι έτσι πρέπει να λέγονται. Βλέποντας τις πόλεις τους γεμάτες με αγάλματα του έλληνα Μακεδόνα Μεγάλου Αλεξάνδρου, θίγομαι απελπιστικά, γιατί εμείς ποτέ, ως λαός, ως κράτος, δεν κόψαμε απ’ την αρχή αυτόν τον ξεδιάντροπο σφετερισμό της οντότητάς μας.

Αδιαφορούσαμε, θεωρώντας τους ασήμαντους, μικρούς, όπως κάναμε και με τη Βόρειο Ήπειρο, που τώρα ανεχόμεθα έναν αστείο πρωθυπουργό, τον Ράμα, να παριστάνει τον ευαίσθητο υπερασπιστή της φύσης και να γκρεμίζει σπίτια ελληνικά, καμωμένα πριν από χρόνια. Ποιος μίλησε, ποιος αντιστάθηκε σ’ αυτές τις ενέργειες; Γιατί δεν το πήγαμε παραπέρα, προβάλλοντάς το στα διεθνή φόρουμ, όχι χλιαρά κι αδιάφορα, αλλά με πάθος, με επιμονή.

Δεν είναι απαξιωτικό να απαιτούμε, όταν οι άλλοι επιμένουν να θίγουν τα ιερά και όσιά μας.

Τότε, όταν επιχειρούν να κλέψουν την υπόστασή μας, εμείς, αλήθεια, ποιοι είμαστε; Είμαστε απλώς άνθρωποι, που η τύχη τους έφερε σ’ αυτήν την άκρη της Ευρώπης, σαν τα παρασυρόμενα φύλλα ενός ποταμού.

Αγωνίστηκαν γενιές για να απαλλαγούμε απ’ όλους αυτούς τους μνηστήρες, που θες από θεία δίκη εγκλωβίστηκαν και αποκλείστηκαν από το Αιγαίο, την πηγή ζωής, ελευθερίας, καθάριας, ποτισμένες απ’ το αίμα των αρχαίων ελλήνων ποντοπόρων.

https://www.paron.gr/2018/01/31/emis-telika-pii-imaste/