Υστερνά
Τον ξέρω
αυτόν, τον γνώρισα σε τούτο τον αιώνα
σαν μια
οπισθοχώρηση κι άτακτη ανακωχή
σαν άρνηση
του σήμερα μ’ αταίριαστο αρραβώνα
σαν παρελθόν
που ξύπνησε και ψάχνει για επαφή.
Τον ξέρω,
σαν παρένθεση στον ρου της ιστορίας
καραδοκούσε
πάντοτε, στα σκότη, στη σιωπή,
σ’ αέναη
αναζήτηση μιας κάποιας ευκαιρίας
να σπείρει
ερέβη κι όνειδος, να φέρει παρακμή.
Τον ξέρω
αυτόν, τον γνώρισα απ’ τα σκοτεινά του μάτια
που απλανή,
ατένιζαν μονάχα στο κενό,
αδάκρυτα,
στεγνές πληγές, που μ’ έκαναν κομμάτια.
Ανάθεμα ! Τι
έκανα ! Του έδωσα γη, νερό…
Χρήστος
Κουκουσούρης
02/08/2018.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου