Αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ονειρεύεται ο Ερντογάν

Αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ονειρεύεται ο Ερντογάν

Στα μέσα του 18ου αιώνα η οθωμανική αυτοκρατορία είχε αποδυναμωθεί και είχε χάσει την επιρροή της σε όλα τα μέτωπα, αρχής γενομένης με τις χώρες του Μαγκρέμπ μέχρι τα Βαλκάνια και τον Καύκασο. Στα μέσα του 19ου αιώνα, η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε ονομαστεί ως ο «Μεγάλος ασθενής της Ευρώπης». Ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός τότε ήταν απόλυτα δικαιολογημένος λαμβάνοντας υπόψη την ήττα της Τουρκίας στο πόλεμο με τη Ρωσία (1877-1878), αλλά και τις συγκρούσεις της με τα βαλκανικά κράτη. 

Η ήττα στον Α’  Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά και το γεγονός να χάσει σχεδόν όλες τις περιοχές που κατείχε σε αραβικά εδάφη. Τότε η ύπαρξη της Τουρκίας βρίσκονταν σε σοβαρό κίνδυνο αλλά η  νίκη του Κεμάλ κατά της Ελλάδας το 1922, τόνωσε την δυνατότητα επιβίωσής της

Εκατό χρόνια σχεδόν μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Τουρκία προσπαθεί εκ νέου να μπει δυναμικά στη διεθνή σκηνή. Η Τουρκία ουσιαστικά προσπαθεί να ανακτήσει τα χαμένα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του 19ου και 20ου αιώνα. Η συγκεκριμένη στρατηγική από πλευράς της Τουρκίας αποτελεί άμεση απειλή για τα συμφέροντα όλων των γειτονικών της χωρών, συμπεριλαμβανομένης και της Ρωσίας και όχι μόνο. Η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας ανησυχεί το Ισραήλ, τη Συρία, το Ιράν, το Ιράκ, την Αίγυπτο, την Κύπρο, την Ελλάδα αλλά και ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η κλιμακούμενη εμπλοκή της Άγκυρας  σε πολλά μέτωπα εγείρει ερωτήματα στο κατά πόσο ή Τουρκία είναι μια χώρα προβλέψιμη και ειρηνική ή μια διαρκής απειλή κατά της  ειρήνης στον κόσμο.

Η Τουρκία διαρκώς απειλεί πως θα παρεμποδίσει τις εξορύξεις φυσικού αερίου στη Μεσόγειο αν δεν είναι συνέταιρος στην εξόρυξη. Προβαίνει, από μόνη της, σε γεωτρήσεις με καταπάτηση της εθνικής κυριαρχίας των όμορων της  χωρών,  ενώ απλώνεται  στη Μεσόγειο Θάλασσα με υπογραφή παράνομων συνθηκών, παραβιάζοντας το Διεθνές Δίκαιο και επιδιώκοντας τον,  κατά την αυθαίρετη βούληση της, έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου  και όχι μόνο. Παράλληλα επιδιώκει να επιβάλλει  σημαντικά την δυναμική παρουσία της  στις εξελίξεις της Βορείου Αφρικής αλλά ακόμα στο Σουδάν και στην Ερυθραία.

Με τη τακτική που ακολουθεί η  Άγκυρα απέναντι στο  Ισραήλ τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να το απομονώσει  ώστε να είναι  πολιορκημένο από εχθρικές για εκείνο χώρες και συγχρόνως να συρθεί σε  εμπορική συνεργασία μαζί της αποκηρύσσοντας  την συνεργασία που έχει ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια με Ελλάδα και Κύπρο.

Τα τελευταία χρόνια, ο Ερντογάν συνεχίζει να απειλεί την Κύπρο από την οποία ζήτησε να διακόψει τις έρευνες που έκανε στη περιοχή της για φυσικό αέριο ενώ δεν δίστασε να στείλει τουρκικά γεωτρύπανα στην ΑΟΖ της Κύπρου διεξάγοντας παράνομες έρευνες. 

Οι απειλές του Ερντογκάν στη Κύπρο μοιάζουν με «καμουφλάζ» και αυτό γιατί στη πραγματικότητα οι Τούρκοι δεν ενδιαφέρονται μόνο για την Ανατολική Μεσόγειο. Οι Τούρκοι επιθυμούν να αυξήσουν τη ναυτική παρουσία τους και στην Αδριατική ώστε να ενισχύσουν την επιρροή τους στις μουσουλμανικές χώρες των Βαλκανίων.

Τον τελευταίο καιρό η Τουρκία προβάλλοντας δυναμικά την νέο-οθωμανική πολιτική και τις επιδιώξεις του προέδρου της δεν δίστασε να παραβιάσει την Συνθήκη του Βερολίνου για ειρήνευση στη Λιβύη, στέλνοντας στρατιωτικό εξοπλισμό και στρατεύματα προκειμένου να επιβιώσει ο υποτακτικός της Τουρκίας πρόεδρος Σάρατζ που θα βοηθήσει στην υλοποίηση των μεγαλεπήβολων επιδιώξεων του νέο-οθωμανικού καθεστώτος. Δεν δίστασε ακόμα να κοντραριστεί για το θέμα αυτό με την Γαλλία απειλώντας την, υπό τις ευλογίες της ανύπαρκτης Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.

Το ίδιο διάστημα ο πρόεδρος Ερντογάν, υπό την προστασία του Αμερικανού προέδρου δεν δίστασε να κοντραριστεί με τις ΗΠΑ αγοράζοντας οπλικά συστήματα από την Ρωσία παρά τις διαφωνίες που υπήρχαν τόσο από την Αμερικανική Γερουσία όσο και από το ΝΑΤΟ.

Σε μια επίδειξη μεγαλομανίας δεν δίστασε να οργανώσει μια (αποτυχημένη) προσπάθεια παραβίασης των ελληνικών συνόρων αποστέλλοντας ορδές μεταναστών να τα παραβιάσουν. Παράλληλα απείλησε και απειλεί την Ελλάδα σε θέματα κυριαρχίας και η αεροπορία του παραβιάζει καθημερινά τον Ελληνικό εναέριο χώρο.

Προκαλώντας την Διεθνή Κοινότητα και παρά την διεθνή κατακραυγή  δεν δίστασε να μετατρέψει την Αγιά Σοφιά από Μουσείο, όπως προέβλεπε ο νόμος του Ατατούρκ του 1934, σε τζαμί καταργώντας τον σχετικό νόμο ως λανθασμένο.

Επίσης η Τουρκία με την ανοχή Αμερικανών και Ρώσων εισέβαλε στο Ιράκ και στην Συρία δημιουργώντας τουρκικούς θύλακες ασφαλείας ενώ συνεχίζει την κατοχή, με τα στρατεύματά της, της βόρειας Κύπρου.

Η Τουρκία με όλες τις πράξεις της φωνάζει ανοιχτά πια πως αφενός μεν στοχεύει στην δημιουργία Νέο-Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ενώ δεν ενδιαφέρεται για την είσοδο της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν υπολογίζει απολύτως κανένα.

Μήπως πια είναι καιρός να ξυπνήσουν οι Ευρωπαίοι και ο κόσμος ολόκληρος ή μήπως θα ξαναζήσουμε στις μέρες μας την «ανοχή» της Συμφωνίας του Μονάχου, η οποία διαψεύσθηκε τόσο τραγικά με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και τις γνωστές συνέπειες;;