Εις μνήμην : Εύζωνα Θωμά Σπυρίδων

 

Εις μνήμην : Εύζωνα Θωμά Σπυρίδωνα

 

Γράφει ο Γιάννης Αποστολάκης

 

Εις μνήμην του Εύζωνα που χάσαμε

Αθάνατος 

Δικαίωση όταν ο θνητός γίνεται αθάνατος.

 

45 μέρες να μην παίζει βλέμμα, να είσαι ακίνητος έως και 4 ώρες.

Ξύρισμα κόντρα 4 φορές την μέρα, να μην υπάρχει χνούδι, μόνο αίμα να τρέχει στο ταλαιπωρημένο δέρμα.

Η αγωνία και το άγχος μεγάλο. Η μεγάλη στιγμή. Αυτό που για τόσο καιρό δεν είχες άποψη.

Και έρχεται η ώρα να βάλεις τον Ντουλαμά, την Μακεδονική φορεσιά του Παύλου Μελά. Το κόκκινο Φάριο που συμβολίζει το αίμα που χύθηκε στους αγώνες τον προγόνων μας. Να χτενίσεις την Φούντα, το μαύρο δάκρυ των συγγενών που έχασαν τους δικούς τους. Το Τσαρούχι που φορώντας το νοιώθεις το κάθε καρφί να σου τρυπάει τα πόδια.

Ώσπου να έρθει η ώρα να βρεθείς στο Εποπτείο. Εκεί που πλέον το μόνο που άκουγες ήταν ο χτύπος της καρδιάς σου.

Το παράγγελμα:

-Εφ´όπλου λόγχη. Προσοχή.

-Επ ώμου, αρμ.

Σπας το όπλο στον μελανιασμένο ώμο και καταλαβαίνεις ότι πλέον δεν πονάς.

Γιατί δεν είσαι εσύ, αλλά είσαι κάποιος άλλος.

Σπας τα πόδια σου στον τσαρουχόδρομο, εκεί που πριν από λίγο απαγορευόταν να πατήσεις και δεν νιώθεις την κούραση.

Γιατί δεν είσαι εσύ, αλλά είσαι κάποιος άλλος. Αμίλητος, αλλά ο κόσμος ξέρει ότι είσαι εκεί, σε ακούει γιατί χτυπάς τα τσαρούχια και παίρνουν φωτιά.

Ώσπου έρχεται η στιγμή να σταθείς ακίνητος να τιμήσεις την Δημοκρατία και αυτούς που αγωνίστηκαν για να είσαι εσύ σήμερα ελεύθερος.

Γιατί εκείνη την στιγμή δεν είσαι θνητός αλλά αθάνατος.

Τα μάτια ανοιχτά, να μην κλείνουν, και το δάκρυ να τρέχει πάνω στον Ντουλαμά που περήφανα φοράς.

Ο κόσμος περνάει και σε κοιτάει αλλά δεν αντιδράς, δεν παίζεις βλέμμα ούτε κουνιέσαι. Σου μιλάνε, σε κοιτάζουν, σε θαυμάζουν γι αυτό που μόνο λίγοι κάνουν.

Ώσπου ακούς και άλλα τσαρούχια και καταλαβαίνεις ότι έρχεται η ώρα της λύτρωσης, δεν καταλαβαίνεις πως πέρασε η ώρα ή αν είχε κρύο, όλα γίνονται πολύ γρήγορα.

Ανεβαίνεις την ανηφόρα και μπαίνεις στο Εποπτείο, μέχρι να ακούσεις τα παραγγέλματα και να "λυθείς".

Και τότε καταλαβαίνεις την αξία των όσων έκανες, γίνεσαι ξανά θνητός, σε θαύμασαν τόσα άτομα φωτογραφήθηκες με τόσα άγνωστα άτομα και θα θυμάσαι για πάντα ότι:

Όταν παραμένεις για ώρες ακούνητος, ανέκφραστος, άσπαστος, λες και είσαι νεκρός.

Όταν σπας τα πόδια σου στο έδαφος για να ξυπνήσουν οι νεκροί.

Τότε από απλός στρατιώτης γίνεσαι ΕΥΖΩΝ.

Τιμή και υπερηφάνεια για εσένα.

ΓΙΑΤΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΥΖΩΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΥΖΩΝ

Στο καλό!! Εύζωνα