Γλώσσα: To κλειδί του πολιτισμού!

 

Γλώσσα:  To κλειδί του πολιτισμού!

Ποιο είναι το κυριότερο συστατικό που συντέλεσε στη σύνθεση της έννοιας «πολιτισμός»; Από πού ξεκίνησε; Πώς εξελίχθηκε; Δίδυμες αδελφές η γλώσσα και η γραφή, υποκλίνονται μπροστά στο δημιούργημα τους: «Τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό»! Ο Πλάτωνας στον «Φίληβο» είχε πει ότι: «Η γραφή είναι αιωνίως ομιλούσα φωνή» γιατί πραγματικά μέσα από τη γραφή παριστάνεται η γλώσσα που δεν είναι τίποτ' άλλο από ...το σώμα της σκέψης. Είναι κοινώς παραδεκτό ότι από τη στιγμή που σχηματίζεται η πρώτη πρόταση (και αποδεσμεύεται από σκόρπια σύμφωνα), τότε γεννιέται ο πολιτισμός.

Γλώσσα και γραφή λοιπόν! Σύμφωνα με τα ελληνικά κείμενα, τα γράμματα είχαν εφεύρει σε πανάρχαια εποχή και είχαν θεία προέλευση αφού ο Δίας τα παρέδωσε πρώτα στις Μούσες, κι αυτές με τη σειρά τους στους ανθρώπους.

Οι αναφορές για πανάρχαια γράμματα στην αρχαία Ελλάδα είναι πολλές.

Η ύπαρξη πανάρχαιας γραφής επιβεβαιώνεται από το Διόδωρο το Σικελιώτη (βιβλίο τρίτο) ο οποίος μιλάει για τον «Αίνο» τον περίφημο ποιητή και μουσικό: «πρώτος έγραψε εις πανάρχαιαν εποχή περί της καταγωγής και της ζωής του Διονύσου, όπως και άλλες μυθολογίες, μεταχειρισθείς άγνωστον ακόμη πανάρχαιαν γραφήν». Ο Ομηρος επίσης μας πληροφορεί ότι τα «σήματα λυγρά» ήταν πανάρχαια ελληνικά γράμματα.

Όπως θα δούμε παρακάτω, και στα υπόλοιπα μέρη αυτής της μελέτης, η ελληνική γλώσσα είναι αυτοδημιούργητη. Δεν αντέγραψε κανένα αλφάβητο φοινικικό ή σουμεριακό, αλλά μάλλον αντιγράφτηκε και παραποιήθηκε από άλλους λαούς, και διοχετεύθηκε έτσι, ώστε να διδάσκονται οι νεοέλληνες ότι η γλώσσα μάνα όλων των γλωσσών είναι δανική από ένα γειτονικό λαό που εμφανίστηκε μόλις το 1.100 π.χ. ενώ ο αιγαίος πολιτισμός χρονολογείται πριν από το 10.000 π.χ.

Και δεν θεωρούμε «σωβινισμό» το γεγονός της αμφισβήτησης, μπροστά σε δυτικοευρωπαϊκούς δογματισμούς που επιβλήθηκαν με το πέρασμα του χρόνου, αλλά η πίστη μας ριζώνει βαθιά με την εξέταση γεγονότων και στοιχείων που παρουσιάζονται τόσο μέσα σε αρχαία κείμενα όσο και σε πρόσφατες ανακαλύψεις.

Διαπιστώνοντας ότι οι Φοίνικες δεν ήταν αρχαιότεροι των Κρητών της τελευταίας μινωικής περιόδου, ο Εβανς στο βιβλίο του (Scripta -minoa, Oxford 1909) υποστηρίζει ότι πολλά σημεία της γραμμικής γραφής των Κρητών παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες με το φοινικικό αλφάβητο εξηγώντας ότι οι αρχαίοι Κρήτες τα μετέφεραν στη Φοινίκη κατά το 1300 π.Χ. Αυτοί οι πρόσφυγες επί Ραμσή Γ' και μετά στη Φοινίκη, ονομάστηκαν «Φιλισταίοι» και γύρω στο 1150 όταν εγκαταστάθηκαν στην Παλαιστίνη ονομάστηκαν «Παλαισάτι».

Δεν αποκλείεται δε ότι οι Φοίνικες ήταν αρχικά κάποια αραβική φυλή η οποία επιμείχθηκε με τους Κρήτες και Κύπριους από το 3.000 έως 1.300 π.Χ. και ήκμασε μεταξύ 1100 -800 π.Χ. όπου υιοθετώντας τις επιδόσεις των Ελλήνων στη θάλασσα, σφράγισε το ιστορικό ίνδαλμα στο χώρο της Μεσογείου σαν ναυτικός λαός. Αν όντως αυτή η υπόθεση αλήθευα, τότε αυτόματα συντρίβεται η θεωρία ότι οι Φοίνικες ήταν σημιτικό φύλο. Όπως αναφέρει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης στο βιβλίο Ε' παρ. 57-30, «επειδή μετά τον γενόμενον κατακλυσμόν συναπωλέσθησαν μετά των πανάρχαιων Ελλήνων και οι γνώσεις των» αμέσως μετά εμφανίζονται οι Φοίνικες. Αν θυμηθούμε τη φράση του Πλάτωνα στον «Τίμαιο» σχετικά με τη συζήτηση που είχε ο Σόλωνας με τον Αιγύπτιο ιερέα στο ναό της Νηίθ για το τι απομένει μετά από ένα κατακλυσμό, τότε η αναφορά του Δ. Σικελιώτη μας αφήνει άναυδους εφόσον και οι δύο συγγραφείς αναφέρουν ότι μετά τον κατακλυσμό επιζούν οι άξεστοι και ακαλλιέργητοι, ενώ πεθαίνουν οι μύστες και μορφωμένοι.

 

 

Είναι πολύ λογικό λοιπόν, μετά τη μεγάλη καταστροφή που έπληξε το χώρο της Μεσογείου, να ξεπρόβαλε μια φυλή (ελληνικής καταγωγής) όπως πιστεύουμε, που, μαζεύοντας τ' απομεινάρια του προηγούμενου μεγάλου πολιτισμού, να υπενθύμισε ότι είχε ξεχαστεί λόγω της μεγάλης καταστροφής. Μας εντυπωσιάζει ιδιαίτερα η αναφορά του Ηρόδοτου όσον αφορά την προέλευση της γλώσσας μας, που λέει ότι ο Κάδμος έφερε τα γράμματα στην Ελλάδα από τη Φοινίκη. Αυτή η φράση έχει παραπλανήσει χιλιάδες ιστορικούς που πίστεψαν και επέβαλαν τη θεωρία περί φοινικικού αλφαβήτου, ώστε δυστυχώς να διδάσκεται στα σχολεία μας. Εμείς όμως παρατηρούμε το εξής: Ο Ηρόδοτος γράφει για τον Κάδμο (όνομα ελληνικό - ελληνικότατο) για τον οποίο οι ελληνικές παραδόσεις αναφέρουν ότι ήταν γιος του Αγήνορα από το Αργός, και είχε μεταναστεύσει στη Φοινίκη.

Οι ενεπίγραφοι κύλινδροι των Θηβών είναι γραμμένοι σε κρητική γραμμική γραφή την οποία γνώριζαν και οι προερχόμενοι από την Κρήτη Σουμέριοι. Άρα οι Κρήτες είχαν διδάξει τη γραμμική γραφή.

Στην «Ιερά Αναγραφή» του Ευήμερου που τα αποσπάσματα της τα διέσωσαν ο Ρωμαίος ποιητής Εύνιος, ο Διόδωρος ο Σικελιώτης και ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ευστάθιος, περιγράφεται το νησί «Παλχαία» που βρισκόταν πέρα από την αραβική θάλασσα και απέναντι από την Ινδία, κατοικήθηκε από πανάρχαιους Κρήτες ύστερα από διαταγή του Δία. Στο ιερό του «Τριφυλλιού Διός» την εποχή που βασίλευε ο Δίας στην οικουμένη και βρισκότανε μεταξύ των ανθρώπων (δηλαδή σε μυθική πανάρχαια, και χρονολογικά απροσδιόριστη εποχή), υπήρχε χρυσή ιερή στήλη, πάνω στην οποία ήταν γραμμένες «καφαλαιώδεις πράξεις» μεταξύ του Ουρανού - Κρόνου και Δία. (Δ. Σικελιώτης, βιβλίον ΣΤ', παρ. 1,30,5).

Συνεπώς, σύμφωνα με τον Ευήμερο, πανάρχαιοι Ελληνες, «οδηγούμενοι υπό του Διός» περνώντας από την Φοινίκη - Παλαιστίνη - Αραβία και Περσία, εγκαταστάθηκαν στα νησιά του Ινδικού Ωκεανού, και μέσω του Περσικού κόλπου έφτασαν στη Μεσσοποταμία όπου ονομάσθηκαν Σουμέριοι.

Ο πλοίαρχος Κολαΐτης που είχε κάνει το γύρο του κόσμου τρεις φορές, είπε ότι κοντά στην Ινδία υπάρχει ένα νησί που κατοικείται από λευκούς ανθρώπους. Δεν είναι τυχαία λοιπόν η εκπληκτική ομοιότητα της κρητικής γραφής με τη σουμεριακή, ειδικά αυτή την εποχή που οι συνεχείς ανακαλύψεις μαρτυρούν ολοένα ότι οι Έλληνες είναι Έλληνες και όχι Ινδοευρωπαίοι, ή άλλοι, που σημαίνει δηλ. ότι γεννήθηκαν σ' ένα τόπο υψηλής ενέργειας ο οποίος συντέλεσε στη σύνθεση του λαμπρού πολιτισμού τους σε συνδυασμό με τη γλώσσα. Στα «Αργοναυτικά» των «Ορφικών» (στίχοι 42-44-102, έκδοση Λειψίας Tauchnitir 1829) λέει ο ίδιος ο Ορφέας: «ηδ' όσον Αιγόπτω ιερόν λόγον εξελόχευσα» που θα πει ότι: (στην Αίγυπτο δίδαξα τον ιερό λόγο. Δίδαξε λέει, δεν διδάχτηκε! στο πρόσωπο του ...όλη η Ελλάδα, στα λόγια του... το έργο του, κι εμείς ...παιδιά του.

ΠΕΠΗ ΣΚΑΡΛΗ ΚΑΙ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ

Α.Τ. : ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ Η ΓΗ/Α ΜΕΡΟΣ/ 3.5.1994