Προς οικονομικό αδιέξοδο

Με τον τρόπο που κινείται η κυβέρνηση Παπανδρέου, επιταχύνεται η πορεία της χώρας προς το οικονομικό αδιέξοδο. Τα μέτρα που αναμένεται να ανακοινώσει η κυβέρνηση, με βάση τις υποδείξεις αυτών που ασκούν την εποπτεία της ελληνικής οικονομίας, κινούνται σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση από τις προεκλογικές θέσεις του κ. Παπανδρέου και των συνεργατών του.

Δεν πρόκειται για προσαρμογή θέσεων στην κρίση που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, αλλά για πλήρη ανατροπή τους. Πριν από τις εκλογές ο κ. Παπανδρέου συνήθιζε να καταγγέλλει τον κ. Καραμανλή, ο οποίος υποστήριζε το «πάγωμα» των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων. Από το καραμανλικό «πάγωμα» περάσαμε στην παπανδρεϊκή δραστική μείωσή τους, με ένα ποσοστό που θα καθοριστεί την επόμενη εβδομάδα.

Πριν από τις εκλογές ο κ. Παπανδρέου υποστήριζε πως η πάταξη της φοροδιαφυγής μπορούσε να εξασφαλίσει τα αναγκαία πρόσθετα έσοδα. Η κυβέρνηση Παπανδρέου προετοιμάζει αυτές τις μέρες τη μεγαλύτερη αύξηση καταναλωτικών φόρων των τελευταίων δεκαετιών, ενώ θα προχωρήσει και στην αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ παρά τη ρητή προεκλογική δέσμευση για διατήρησή τους στα ίδια επίπεδα.

Η στροφή 180 μοιρών που πραγματοποιεί ο κ. Παπανδρέου είναι πιθανό να επιδεινώσει το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Αυτοί που εποπτεύουν τη δημοσιονομική και οικονομική διαχείριση ζητούν πρόσθετα μέτρα 3,5 έως 4,5 δισ. ευρώ, με το σκεπτικό ότι ενισχύονται τα φαινόμενα ύφεσης και γίνεται πιο δύσκολη η αύξηση των φορολογικών εσόδων του Δημοσίου και των ασφαλιστικών εισφορών.

Ο κρατικός προϋπολογισμός του 2010 βασίζεται στην παραδοχή ότι θα υπάρξει μικρή μόνο μείωση του ΑΕΠ κατά 0,3%. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά πως η υποχώρηση του ελληνικού ΑΕΠ κατά το 2010 θα είναι της τάξης του 2%. Προωθεί λοιπόν το λεγόμενο σχέδιο Β΄, που στηρίζεται σε ιδιαίτερα σκληρά εισπρακτικά μέτρα, εκτιμώντας ότι η ενίσχυση των φαινομένων ύφεσης στην ελληνική οικονομία θα περιορίσει τα φορολογικά έσοδα και τις ασφαλιστικές εισφορές, ενώ θα οδηγήσει σε μεγάλη αύξηση διαφόρων κοινωνικού χαρακτήρα επιδομάτων, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τους ανέργους.

Αποδεικνύεται στην πράξη ότι πληρώνουμε πολύ ακριβά την έλλειψη αναπτυξιακής διάστασης στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου. Όπως επισημάναμε στο πρωτοσέλιδο κύριο θέμα του προηγούμενου φύλλου της «Free Sunday», κινδυνεύουμε να εμπλακούμε σε έναν φαύλο κύκλο μέτρων λιτότητας και ενίσχυσης των φαινομένων ύφεσης της ελληνικής οικονομίας, με βασικά χαρακτηριστικά τη διατήρηση του δημοσιονομικού ελλείμματος σε απαράδεκτα υψηλά επίπεδα και την αδυναμία αποτελεσματικής διαχείρισης του υπέρογκου δημόσιου χρέους. Είναι αυτό που περιγράφουν οι αναλυτές των διεθνών οίκων ως αργό οικονομικό θάνατο. Αυτός μπορεί να αποτραπεί μόνο μέσα από μία εξαιρετικά δυναμική αναπτυξιακή διαδικασία, η οποία δεν διαφαίνεται στην πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση Παπανδρέου. Είναι τέτοια η πολιτική αστοχία σε ζητήματα της οικονομίας ώστε η κυβέρνηση άνοιξε μέτωπο κατά των ελληνικών τραπεζών σε μια περίοδο που αυτές δέχονται τεράστιες πιέσεις εξαιτίας της κρίσης αξιοπιστίας του ελληνικού Δημοσίου. Όπως χαρακτηριστικά είπε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ κ. Παναγόπουλος, στις άλλες χώρες η χρηματοπιστωτική κρίση οδήγησε σε δημοσιονομική κρίση, ενώ στην Ελλάδα υπάρχει κίνδυνος η δημοσιονομική κρίση να οδηγήσει σε χρηματοπιστωτική κρίση. Η αρκετά δογματική προσέγγιση της υπουργού Οικονομίας κ. Κατσέλη σε ζητήματα λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος, όπως και η ακατάσχετη πολιτική φλυαρία κυβερνητικών στελεχών για την εφαρμογή αναδρομικού πόθεν έσχες και την οικονομική «τιμωρία» των πλουσίων και των επιχειρήσεων, οδήγησαν σε σημαντική φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό –ιδιαίτερα προς την Κύπρο– και σε νέο περιορισμό του ελληνικού ασφαλιστικού συστήματος.

Η γνώριμη ρουτίνα

Παρά κάποιες πρωτοβουλίες, με στοιχεία νεοτερισμού, που συνόδεψαν την άνοδο του κ. Παπανδρέου στην εξουσία και την αρχική καλή πολιτική διάθεση του κ. Σαμαρά, επιστρέψαμε πολύ γρήγορα στη γνώριμη πολιτική, κομματική ρουτίνα που κάνει ακόμη πιο δύσκολη την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής και οικονομικής κρίσης.

Με πρωτοβουλία του κ. Παπανδρέου, ανοίγει νέο πολιτικό μέτωπο γύρω από τη συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής της Βουλής που υποτίθεται ότι θα τεκμηριώσει τη δημιουργική λογιστική στην οποία κατέφυγε η κυβέρνηση Καραμανλή την περίοδο 2004-2009. Σε μια περίοδο κατά την οποία έχει καταρρεύσει η διεθνής αξιοπιστία της Ελλάδας, με αποτέλεσμα να έχουμε πρόβλημα στη διαχείριση του δημόσιου χρέους, η δημιουργία της συγκεκριμένης εξεταστικής επιτροπής μοιάζει με απαράδεκτη πολιτική πολυτέλεια. Όπως είναι φυσικό, η ΝΔ ζητεί, από την πλευρά της, τη διερεύνηση της δημοσιονομικής κατάστασης και της δημιουργικής λογιστικής από το 1981 και μετά, εκτιμώντας ότι είναι σε θέση να αποδείξει ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έχουν τη βασική ευθύνη για τη γιγάντωση του δημόσιου χρέους και πως η δημιουργική λογιστική αναπτύχθηκε επί κυβέρνησης Σημίτη για να διευκολυνθούμε στην προσπάθεια ένταξής μας στην ΟΝΕ.

Εάν κρίνουμε από την αδυναμία των ελληνικών Αρχών να πείσουν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι η συνεργασία με την Goldman Sachs για τα πολυσυζητημένα swaps της περιόδου 2000-2001 ήταν σύμφωνη με τους κοινοτικούς κανόνες, η επιχειρηματολογία της ΝΔ μοιάζει αρκετά ισχυρή.

Ανεξάρτητα από το ποιος έχει δίκιο στα ζητήματα δημιουργικής λογιστικής ή παραποίησης των επίσημων στατιστικών στοιχείων, είναι φανερό ότι τα δύο κόμματα εξουσίας επαναλαμβάνουν μία πολιτική ρουτίνα που απαξιώνει το πολιτικό σύστημα στο εσωτερικό αλλά και διεθνώς. Γίνεται έτσι ακόμη πιο δύσκολη η συσπείρωση των περιορισμένων οικονομικών και κοινωνικών δυνάμεων που διαθέτουμε για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της κρίσης.

Γ. ΚΥΡΤΣΟΣ

Πηγή:

www.freesunday.gr