6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 - ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΟΧΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

-->

Γερμανική Εισβολή στην Ελλάδα

Υπάρχει μια σημαντική επέτειος που, από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, περνά πάντοτε απαρατήρητη. Παρ’ όλα αυτά η επέτειος αυτή είναι σημαντική γιατί αποτελεί σταθμό στο κεφάλαιο της πολεμικής αρετής των Ελλήνων. Είναι η επέτειος του δεύτερου ΟΧΙ των Ελλήνων ενάντια στις ορδές του φασιστικού Άξονα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στις 6 Απριλίου του 1941 ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κορυζής , που διαδέχθηκε μετά από βασιλικό διορισμό τον αποβιώσαντα τον Ιανουάριο του 1941 Ιωάννη Μεταξά, ύψωσε το ανάστημά του και είπε ΟΧΙ στο πρεσβευτή της Γερμανίας πρίγκιπα Έλμπαχ που πήγε νύχτα σπίτι του να ζητήσει την παράδοση της Ελλάδας στους Γερμανούς.

Σαν σήμερα λοιπόν στις 6 Απριλίου του 1941 άρχισε η Γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδας . Η επίθεση εκδηλώθηκε σε τρία μέτωπα. Τα όσα προηγήθηκαν της εκδήλωσης της «Επιχείρησης Μαρίτα», όπως λεγόταν το σχέδιο επίθεσης κατά της Ελλάδας, δεν πρόκειται βεβαίως να αναφερθούν σε αυτό το επετειακό σημείωμα. Απλά θα δώσουμε μερικά στοιχεία για την επίθεση αυτή.

Η επιχείρηση λοιπόν κατάληψης της Ελλάδας ξεκίνησε με την επίθεση της 12ης Στρατιάς της Βέρμαχτ υπό τις διαταγές του στρατάρχη Βίλχελμ Λιστ. Οι γερμανικές απώλειες της εισβολής ήταν 2.559 νεκροί, 3169 αγνοούμενοι και 5820 τραυματίες.

Μαζί με τους Γερμανούς πολέμησαν και οι Βούλγαροι που αν και αρχικά, όταν τους ζητήθηκε από τους Ιταλούς δεν εισήλθαν στον πόλεμο, το έπραξαν όταν οι Γερμανοί επιτέθηκαν κατά της Ελλάδας.

Οι Βρετανικές και Ελληνικές δυνάμεις που βρίσκονταν στην περιοχή ήταν ανήμπορες να αντιδράσουν εξαιτίας της φτωχής μεταξύ τους επικοινωνίας Αυτό συνετέλεσε στη δημιουργία δύο ξεχωριστών ανεπαρκώς επανδρωμένων μετώπων, ενός μετώπου κατά μήκος της γραμμής Μεταξά και ενός άλλου κατά μήκος της γραμμής Κλειδί (με κατεύθυνση προς τα νοτιοανατολικά, από την πόλη της Έδεσσας έως το δέλτα του ποταμού Βαρδάρη).

Ο γερμανικός στρατός συνάντησε σθεναρή αντίσταση στη λεγόμενη ΓΡΑΜΜΗ ΜΕΤΑΞΑ. Αυτό γιατί ο Ι. Μεταξάς , με την εκπληκτική διορατικότητα του, είχε σπεύσει να οχυρώσει τα Ελληνο-βουλγαρικά σύνορα. Το αποτέλεσμα ήταν τα οχυρά να γράψουν με χρυσά γράμματα στην Ιστορία το Έπος τους. Στο οχυρό Ρούπελ και σε άλλα οχυρά έγιναν επικές μάχες αυτοθυσίας που περιγράφονται με γλαφυρότητα στα βιβλία των λογοτεχνών μας Αγγέλου Τερζάκη και Χρήστου Ζαλοκώστα.

Τα οχυρά τελικά παραδόθηκαν μόνο όταν οι Γερμανοί πέρασαν, συντρίβοντας την Γιουγκοσλαβία, από τη επίπεδη και εύκολα προσπελάσιμη από τανκς πεδιάδα του Αξιού και αφού τα οχυρά και οι υπερασπιστές τους είχαν δώσει την μάχη μέχρι το τέλος.

Η αντίσταση των ελλήνων μαχητών (6-9/4/1941) υπήρξε ηρωική αλλά η μάχη ήταν άνιση, λόγω ακριβώς της συντριπτικής υπεροπλίας του εχθρού, σε άνδρες και πολεμικό υλικό με αποτέλεσμα να επέλθει η κατάρρευση του μετώπου.

Τα γερμανικά στρατεύματα εισήλθαν αρχικά στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια , εξουδετερώνοντας τους λιγοστούς Άγγλους κατά μήκος της ξέφρενης πορείας τους, εισήλθαν στις 27 Απριλίου στην Αθήνα και ύψωσαν τη σβάστικα στην Ακρόπολη.

Η Ελληνική εκστρατεία τελείωσε με μία γρήγορη και καθολική γερμανική νίκη με την πτώση της Καλαμάτας στην Πελοπόννησο, μέσα σε ακριβώς είκοσι τέσσερις μέρες. Τόσο Γερμανοί όσο και Σύμμαχοι αξιωματούχοι εξέφρασαν το θαυμασμό τους για την ισχυρή αντίσταση που προέβαλαν οι Έλληνες στρατιώτες.

Τελικά η Ελληνική Κυβέρνηση υποχώρησε στην μεγαλόνησο Κρήτη όπου και εκεί δόθηκε η τελική επί Ελληνικού εδάφους μάχη ενάντια στους επιδρομείς. Μετά την πτώση και της Κρήτης η Ελληνική Κυβέρνηση έφυγε για την Αίγυπτο από όπου συνεχίστηκε ο αγώνας για την απελευθλερωση.

Κάποιοι ιστορικοί θεωρούν τη γερμανική εκστρατεία στην Ελλάδα αποφασιστική για την έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, θεωρώντας ότι αποτέλεσε σοβαρή καθυστέρηση της εισβολής του Άξονα στη Σοβιετική Ένωση. Άλλοι θεωρούν ότι η εκστρατεία δεν είχε καμία επιρροή στην Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα (Operation Barbarossa) και χαρακτηρίζουν τη Βρετανική επέμβαση στην Ελλάδα ως μάταιο εγχείρημα, μία «πολιτική και συναισθηματική απόφαση» ή ακόμα και ένα «σαφές στρατηγικό σφάλμα».

Πηγή Διαδίκτυο