Ο Μπέμπης και η φανέλα

Θανάσης Μπέμπης

(Βοτανικός, Αθήνα, 1929 ή 1930 - 23 Ιουλίου 2017)

ΚΑΠΟΥ ΠΗΓΑ, ΚΑΤΙ ΕΙΔΑ...

Ο Μπέμπης και η φανέλα

Τότε δεν υπήρχαν χορηγοί και στο ημίχρονο έβγαινε δίσκος για όσους έπαιζαν μπάλα

O Θανάσης Μπέμπης ανήκε στις μορφές εκείνες του ποδοσφαίρου που δεν υπάρχουν πια. Ανήκε στους ποδοσφαιριστές που έγραψαν τη δική τους ιστορία χωρίς να τους «κατασκευάσει» κάποιος ή να τους «επιβάλουν» κάποια συμφέροντα. Ανήκε σε μια εποχή που οι δημοσιογράφοι δεν μπορούσαν να «φτιάξουν» ποδοσφαιριστές, αλλά το αντίθετο.

Οι ποδοσφαιριστές «δημιουργούσαν» τους δημοσιογράφους! Πόσοι και πόσοι αθλητικοί συντάκτες δεν σταδιοδρόμησαν περιγράφοντας τα κατορθώματα του Μπέμπη, του Πανάκη, του Υφαντή, του Νεστορίδη, του Μανταλόζη, του Λέανδρου και τόσων άλλων άσων των γηπέδων, οι οποίοι δεν πρόκαμαν την εποχή της εικόνας, αλλά έφτιαχναν οι ίδιοι τις εικόνες, καθώς «ζωγράφιζαν» στα γήπεδα! Βλέπω σήμερα (και θαυμάζω) τους ποδοσφαιριστές, αλλά οικτίρω τους νέους συναδέλφους, οι οποίοι εκστασιάζονται με μια ενέργεια του Μέσι, με μια μπαλιά του Νεϊμάρ, με ένα βολέ του Ιμπραϊμοβιτς ή με μια επέλαση του Ρονάλντο. Μα, αυτά τα βλέπαμε κάθε Κυριακή στα δικά μας γήπεδα. Ο Μπέμπης μπορούσε να ντριμπλάρει πέντε μέσα σε τηλεφωνικό θάλαμο!

Ο Δομάζος να βγάλει μπαλιά ανάμεσα από πέντε, στα πενήντα μέτρα! Ο Παπαεμμανουήλ να σουτάρει κεραυνούς από σαράντα μέτρα! Ο Σιδερής να κάνει μπάσιμο και να μην τον σταματά τίποτε! Ο Πανάκης να σηκώνεται για κεφαλιά μισό μέτρο πάνω από τους αντιπάλους! Ο Αντωνάτος να μοιράζει «πενηντάρες» μπαλιές στους «δαίμονες» Χατζηιωάννογλου και Κρητικόπουλο. Τα «τακουνάκια», που θεωρούνται σήμερα εξαίσια, και τα ανάποδα ψαλίδια τα βλέπαμε μέχρι και στα συνοικιακά -κατάμεστα κάθε Κυριακή- γήπεδα των τοπικών πρωταθλημάτων! Μόνο που τότε δεν υπήρχαν οι χορηγοί και στο ημίχρονο, στα τοπικά, έβγαινε «δίσκος» για τα παιδιά που έπαιζαν μπάλα.

Για να αγοραστούν, δηλαδή, φανέλες και παντελονάκια,κάλτσες και παπούτσια. Αλλά, σας, λέω  αλήθεια, τότε βλέπαμε μπάλα και όχι «πλεϊστέισιον» που βλέπουμε σήμερα. Έπαιζαν Εθνικός - Ηρακλής στο «Καραϊσκάκης» και είχε τριάντα χιλιάδες κόσμο! Γιατί τότε δεν υπήρχαν η τηλεόραση και το ριπλέι, αλλά οι ποδοσφαιριστές, που ήταν οι απόλυτοι κυρίαρχοι. Και ο Θανάσης Μπέμπης ήταν ένα από εκείνους που μας έστελναν στις αλάνες, μας έκαναν να υπογράψουμε «Δελτίο» στην ομάδα της γειτονιάς μας και μας έμαθε να παίζουμε για τη φανέλα! Κάτι που έχουμε ξεχάσει πια σε όλους τους τομείς....

Η Ακίς

akis@dimokrartianews.gr

"κυριακάτικη δημοκρατία"

Μιχάλης Λαγάνης : Αν η Ελλάδα εξελισσόταν σε διεθνές κέντρο ανώτατης εκπαίδευσης…

Αν η Ελλάδα εξελισσόταν σε διεθνές κέντρο ανώτατης εκπαίδευσης…

Αξιοποιώντας τη διεθνώς εκρηκτική αύξηση των φοιτητών που επιλέγουν να σπουδάσουν στο εξωτερικό, την ιστορικά αναγνωρισμένη υπεροχή της ελληνικής Παιδείας και την ύπαρξη σημαντικής ακαδημαϊκής διασποράς, η Ελλάδα μπορεί να αναδειχθεί σε διεθνές κέντρο ανώτατης εκπαίδευσης.

Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα της νέας μελέτης που ετοίμασε η Διεύθυνση Οικονομικής Ανάλυσης της Εθνικής Τράπεζας, δίνοντας μάλιστα έμφαση στις παραμέτρους που προσδιορίζουν αυτή τη δυναμική και τις πολιτικές που μπορούν να την ξεκλειδώσουν.

Για τον σκοπό αυτό η Διεύθυνση Οικονομικής Ανάλυσης της Εθνικής Τράπεζας (ΕΤΕ) δημιούργησε τον «Δείκτη Ανώτατης Εκπαίδευσης», ο οποίος διαμορφώνεται από το επίπεδο αυτονομίας των πανεπιστημίων, την ποιότητα των καθηγητών (όπως μετράται από τις δημοσιεύσεις τους), το επίπεδο δαπανών για πανεπιστημιακή έρευνα (ως ποσοστό του ΑΕΠ), και τη γλώσσα κάθε χώρας (με την αγγλική ως πιο υποστηρικτική).

Δυστυχώς, η Ελλάδα έχει πολύ χαμηλή θέση στον Δείκτη Ανώτατης Εκπαίδευσης (28/100) κι αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι η Ελλάδα προσελκύει πολύ λίγους φοιτητές από το εξωτερικό, με το μερίδιό της στην προσέλκυση των διεθνών ροών φοιτητών να φτάνει το 0,7%. Πρόκειται κυρίως για ξένους φοιτητές, είτε φοιτητές που προέρχονται από διμερείς συμφωνίες (π.χ., από Κύπρο), είτε είναι παιδιά μεταναστών.

Ωστόσο, η χώρα μας θα μπορούσε να αξιοποιήσει τη μεγάλη ακαδημαϊκή διασπορά για να ενισχύσει τη θέση της εκεί. Κι αυτό γιατί το 60% των Ελλήνων πανεπιστημιακών καθηγητών απασχολούνται στο εξωτερικό και, σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, συγκεντρώνει έναν μέσο όρο της τάξης του 11% σε αυτόν τον τομέα.

Προτάσεις βελτίωσης

Η Διεύθυνση Οικονομικής Ανάλυσης της Εθνικής Τράπεζας εκτιμά ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να προσελκύσει 110.000 ξένους φοιτητές, δηλαδή πολύ περισσότερους απ’ ό,τι προσέλκυσε το 2015 (27.600), και παράλληλα να περιορίσει τις εκροές Ελλήνων φοιτητών στο εξωτερικό, εφαρμόζοντας τις παρακάτω πολιτικές:

 Εγκαθίδρυση συνεπούς και σταθερής εθνικής στρατηγικής για την ανώτατη εκπαίδευση, με έμφαση στην αυτονομία των πανεπιστημίων (προσεγγίζοντας υψηλά επίπεδα αντίστοιχα του Ηνωμένου Βασιλείου και της Σιγκαπούρης), τη χρηματοδότηση βάσει αποτελεσμάτων και τις διεθνείς συνεργασίες.

 Νομοθέτηση πολιτικών και κινήτρων για προσέλκυση της ακαδημαϊκής διασπορά (σ.σ.: έχουν εφαρμοστεί με επιτυχία από την Κίνα). Σημειώνουμε ότι οι Έλληνες καθηγητές που απασχολούνται σε πανεπιστήμια εξωτερικού είναι υψηλής ποιότητας – με το ποσοστό αυτών σε βιβλιογραφικές αναφορές (highly-cited) να είναι πενταπλάσιο του παγκόσμιου μέσου όρου.

 Στήριξη της δημιουργίας Κέντρων Αριστείας γύρω από τα ελληνικά πανεπιστήμια προκειμένου να ενδυναμωθεί η σύνδεσή τους με τον επιχειρηματικό τομέα, με ταυτόχρονη ενίσχυση της ακαδημαϊκής έρευνας και με τις σχετικές δαπάνες να αυξάνονται στον ευρωπαϊκό μέσο όρο 0,5% του ΑΕΠ (έναντι 0,3% που είναι σήμερα στην Ελλάδα). Αντίστοιχα Κέντρα Αριστείας έχουν αναπτυχθεί στη Γαλλία και στο Ισραήλ.

Τα οφέλη

Σύμφωνα πάντα με την ίδια έκθεση, τα οφέλη από την ανάδειξη της Ελλάδας σε διεθνές κέντρο ανώτατης εκπαίδευσης είναι πολλά.

Αρχικά, η άμεση επίδραση από την εισροή ξένων φοιτητών σε συνδυασμό με τον περιορισμό των εκροών Ελλήνων φοιτητών, θα προσελκύσει πόρους της τάξης των 1,8 δισ. ετησίως, κυρίως μέσω υψηλότερων εξαγωγών και χαμηλότερων εισαγωγών υπηρεσιών εκπαίδευσης. Παράλληλα, σημειώνεται ότι η τρέχουσα εκροή Ελλήνων φοιτητών σε πανεπιστήμια του εξωτερικού είναι από τις υψηλότερες στην Ε.Ε., φτάνοντας το 9% του συνολικού αριθμού των Ελλήνων φοιτητών.

Επίσης, η αναβάθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης μπορεί να μετασχηματίσει το μοντέλο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας μέσω βελτίωσης της ποιότητας του ανθρώπινου δυναμικού της.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το «Υπόδειγμα Μακροπρόθεσμης Ανάπτυξης και Ανώτατης Εκπαίδευσης» της ΕΤΕ, οι συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις θα αυξήσουν τον ρυθμό ανάπτυξης του ελληνικού ΑΕΠ κατά 1,1 ποσοστιαίες μονάδες ετησίως κατά την πρώτη δεκαετία έντονου μετασχηματισμού (αυξάνοντας έτσι το ΑΕΠ κατά περισσότερα από 20 δισ. ετησίως σε ορίζοντα 10ετίας) και κατά 0,4 ποσοστιαίες μονάδες μεσοπρόθεσμα.

Επιπλέον, σε περίπτωση που υπάρξει και σταδιακή βελτίωση της ποιότητας του επιχειρηματικού περιβάλλοντος (όπως σχηματισμός clusters, είσοδος σε διεθνείς αλυσίδες αξίας και στρατηγικές branding), η δημιουργία ισχυρών συνεργιών με τον καινοτόμο επιχειρηματικό τομέα εκτιμάται ότι θα διπλασίαζε τις επιδράσεις στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας προσθέτοντας στον ρυθμό ανάπτυξης 2,6 ποσοστιαίες μονάδες ετησίως κατά την πρώτη δεκαετία (αυξάνοντας έτσι το ΑΕΠ κατά περίπου 50 δισ. ευρώ ετησίως σε ορίζοντα 10ετίας) και κατά περίπου 1 ποσοστιαία μονάδα μεσοπρόθεσμα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι παραπάνω εκτιμήσεις υποεκτιμούν το συνολικό όφελος από την εκπαιδευτική αναβάθμιση, καθώς ο μετασχηματισμός της ελληνικής οικονομίας σε οικονομία γνώσης μπορεί να προσελκύσει επενδύσεις κεφαλαίου, αυξάνοντας έτσι περισσότερο τους ρυθμούς ανάπτυξης του ελληνικού ΑΕΠ.

ΜΙΧAΛΗΣ ΛΑΓAΝΗΣ/ Το ΠΟΝΤΙΚΙ

Εμείς το διαβάσαμε εδώ:

http://www.globalview.gr/2017/07/31/αν-η-ελλάδα-εξελισσ/

Γιώργος Χαρβαλιάς : Κινδυνεύει η δημοκρατία από τον Τσίπρα;

Κινδυνεύει η δημοκρατία από τον Τσίπρα;

Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς

Στο στενό επιτελείο του Κυριάκου, στην παρέα των «Παραιτηθείτε», στα μεγαλοαστικά πηγαδάκια των βορείων προαστίων και σε ορισμένα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης καλλιεργείται εσχάτως μία επικίνδυνη φαντασίωση: ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι λίγο πολύ μια χούντα αλά Μαδούρο, που δεν έχει σκοπό να εγκαταλείψει την εξουσία, και πως σύντομα θα εξεγερθεί ο λαός για να βγει στους δρόμους και να την γκρεμίσει...

Οι θιασώτες αυτής της άποψης έχουν καταληφθεί από ένα είδος ντελίριου. Σε οποιαδήποτε κυβερνητική πρωτοβουλία ανακαλύπτουν «θεσμική εκτροπή» που παραπέμπει σε πρακτικές αυταρχικών καθεστώτων και θεωρούν ότι η άμεση απομάκρυνση του Τσίπρα, ει δυνατόν με ελικόπτερο από την ταράτσα του Μαξίμου, αποτελεί παλλαϊκό αίτημα σε μια κοινωνία έτοιμη να εκραγεί και να κυνηγήσει (μόνο) τους συριζαίους με βρεγμένη σανίδα.

Οι εμμονικές αυτές αναλύσεις, που στην ουσία ανακυκλώνονται σε πρωτοσέλιδα και αναρτήσεις πολύ συγκεκριμένων δημοσιογραφικών μέσων, ενσωματώνουν πλέον και τη λέξη «πραξικόπημα»! Αυτό που... παραλίγο να συμβεί με την έφοδο των καπεταναίων του Λαφαζάνη στο Νομισματοκοπείο και αυτό που θα συμβεί στο μέλλον, προκειμένου να μην παραδώσει ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία!

Βαριές κουβέντες, ακραίες, έξαλλες και ανερμάτιστες, σε μία χώρα που τα τελευταία 43 χρόνια δεν παρουσίασε έλλειμμα δημοκρατίας, το αντίθετο θα έλεγα, μέχρι σημείου υπερβολής ενίοτε. Στη σύγχρονη Ιστορία ασφαλώς και οι ομαδικές... ψυχώσεις παίζουν τον ρόλο τους, καθώς μπορεί εύκολα να δρομολογήσουν πολιτικές ανατροπές· ακόμη κι αν βασίζονται σε «πλύση εγκεφάλου» ή διασπορά ψευδών ειδήσεων (ελληνιστί, fake news). To πρόβλημα, όμως, για την αξιωματική αντιπολίτευση και όλους όσοι βιάζονται να απαλλαγούν από τον Τσίπρα είναι ότι, δυστυχώς για αυτούς, η ψύχωση δεν είναι... ομαδική!

Σε μια κλειστή παρέα «νεοφιλελέ» πολιτευτών, διαπλεκόμενων επιχειρηματιών και επίδοξων «οpinion makers» αναπτύσσεται και μέχρι εκεί φτάνει. Η παρέα διαθέτει, πράγματι, ισχυρότατες προσβάσεις σε μέσα, χρήμα και μηχανισμούς επιρροής, αλλά με ασύμμετρα περιορισμένη απήχηση στη βαθιά χειμαζόμενη ελληνική κοινωνία, που ακούει τις λέξεις «πολιτικό τζάκι» ή «κόμματα εξουσίας» και τρέχει μακριά. Η απήχηση αυτή, άλλωστε, μετρήθηκε πρόσφατα στο κέντρο της Αθήνας και φάνηκε μικρότερη και από αυτήν που έχει το κίνημα της «απελευθέρωσης» των gay.

Eπομένως, αν περιμένει ο Κυριάκος με σταυρωμένα χέρια ότι θα έρθει ο λαός αφιονισμένος από τα πύρινα πρωτοσέλιδα (των 12.000 φύλλων...) και τους αλαλαγμούς των καπεταναίων στο κανάλι του Φαλήρου να γκρεμίσει τον Τσίπρα, μάλλον θα περιμένει πολύ...

Ασφαλώς και ο λαός δεν λατρεύει τον Τσίπρα· ούτε το πολύχρωμο ασκέρι του με τα κάθε λογής «μπουμπούκια» που υποδύονται τους υπουργούς και κλείνουν το μάτι στα βρομόπαιδα που καταστρέφουν τη δημόσια περιουσία. Πιθανότατα δε να τον καταψηφίσει στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν. Αλλά όχι για τις παρεμβάσεις του στη Δικαιοσύνη που αποτελούν «θεσμική εκτροπή» ούτε για την υποτιθέμενη προσπάθειά του να καταλύσει το πολίτευμα και να εγκαθιδρύσει σοβιέτ.

Τα περί ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης ελάχιστα λένε στα αυτιά του μέσου Ελληνα. Δυστυχώς, μας αρέσει δεν μας αρέσει, ο θεσμός έχει «γρατζουνιστεί» πολύ τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα στα ανώτατα κλιμάκια, που φάνηκε να αντιμετωπίζουν με συγκατάβαση τις μνημονιακές επιταγές αλλά και τις επιθυμίες της ντόπιας διαπλοκής. Ουδείς, λοιπόν, θα δώσει μάχη στους δρόμους για να σταματήσει ο Πολάκης να «τα χώνει» στους δικαστές.

Είναι λανθασμένο το πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης που επιλέγει η Νέα Δημοκρατία. Ο κόσμος δεν ψέγει τον Τσίπρα επειδή τον θεωρεί... επικίνδυνο για τη δημοκρατία. Τον επικρίνει γιατί αποδείχτηκε όμοιος με τους προηγούμενους. «Ψευταράκος», όπως έλεγε ο Μεϊμαράκης, ή απλά «ονειροπόλος», όπως διατείνεται ο ίδιος για τις... αυταπάτες του. Ανεπαρκής σίγουρα, κρινόμενος εκ του αποτελέσματος, αν και όχι απαραίτητα χειρότερος από άλλους...

Επιμύθιον: Χωρίς αμφιβολία υπάρχει ένα μαζικό σύνδρομο στον πληθυσμό της χώρας, αλλά δεν είναι αυτό που φαντάζεται η Νέα Δημοκρατία. Δεν πρόκειται για μίσος προς μια κυβέρνηση (ψευτο)κομμουνιστών που απειλεί να κάνει την Ελλάδα Βενεζουέλα. Μαζική κατάθλιψη βιώνουμε επειδή και αυτός, παρά τις τσιριμονιές, αποδείχτηκε δέσμιος των δανειστών και επειδή οι άλλοι που επαγγέλλονται την αποκαθήλωσή του υπόσχονται ακόμη μεγαλύτερη συμμόρφωση στις αξιώσεις τους...

http://www.dimokratianews.gr/content/77056/kindyneyei-i-dimokratia-apo-ton-tsipra

ΣΤΕΡΓ. Γ. ΣΠΑΝΑΚΗΣ : Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΑ 60 ΧΡΟΝΙΑ 
ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Στην Κρήτη εορτάζεται φέτος το «ΕΤΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ» με αφορμή την συμπλήρωση 60 χρόνων από το θάνατό του μεγάλου συγγραφέα. Οι εκδηλώσεις θα κορυφωθούν στο Δίκταιο ‘Αντρο, τόπο γέννησης του Δία και έμπνευσης του συγγραφέα, τον οποίο επισκεπτόταν συχνά κατά την παραμονή του στο Κράσι, μαζί με την γυναίκα του Γαλάτεια, τον Βάρναλη, και την Έλλη Αλεξίου.

«Η αγάπη του Νίκου Καζαντζάκη για τον Μινωικό Πολιτισμό είναι γνωστή μέσα από τα έργα του. Εκεί ο μεγάλος συγγραφέας περιγράφει το διαχρονικό μεγαλείο του αρχαίου μινωικού πολιτισμού, την κρητική γη και τους ανθρώπους της» αναφέρει ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας της γενικής γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού Δημήτρης Πλευράκης, ο οποίος έχει εκ μέρους του υπουργείου Εξωτερικών τον συντονισμό των ειδικών αυτών δράσεων και εκδηλώσεων, που πραγματοποιούνται σε συνεργασία με την Περιφέρεια Κρήτης και τους δήμους Ηρακλείου, Αρχανών, Χερσονήσου, Οροπεδίου Λασιθίου και Μαλεβιζίου.

Τόσο στα βιβλία του «Τα παλάτια της Κνωσού», όσο και στην αναφορά στον «Γκρέκο» αλλά κυρίως στην «Οδύσσεια» του, ο Καζαντζάκης τοποθετεί τους ήρωες όπως τον Οδυσσέα, με κεντρικό φόντο την Κρήτη και τον Μινωικό Πολιτισμό, υπογραμμίζει ο κ. Πλευράκης.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Επειδή γραφτήκανε πολλά και διάφορα για τις πολιτικές πεποιθήσεις του Καζαντζάκη, δίχως κανένα από τα δημοσιεύματα αυτά να έχει υπόψη του το πολιτικό «πιστεύω» του μεγάλου Κρητικού, νομίζω πώς εκτελώ ένα καθήκον στη μνήμη του, δημοσιεύοντας εδώ την «ομολογία της Πίστεως του». Έτσι θα γίνουν γνωστές στον κόσμο πού ενδιαφέρεται να μάθει την αλήθεια οι αντιλήψεις του Καζαντζάκη  για το αστικό καθεστώς, την αστική και την εργατική τάξη, για την οικογένεια, για την Πατρίδα και για τη θρησκεία, πού οι λειτουργοί της τον κατηγόρησαν για άθεο και αρνήθηκαν να τον ενταφιάσουν σαν χριστιανό.

Η πολιτική διαθήκη του Καζαντζάκη, από την αρχή ως το τέλος, δείχνει την αγάπη του στον ελληνικό Λαό και στην Πατρίδα, το σεβασμό του προς την ελληνική οικογένεια και τη θρησκεία. Σκοπός του ήτανε να δημιουργήσει μια ανώτερη ηθική, να φέρει δικαιοσύνη στον κόσμο, να δώσει βαθύτερη έννοια στην Αρετή, στην Τιμή, στον Άνθρωπο. Πόσο έντονα ηχούν οι υποθήκες αυτές του Καζαντζάκη στην ακοή του σημερινού Έλληνα, πού αγαπά και πονάει την Πατρίδα και το Λαό!

Για να γίνει περισσότερο κατανοητή η Πολιτική Διαθήκη του Καζαντζάκη, ανάγκη να ανατρέξουμε στα χρόνια εκείνα πού αναγκάστηκε να τη γράψει.

Βρισκόμαστε στο Ηράκλειο της Κρήτης στα 1924 - 1925. Μόλις είχε τελειώσει ο μακροχρόνιος πόλεμος 1912 — 1922, πού κατάληξε στη Μικρασιατική καταστροφή, υστέρα από την προδοσία και των τότε συμμάχων μας «Αγγλογάλλων». Οι χιλιάδες των έφεδρων ύστερα από δεκάχρονη στρατιωτική υπηρεσία στα διάφορα μέτωπα από το Μπιζάνι, το Κιλκίς, τις Τσουμαγιές, και το Σαγκάριο της Μακράς Ασίας γύρισαν στα σπίτια τους, όσοι γύρισαν, γερασμένοι, αποκαμωμένοι, μαζί με τις χιλιάδες τους ξεριζωμένους αδελφούς της Μικρασίας.

Οι έφεδροι, μπροστά σ' ένα χάος πού ανοιγότανε στα πόδια τους δίχως δουλειά, δίχως περιουσία, δίχως καμιά προστασία από το Κράτος, παρά τους νόμους πού ψηφίστηκαν για την προστασία αυτή, αποφάσισαν να οργανωθούν, για να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους στη ζωή, οργανωμένοι. Έτσι δημιούργησαν τις γνωστές Οργανώσεις Έφεδρων Πολεμιστών στις πόλεις και στα χωριά. Συνηθισμένοι από την στρατιωτική πειθαρχία, κάτω από την οποία πέρασαν τα πιο ζωντανά χρόνια της ζωής τους, οι Έφεδροι πειθάρχησαν στις Οργανώσεις τους, τις περιέβαλαν μ' αγάπη και στοργή και τις έκαμαν πανίσχυρες.

Αυτό, φυσικά, δεν άρεσε καθόλου στο Κράτος.

Γι' αυτό, ταραγμένο από το ξύπνημα των Έφεδρων, χρησιμοποίησε κάθε μέσο για να καταπνίξει το εφεδρικό αυτό ξεσήκωμα. Πράγμα πού δεν δυσκολεύτηκε να κάμει.

Η μπόρα έπιασε και τον Καζαντζάκη, πού τον καιρό εκείνο βρισκότανε στο Ηράκλειο. Η Αστυνομία τον συνέλαβε και τον φυλάκισε, κατηγορώντας τον σαν υπεύθυνο για τα γεγονότα εκείνα. Κλήθηκε στον ανακριτή να δώσει λόγο των πράξεων του, όπου υπόβαλε την «Ομολογία της Πίστεως» του για τις πολιτικές πεποιθήσεις του. Την ομολογία αυτή έδωσε έπειτα στη «Νέα Εφημερίδα» του Ηρακλείου, πού εξέδιδε τότε ο γνωστός δημοκρατικός πολιτευτής Λασιθίου Ιωσήφ Κούνδουρος, η οποία τη δημοσίευσε στην πρώτη σελίδα. Από εκεί την αναδημοσιεύω όπως έχει, τηρώντας και την ορθογραφία της. Οι υπογραμμίσεις είναι του Καζαντζάκη.

ΣΤΕΡΓ. Γ. ΣΠΑΝΑΚΗΣ*

 

Από το βιβλίο «Κρητική Πρωτοχρονία 1962»

Στέργιος Σπανάκης: Μνημειώδες το ιστορικό έργο του

Ο Στέργιος Σπανάκης (1900 – 8 Φεβρουαρίου 1994) ήταν συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Κρήτη και ασχολήθηκε με τη μελέτη της Ιστορίας της Κρήτης κατά την Ενετοκρατία. Γεννήθηκε το 1900 στο Τζερμιάδο. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διετέλεσε έφορος της «Βικελαίας» Δημοτικής Βιβλιοθήκης Ηρακλείου τα έτη 1926-1946. Δίδαξε μεταξύ άλλων Τουριστική Γεωγραφία Κρήτης στη σχολή των Ξεναγών και στη Σχολή ταχύρρυθμης Εκπαίδευσης των Ξενοδοχοϋπαλλήλων.

Έλαβε μέρος σε πολλά κρητολογικά συνέδρια, με σημαντικότερα αυτά των ετών 1961, 1966 και 1971 , καθώς επίσης και στο 17ο Συνέδριο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων για θέματα Τουρισμού (FIJET).

Υπήρξε μέλος της Ένωσης Ελλήνων Συγγραφέων και Δημοσιογράφων Τουρισμού, τακτικό μέλος του Διεθνούς Οργανισμού Φωνολογίας και ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Κρητικών Ιστορικών Μελετών (μέλος του Δ. Σ, κατά τα πρώτα έτη). Για την προσφορά του τιμήθηκε με το βραβείο Ακαδημίας Αθηνών το 1976.

Εργογραφία

• Η Λότζα του Ηρακλείου, περιοδικό Κρητικαί Σελίδες, τόμος Γ΄, 1939.
• Μνημεία της Κρητικής Ιστορίας, τόμοι I, II, III, IV. V.
• Συμβολή στην Ιστορία του Λασιθίου κατά τη Βενετοκρατία, έκδ. Εταιρεία Κρητικών Ιστορικών Μελετών.
• Η Κρήτη, Τουριστικός-Ιστορικός-Αρχαιολογικός Οδηγός, τόμος Α΄ Κεντρική και Ανατολική Κρήτη, τόμος Β΄ Δυτική Κρήτη.
• Υπόμνημα του Μοροζίνι προς το Λουδοβίκο ΙΔ΄ το 1669, Κρητ. Χρονικά, τόμος Α΄ , σελ. 74.
• Άγιος Νικόλαος Μεραμπέλου, περιοδικό «Αμάλθεια», Α΄, σελ. 73.
• Σητεία, η χώρα των Ετεοκρητών και του Κορνάρου, περιοδικό «Αμάλθεια», Β΄, σελ. 73.
• Η Επανάσταση του 1770 και ο Δασκαλογιάννης.
• Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, ο μάγος του χρωστήρα.
• Πόλεις και χωριά της Κρήτης στο πέρασμα των αιώνων, δίτομο, (1993)

https://www.timesnews.gr/στέργιος-σπανάκης-μνημειώδες-το-ιστο/