Το ενεργό ηφαίστειο

 Ρ Ω Γ Μ Ε Σ

Το ενεργό ηφαίστειο

 

Του Γιάννη Τριάντη

 

Μέτρα, Μνημόνιο, ζόφος, ανασφάλεια και καμία ελπίδα. Τότε γιατί δεν ξεσηκώνεται ο κόσμος; Γιατί οι απανωτές γενικές απεργίες θυμίζουν συντεταγμένες εκδηλώσεις ολιγάριθμων διαδηλωτών;

Πού είναι το «καυτό φθινόπωρο» και ο «χειμώνας της φωτιάς» που έβλεπαν οι Κασσάνδρες; Εύλογα ερωτήματα που απαιτούν απάντηση...

Η κυβερνητική εκδοχή, στηριγμένη στην αδυσώπητη προπαγάνδα, θεωρεί ότι οι μουδιασμένες αντιδράσεις και η αφλογιστία των κινητοποιήσεων οφείλονται στο ότι ο κόσμος δείχνει κατανόηση, διότι συνειδητοποίησε δύο πράγματα: ότι η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο και ότι η κυβέρνηση, που παρέλαβε χάος, έσωσε τη χώρα από τη χρεοκοπία δίνοντας σκληρές μάχες σε όλα τα επίπεδα... Η θολή ατμόσφαιρα των πρώτων μηνών μετά τις εκλογές του περυσινού Οκτωβρίου, μια ατμόσφαιρα διαμορφωμένη κυρίως από ηχηρές αποκαλύψεις περί ψευδών στοιχείων για το έλλειμμα, δημιούργησε αμέσως ένα ισχυρό άλλοθι για την κυβέρνηση. Και ταυτόχρονα νομιμοποίησε στην κοινή συνείδηση οποιοδήποτε μέτρο ικανό και απαραίτητο για τη σωτηρία του τόπου...

Και ποιος να αρθρώσει πειστικό αντίλογο στα (δήθεν) συντριπτικά δεδομένα που κατέκλυζαν καθημερινά, ριπηδόν, τις οθόνες και τις συνειδήσεις; Η απαξιωμένη ΝΔ, που και μόνο το όνομά της προκαλούσε αλλεργία; Η Αριστερά των δεδομένων αντιδράσεων; Πώς να πείσει μέσα σ' αυτόν τον ορυμαγδό; Και πώς ν' ακουστούν οι λίγοι γραφιάδες που έλεγαν εξαρχής ότι υπήρχε άλλος δρόμος, πέραν του Μνημονίου και της τοκογλυφικής δανειακής στήριξης, όταν οι λέξεις τους έμοιαζαν με χαμένους βώλους σε ερημική παραλία; Πέρασε όμως ο καιρός, άρχισαν να γίνονται γνωστές κρίσιμες λεπτομέρειες των συζητήσεων για το Μνημόνιο, ήρθαν τα σκληρά μέτρα, ζωήρεψε ο αντίλογος περί το «αν υπήρχε άλλος δρόμος» και ο κόσμος άρχισε να αμφισβητεί την κυβερνητική προπαγάνδα. Οι σχετικές έρευνες της κοινής γνώμης το δείχνουν καθαρά. Αλλά το ερώτημα παραμένει εδραίο: Τότε γιατί δεν ξεσηκώνεται; 

Υπάρχει εξήγηση. Πολύπτυχη μεν, αλλά πειστική: Πρώτον, ο κόσμος, εθισμένος να εξαντλεί το δικαίωμά του στο πολιτικό παρεμβαίνειν μονάχα με την ψήφο του, δεν αντιδρά αμέσως, ούτε εξεγείρεται, αλλά περιμένει και πάλι τις γενικές εκλογές για να υπενθυμίσει τιμωρητικά στους ψεύτες ότι τον εξαπάτησαν. Ο εθισμός αυτός δεν είναι άσχετος με τον συνολικό προσανατολισμό, τις επιλογές και τη συμπεριφορά της κοινωνίας τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Υπερίσχυσαν κατά καιρούς οι –θεμιτές βεβαίως– ατομικές προτεραιότητες έναντι της συλλογικότητας. Αν συνυπολογιστεί η γενική ψευδαίσθηση περί ευημερίας, μια ψευδαίσθηση που υψώνει το ατομικώς δραν και υποτιμά το συνολικώς αντιδράν, συνάγεται το συμπέρασμα ότι η κοινωνία είχε απολέσει τη δυνατότητα να διακρίνει ευκρινώς την υπαρκτή δυνατότητα των πεισμωμένων γενικών αντιδράσεων απέναντι στην εκάστοτε κυβερνητική πολιτική. Και δεν την αξιοποίησε ούτε τώρα...

Δεύτερον, ο κόσμος είχε κουραστεί από τις κορόνες των συνδικαλιστών, την ιδεολογική μετάλλαξη ορισμένων εξ αυτών, την α λα καρτ συμπεριφορά τους ανάλογα με το κομματικό τους πρόσημο, τις ελάχιστα ευφάνταστες κινητοποιήσεις και τον δογματικό χαρακτήρα ορισμένων αιτημάτων. Με δυο λόγια, δεν ένιωθε τους συνδικαλιστές δικούς της η κοινωνία. Ούτε καν εκείνους που βρίσκονται στην Αριστερά, παρά τη διαρκή εγρήγορση και την ανυπόκριτη συμπεριφορά τους. Προς τούτοις, το βαθύ σχίσμα στον συνδικαλιστικό χώρο, οι χωριστές κινητοποιήσεις και τα συναφή επιβάρυναν έτι μάλλον την εικόνα τους. Με αποτέλεσμα, τα ποικιλώνυμα προσκλητήρια για κινητοποίηση και αγώνες να μη βρίσκουν ανταπόκριση. Απόδειξη τα λυμφατικά συλλαλητήρια και οι μικρές σε σύγκριση με το διακύβευμα διαδηλώσεις και απεργίες...

Και τρίτον, ο κόσμος υφίσταται ένα ανηλεές οικονομικό μαστίγωμα, βιώνει τις συνέπειες του Μνημονίου, τρομοκρατημένος ανησυχεί έντονα για το μέλλον, αλλά δεν έχει φτάσει ακόμη στο όριο. Οι επιπτώσεις είναι σαφείς (μαγαζιά κλείνουν, η ανεργία ογκούται, η φορολογία και τα χαράτσια γονατίζουν τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς), αλλά ο κόσμος δεν βρίσκεται στο «αμήν», διότι έχει ήδη μετέλθει κάθε μέσο για την έστω πρόσκαιρη σωτηρία του: Δεν βγαίνει, δεν αγοράζει, δεν μετακινείται όπως παλιά, περικόπτει απ' όπου μπορεί. Όμως αυτή η εν απογνώσει άμυνα θα δείξει σύντομα τις οριακές της δυνατότητες, όταν ο κόσμος φτάσει να κόψει ακόμη και το ψωμί, να κρυώνει γιατί δεν έχει λεφτά για πετρέλαιο, για να δώσει χαρτζιλίκι στα παιδιά του ή για να σώσει το σπίτι του που απειλείται με κατάσχεση... Τότε ουδείς μπορεί να εγγυηθεί ότι οι μαζεμένες σπίθες δεν θα ανάψουν μια γενική φωτιά, ανεξέλεγκτη και τρομερή... 

Τις προάλλες, ένας παλιός γάλλος ποδοσφαιριστής, μια ξεχωριστή προσωπικότητα, ο Ερίκ Καντονά, είπε ότι δεν αρκούν οι γενικές απεργίες. «Η μόνη αληθινή επανάσταση είναι αυτή που έχει στόχο τις τράπεζες που κλέβουν τον κόσμο». Θαυμάσια διαπίστωση, με ατελέσφορη και ανέφικτη πρόταση: Ο Καντονά πρότεινε στα εκατομμύρια των εξεγερμένων να αποσύρουν τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες για να γκρεμιστεί το τραπεζικό σύστημα, στο οποίο στηρίζεται το οικονομικό σύστημα που κυβερνά την οικουμένη... Αν ήταν τόσο απλό, θα είχε ήδη γίνει. Όμως η σπίθα που πέταξε ο Καντονά είναι πολύτιμη για άλλο λόγο: Ανάβει φωτιές στις συνειδήσεις. Τις ξυπνάει από τον λήθαργο. Τις οδηγεί σε δρόμους διαφορετικής σκέψης. Τις βγάζει από τη νάρκη του δεδομένου. Τις κινητοποιεί. Τις παρακινεί να είναι φιλέρευνες και υποψιασμένες. Να μην καταπίνουν αμάσητη την οργιώδη προπαγάνδα. Να μην παγιδεύονται σε εκβιαστικά διλήμματα. Να είναι καχύποπτες απέναντι στις ευκολίες και στους θαυματοποιούς. Να αμφισβητούν ως και τις δικές τους αλήθειες. Να μην τρομοκρατούνται. Και, προπάντων, να έχουν εμπιστοσύνη στο συλλογικό. Στις τρομερές δυνατότητες του συλλογικώς δραν, μακριά από «εκπροσώπους» και παρένθετους... Όλα τούτα σημαίνουν ότι έτσι μορφοποιείται μια νέα κοινωνική συνείδηση, απαλλαγμένη από τους δυναστικούς εθισμούς του παρελθόντος...

Στις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, πολλοί βλέπουν την κρίσιμη αναμέτρηση της κοινωνίας με τις επιλογές της κυβέρνησης, αλλά και με τον φοβισμένο και καθεύδοντα εαυτό της. Η στήλη ενίσταται: Η μεγάλη αποχή –απτή απόδειξη αποδοκιμασίας προς το πολιτικό σύστημα και τους δύο «μεγάλους– ενδέχεται να αποβεί σωτήρια για την κυβέρνηση, της οποίας ένας σκληρός πυρήνας ψηφοφόρων θα παραμείνει πιστός. Έτσι, οποιαδήποτε συμπεράσματα για επιδοκιμασία της κυβερνητικής πολιτικής, με πράσινους χάρτες και θριαμβικούς αλαλαγμούς, δεν θα απηχούν την πραγματικότητα. Το ηφαίστειο υπάρχει. Είναι ενεργό. Και θα ξεσπάσει στην ώρα του... Είτε στους δρόμους είτε στην κάλπη των γενικών εκλογών...

Πηγή:
http://www.paron.gr/v3/new.php?id=59824&colid=69&dt=2010-10-17

«Ο άνθρωπός μας»

«Ο άνθρωπός μας» 

σε μια χώρα που την κυβερνούν οι εκμεταλλευτές της

Του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ τ. βουλευτή, τ. ευρωβουλευτή και τ. αντιπροέδρου της Ευρωβουλής

Με υπόλογες τις κυβερνήσεις μετά τη Μεταπολίτευση, άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο, Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΕΙ πλέον με επικεφαλής «ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΥΣ». Έναν άνθρωπο, ή μάλλον ένα ΕΠΩΝΥΜΟ, που δεν δίστασε (στερούμενος στοιχειωδών ικανοτήτων και διαθέτοντας καντάρια φιλαυτίας) να μας παραδώσει δεμένους χειροπόδαρα στο έλεος... ανιδιοτελών αμερικανών και ευρωπαίων... σωτήρων. Το εν λόγω ΕΠΩΝΥΜΟ εκχώρησε αγογγύστως την εξουσία του, πίσω από την πλάτη τού ανυποψίαστου ελληνικού λαού, στους σημερινούς εξουσιαστές και δυνάστες μας.

Οφείλω να προσθέσω, για να μη βγάλουμε εμείς οι απλοί πολίτες εντελώς απ’ έξω την ουρά μας, ότι η άθλια κατάσταση της οικονομίας μας οφείλεται κατά ένα μικρό έστω ποσοστό στην άρνησή μας –και κυρίως των εξ ημών εχόντων και κατεχόντων (επιχειρηματιών, εμπόρων, γιατρών, δικηγόρων, δημοσιογράφων κ.ά.)– να εκπληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας απέναντι στο κράτος. Εξαιρούνται αυτονοήτως οι μισθοσυντήρητοι και οι συνταξιούχοι, των οποίων τους φόρους εισπράττει το κράτος ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ.

Τα συνήθη δηλαδή ΥΠΟΖΥΓΙΑ που με άτρωτο κίνητρο την οικονομική τους ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ, εάν δεν αρκέσει η δαγκωτή ψήφος τους εναντίον των ζηλωτών του Μνημονίου στις 7 Νοεμβρίου, θα ανοίξουν τον χορό της ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ και θα πλαισιωθούν ΑΠΟ ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΟΥΣ ΜΙΜΗΤΕΣ.

Η υπό άτεγκτη κηδεμονία κυβέρνηση δεν πείθει πια παρά μόνο όσους θέλουν –και έχουν συμφέρον– να πειστούν. Ήδη έχει αποδομηθεί πλήρως το κίβδηλο επιχείρημα ότι το Μνημόνιο ήταν δήθεν μονόδρομος. Γεγονός που το αντιλαμβάνονται οδυνηρά και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τα οποία, σε πρώτη ευκαιρία, θα αποστασιοποιηθούν με ελαφρά πηδηματάκια από την ανάλγητη ηγεσία τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο κ. Στρος-Καν, αυθέντης του ΔΝΤ και προαλειφόμενος Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, σε συνέντευξή του την προπερασμένη Παρασκευή στην έγκριτη «Le Monde», ομολόγησε (προφανώς με τη ΔΕΥΤΕΡΗ ιδιότητά του) ότι μόνο το 10% της αύξησης του ελληνικού χρέους οφείλεται στα ελλείμματα και το υπόλοιπο 90% –άκουσον, άκουσον!– αποτελεί προϊόν ΤΗΣ ΥΦΕΣΗΣ. Μιας ύφεσης που την τροφοδοτεί η... περινούστατη «τρόικα» με την εισπρακτική και μονεταριστική πολιτική ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ που εφαρμόζει με θρησκευτική ευλάβεια!

Ο Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ μας άνοιξε τα μάτια, όχι βέβαια για το ότι δεν άφησε να πλανάται το χυδαίο ψέμα του φιλοπόνως αναποτελεσματικού Παπακωνσταντίνου που εκτόξευσε εναντίον του Καραμανλή, φορτώνοντάς του εμμέσως, πλην σαφέστατα, το ρηθέν δημοσίως –και πολλάκις– από τον αρχηγό του («είμαι πρωθυπουργός μιας χώρας διεφθαρμένης», έτοιμος μάλιστα να προσθέσει «μέχρι μυελού οστέων», αν ήξερε ελληνικά της προκοπής). Ο πρόεδρος της Ευρωζώνης, εμπειρότατος πολιτικός και άριστος γνώστης κάθε πτυχής του ευρωπαϊκού παρασκηνίου, μας άνοιξε τα μάτια δηλώνοντας απερίφραστα ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες γνώριζαν από δεκαετιών τη δραματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, αλλά, παρά ταύτα, ΜΑΣ ΔΑΝΕΙΖΑΝ μέσω γαλλικών και γερμανικών τραπεζών, ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΑ ΓΑΛΛΙΚΑ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ (και να πλουτίζουν κερδοσκοπώντας η Γαλλία και η Γερμανία).

Όχι. Το τελευταίο παρενθετικό μου συμπέρασμα δεν το διατύπωσε ο ίδιος. Επίσης δεν αναφέρθηκε σε αγορές εκ μέρους μας οπλικών συστημάτων ή εξειδικευμένα στο πωληθέν γερμανικό υποβρύχιο που γέρνει με την ΙΔΙΑ ΤΙΜΗ λειτουργικού τοιούτου... Χρήσιμες ομολογουμένως οι καθυστερημένες δηλώσεις του Γιουνκέρ, αλλά και ΚΥΝΙΚΟΤΑΤΕΣ. «Εντελώς άλλους στόχους υπηρετεί λοιπόν το Μνημόνιο» –γράφει τη Δευτέρα στο «Έθνος» ο Γιώργος Δελαστίκ «αφού ο Γιουνκέρ ομολόγησε ότι ήξεραν τα πάντα»– «και όχι τη βελτίωση της ελληνικής οικονομίας, γιατί αν αυτή ήταν αναγκαία για την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα μας την είχαν επιβάλει χρόνια πριν». Και προσθέτει, επικαλούμενος άρθρο της ισπανικής «Ελ Παΐς», πως «υπολογίζεται ότι την τελευταία δεκαετία η Ελλάδα έχει ξοδέψει 50 δισ. ευρώ σε εξοπλισμούς». (Ανάλογα για τους ΠΑΝΑΚΡΙΒΟΥΣ εξοπλισμούς που μας πούλησαν οι εκμεταλλευτές μας έχει καταγγείλει ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ στο Ευρωκοινοβούλιο ο Κον Μπεντίτ.)

Τα σοβαρά και τα σημαντικά του προπερασμένου Σαββατοκύριακου ήταν τα προαναφερθέντα. Όμως –ω, του ανεγκέφαλου εξευτελισμού των ραδιοτηλεοπτικών μας μέσων, με ναυαρχίδα το Mega της Όλγας Τρέμη και του Μανώλη Καψή που εκθέτει τον πατέρα του, Γιάννη Καψή!– αναμασούσαν επί ΤΡΕΙΣ ημέρες το εμετικό ψεύδος του Παπακωνσταντίνου και τις αδιέξοδες αλχημείες του θλιβερότατου Πεταλωτή που είχε επιδοθεί σε τριπλή προσπάθεια να δικαιολογήσει τον Παπακωνσταντίνου λόγω εκείνου του «πρώην» (πρωθυπουργού) το οποίο Κύριος οίδε πώς παρεισέφρησε, να εξηγήσει την ανεξήγητη σιωπή του αφεντικού του και να μη θίξει, προς Θεού, τον... προστάτη μας κ. Γιουνκέρ. (Παρεμπίπτον ερώτημα: Τι σημαίνει «είμαι πρωθυπουργός μιας χώρας διεφθαρμένης;» Δεν σημαίνει ότι μιλάει ΣΑΝ ΤΡΙΤΟΣ; Δεν σημαίνει ότι η χώρα αυτή θα μπορούσε να είναι άλλη και όχι η Ελλάδα; Τόσο Έλληνας νιώθει;)

Σε 8 έως 11 χρόνια παράταση τής (με θηριώδη επιτόκια) επιστροφής των 110 δισ. –και όχι βέβαια σε αναδιαπραγμάτευση του χρέους– προσανατολίζονται ΔΝΤ και Ευρωπαϊκή Ένωση, βλέποντας, φαίνεται, επιτέλους το εντελώς ατελέσφορο των εξουθενωτικών μέτρων που μας έχουν επιβάλει. Η κ. Μέρκελ, ωστόσο, απείρως σκληρότερη από κάθε Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ και κάθε Όλι Ρεν, ΑΡΝΕΙΤΑΙ κάθε είδους συμφωνία για το χρέος. «Είναι πρόωρο, η Ελλάδα μπορεί να ξεπληρώσει», δηλώνει μέσω του επί των Οικονομικών υπουργού της. Υπολογίζει προδήλως σε ένα νέο Μνημόνιο πολύ επαχθέστερο, ώστε να εξαγοράσει, ει δυνατόν, ολόκληρη την Ελλάδα για ένα κομμάτι ψωμί. Ας προσέξει όμως. Διότι υπάρχει και το «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων». Και τότε θα χάσει η ΜΑΦΙΑ ΤΗΣ και τα αυγά και τα πασχάλια. Η ιδιοσυγκρασία του Έλληνα δεν απέχει και πάρα πολύ από το ορμέμφυτο ανθρώπων όπως ο μυθικός Σαμψών.

Θα τελειώσω το σημερινό άρθρο περίπου όπως και το προηγούμενο: Στις 7 Νοεμβρίου θα κριθεί τελεσίδικα το μέλλον της χώρας μας και του λαού μας για ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ. Ένα μέλλον ζοφερό και αβίωτο, αν δεν καταψηφίσουμε ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ τους εκφραστές και ζηλωτές του ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΥ Μνημονίου. Δικαιολογίες για τη μη συμμετοχή σ’ αυτές τις ΚΡΙΣΙΜΟΤΑΤΕΣ εκλογές ΔΕΝ υπάρχουν. Η ΑΠΟΧΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ. Και θα είναι ΕΓΚΛΗΜΑ διττό. Πρώτον, διότι θα ευνοήσει τον άκρως νεοφιλελεύθερο –και αδίστακτο– Παπανδρέου τον τρίτο να πάρει μετεκλογικά, παρά την περί του αντιθέτου δέσμευσή του, και νέα επαχθέστατα μέτρα ΕΝΤΟΣ μάλιστα του 2010, όπως μεταδίδουν έγκριτοι δημοσιογράφοι από την Ουάσινγκτον. Και δεύτερον, επειδή θα χάσουμε ταυτοχρόνως την ευκαιρία να αστράψουμε μια σβουριχτή σφαλιάρα στους αμερικανοευρωπαίους... προστάτες και... σωτήρες μας.

Θα επαναλάβω και την κατακλείδα: Προσοχή! «Ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνσιν εκ του ταμείου», όπως λέει η γνωστή ρήση. Και ο νοών νοείτω.

Πηγή:

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=59826&colid=67&dt=2010-10-17%200:0:0

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ : ΨΗΦΟΣ ΥΠΟ ΑΙΡΕΣΗ !!!

Δικαστική υπόθεση αμφισβητεί 

το δικαίωμα ψήφου 

των μεταναστών τρίτων χωρών

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στό φύλλο (29/10/2010) της αγγλόφωνης εφημερίδος "Athens News".

Δικαστική υπόθεση αμφισβητεί το δικαίωμα ψήφου των μεταναστών τρίτων χωρών (όχι κοινοτικών)

(Μετάφραση στα ελληνικά: Ιωάννης Ανδριόπουλος - Ακομμάτιστοι Έλληνες Πολίτες)

Ένας Αθηναίος δικηγόρος αμφισβητεί τη συνταγματικότητα της νομοθεσίας που απονέμει το δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι σε μετανάστες τρίτων χωρών (όχι κοινοτικών) στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές, με το ΣτΕ (Συμβούλιο της Επικρατείας), το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της Ελλάδας, τώρα να σταθμίζει αν θα παραπέμψει την υπόθεση στην ολομέλεια.
Η κατατεθείσα αίτηση ακυρώσεως του δικηγόρου κ. Ιωάννη Ανδριόπουλου συζητήθηκε στην επταμελή σύνθεση του ΣτΕ νωρίτερα αυτό το μήνα.

«Κανένας δεν μπορεί να είναι 100 τοις εκατό σίγουρος για τίποτα» είπε ο κ. Ανδριόπουλος, «αλλά ενθαρρύνομαι από το γεγονός ότι ο εισηγητής του δικαστηρίου [κ. Ευθύμιος Αντωνόπουλος] έχει προτείνει την παραπομπή της υπόθεσης στην ολομέλεια [του δικαστηρίου].»

Όταν η Athens News επικοινώνησε με τον κ. Αντωνόπουλο, είπε ότι δεν θα μπορούσε να πει εάν η απόφαση της επταμελούς σύνθεσης του ΣτΕ για το αν θα παραπεμφθεί η υπόθεση στην ολομέλεια του ΣτΕ, πρόκειται να δημοσιευτεί πριν ή μετά από τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης της 7ης Νοεμβρίου.

«Δεν μπορώ να σχολιάσω επί της υποθέσεως μέχρι την δημοσίευση για το αν θα παραπεμφθεί η υπόθεση στην ολομέλεια.» είπε ο κ.Αντωνόπουλος στην Athens News. «Θα δημοσιευθεί [τον Νοέμβριο].»

Ακόμα κι αν η ολομέλεια του Συμβούλιο της Επικρατείας συζητήσει την υπόθεση και αποφανθεί υπέρ του κ. Ιωάννη Ανδριόπουλου μετά τις εκλογές, ο δικηγόρος είπε ότι τα παρεπόμενα του ζητήματος είναι τόσο βαθιά, που καθιστούν τα αποτελέσματα των επερχομένων δημοτικών εκλογών άκυρα και ανυπόστατα, επιβάλλοντας έναν άλλο γύρο ψηφοφορίας.

Kathy Tzilivakis

ΣΧΟΛΙΟ ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΩΝ:

Που κρύβονται οι διαπρύσιοι κήρυκες του ΛΑ.Ο.Σ. για την αντισυνταγματικότητα του νομοσχεδίου;

Γιατί κανείς έως τώρα δεν στάθηκε δίπλα στον Ιωάννη Ανδριόπουλο που ολομόναχος μάχεται σθεναρά απέναντι στα μεγάλα συμφέροντα;;;

Που είναι εκείνοι οι πολιτικοί που δήλωναν ορκισμένοι πολέμιοι του νομοσχεδίου για την ιθαγένεια, και υπόσχονταν πριν μήνες ΑΜΕΣΗ (!!) προσφυγή στο ΣτΕ αν ποτέ ψηφιστεί;;; Που είστε κ.Γεωργιάδη και εσείς και το κόμμα σας;;; Διαβάστε αγαπητοί φίλοι πολύ προσεκτικά τι έλεγε ο κ.Γεωργιάδης στην προσωπική του ιστοσελίδα στις 3 Μαρτίου 2010, και βγάλτε τα συμπεράσματά σας...(τα θαυμαστικά δικά μας)

http://adonisgeorgiadis.gr/phpbb3/viewtopic.php?p=635

" ....εάν η Ν.Δ. όπως διεφάνη από την χθεσινή συζήτησι, καταψηφίσει μεν το νομοσχέδιο, αλλά υπερψηφίσει την συνταγματικοτητά του, απορρίπτοντας την ένστασι Αντισυνταγματικότητος από πλευράς ΛΑ.Ο.Σ. αντιλαμβάνεστε τί θα σημαίνει αυτό...εμείς θα προσφύγουμε αμέσως στο ΣτΕ εναντίον του νόμου, (!!!!!!) αλλά θα βρίσκουμε μπροστά μας στο Δικαστήριο και τα επιχειρήματα της Ν.Δ. (!!!!!!) Δηλαδή οι αντίπαλοί μας θα έχουν ένα επιπλέον όπλο (!!!!!!)...και ο νοών νοείτο!"

Που είστε κ.Πλεύρη, νομικός όντας, που εκείνη την περίοδο μέσα στο αμφιθέατρο της ΝΕ.Ο.Σ. μιλούσατε για ΑΜΕΣΗ προσφυγή στο ΣτΕ, και ότι όλη η νομική διαδικασία θα ολοκληρωθεί σε 4 χρόνια (!!!!!), ενώ στις 7 Νοεμβρίου οι (λαθρο)μετανάστες ψηφίζουν;;;

Γιατί κ.Πλεύρη πετάξατε την υπόθεση στο κάλαθο των αχρήστων; ΨΕΜΜΑΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ για να αποσβέσετε την δυσαρέσκεια του πατριωτικού κόσμου.


ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ

Πηγή:
http://utidanos.blogspot.com/

ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΞΑΝΑΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΙΤΕ ;;;;;

Σκίτσο του ΓΙΑΝΝΗ ΙΩΑΝΝΟΥ στο ''ΕΘΝΟΣ'' 

Το Μνημόνιο είχε άλλους στόχους 

Ο ίδιος ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν επιβεβαίωσε, μιλώντας σε θεσμικούς επενδυτές στο Λονδίνο, την υποψία που είχε ο ελληνικός λαός - ότι δηλαδή η Κομισιόν, η κυβέρνηση Παπανδρέου και το ΔΝΤ εξαπάτησαν με το περιβόητο Μνημόνιο τους Ελληνες προτάσσοντας ως πρόσχημα τρομοκράτησης του πληθυσμού το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα του προϋπολογισμού προκειμένου να πετύχουν άλλους στόχους, τους οποίους δεν τολμούσαν να ομολογήσουν δημόσια! «Το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν τόσο το δημόσιο χρέος», δήλωσε χωρίς περιστροφές ο Δανός αξιωματούχος του ΔΝΤ που προίσταται της ομάδας των ξένων οικονομικών επικυρίαρχων της πατρίδας μας, ο οποίος περιέφερε τον Γ. Παπακωνσταντίνου στο Λονδίνο, τη Φρανκφούρτη και το Παρίσι, «αλλά οι διαρθρωτικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας».

Διευκρίνισε δε με καμάρι στους ξένους κερδοσκόπους του Σίτι του Λονδίνου ότι πολύ πιο σημαντικές από τη μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού ήταν οι μεταρρυθμίσεις στο εργασιακό και στο ασφαλιστικό - δηλαδή η λεηλασία των εισοδημάτων των εργαζομένων και η εξαθλίωση των συνταξιούχων!

Η ομολογία αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική από πολιτική σκοπιά. Αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο σφαγιασμός των εισοδημάτων των εργαζομένων και των συντάξεων δεν ήταν μια δυσάρεστη αναπότρεπτη συνέπεια των «τραγικών» δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας, μιας κατάστασης που εξανάγκασε την κυβέρνηση Παπανδρέου να προχωρήσει δήθεν με «πόνο ψυχής» στη λεηλασία των μισθών και των συντάξεων προκειμένου να σωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία.

Αντιθέτως, αποκαλύπτει ότι οι περικοπές μισθών και συντάξεων ήταν από την αρχή συνειδητός στόχος της κυβέρνησης Παπανδρέου. Ήταν αυτοσκοπός και όχι ανεπιθύμητη παρενέργεια. Αυτή η αποκάλυψη, πέρα από το γεγονός ότι αναδεικνύει όλο το εύρος της υποκρισίας των θεατρινισμών του Ανδρέα Λοβέρδου στις τηλεοράσεις με τους κλαυθμυρισμούς του για το πόσο δήθεν πονούσε ο ίδιος κόβοντας τους μισθούς και τις συντάξεις, υποδηλώνει επίσης ότι σε καμιά απολύτως περίπτωση δεν προτίθεται η κυβέρνηση Παπανδρέου να ξαναδώσει πίσω σε εργαζομένους και συνταξιούχους τα εισοδήματα που τους λεηλάτησε!

Υπό το πρίσμα αυτών των αποκαλύψεων αντιλαμβάνεται κανείς πολύ καλύτερα τώρα το πραγματικό βάθος της δήλωσης του υφυπουργού Οικονομικών Φίλιππου Σαχινίδη στη ΝΕΤ, στις αρχές Μαΐου, ότι «το ΔΝΤ ήταν η πρώτη επιλογή και η μόνη που υπήρχε από τις 5 Οκτωβρίου 2009 και μετά», δηλαδή από την επομένη των βουλευτικών εκλογών που έφεραν θριαμβευτικά τον Γιώργο Παπανδρέου στην εξουσία για να βελτιώσει τη ζωή των Ελλήνων, στη βάση του θρυλικού πλέον συνθήματός του «λεφτά υπάρχουν!».

Οι ομολογίες του «γκαουλάιτερ» του ΔΝΤ δικαιώνουν όλους τους Ελληνες και ξένους αναλυτές που ευθύς εξαρχής έχουν επισημάνει και επιμένουν ότι το Μνημόνιο έχει στόχο τη διασφάλιση της ομαλής και ελεγχόμενης από τους ξένους επικυρίαρχους ροής χρημάτων για την εξόφληση των δανείων που έχουν χορηγήσει στην Ελλάδα οι ξένες τράπεζες, σχεδόν στο σύνολό τους ευρωπαϊκές. Το Μνημόνιο δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τη βελτίωση των θεμελιωδών μακροοικονομικών δεικτών της ελληνικής οικονομίας. Αλλωστε, η βελτίωση είναι αδύνατη στο πλαίσιο του Μνημονίου για αυτό και με το που θα λήξει τυπικά η τριετής διάρκεια της ισχύος του, όλα τα δημοσιονομικά ελληνικά μεγέθη θα είναι πολύ χειρότερα από αυτά που παρέλαβε, με τη χώρα βυθισμένη ταυτόχρονα σε ύφεση!

Και μόνο το γεγονός ότι η Ελλάδα είχε δημόσιο χρέος 115% του ΑΕΠ της πριν υπαχθεί στο ταπεινωτικό και καταστροφικό καθεστώς του Μνημονίου και με τη λήξη του Μνημονίου θα έχει τουλάχιστον... 145% (!) του ΑΕΠ, υποδηλώνει πόσο άσχετοι είναι οι στόχοι του Μνημονίου με τη μείωση του χρέους. Δικαίως ο κόσμος αναλογίζεται τρομοκρατημένος ότι αν με δημόσιο χρέος 115% του ΑΕΠ επέβαλε η κυβέρνηση Παπανδρέου εφιαλτικά αντιλαϊκά μέτρα που «γδέρνουν» τόσο άγρια τον κοσμάκη, με δημόσιο χρέος 145% που θα αφήσει το ΔΝΤ, τι είδους μέτρα θα επιχειρήσει να πάρει εναντίον του λαού η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αν εξακολουθεί τότε να βρίσκεται στην εξουσία; Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του δεν θα έχει δει κανείς αυτό που θα μας κάνει να ζήσουμε στην πραγματική μας ζωή ο Γιώργος Παπανδρέου και οι υπουργοί του...

ΕΕ - ΔΝΤ

Μετα-Μνημόνιο μέχρι το... 2020!

ΓΛΥΚΑΘΗΚΑΝ τόσο πολύ η ΕΕ και το ΔΝΤ από την άνευ ορίων ενδοτικότητα της κυβέρνησης Παπανδρέου στο θέμα του Μνημονίου, όπου δεν διαπραγματεύεται τίποτα και απλώς εκτελεί τυφλά τις απαιτήσεις τους, ώστε άρχισαν να θέτουν σε κυκλοφορία σενάρια επέκτασης του καθεστώτος του Μνημονίου, το οποίο λήγει στα μέσα του 2012, μέχρι το... 2020!!! Με δεδομένο το ότι τότε το δημόσιο χρέος θα είναι πολύ μεγαλύτερο (145% αντί του 115% του ΑΕΠ το 2009), κύκλοι του ΔΝΤ και της Κομισιόν δηλώνουν από τώρα «πρόθυμοι» να συνεχίσουν να «βοηθούν» την Ελλάδα με δάνεια που τη «γδέρνουν» μέσω τοκογλυφικών επιτοκίων και κάνουν τις ξένες τράπεζες να θησαυρίζουν.

Γιώργος Δελαστίκ

«EΘΝΟΣ»

20/9 /2010

http://ivan-2-google.blogspot.com/2010/09/blog-post_6291.html

Ένα Μνημόνιο δίχως τέλος....σε μια χώρα τού «ό,τι να 'ναι»

Η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση ΓΑΠ - ΠΑ.«ΣΟ».Κ μοιάζει περισσότερο με τιμωρία του ελληνικού λαού και της πατρίδας παρά με σωτηρία. Εξηγούμαι: Μετά τα όσα απίθανα συνέβησαν προκειμένου να ΟΔΗΓΗΘΕΙ η χώρα στην α­γκαλιά του ΔΝΤ και της  ΕΚΤ, η κυβέρνη­ση οδεύει προς το πουθενά, πελαγοδρομώντας  χωρίς σχέδιο, εστιάζοντας κάθε φορά σε στοχοποίηση κάποιας ομάδας εργαζομένων ή μικρομεσαίων ανάλογα με τη συγκυρία και στρέφοντας κάθε φο­ρά εναντίον τους τα ελεγχόμενα από αυ­τή ΜΜΕ.

Πέντε μήνες μετά την εφαρμογή του Μνημονίου οι πολίτες αντιλαμβάνονται ήδη ότι αυτό δεν οδηγεί πουθενά. Η δογματική προσήλωση στη μείωση των δημόσιων δαπανών, ακόμη και εκείνων που θεωρούνται παραγωγικές και μπο­ρούν να στηρίξουν την ανάπτυξη, βυθίζει την οικονομία στην ύφεση και την κοινω­νία στην απελπισία, σε αδιέξοδο. Την ίδια στιγμή, αυξάνονται συνεχώς οι κατανα­λωτικοί φόροι, ενώ οι τιμές σε όλα τα προϊ­όντα αυξάνονται, την ώρα που οι μισθοί και οι συντάξει ΜΕΙΩΝΟΝΤΑΙ - και θα μειωθούν κι άλλο ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ της 7ης Νοέμβρη.

Ο κάθε προσεκτικός παρατηρητής αντιλαμβάνεται την κα­τάσταση και αναμένει νέο πακέτο επιβολής πρόσθετων εισπρακτικών μέτρων - κατά δικαίων και αδίκων. Προϊδεάζεται η κοινωνία για την επερχόμενη μίνι ανα­διάρθρωση του χρέους, η οποία πιθανόν να ονομαστεί και «επιμήκυνση» για να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις, που όμως δεν είναι η όντως αναγκαία επιμήκυνση, συνδυασμένη με ΔΡΑΣΤΙΚΗ ΜΕΙΩΣΗ του χρέους, που σημαίνει ΔΙΑΓΡΑΦΗ από την ελληνική πλευρά ΕΝΟΣ ΠΟΣΟΣΤΟΥ των οφειλομένων. Ετσι, η βαφτιζόμενη από την κυβερνητική πλευρά «επιμήκυν­ση» άνευ άλλου τινός μπορεί να υπο­κρύπτει την υπογραφή ενός νέου, τρίτου Μνημονίου...

Η χώρα έχει σχεδόν χρεοκοπήσει, η ύ­φεση βαθαίνει μέρα με την ημέρα, η α­νεργία γιγαντώνεται, πλησιάζουμε στην πτώχευση και αυτοί... «χτενίζονται». Συ­ναγωνίζονται πράγματι οι ταγοί του έθνους με τους λεγόμενους  «δημοσιο­γράφους» για το πρωτάθλημα του ΨΕΥΔΟΥΣ, της ΚΕΝΟΤΗΤΑΣ, της ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ. Προφανώς, δεν έχουν καταλάβει τίποτα από τα τεκταινόμενα στην κοινω­νία. Το βιολί τους. Σε μια χώρα όπου εφημερίδα διαβάζει ένας στους εκατό, βι­βλίο (κάθε είδους, όχι μόνο σοβαρό) έ­νας στους χίλιους, οι προαναφερόμενοι ασχολούνται με τη μικροπολιτική, την «α­ναγνωρίσιμοτητά» τους, την ΑΣΗΜΑ­ΝΤΟΤΗΤΑ τους εν τέλει. Τη μια κλαίγο­ντας και ελεεινολογώντας, την άλλη βρί­ζοντας και απειλώντας. Οι ίδιοι και οι ίδιες επί τριάντα συναπτά έτη. ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ. Υπάρχει και άλλος δρόμος. ΜΠΟΡΟΥΜΕ.

Γιώργος Παπαγιαννόπουλος