Φραγκίσκας Στρούμπου : Έφυγα. Αλλά ακόμα, δεν είναι εύκολο

Έφυγα. Αλλά ακόμα, δεν είναι εύκολο

της Φραγκίσκας Στρούμπου

Την τελευταία φορά, σου είπα πως όταν χωρίσουν οι δρόμοι μας θα σε αγαπάω για πάντα, ακόμα και κατά την απουσία σου. Μα αυτό δε σημαίνει πως είναι για μένα εύκολο.

Υπήρξαν νύχτες, που ήθελα να σε ψάξω μα φοβόμουν, φοβόμουν πως δεν ήθελες να ακούσεις τίποτα. Τίποτα από μένα. Ειλικρινά, νόμιζα πως με μισούσες και το να γυρίσω σε σένα θα ‘ταν αδυναμία. Θα ήμουν απλώς, ένα ακόμη πράγμα που μετάνιωσες στο παρελθόν σου.

Εύκολη είναι η τελευταία λέξη που χρησιμοποίησα για να περιγράψω πως είναι να μη σε έχω στη ζωή μου. Ναι, εγώ πήρα την απόφαση. Ναι, ίσως να ήμουν αυτή που έφυγε. Ναι, ίσως να ‘χω διαγράψει τον αριθμό σου. Αλλά υπάρχουν φορές, που κοιτάζω πίσω κι ελπίζω να το έκανες κι εσύ.

Είμαστε πολύ πεισματάρηδες για να παραδεχτούμε πως λείπει ο ένας στον άλλο. Νόμιζα πως αν έφευγα αρκετά μακριά, δεν θα κοίταζα πίσω.

Δεν έχει σημασία που πάω ή ποιον βλέπω. Είσαι πάντα δίπλα μου. Με στοιχειώνεις. Γιατί ποτέ δεν έφυγες πραγματικά. Κρατάς ένα κομμάτι της καρδιάς μου, δεν νομίζω ότι θα το πάρω πίσω ποτέ μου. Κι αν ποτέ αισθάνομαι μακριά σου, κοιτάω κάτω και σε αισθάνομαι εκεί. Έτσι, δεν ξέφυγα ποτέ πραγματικά. Όλον αυτόν τον καιρό. Ξέρεις, ένα μεγάλο μέρος του εαυτού μου, αυτό που περισσότερο μ’ αρέσει, πάντα εσύ ήσουν.

Ξέρω πως είμαι αρκετά δυνατή. Να προχωρήσω μόνη μου. Ξέρω πως δεν σε χρειάζομαι. Μα τι γίνεται με εκείνες τις στιγμές που απλώς σε θέλω; Τι γίνεται με εκείνες τις στιγμές που πέφτω στα γόνατα και χρειάζομαι κάποιον, να μου υπενθυμίσει πως είμαι όμορφη; Τι γίνεται με εκείνες τις στιγμές, όταν όλος ο κόσμος είναι εναντίον μου κι εγώ, ακόμα, έχω τη φωνή σου να μου λέει να μην ακούω κανέναν; Δυστυχώς, σε χρειάζομαι. Και νομίζω σου αρέσει να σε χρειάζομαι.

Τίποτα δεν ήταν απλό για εμάς. Ποτέ. Από κάθε προσωπική στιγμή που με έκανε να σε θέλω περισσότερο. Σε κάθε σκέψη που χορεύει στις φαντασιώσεις του μυαλού μου. Πάντα ήσουν εσύ.

Και δεν νομίζω ότι οι ψυχές μας ήταν γραφτό να χωριστούν.

Ο Πλάτωνας έγραψε κάποτε: «Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, οι άνθρωποι είχαν αρχικά δημιουργηθεί με τέσσερα χέρια, τέσσερα πόδια κι ένα κεφάλι με δύο πρόσωπα. Φοβούμενος την δύναμη τους, ο Δίας τους χώρισε σε δύο ξεχωριστά τμήματα, καταδικάζοντας τους να περνούν τη ζωή τους, αναζητώντας τα άλλα τους μισά.» 

Σε μισώ που σε βρήκα.

Περισσότερο απ’ όσο μισώ που σε έχασα. Δεν έχει σημασία που βλέπω, δεν υπάρχει κανένας πιο συμβατός για μένα. Μόνο εσύ. Έχω προσπαθήσει να το πολεμήσω, και οι δύο έχουμε προσπαθήσει, αλλά πιστεύω πως πρέπει να είμαστε μαζί στο τέλος.

Κάποτε, είπα μη γυρίσεις, μα ήμουν ηλίθια. Όταν εσύ μου ζητήσεις κάτι θα το κάνω. Κι εσύ θα κάνεις ο,τιδήποτε σου ζητήσω.

Περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο, αξίζουμε ο ένας στον άλλον. Αξίζουμε, να κάνουμε αυτή τη σχέση να δουλέψει. Μας αξίζει να είμαστε η ιστορία που τελειώνει όμορφα. Ενώ δεν έχουμε την ικανότητα να ελέγχουμε από πού ερχόμαστε, έχουμε ένα λόγο για το που πάμε.

Η ιστορία μας θα είναι πάντα η αγαπημένη μου.

Σε αγαπώ περισσότερο από οποιονδήποτε και ο,τιδήποτε. Και δεν ήταν εύκολο, και θα έλεγα ψέματα στον εαυτό μου αν έλεγα ότι δεν είσαι σε κάθε μου σκέψη. Επειδή είσαι, είσαι κάθε σκέψη. Είσαι κάθε ελπίδα. Είσαι κάθε επιθυμία που εξακολουθώ να ελπίζω να γίνει πραγματικότητα. Και αν ποτέ υπάρχει μία στιγμή που θέλεις να γυρίσεις πίσω σε μένα, η αγκαλιά μου, τα χέρια μου, μόνο εσένα ήθελαν, ακόμα και τότε που κρατούσαν άλλους.

Δική σου πραγματικά,

Φιλιά.

http://fwords.gr/efuga-alla-akomi-den-einai-eukolo/

ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ : Ευγένεια...

Ευγένεια...

Του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ πρώην βουλευτή,

πρ. ευρωβουλευτή και πρ. αντιπροέδρου της Ευρωβουλής

Ο Τόμας Χομπς (Hobbes, 1588-1679) –άγγλος πολιτικός στοχαστής και αισθησιοκράτης φιλόσοφος– υπήρξε ο πρώτος λόγιος στους Νέους Χρόνους που διείδε ΤΗΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΥΝΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΗΘΙΚΙΣΜΟΥ και θεώρησε την εξουδετέρωσή του σημαντική κατάκτηση για την εξασφάλιση της ειρήνης.

Πρόκειται για ασύλληπτη στην έκτασή της διατύπωση, έστω και αν δεν προκάλεσε πολέμους. (Σε μικρή κλίμακα διαπιστώνουμε ότι η υποκριτική ευγένεια συνοδεύει την εξόντωση χωρών, όπως η Ελλάδα, και την οικονομική εξαθλίωση –με το «σεις» και με το «σας»– του λαού της.)

Οι Γερμανοί και οι σύμμαχοί τους της Βόρειας Ευρώπης είναι ευγενέστατοι. (Εξαιρείται ο παρανοϊκός Σόιμπλε.)

Συνεχίζω ακάθεκτος: Ο Μαρτίνος Λούθηρος (Luther, 1483-1546) –γνωστός και άκρως φιλόδοξος θρησκευτικός αναμορφωτής των ποικίλων εκδοχών του καθολικισμού– δεν πέτυχε τον στόχο του, δημιούργησε, όμως, δικό του δόγμα: Τον προτεσταντισμό. Ό,τι χειρότερο και απεχθέστερο δηλαδή. Θρήσκευμα που το βιώνουμε σήμερα από τη Μέρκελ, η οποία –ειρήσθω εν παρόδω– είναι κόρη πάστορα των διαμαρτυρομένων. Σύμφωνα με το δόγμα του Λούθηρου (που υποτίθεται ότι σέβεται και εφαρμόζει η Μέρκελ), οι προτεστάντες θεωρούν την εργασία προσευχή. Ερώτημα: Η Μέρκελ «ΘΕΩΡΕΙ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ»; Απάντηση: Ασφαλώς όχι, διότι στην πράξη ενεργεί εκ διαμέτρου αντίθετα.

Τουτέστιν: Καταργώντας την εργασία ή μειώνοντάς την στο ελάχιστο, ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ. Υποπίπτει, ωστόσο, και σε νέα αντίφαση η εν λόγω κυρία: Κατηγορώντας μας ως τεμπέληδες προδίδει έμμεσα το θρήσκευμά της. Εμείς μόνο δουλειά θέλουμε. Η «προσευχή» είναι προσωπική υπόθεση της καθεμιάς και του καθενός. Όπως ακριβώς και τα όνειρα, τόσο στον ύπνο μας όσο και στον ξύπνιο μας.

Επανέρχομαι τώρα στον Τόμας Χομπς και τα εκτυλισσόμενα νταραβέρια του με τον προ πολλού θανόντα Λούθηρο. Συνδυάζοντας τις χρονολογίες γέννησης και θανάτου του Χομπς και του Λούθηρου, προκύπτει το εξής αξιοσημείωτο: Ο Χομπς γεννήθηκε 42 ολόκληρα χρόνια μετά από τον θάνατο του Λούθηρου. Άρα, είχε στη διάθεσή του άπλετο χρόνο για να βιώσει, όχι απλώς να μελετήσει, τις δραστηριότητες και τις δολιχοδρομίες του απεχθούς για εκείνον προτεστάντη. Δεδομένου, μάλιστα, ότι ο διάσημος άγγλος στοχαστής, εκτός από την αισθησιοκρατική φιλοσοφία του, ήταν και θιασώτης του εμπειρισμού –ελάμβανε, δηλαδή, υπ’ όψιν του την εκάστοτε συγκυρία– απέδειξε περίτρανα τον θρίαμβό του επί του Λούθηρου.

Δεν επιδίδομαι σε δόγματα του χριστιανισμού από καπρίτσιο ή από μια κίβδηλη βούληση να πρωτοτυπήσω. Το πράττω, επειδή επιθυμώ να φέρω τα πάντα σε συσχετισμό με την πρόσφατη γερμανοκρατούμενη επταετία.

Αναφερόμενος στους δύο (Χομπς και Λούθηρο), είμαι υποχρεωμένος να κάνω έστω μια γενικόλογη νύξη για τον μέγα κοινωνιολόγο Μαξ Βέμπερ (Weber, 1864-1920), ο οποίος απεβίωσε νεότατος –56 ετών–, αφήνοντας πίσω του τεράστιο έργο. Ανέλυσε στα συγγράμματά του την έννοια του «ιδεατού τύπου». Πρόκειται για κολοσσιαία προσφορά στους ενδιαφερόμενους νέους επιστήμονες.

Εξάλλου στο πολύκροτο δημιούργημά του με τίτλο «Κοινωνιολογία των θρησκειών» δεν περιορίζεται στις εκφάνσεις του χριστιανισμού. Αντίθετα επεκτείνεται στον ιουδαϊσμό, αλλά και σε άλλες θρησκείες προκειμένου να συναγάγει συμπεράσματα ευρύτερης μορφής για τον άνθρωπο και την βαθύτερη φύση του. Δεν με συγκινεί, όμως, ο Weber, παρά την αναμφισβήτητη αξία του. Ό,τι διάβασα από κείμενά του, διάβασα. Και μάλιστα με κόπο. Ενώ ο Hobbes είναι άλλο πράγμα. Ζουμερός και σφύζει από ευρηματικότητα.

Εάν πάμε χρονικά πολύ πιο πίσω συναντάμε πλειάδα εξαίρετων σοφιστών. Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης υπερβαίνει θετικά κατά πολύ τα εσκαμμένα, ταιριάζοντας με τον τίτλο του παρόντος άρθρου. Έγραψε στο έργο του «μετά τα φυσικά»: «Ευγενές μεν έστι το εξ αγαθού γένους, γενναίον δε το μη εξιστάμενον εκ της αυτού φύσεως». («εξιστάμενον»=εξερχόμενο.)

Τι θα συμβούλευε τον Αλέξη Τσίπρα, αν ζούσε σήμερα ο Αριστοτέλης και είχε προσαρμοστεί στο νέο του περιβάλλον; Υποθέτω να σπουδάσει φιλοσοφία, μελετώντας τα καλύτερα αρχαία κείμενα, και να πάψει να ασχολείται με την πολιτική, διότι είναι ακατάλληλος. Ως προς την ενασχόληση με την τρέχουσα πολιτική θα επαινούσε μόνο τον Κώστα Καραμανλή, συνιστώντας του να ηγηθεί δυναμικά της χώρας μας. Μιας χώρας που είναι σήμερα πολιτικά (αλλά και πολιτιστικά) ακέφαλη. (Ο ογκόλιθος Μίκης Θεοδωράκης, ζώντας ακόμα, υπάγεται ήδη στην αρμοδιότητα της Ιστορίας.)

Υστερόγραφο: Την Τετάρτη ο Γιώργος Σταματόπουλος της «Εφημερίδας των Συντακτών» έγραψε: «Την ώρα που η γερμανική κυβέρνηση αρνείται να δώσει αποζημιώσεις στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας στην Ελλάδα, αμείβει με παχυλές συντάξεις όχι μόνο τα πρώην στελέχη των SS, που ήσαν οι πρωτοστάτες της θηριωδίας, αλλά ακόμη και τα στελέχη των ισπανικών ταγμάτων του Φράνκο, που συνεργάστηκαν με τους ναζί», επικαλούμενος μαρτυρία του γερμανού βουλευτή της «Die LinKe», Αντρέι Χούνκο, που τον ανάγκασε να πει πως ντρέπεται που είναι Γερμανός. Και ο Γιώργος Σταματόπουλος προσθέτει: […] «Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου έχει εκδώσει αμετάκλητη απόφαση από τον Απρίλιο του 2000, μετά την απόρριψη αναίρεσης που άσκησε το Γερμανικό Δημόσιο». […] Και καταλήγει: «Χρειάζεται μόνο μία υπογραφή υπουργού Δικαιοσύνης την οποία, εδώ και δεκαεπτά χρόνια, κανένας Έλληνας υπουργός Δικαιοσύνης δεν έχει βάλει. Έχουν περάσει δεκαπέντε υπουργοί Δικαιοσύνης από το 2000. Δεν το έκανε κανείς».

ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Άνθρακες ο θησαυρός από λίστες Λαγκάρντ και Μπόργιανς

ΤΑ ΕΦΕΡΑΝ ΑΠΟ ΕΔΩ, ΤΑ ΕΦΕΡΑΝ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ  ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ

Την ώρα που σε άλλες χώρες υπήρξαν σημαντικά εισπρακτικά οφέλη για το κράτος, στην ελλαδίτσα …

Άνθρακες ο θησαυρός από λίστες Λαγκάρντ και Μπόργιανς

Γράφει ο ΗΛΙΑΣ ΜΠΕΛΛΟΣ

Άνθρακες αποδεικνύεται ο θησαυρός από τις λίστες Λαγκάρντ και Μπόργιανς, όπως και από τα προσδοκώμενα έσοδα από την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καυσίμων και καπνικών προϊόντων. Πόσο μάλλον που μετά και την απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε ότι η παραγραφή των φορολογικών αξιώσεων είναι πενταετής και οι συνεχείς παρατάσεις παραγραφής είναι αντισυνταγματικές, πολλοί από τους ελέγχους που έχουν ξεκινήσει ενδέχεται να αποδειχθούν έκνομοι. Περαιτέρω δε ενδέχεται να αμφισβητηθούν από τους φορολογουμένους και ποσά που έχουν βεβαιωθεί αλλά δεν έχουν εισπραχθεί. Σε κάθε περίπτωση, τα εισπρακτικά αποτελέσματα από τα ποσά που είχαν ήδη βεβαιωθεί είναι αμελητέα σε σχέση με τις εκτιμήσεις που είχαν διατυπωθεί ειδικά από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, που μιλούσε για εισπράξεις της τάξης των 2,5 δισ. από την καταπολέμηση της μεγάλης φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου. Αυτό προκύπτει από την επεξεργασία των στοιχείων που συγκέντρωσε από τις αρμόδιες φορολογικές και ελεγκτικές αρχές και απέστειλε στη Βουλή η υφυπουργός Οικονομικών Κατερίνα Παπανάτσιου ύστερα από σχετική ερώτηση του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Χρήστου Σταϊκούρα.

Συγκεκριμένα, τόσο από τη λίστα Λαγκάρντ και τη λίστα Μπόργιανς όσο και από τις σχετιζόμενες με αυτές υποθέσεις που ελέγχθηκαν όπως και από το λαθρεμπόριο καυσίμων και καπνικών προϊόντων, από το 2013 και ένθεν βεβαιώθηκε συνολικά 1,623 δισ. ευρώ ως πληρωτέο ποσόν. Εισπράχθηκαν όμως μόλις 148,64 εκατομμύρια ευρώ. Συνολικά (εξαιρουμένων του λαθρεμπορίου καυσίμων και καπνικών), ξεκίνησαν 3.074 έλεγχοι και ολοκληρώθηκαν 1.207.

Ειδικά για τη λίστα Μπόργιανς, τα αποτελέσματα είναι πενιχρά. Από το 2015 μέχρι και τις 30 Απριλίου του 2017 είχαν ξεκινήσει έλεγχοι σε 214 υποθέσεις αλλά ολοκληρωθεί μόλις 11, ενώ το ποσόν που είχε βεβαιωθεί ήταν 10,918 εκατ. ευρώ. Από τις δε σχετιζόμενες με αυτήν τη λίστα υποθέσεις ξεκίνησαν έλεγχοι σε 28 και ολοκληρώθηκαν μόλις 2, βεβαιώνοντας 1,791 εκατ. Aπό τη λίστα αυτή και τις σχετιζόμενες εισπράχθηκαν μόλις 137 χιλιάδες...

Στη δε λίστα Λαγκάρντ, που χρησιμοποιήθηκε στον πολιτικό διάλογο ακόμα και ως συνώνυμο της μεγάλης φοροδιαφυγής, από το 2014 έως σήμερα ξεκίνησαν έλεγχοι σε 519 υποθέσεις, ολοκληρώθηκαν οι 210 και βεβαιώθηκαν ποσά 256,055 εκατ. ευρώ. Αλλα 8,529 εκατ. βεβαιώθηκαν από 9 σχετιζόμενες υποθέσεις. Ομως συνολικά εισπράχθηκαν μόνον 43,477 εκατ. ευρώ. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν και τα στοιχεία για το λαθρεμπόριο καυσίμων. Από το 2013 έως και τον περασμένο Μάιο βεβαιώθηκαν ποσά ύψους 72,05 εκατ. Αλλά εισπράχθηκαν μόλις 36,12 εκατ. Εξ αυτών τα 40,5 βεβαιώθηκαν τη διετία 2013-2014 και τα 26 εκατομμύρια από τα 36 εισπράχθηκαν το ίδιο διάστημα. Πολύ δηλαδή περισσότερα από ό,τι από την αρχή του 2015 έως σήμερα. Αναφορικά με τα καπνικά, αυτά παρουσιάζουν τη χειρότερη εισπραξιμότητα (κάτι αναμενόμενο λόγω της φύσης της συγκεκριμένης φοροδιαφυγής, η οποία διαπιστώνεται στα χέρια εταιρικών οντοτήτων ή φυσικών προσώπων που δεν έχουν τη δυνατότητα και τα περιουσιακά στοιχεία να καταβάλουν τους φόρους), καθώς ενώ βεβαιώθηκαν 858,99 εκατομμύρια και εισπράχθηκαν μόλις 24,78 εκατ.

Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Το μοναχικό ταξίδι της πρώτης Αφγανής πιλότου

Το μοναχικό ταξίδι της πρώτης Αφγανής πιλότου

Η Σαέστα Ουάις κάνει τον γύρο του κόσμου για να προωθήσει την αεροπορία και τη θέση της γυναίκας σε αυτήν. Σήμερα, οι γυναίκες αντιστοιχούν στο 0,6% του συνολικού αριθμού πιλότων παγκοσμίως. Είναι μόλις 450...

Γράφει η ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΣΣΙΜΗ

Την πρώτη φορά που ανέβηκε σε αεροπλάνο ήταν βρέφος, όταν μαζί με την οικογένειά της ξεκίνησαν το ταξίδι της ξενιτιάς προκειμένου να ξεφύγουν από τον πόλεμο στο Αφγανιστάν με τους Σοβιετικούς, το 1987. Αφού εγκαταστάθηκε με τους γονείς της και τις πέντε αδελφές τις στις ΗΠΑ, η Σαέστα δεν είχε άλλη πτητική εμπειρία για αρκετά χρόνια. Μια μικρή πτήση, όμως, μετά την ενηλικίωσή της, την έκανε να ερωτευθεί την αεροπορία, αλλάζοντάς της τη ζωή.

Σήμερα η Σαέστα Ουάις είναι η πρώτη γυναίκα πιλότος από το Αφγανιστάν και έχει ξεκινήσει ένα τιτάνιο, μοναχικό ταξίδι γύρω από τη Γη. Στόχος της είναι, καλύπτοντας μια απόσταση 25.000 μιλίων, με το μονοκινητήριο Bonanza A36, να προωθήσει την επιστήμη και την αεροπορία κάνοντας στάση σε 19 χώρες στις 5 ηπείρους. Με την ολοκλήρωση του εγχειρήματος, η Σαέστα θα είναι η 8η γυναίκα που θα έχει κάνει τον γύρο του κόσμου μόνη της και η νεότερη που θα έχει ολοκληρώσει το εγχείρημα με μονοκινητήριο αεροσκάφος.

Οι προκλήσεις πολλές, ο φόβος αρκετός, αλλά τίποτα δεν είναι ισχυρότερο από το να κυνηγάς το όνειρό σου, εξηγεί η ίδια, που βρέθηκε χθες στον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών, καθώς η Αθήνα αποτέλεσε την 8η στάση της. Η «Κ» βρέθηκε εκεί, μίλησε μαζί της και θαύμασε τη δύναμη και τον ενθουσιασμό της.

Μικροκαμωμένη, όμορφη, με πλούσια μαλλιά, το μόνο που παραπέμπει στην ιδιότητά της είναι η στολή πιλότου που φοράει. Χαμογελαστή και με μια σεμνότητα που δεν συνάδει με το μέγεθος του επιτεύγματός της, μας περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια την πορεία της, ελπίζοντας ότι θα εμπνεύσει τους νεότερους. «Μεγάλωσα στο Ρίτσμοντ της Καλιφόρνιας, σε μια περιοχή με περιορισμένες εκπαιδευτικές ευκαιρίες, όπου το να βλέπεις παιδιά να σταματούν το σχολείο ήταν σύνηθες. Εγώ ήμουν κακή μαθήτρια. Ενα παιδί ντροπαλό, το οποίο, όταν έπρεπε να σηκωθεί να πει μάθημα, εξαφανιζόταν στην τουαλέτα», εξιστορεί η ίδια, χωρίς να θυμίζει σε τίποτα τη νέα, δυναμική γυναίκα που έχουμε απέναντί μας. Τελειώνοντας το σχολείο, έπρεπε να ταξιδέψει αεροπορικώς από την Καλιφόρνια στη Φλόριντα. «Δεν είχα μνήμες από αεροπορικό ταξίδι και ήμουν τρομοκρατημένη. Νόμιζα ότι το αεροσκάφος θα εκτοξευθεί στον ουρανό σαν πύραυλος», λέει και γελάει. «Όταν άρχισε όμως το αεροσκάφος να τροχοδρομεί και στη συνέχεια σιγά σιγά να απογειώνεται, όλο αυτό μου φάνηκε ότι γίνεται τόσο απαλά και μαλακά, που στιγμιαία ερωτεύθηκα την αίσθηση. Ήθελα χώρες όπως η Ελλάδα και η Ισπανία να πάψουν να είναι ένα όνομα σε ένα βιβλίο γεωγραφίας, αλλά μια ανάμνηση για μένα». Και κάπως έτσι την κέρδισε η αεροπορία.

Αποφάσισε ότι θέλει να σπουδάσει, γεγονός δύσκολο για μια μαθήτρια με μέτριες επιδόσεις. Με πολύ κόπο, όμως, και ακόμη περισσότερο πείσμα, τα κατάφερε. «Διαβάζοντας φυσική, υπήρξαν στιγμές που αισθανόμουν ότι είμαι χαζή και ότι δεν θα τα καταφέρω. Όταν πήρα όμως το πρώτο μου άριστα, ενθουσιάστηκα», μας λέει, εξηγώντας ότι οι πόροι της οικογένειας ήταν περιορισμένοι για να στηρίξουν αυτό το όνειρο. Σήμερα είναι κάτοχος μεταπτυχιακού στην αεροναυτιλία, ενώ τώρα ετοιμάζεται για το δεύτερο μεταπτυχιακό της στον επιχειρηματικό τομέα της αεροπορίας.

Ο πατέρας της είχε πάθος με την αεροπορία και ήθελε να δει τον γιο του πιλότο. Αλλά η ζωή του έδωσε έξι κόρες. «Όταν του είπα ότι θέλω να γίνω πιλότος, εκείνος σοκαρίστηκε. Παραδοσιακός ων, θεωρούσε και αυτός, όπως κι εγώ μέχρι κάποια ηλικία, ότι ο προορισμός μου ήταν να παντρευτώ και να κάνω μεγάλη οικογένεια. Νομίζω ότι κυρίως ανησύχησε επειδή ήθελα να μπω σε έναν ανδροκρατούμενο κλάδο. Η απόφασή μου όμως και η πορεία μου τον έκαναν να αλλάξει τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα», εξηγεί τονίζοντας ότι υπάρχουν αρκετοί συγγενείς της οι οποίοι την «κοιτούν με μισό μάτι» αλλά εκείνη αδιαφορεί. «Το μόνο που θέλω είναι να πετάω, γιατί αυτό με κάνει ευτυχισμένη».

Η ικανότητα μετράει

«Το αεροπλάνο είναι μια μηχανή, δεν ξέρει αν ο χειριστής είναι άνδρας, γυναίκα, έχει κόκκινα μαλλιά ή πράσινα. Το μόνο στο οποίο ανταποκρίνεται αυτή η μηχανή είναι στην ικανότητα του πιλότου», είναι η απάντηση σε όσους θέλουν την πλοήγηση να αποτελεί ανδρικό προνόμιο. Στις 13 Μαΐου ξεκίνησε από τις ΗΠΑ, για να κατευθυνθεί στον Καναδά, στην Πορτογαλία, την Ισπανία, την Αγγλία, την Ιταλία, την Ελλάδα και αύριο θα ξεκινήσει για την Αίγυπτο. Ο γύρος του κόσμου θα έχει ολοκληρωθεί, σύμφωνα με τους έως τώρα υπολογισμούς της, στα μέσα Σεπτεμβρίου. Πρόκειται για ένα ταξίδι μοναχικό, παρά το γεγονός ότι το αεροσκάφος της χωράει έξι άτομα. Η θέση του συγκυβερνήτη αλλά και τα τέσσερα καθίσματα επιβατών έχουν αφαιρεθεί και στη θέση τους τοποθετήθηκαν ντεπόζιτα για καύσιμα. Στην Αθήνα, η Σαέστα μίλησε σε μαθητές του 2ου Aviation and Flight Academy, της Ακαδημίας Θεωρητικών και Πρακτικών Μαθημάτων Αεροπορίας, που διοργανώνει από πέρυσι ο ΔΑΑ σε συνεργασία με το Hellenic American University, για παιδιά 14-17 ετών που ενδιαφέρονται να αποκτήσουν τις πρώτες θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις σχετικά με τον αεροπορικό κλάδο.

Έντυπη Καθημερινή