ΤΟ ΧΙΛΙΟΠΑΙΓΜΕΝΟ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ «ΗΑΡΡΥ ΕΝD»

ΤΟ ΧΙΛΙΟΠΑΙΓΜΕΝΟ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ «ΗΑΡΡΥ ΕΝD»

Tου Δημήτρη Παπαδοκωστόπουλου                          

Οι αδυναμίες της Ελλάδας φάνηκαν με τον καλύτερο τρόπο, όταν η χώρα χρεοκόπησε. Μόλις σταμάτησε η κυκλοφορία του δανεικού χρήματος, σταμάτησαν τα πάντα.

Οι πολιτικοί άρχισαν να ελεεινολογούν την τρόικα (που φταίει για τα πάντα), οι επιχειρηματίες την άτολμη πολιτική τάξη, που τόσα χρόνια δεν έκανε διαρθρωτικές αλλαγές (λες και οι ίδιοι τις ήθελαν...) και η διαπλοκή μας να ανησυχεί για το πόσο η χώρα χάνει ή όχι την εθνική της κυριαρχία.

Όταν στα χρόνια του 1990 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπέγραφε τις περίφημες προγραμματικές συμβάσεις με το ντόπιο επιχειρηματικό κατεστημένο, είχαμε αναμφίβολα εθνική κυριαρχία. Δεν είχαμε όμως ευθυκρισία και κυρίως δεν είχαμε σχέδιο για την ανάπτυξη της χώρας.

Η πορεία είναι γνωστή και η κατάληξη δραματική. Από τότε το πολιτικό σύστημα εξαγόραζε ψήφους αντί διορισμών και εκχωρούσε σε «αεριτζήδες επιχειρηματίες» τα εθνικά ταμεία, ισχυριζόμενο ότι αναπτυσσόταν η οικονομία.

Οι διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες σήμερα βρίσκονται στα κάτω τους, δεχόμενοι ισχυρά πλήγματα από τον απρόσωπο ξένο παράγοντα, που «αγωνιά» για το μέλλον της Ελλάδας, με μοναδικό σκοπό να διασφαλίσει τα προνόμια που έως σήμερα είχαν οι εγχώριοι άρχοντες. Καθοριστική ευθύνη γι' αυτό είχαν (εφόσον το προετοίμασαν είτε δια πράξεων είτε δια παραλείψεων) οι πολιτικοί, που στάθηκαν πολύ κατώτεροι των περιστάσεων και ενδεχομένως ποιοτικά χειρότεροι από τον μέσο όρο του ελληνικού λαού.

Υπό την έννοια αυτή δικαιούμεθα να πούμε ότι άργησε πολύ το Reuters να αντιληφθεί ότι στην Ελλάδα υπάρχει διαπλοκή. Μοιάζει σαν τα παραμύθια της Μεταπολίτευσης με τη δημοκρατία, τον σοσιαλισμό, τη δικαιοσύνη και τα υπόλοιπα, που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία.

Η ελληνική διαπλοκή, ξέπνοη και τρομαγμένη, περιμένει χέρι σωτηρίας από την Ελληνική Δημοκρατία, τη γαλαντόμα κυρία που ξόδευε αφειδώς στέλνοντας τον λογαριασμό στα κορόιδα. Ψοφοδεής σήμερα o ελληνικός καπιταλισμός, τρέμει στην ιδέα ότι στους θώκους του θα κάτσουν άλλοι, καινούργιοι, που θα ξεκινήσουν από την αρχή.

Η ελληνική Πολιτεία, αυτό που θεωρητικά είναι συντεταγμένο τμήμα με θεσμούς, με αντιστάσεις και βούληση, απασχολημένη με τη σωτήρια δόση, επιχειρεί να κεφαλαιοποιήσει τα καλά των 34 δισ. και να κερδίσει χρόνο. Ελάχιστα από αυτά θα πάνε στην πραγματική οικονομία, αλλά τι σημασία έχει, αφού από το πρωί ως το βράδυ τα κανάλια λένε και ξαναλένε ότι η κυβέρνηση μελετά να μοιράσει τα λεφτά. Κάποιοι θα πειστούν, λίγος χρόνος θα κερδηθεί, ενδεχομένως ως την επόμενη δόση, όπου θα ξανατεθεί ξανά επιτακτικά το ζήτημα: Τη δόση με τα νέα μέτρα ή διαφορετικά χρεοκοπία;

Ο ήχος του χρήματος είναι αφροδισιακός για τη γηρασμένη άρχουσα τάξη, που δεν θα έλεγε όχι σε μια ακόμη τραβηχτική από τα εξαθλιωμένα δημόσια ταμεία. Αυτή ήταν πάντα η βασική αντίληψη που συνείχε στη Μεταπολίτευση την οικονομική εξουσία, τους πολιτικούς, τους συνδικαλιστάδες και τους πελάτες όλων των παραπάνω. Όλοι ζούσαν και συνεχίζουν να ζούνε από τον κρατικό κορβανά.

Τους είναι αδιάφορο ότι η χώρα χρεοκόπησε και, όπως λέει ο βουλευτής της ΔΗΜ.ΑΡ. Σπύρος Λυκούδης δις και τρις εβδομαδιαίως στα κανάλια, «μπορεί να γινόμαστε μια φτωχή χώρα, αλλά δεν είμαστε πτωχευμένοι».

Οι αλλαγές στις ΔΕΚΟ (που μαγειρεύονται) με τις τοποθετήσεις πρώην βουλευτών δείχνουν ότι το  μαγαζί δουλεύει όπως πάντα, που σημαίνει ότι και η νέα τρικομματική κυβέρνηση μοιράζει το παιχνίδι με βάση τις ανάγκες των κομμάτων και όχι της χώρας.

Η χρεοκοπία αντιμετωπίζεται ερασιτεχνικά και βέβαια δεν φεύγει από το μυαλό αρκετών ότι οι δημόσιες θέσεις είναι για να τις καταλαμβάνουν «οι φίλοι μας» ή τέλος πάντως κάποιοι προσκείμενοι στις «δικές μας αντιλήψεις». Δεν έχει και τόση σημασία αν είναι οι χειρότεροι των χειρότερων, αλλά το να είναι πιστοί στο κόμμα, στην παράταξη και κυρίως να μπορούμε να συνεννοηθούμε μαζί τους (για ρουσφέτια κ.λπ.), όταν οι συνθήκες το απαιτήσουν.

Ολοφάνερο είναι ότι έτσι δεν πάμε πουθενά. Επίσης είναι ξεκάθαρο ότι, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, πολύ σύντομα θα ακούσουμε ξανά τις ίδιες απειλές εν όψει της νέας επόμενης δόσης.

Το έργο έχει κουράσει, καθώς έχει επαναληφθεί πολλές φορές και όλοι ξέρουν ότι η κατάληξη, που είναι συγκεκριμένη, δεν μπορεί να έχει happy end.

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ