Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές -χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ- θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές.
Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον... Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου και κόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά. Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια. ΠΟΤΕ κανένας Ελληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ' τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; ΠΟΙΟΣ θα καθαρίσει τη Συγγρού απ' το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις...
Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τους τριτοκοσμικούς.
Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει, τώρα μάλιστα που ξεκινά και το Τριώδιο. ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας. *
Μια απάντηση στον Ξανθούλη...
Της Eλευθερίας Τσακιροπούλου
Να ξαναγίνετε φτωχοί χωρίς εμένα.
Η δική μου γιαγιά ήρθε από απέναντι μόνο με το φουστάνι που φόραγε και κατάφερε δουλεύοντας σκληρά να μεγαλώσει τα παιδιά της, να προκόψει (έτσι το λέγαμε τότε) να δει τα εγγόνια της να σπουδάζουν χωρίς να χρειάζονται ακριβοπληρωμένα φροντιστήρια και μια φορά το χρόνο γριά πια να επιφυλλάσει στον εαυτό της τη μέγιστη πολυτέλεια ενός ζευγαριού παπουτσίων από τον Σκλιά.
Εμένα δεν μου άρεσε η λάσπη που κολλούσε στα παπούτσια μου. Μου άρεσαν οι πικροδάφνες στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου, η μυρωδιά στα Αναφιώτικα, οι νερατζιές στη Πανεπιστημίου, η θέα της Ακρόπολης από τη Πατησίων. Μου άρεσε να διαβάζω στο Θέτρο του Διονύσου Σοφοκλή, Αισχύλο και Ευριπίδη, να βλέπω παραστάσεις στο υπόγειο του Κουν και στο Ηρώδειο. Μου άρεσε ο Χατζηδάκης και ο Τσαρούχης. Αυτά ήταν η πατρίδα μου και αυτά με έκαναν να την ονειρεύομαι χωρίς λασπόδρομους, ζήτουλες και ψευδοξανθιές.
Τίμια ήμουν ανέκαθεν και το ίδιο έμαθα και στο παιδί μου. Δουλέυω από την ημέρα που τελείωσα το λύκειο. Δούλευα και σπούδαζα χωρίς φοιτητική άδεια γιατί ο τότε διευθυντής μου έλεγε το αμίμητο «Δεσποινίς μου πρέπει να διαλέξετε ή φοιτήτρια θα είστε ή εργαζόμενη». Και διάλεξα και τα δύο. Και τα κατάφερα και στα δύο. Και παράλληλα έμαθα και τρεις ξένες γλώσσες. Και πλήρωνα και πληρώνω σκληρούς φόρους, χωρίς ποτέ μα ποτέ να έχω κρύψει ούτε δραχμή των εισοδημάτων μου.
Ναι λοιπόν δουλεύω 10 ώρες την ημέρα επί 24 συναπτά έτη και κάποια στιγμή τα κατάφερα και έβγαλα λεφτά. Πρέπει να ντρέπομαι; Ούτε επιδοτήσεις για ανύπαρκτες καλλιέργειες πήρα ποτέ, ούτε καμμία απευθείας ανάθεση, ούτε σε επιτροπή ή Δ.Σ. ή οργανισμό του δημοσίου ήμουν μέλος, ούτε προαγωγή πήρα μετά από τηλέφωνο πολιτικού προσώπου. Ότι έκανα το έκανα μόνη μου. Και τα Μanolo που φοράω μόνη μου τα πήρα. Και κάθε φορά που ανεβαίνω πάνω τους θυμάμαι τη γιαγιά μου και τη χαρά της όταν έφερνε στο σπίτι το περίφημο κουτί από τοsalon sklia και τη περηφάνεια της όταν τα φόραγε και μας έλεγε τι πέρασε στη ζωή της και πως τα κατάφερε να «προκόψει».
Και δεν θέλω να ξαναβρώ παλιούς εχθρούς, θέλω μόνο νέους φίλους και συμμάχους για να πραγματοποιήσουμε το όνειρο μιας δίκαιης, αξιοκρατικής και προοδευτικής κοινωνίας. Δεν θέλω καμμιά νοσοκόμα να «συρθεί» στο σπίτι μου όταν αρρωστήσω. Θέλω να υπάρχει ένα σύστημα υγείας που θα με περιθάλψει. Αυτό πληρώνω άλλωστε με το μισό του εισοδήματός μου. Δεν πληρώνω για να τρώνε τα λαμόγια των νοσοκομείων και οι φαρμακευτικές εταιρείες.
Και δεν θέλω να ράβω μόνη μου τα ρούχα μου, γιατί δεν προλαβαίνω και γιατί δεν καταλαβαίνω το λόγο που πρέπει να σπρώξω στην ανεργία μια μοδίστρα.
Και δεν θέλω στη βεράντα μου να φυτέψω ζαρζαβατικά ( στο ρετιρέ του ο κος Ξανθούλης ας το κάνει ), μου αρέσουν οι γαζίες μου και οι μυρτιές μου και οι δάφνες μου. Και μου αρέσει και ο μανάβης της γειτονιάς μου. Και μάλιστα πολύ. Γιατί αντί να δώσει το ιδιόκτητο μαγαζί γωνία που έχει στο κέντρο της Αθήνας για να γίνει Everest ή Γερμανός, έχει το πείσμα, το κουράγιο και τη τρέλλα να επιμένει να πουλάει τη πραμάτεια του υπό τους ήχους κλασσικής μουσικής.
Και φυσικά δεν θέλω να χρησιμιποιήσω βέργες για να σωφρονίσω τη κόρη μου. Η κόρη μου με κάνει περήφανη και μου δίνει τη δυνατότητα να ονειρεύομαι μια καλύτερη πατρίδα.
Μια πατρίδα που οι αγρότες της δεν τρώνε επιδοτήσεις και αποζημιώσεις στα μπουζουκομάγαζα, οι πολιτικοί της είναι και ηθικοί και νόμιμοι, η άρχουσα τάξη της δεν αποτελείται από λαμόγια και απατεώνες, ψευτοκουλτουριάδες και δήθεν διανοούμενους που συναναστρέφονται με κλέφτες πολιτικούς.
Μια πατρίδα με ανθρώπους σα τη γιαγιά μου και τη κόρη μου, εμένα και τους φίλους μου και όλους αυτούς που δεν συμμετείχαν στο πάρτυ. Ε λοιπόν όχι δεν ήμασταν εκεί όταν τρώγανε, όταν έχτιζαν βίλλες ή αγόραζαν καγιέν. Ούτε τώρα είμαστε με αυτούς που κρύβουν τις πισίνες τους, φυγαδεύουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό και αγοράζουν ακίνητα όσο-όσο στο Λονδίνο.
Και ναι προερχόμαστε από το Μεγαλέξανδρο, το Μιλτιάδη, τον Αριστείδη, τον Αλκιβιάδη. Αλλά και από τον Πλάτωνα και τον Επίκουρο. Το Σοφοκλή και τον Αριστοφάνη. Και ελπίζω να μην ξαναζήσουμε στην Ελλάδα εποχές που σε μπαγλάρωναν για ψύλλου πήδημα.
Και ναι μου αρέσει το ελαιόλαδο, η κορινθιακή σταφίδα, ο χαλβάς φαρσάλων, τα εσπεριδοειδή, οι σαρδέλες και τα ραδίκια. Η φτώχεια όμως όχι. Δεν θα πάρω.
Να δοκιμάσετε χωρίς εμένα.
Eλευθερία Τσακιροπούλου
Αυτό είναι ένα e-mail που έλαβα τις τελευταίες μέρες του Μαΐου αλλά μέσα στο καταιγισμό άλλων γεγονότων δεν το είχα αναρτήσει και κάποια στιγμή το ξέχασα. Αφορμή για να το θυμηθώ υπήρξε ένα σχόλιο πάνω σε αυτό που μου έφτασε σήμερα με e-mail που μπορείτε να τα διαβάσετε παρακάτω.
Δεν ξέρω αν η κα Τσακιροπούλου είναι ξανθιά ή μελαχρινή ή οτιδήποτε άλλο. Εκείνο που ξέρω είναι ότι λέει αλήθειες που πονάνε και βάζει τα πράγματα στη θέση τους.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ το τελευταίο διάστημα παρόλα τα τραγικά λάθη και τις κομπίνες των πολιτικών που έρχονται στο φως της δημοσιότητας καθημερινά παρ’ όλες τις κομπίνες των δυνατών του χρήματος που αποκαλύπτονται , παρόλη την διασπάθιση του δημοσίου χρήματος που έγινε από τους πολιτικούς και τα λαμόγια τους ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΑΠΕΛΠΙΔΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΙΑΧΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΑΥΤΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ με δημοσιεύματα σαν αυτό του κ. Ξανθούλη ή άλλων με τίτλους «Φταίω και εγώ παιδί μου» και λοιπούς παραπλήσιους.
Τα κέντρα της διαπλοκής προσπαθώντας να παραμείνουν στο απυρόβλητο προσπαθούν να μεταφέρουν στην κοινωνία τις δικές τους ευθύνες, ενσπείροντας έναν πρωτοφανή «εμφύλιο πόλεμο» μεταξύ των κοινωνικών ομάδων, των επαγγελμάτων, των ταμείων ασφάλισης των εργαζομένων, με επίκεντρο το θέμα της φοροδιαφυγής και της φοροκλοπής και με περιφερικά, αλλά ιδιαίτερα κρίσιμα πεδία αυτά των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, του χρόνου εργασίας, της εξίσωσης ανδρών -γυναικών, των εισοδημάτων μεταξύ των εργαζομένων στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.
Με ιδεολογήματα όπως αυτά που προαναφέραμε αποδομούν την ουσία του προβλήματος προσπαθώντας να μας παρασύρουν στο ότι το πρόβλημα είναι κοινωνικό, αναφέρεται σε μια ιστορική κοινωνική κουλτούρα και δεν αφορά παρά εμμέσως, περιθωριακά, τους οικονομικούς και πολιτικούς φορείς της διαπλοκής... Στην ουσία λοιπόν τα ιδεολογήματα αυτά δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να αναπαράγουν εσαεί τη δομική διαφθορά, τη συναλλαγή, τη διαπλοκή, κρατώντας σε ιστορική καθήλωση την κοινωνία και τη χώρα.
Τι μας λέει δηλαδή ο κ. Ξανθούλης. «Ελάτε να γυρίσουμε χρόνια πίσω τότε που ζούσαμε με αυτό τον συγκεκριμένο τρόπο» αλλά, συμπληρώνω εγώ, προσπαθούσαμε να βελτιώσουμε την ζωή μας και το βιοτικό επίπεδο της χώρας μας για να δουν τα παιδιά μας καλλίτερες μέρες.
Και όμως κύριε Ξανθούλη αν ξαναγυρίσουμε όλοι οι πληβείοι στο επίπεδο αυτό, με την λογική που το παρουσιάζετε, δεν θα ξαναγυρίσουν και τα ΜΕΓΑΛΟΛΑΜΟΓΙΑ που μας ΛΗΣΤΕΨΑΝ και που θα συνεχίσουν να ζουν και να απολαμβάνουν ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΚΛΕΨΑΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΣΤΕΡΗΣΑΝ ενώ παράλληλα θα ξανασχεδιάζουν πως, μέσα από την επανασχεδιαζόμενη «ανάπτυξή» μας, να βρουν τον τρόπο με τον οποίο θα ξαναληστέψουν το δημόσιο χρήμα.Βλέπετε η ατιμωρησία είναι κακός σύμβουλος.
ΑΥΤΗ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ και λυπάμαι που φίλοι μου παρασύρονται στο παιγνίδι των σειρήνων της διαπλοκής και υιοθετούν την λογική του ΦΤΑΙΜΕ ΟΛΟΙ.
Ναι θέλω και εγώ να ξαναβρούμε την ανθρωπιά μας. Ναι θεωρώ λογικό να ζούμε με όσα έχουμε και να επιδιώκουμε την βελτίωση του επιπέδου της ζωής μας μέσα στα όρια της λογικής. Ναι.... ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Ο κ. ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ.... ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΑΥΤΟ μέχρι του σημείου να λέω ότι ευθύνομαι εγώ για το φαγοπότι που έγινε πίσω από την πλάτη μου ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΦΟΡΑ.
ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΥΘΥΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΨΗΦΙΣΑΜΕ ΛΑΘΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑΤΟ ΠΟΛΥΒΑΣΑΝΙΣΟΥΜΕ!!!
ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΜΚ
Πολλοί από εμάς το ξέρουμε ότι από την κατρακύλα για τον γκρεμό δεν μας σώζει τίποτε. Μερικές «ξανθές», τόσο θηλυκές όσο και αρσενικές, κοιμούνται ακόμα τον ύπνο του δικαίου, σαν «δίκαιες» που, βεβαίως – βεβαίως, είναι.
Έτσι, οι περισσότεροι από εμάς, είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε δωρεάν την δική μας διάγνωση για την κατάσταση και να προτείνουμε «λύσεις» του στυλ: «…πρέπει η κυβέρνηση να…», «…πρέπει τα συνδικάτα να …», «…πρέπει ο απατεώνας τεμπέλης λαός να…», «..πρέπει οι εταίροι μας στην ΕΕ να…» και πουθενά δεν γράφτηκε κάτι σαν: «…πρέπει και εγώ να…».
Έ.!.. λοιπόν, σαν γνήσιος Έλληνας να πώ και εγώ τα δικά μου.!.. Εκείνο που φταίει είναι ότι αυτός ο δύστυχος πλανήτης που τον λένε «Γη», μολύνθηκε από ένα άθλιο ον που λέγεται «άνθρωπος» και, βεβαίως, πνέει τα λοίσθια.!.. Και αν ακόμα οι άρχοντες της γης, για κάποιον απίθανο λόγο, αποφασίσουν να αναστείλουν προσωρινά την δράση του Σιωνισμού, Μασονίας, ΔΝΤ, hedge funds, διεφθαρμένων κυβερνήσεων, «δημοσιογράφων», και να επιβάλουν τάξη στους διεφθαρμένους τεμπέληδες πολίτες της γης, πάλι σε λίγο καιρό πάμε στον διάολο από το περιβάλλον. Και αυτό διότι τόσο οι άρχοντες της γης θα συνεχίσουν να χύνουν μαζούτ στις θάλασσες, όσο και εγώ θα συνεχίσω να πετάω σκουπίδια στου δρόμους.
Για να επανέλθω στην τωρινή κατάσταση της Ελλάδας, που βρίσκεται στην ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ της καταστροφής, ψυχανεμίζομαι ότι όλα φταίνε. Φταίνε οι Έλληνες, τα συνδικάτα τους, οι κυβερνήσεις τους, οι προδότες πολιτικοί τους, οι «εταίροι» τους, τα κοράκια και οι ληστές της Wall Street και του City του Λονδίνου, ο διεθνής Σιωνισμός και τα πρωτοκόλλα των «Σοφών της Σιώνος» αλλά πρώτα απ’ όλα οι Έλληνες, εγώ και εσύ δηλαδή.
Βρέθηκε κάποιος φιλοσοφίζων τύπος, Ξανθούλη τον λένε (και αν θυμάμαι καλά κατέχει και μερικές «περγαμηνές»), ο οποίος προτείνει μια λύση ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΜΑΣ με το συμβολικό σλόγκαν:
«Να ξαναγίνουμε φτωχοί».!..
Έ ρε ψυχή μου.!.. ποιος είδε τον θεό και δεν τον φοβήθηκε.!.. Τι λες ΡΕ.?.. Εγώ να γίνω φτωχός.?.. Εγώ, ο δουλευταράς, ο πρόσφυγας που φτιάχτηκα με την σκληρή δουλειά μου.?.. Που μορφώθηκα στο …νυκτερινό.?.. Άντε χάσου.!.. Εσύ να γίνεις φτωχός.
[Γι’ αυτό θα συνεχίσουμε να είμαστε μια χρεοκοπημένη χώρα που κατοικείται από τους συλλογικά πιο πλούσιους ανθρώπους της γης.]
Αλλά βέβαια ο Ξανθούλης έκανε ένα βασικό λάθος: δεν έλαβε υπ’ όψιν του ότι απευθύνεται σε «ξανθιές». Και οι «ξανθιές» δεν πιάνουν ούτε τα σλόγκαν ούτε την σημασία τους.
Ας δοκιμάσω να εξηγήσω:
Μια από τις πλέον παλιές νομοτέλειες λέει ότι «φτωχός» είναι εκείνος που έχει λιγότερα από όσα χρειάζεται (σαν τον φουκαρά τον μακαρίτη τον Ωνάση) ενώ «πλούσιος» είναι αυτός που έχει λίγο περισσότερα από όσα χρειάζεται (σαν τον καταπληκτικό Διογένη τον Κυνικό).
Αλλά σε αυτήν την συνάρτηση έχουμε δύο μεταβλητές: το «πόσα έχω» και το «πόσα χρειάζομαι». Η μεταβλητή του «πόσα ΘΕΛΩ» δεν υπεισέρχεται πουθενά διότι εάν υπεισέλθει θα παραμείνουμε ΟΛΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ΠΑΝΤΑ αγόμενοι και φερόμενοι από την τηλεόραση και τα ψεύτικα «χρειάζομαι» που δημιουργεί. Έτσι η «ξανθιά», που φαντάζεται ότι ΔΕΝ είναι φτωχιά, θα παραμείνει φτωχιά, δεμένη στα γρανάζια του συστήματος μέχρι να πεθάνει από την κακομοιριά που της ετοιμάζουν. Θα είναι όμως περήφανη που «φτιάχτηκε».
Θα μπορούσε λοιπόν (η «ξανθιά») να καθίσει και να κάνει μια πολύ εμπεριστατωμένη επιλογή και διαχωρισμό μεταξύ του τι «χρειάζεται» και τι «θέλει». Χρειάζεται άραγε το σπίτι και το άλλο σπίτι με τις δάφνες και το τρίτο με τις ακακίες, την Μερσεντές και το 4χ4 του μπουχέσα συν την Μπέ-Εμ-Βε και τα γυαλιά Porche Design, ή απλώς τα θέλει;
Διότι αν καταφέρει η «ξανθιά» (ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ) να περιοριστεί σε αυτά που χρειάζεται τότε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ θα καταστρέψουμε το αχυρένιο σύστημα που μας απομυζά και μας σφάζει για το κρέας μας. Τότε τα εγγόνια της και τα δισέγγονα της μπορεί να επιζήσουν. Αλλιώς ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ.
ΥΓ. Βεβαίως η έκφραση «ξανθιά» είναι ένας συμβολισμός και δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένα πρόσωπα.
Και μια και μιλάμε για συμβολισμούς, είναι δυνατόν (όσο και απίθανο να φαίνεται) ότι η Κυρία Ελευθερία Τσακιροπούλου να χρησιμοποιεί το «Να ξαναγίνετε φτωχοί χωρίς εμένα» σαν συμβολισμό με την έννοια του «…αυτοί που τα ‘φαγαν να τα πληρώσουν, όχι εγώ…». Άυτό όμως είναι μάλλον απίθανο. Το πιθανότερο είναι ότι υπάρχουν «δημοσιογράφοι» που, επ’ αμοιβή, προπαγανδίζουν υπέρ του συστήματος που τους κάνει να αυτοθεωρούνται μη φτωχοί. Έτσι δημοσιεύουν σε εφημερίδες και ιστοσελίδες που ΛΙΓΟΙ έχουν πρόσβαση βάσει του ΜΜΕ (Μιλάω Μόνο Εγώ). Και εμείς ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ του θαυμάζουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου