Ο Γ παγκόσμιος πόλεμος έχει ήδη αρχίσει, με τα νέο κραχ του 2008. Αυτή η κατάρρευση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος πού ζούμε, μπορεί να αποτελεί προοίμιο τοπικών πολεμικών συρράξεων. Βεβαίως τα σημερινά δεδομένα έχουν αλλάξει μεθόδους και συμπεριφορές αυτών πού προκαλούν τις παγκόσμιες κρίσεις. Η τεχνολογία, δημιούργησε καταστάσεις ισορροπίας τρόμου ( πυρηνική βόμβα κ.τ.λ. ) γιαυτό μάλλον κατ' αρχήν η οικονομική κρίση θα λάβει διάφορες μορφές, μη όμως αποκλειομένων τοπικών πολέμων ( Β. Κορέα, Ιράν, κ.τ.λ. ). Όλα τα τεκταινόμενα αποβλέπουν μόνο σε ένα βασικό σκοπό, την αρπαγή του πλούτου πού διαχρονικά δημιουργεί η εργασία.
Επειδή η εργασία επεμβαίνει και μορφοποιεί την ύλη, παράγει πραγματικό στερεό κεφάλαιο πού αυτό εκφράζεται σε νομισματικές μονάδες. Κάθε χώρα έχει το νόμισμά της το οποίο και αποτελεί βασικό πυλώνα της οντότητάς της. Τα παραγόμενα, αγαθά από την εργασία, αποτιμώνται ως αξίες, από τις νομισματικές μονάδες της κάθε χώρας.
Μέσα στο παγκόσμιο πλέγμα των συναλλαγών των διαφόρων χωρών και της αλληλεπίδρασης των οικονομιών τους, διαμορφώνονται οι ισοτιμίες των διαφόρων νομισμάτων ( εισαγωγές- εξαγωγές) . Η πρωτογενής και απλή αυτή μορφή μεταβάλλεται και νοθεύεται από την επίδραση της προσφοράς και ζήτησης όχι των αγαθών, όπως είναι φυσικό, αλλά από την εμπορευματοποίηση των νομισμάτων. Εκ
του λόγου αυτού έχουμε προσφορά και ζήτηση νομισμάτων, πού αλλοιώνει τις πραγματικές τους ισοτιμίες. Όλα αυτά σε πολύ απλή διατύπωση.
Έτσι φτάνουμε στην σημερινή αντιπαράθεση δολαρίου - ευρώ ( $ vs EURO ). Ανεβαίνει το ευρώ, πέφτει το δολάριο και αντιστρόφως . Αυτό συμβαίνει από το αόρατο 'χέρι' των Τραπεζιτών ( Adam Smith ) πού προκαλούν τεχνιτή ζήτηση , πότε του ενός και πότε του άλλου νομίσματος, πού κατ' αυτόν τον τρόπο επηρεάζει άμεσα τις τιμές των αγαθών (όλων των τομέων της παραγωγής ).
Έχει εφευρεθεί το ψευδές ότι οι Αμερικανοί βάλλουν κατά του ευρώ και οι Γερμανο- ευρωπαίοι κατά του δολαρίου , ότι ψευδέστερο και απατηλότερο. Αφού το ίδιο 'χέρι' ευρίσκεται πίσω από το δολάριο και πίσω από το ευρώ. Με αυτόν τον τρόπο καταληστεύουν την εργασία, διότι και το ευρώ και το δολάριο ως αποθεματικά παγκοσμίως νομίσματα εμπεριέχουν συσσωρευμένη αξία, από την εργασία πού κατατίθεται στο παγκόσμιο ληστρικό ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα.
Επειδή οι ιδιωτικές τράπεζες μέσω των χρηματιστηρίων, τζογάρουν τις αξίες πού δημιουργεί η εργασία , προκαλούν τεχνιτές (ψεύτικες ) πτωχεύσεις, και για να μην καταρρεύσει το σύστημα ζητούν βοήθεια από τις Κεντρικές Τράπεζες των χώρων πού έχουν το εκδοτικό προνόμιο της Λαικής κυριαρχίας, για να σωθούν , δηλαδή να σωθεί το σύστημα, αφού έχουν απαξιώσει (ενθυλακώσει ) όλο το χρηματικό κεφάλαιο πού ήταν κατατεθειμένο από την λαική αποταμίευση ή από μικρομετόχους, πού θέλανε να εξασφαλίσουν μικροχρηματικά κεφάλαια πού διέθεταν από την εργασία τους και τα τοποθετούσαν σε τραπεζικές μετοχές , λόγω της ανασφάλειας πού παρουσιάζει η νομισματική αστάθεια (ανεβοκατέβασμα νομισμάτων στο χρηματιστήριο ). Η μόνη αξία πού παραβλέπεται και δεν υπολογίζεται είναι η ε ρ γ α τ ώ ρ α , αυτή ακριβώς ληστεύεται από τους παγκόσμιους ληστές του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος (ληστρικά τοκοχρεωλύσια ).
Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο , διότι νομίζουμε ( στο σημείωμά μας αυτό ) ότι χονδρικά καλύψαμε ένα μέρος του αινίγματος , δολάριο κατά ευρώ , επομένως η δήθεν διαμάχη δολαρίου- ευρώ, είναι φιάσκο , μην την πιστεύετε, είναι απάτη, η μεγαλύτερη απάτη του Νεοφιλελευθερισμού. Εξάλλου το υπάρχον σήμερα οικονομικό μοντέλο δεν έχει απολύτως κανένα μέλλον, έχει ήδη νομοτελειακά καταρρεύσει.
Επειδή η εργασία επεμβαίνει και μορφοποιεί την ύλη, παράγει πραγματικό στερεό κεφάλαιο πού αυτό εκφράζεται σε νομισματικές μονάδες. Κάθε χώρα έχει το νόμισμά της το οποίο και αποτελεί βασικό πυλώνα της οντότητάς της. Τα παραγόμενα, αγαθά από την εργασία, αποτιμώνται ως αξίες, από τις νομισματικές μονάδες της κάθε χώρας.
Μέσα στο παγκόσμιο πλέγμα των συναλλαγών των διαφόρων χωρών και της αλληλεπίδρασης των οικονομιών τους, διαμορφώνονται οι ισοτιμίες των διαφόρων νομισμάτων ( εισαγωγές- εξαγωγές) . Η πρωτογενής και απλή αυτή μορφή μεταβάλλεται και νοθεύεται από την επίδραση της προσφοράς και ζήτησης όχι των αγαθών, όπως είναι φυσικό, αλλά από την εμπορευματοποίηση των νομισμάτων. Εκ
του λόγου αυτού έχουμε προσφορά και ζήτηση νομισμάτων, πού αλλοιώνει τις πραγματικές τους ισοτιμίες. Όλα αυτά σε πολύ απλή διατύπωση.
Έτσι φτάνουμε στην σημερινή αντιπαράθεση δολαρίου - ευρώ ( $ vs EURO ). Ανεβαίνει το ευρώ, πέφτει το δολάριο και αντιστρόφως . Αυτό συμβαίνει από το αόρατο 'χέρι' των Τραπεζιτών ( Adam Smith ) πού προκαλούν τεχνιτή ζήτηση , πότε του ενός και πότε του άλλου νομίσματος, πού κατ' αυτόν τον τρόπο επηρεάζει άμεσα τις τιμές των αγαθών (όλων των τομέων της παραγωγής ).
Έχει εφευρεθεί το ψευδές ότι οι Αμερικανοί βάλλουν κατά του ευρώ και οι Γερμανο- ευρωπαίοι κατά του δολαρίου , ότι ψευδέστερο και απατηλότερο. Αφού το ίδιο 'χέρι' ευρίσκεται πίσω από το δολάριο και πίσω από το ευρώ. Με αυτόν τον τρόπο καταληστεύουν την εργασία, διότι και το ευρώ και το δολάριο ως αποθεματικά παγκοσμίως νομίσματα εμπεριέχουν συσσωρευμένη αξία, από την εργασία πού κατατίθεται στο παγκόσμιο ληστρικό ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα.
Επειδή οι ιδιωτικές τράπεζες μέσω των χρηματιστηρίων, τζογάρουν τις αξίες πού δημιουργεί η εργασία , προκαλούν τεχνιτές (ψεύτικες ) πτωχεύσεις, και για να μην καταρρεύσει το σύστημα ζητούν βοήθεια από τις Κεντρικές Τράπεζες των χώρων πού έχουν το εκδοτικό προνόμιο της Λαικής κυριαρχίας, για να σωθούν , δηλαδή να σωθεί το σύστημα, αφού έχουν απαξιώσει (ενθυλακώσει ) όλο το χρηματικό κεφάλαιο πού ήταν κατατεθειμένο από την λαική αποταμίευση ή από μικρομετόχους, πού θέλανε να εξασφαλίσουν μικροχρηματικά κεφάλαια πού διέθεταν από την εργασία τους και τα τοποθετούσαν σε τραπεζικές μετοχές , λόγω της ανασφάλειας πού παρουσιάζει η νομισματική αστάθεια (ανεβοκατέβασμα νομισμάτων στο χρηματιστήριο ). Η μόνη αξία πού παραβλέπεται και δεν υπολογίζεται είναι η ε ρ γ α τ ώ ρ α , αυτή ακριβώς ληστεύεται από τους παγκόσμιους ληστές του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος (ληστρικά τοκοχρεωλύσια ).
Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο , διότι νομίζουμε ( στο σημείωμά μας αυτό ) ότι χονδρικά καλύψαμε ένα μέρος του αινίγματος , δολάριο κατά ευρώ , επομένως η δήθεν διαμάχη δολαρίου- ευρώ, είναι φιάσκο , μην την πιστεύετε, είναι απάτη, η μεγαλύτερη απάτη του Νεοφιλελευθερισμού. Εξάλλου το υπάρχον σήμερα οικονομικό μοντέλο δεν έχει απολύτως κανένα μέλλον, έχει ήδη νομοτελειακά καταρρεύσει.
Πηγή:
http://24wro.blogspot.com/2010/09/blog-post_5766.html#ixzz10dkkKczs
Να κοιταχτούν στον καθρέφτη όσοι αναζητούν υπονομευτές.
Η Ευρώπη συγκλονίζεται συθέμελα από μια πρωτοφανή κρίση που βαθαίνει και εξαπλώνεται.
Η μία χώρα μετά την άλλη δέχονται τις επιθέσεις των κερδοσκόπων σ’ αυτόν που πλέον αποτελεί τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Την ίδια ώρα, ουδείς δείχνει να αντιλαμβάνεται τι πραγματικά συμβαίνει. Εκτός και εντός συνόρων.
Δεν αντιλαμβάνεται δηλαδή κανείς πως όταν έχει ξεσπάσει πόλεμος, οι σύμμαχοι σταματούν να σκέπτονται ο καθένας το συμφέρον του και ρίχνονται όλοι μαζί στον κοινό αγώνα κατά του εχθρού.
Έτσι συνέβαινε πάντα σε όλους τους πολέμους. Σε όλους, εκτός από αυτόν.
Η Γερμανία προσπαθεί να περιορίσει τις ζημιές της. Η Φιλανδία γυρεύει την δημιουργία ενός κονκλαβίου χωρών που η πιστοληπτική τους αξιολόγηση θα είναι ΑΑΑ. Η Γαλλία, αν και επίσης κινδυνεύει άμεσα να δει την δική της ΑΑΑ πιστοληπτική ικανότητα να υποβαθμίζεται, συνεχίζει να υποδύεται το δεύτερο βιολί ενός αναποτελεσματικού συνασπισμού.
Αποδεικνύεται τώρα πως το «ελληνικό πρόβλημα» δεν ήταν παρά μια παρωνυχίδα, που όμως χρησιμοποιήθηκε για αντιπερισπασμό, έτσι για να υπάρχει ένα μαύρο πρόβατο να του φορτώσουμε όλες τις αμαρτίες.
Όχι πως δεν έχει αμαρτίες. Εμφανίσθηκαν ανάγλυφες στην έκθεση Ράιχενμπαχ, που δεν μας είπε και κάτι το καινούργιο.
Αλλά η πηγή του κακού βρίσκεται πάντα στην συστηματική δυσφήμηση της χώρας από τον Γ. Παπανδρέου και τους συν αυτώ. Στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τις προεκλογικές υποσχέσεις τους, διόγκωσαν το πρόβλημα και πρόσφεραν τη χώρα στο πιάτο – στους Ευρωπαίους που έψαχναν τον φταίχτη χωρίς να κοιταχτούν στον καθρέφτη και στους κερδοσκόπους.
Από εκεί και πέρα, τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Όλοι βρέθηκαν να ασχολούνται με την Ελλάδα, να την επιτιμούν, να την αντιμετωπίζουν ως μίασμα.
Έκρυβαν έτσι τις δικές τους ανεπάρκειες που τελικά κάνουν τώρα μια εφιαλτική εμφάνιση.
Μέσα σ’ αυτόν τον ορυμαγδό, κρύφτηκαν και οι δικοί μας. Και συνέχισαν – και συνεχίζουν ακόμη – να παριστάνουν ότι κυβερνούν.
Πολύ διαφορετικά θα ήσαν τα πράγματα αν η Ελλάδα διέθετε μια ηγεσία που αντί να «διαφημίζει» την Ελλάδα ως χώρα της ανομίας, αντί να σκύβει συνεχώς το κεφάλι και να υποτάσσεται στη μία λανθασμένη απόφαση μετά την άλλη, θα εμφανιζόταν μπροστά σε αυτούς τους σπιθαμιαίους και θα έθετε τα πράγματα στη σωστή ιστορική και οικονομική τους βάση.
Η κυβέρνηση δεν υπερασπίστηκε την χώρα και τον λαό της, αποφεύγοντας να βάλει στο τραπέζι όλα τα επιχειρήματα και όλα τα όπλα της – κυρίως το θέμα των γερμανικών οφειλών.
Προτίμησε να κόβει μισθούς και συντάξεις, να εξοντώνει τον πληθυσμό, να βάζει το ένα χαράτσι μετά το άλλο.
Στο μεταξύ, μας επέβαλαν και μια παράδοξη συγκυβέρνηση που αποφασίζει μέσω μιας Βουλής, η οποία ουδεμία σχέση έχει με τον πραγματικό εκλογικό χάρτη.
Και, όπως προβλέψαμε, ο νέος πρωθυπουργός ασχολείται με το «κούρεμα» και ο υπουργός των Οικονομικών με την… διόρθωση των λαθών του.
Έτσι, ενώ χαλάει ο κόσμος, μάθαμε πως ο κ. Βενιζέλος συγκάλεσε ευρεία σύσκεψη για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που έχουν αναφυεί εξαιτίας της απόφασης πανικού να βάλει άλλο ένα χαράτσι στα ακίνητα.
Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου.
Έκαναν, λέει, σύσκεψη για να δουν πώς πάει η είσπραξη του χαρατσιού, να πουν τη γνώμη τους για τις δικαστικές αποφάσεις και να εκφράσουν ευχές για διόρθωση αδικιών και περισσότερες δόσεις.
Μ’ αυτό ασχολούνται! Δεν τους περνά καν από το μυαλό πως ακόμη και αν πληρωθεί αυτό το χαράτσι, θα είναι το τελευταίο.
Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για άλλα χαράτσια.
Επομένως: Ο κ. Παπαδήμος ασχολείται με το PSI. Ο κ. Βενιζέλος με το να διορθώνει τις δικές του εγκυκλίους, υποβάλλοντας... αιτήματα στον εαυτό του.
Μήπως μπορούμε να μάθουμε τι κάνουν οι υπόλοιποι 47 και οσονούπω 48;
Ερώτημα προς όσους (Γιαννίτση και λοιπούς εκστασιαζόμενους με το πείραμα) διαμαρτύρονται για το ενδεχόμενο να υπονομευθεί η νέα σούπερ κυβέρνηση:
Πάτε καλά; Χρειάζεται να καταβληθεί καμιά προσπάθεια για να υπονομευθεί η κυβέρνηση;
Δεν ήταν από την αρχή – λόγω αριθμού και λόγω παραμονής των ίδιων προσώπων – υπονομευμένη;
Ο κ. Παπαδήμος δεν αυτοϋπονομεύθηκε αποδεχόμενος μια κυβέρνηση 50 ατόμων, αποτελούμενη από τους ίδιους αποτυχημένους που μας οδήγησαν ως εδώ;
Αν ψάχνουν καινούργια μαύρα πρόβατα για να τους φορτώσουν, στο μέλλον και τις κατηγορίες περί υπονόμευσης (και επομένως αποτυχίας), ας κοιταχτούν στον καθρέφτη!
Σοφία Βούλτεψη
Πηγή:
http://www.elzoni.gr/html/ent/717/ent.15717.asp
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου