Στην αρχή της κρίσης η Ελλάδα προβλήθηκε ως αρνητικό παράδειγμα: οι Ελληνες έπεσαν θύματα της σπατάλης, της απώλειας του μέτρου, της αφροσύνης τους. Επρεπε να τιμωρηθούν, να πληρώσουν. Το πιστέψαμε κι εμείς, τουλάχιστον όσοι από καιρό διέβλεπαν τις παθογένειες του σαθρού κρατικού μηχανισμού, του φαύλου πολιτικού συστήματος, της λεηλατούσας κλεπτοκρατίας.
Στα περί ευθύνης όλων των Ελλήνων, οριζοντίως, συμφώνησαν ασμένως και όσοι ευθύνονταν κατ΄εξοχήν για την εξαχρείωση του λαού και την αποσάθρωση του κράτους, εξ ου και απεδέχθησαν ακαριαία τα δυσβάστακτα σχέδια της τρόικας χωρίς διαπραγμάτευση και χωρίς τη βούληση και την ικανότητα να τα εφαρμόσουν. Χωρίς plan B, χωρίς plan A, η φαυλο-ανίκανη ελίτ είχε μία μοναδική μέριμνα: πώς θα διασωθεί η ίδια, μετακυλίοντας τα βάρη ανά περίσταση στον ενοχοποιημένο λαό και στους δαιμονοποιημένους ξένους.
Τιμώρηθηκαν λοιπόν οι Ελληνες. Πολλαπλώς. Φτώχυναν έως εξαθλίωσης, και επιπλέον ταπεινώθηκαν, έγιναν ο περίγελως σοβαρών ή σοβαροφανών Ευρωπαίων εταίρων, εμετοδοχείο και αποδιοπομαίος τράγος. Το αντιπαράδειγμα λειτούργησε. Αλλά όχι πια.
Ο εν μέρει αιτιολογημένος διασυρμός των Ελλήνων αποδεικνύεται εντέλει άδικος και ιδιοτελής, χρησιμοποιείται για να καλύψει άλλων αδυναμίες, δομικές του ευρώ ή των ευρωπαϊκών ηγεσιών, και η χώρα σύρεται ως σφάγιο σε κούρσες ηγεμονίας. Τα μαύρα πρόβατα πληθαίνουν. Αυτή η διαπίστωση, τεκμηριωμένη, καταφθάνει διαρκώς και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Και εδραιώνεται ως μετριοπαθής πρόσληψη των συμβάντων και εντός συνόρων, παρά τις προπαγανδιστικές μάχες των φανατικών, είτε εναντίον των καθολικώς ενόχων Ελλήνων είτε εναντίον των συνωμοτούντων ξένων.
Η αλήθεια βρίσκεται στο διάκενο των φανατισμών. Ωστε τώρα μπορούμε να πούμε στην Ευρώπη και τον κόσμο, ότι τα πάθη της Ελλάδας, εν μέρει δίκαια και δικά της, εν μέρει άδικα και οικουμενικά, είναι το νέο παράδειγμα: αν πέσει, τη μοίρα της θα ακολουθήσουν και άλλοι, δικαίως και αδίκως.
http://www.vlemma.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου