ΤΟ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΤΗΣ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ

Μια Φορά Και Έναν Καιρό

ΤΟ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΤΗΣ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Την νύκτα της 30ής προς την 31ην Μαΐου 1941

Του ΝΙΚΟΥ ΑΜΜΑΝΙΤΗ

Ούτε ψύλλος στον κόρφο του επικεφαλής της γερμανικής φρουράς πάνω στην Ακρόπολη. Και ήταν όλα τόσο όμορφα εκείνη τη χλιαρή μαγιάτικη βραδιά, από εκείνες που τόσο σπάταλα ξέρει να χαρίζει η Αθήνα. Συγκεντρωμένη, η διμοιρία τα κουτσόπινε μέσα στην αίθουσα του μικρού μουσείου που είχε για κατάλυμα.

Τα σναπς και οι μπίρες που κατέβαζαν «απνευστί» άναψαν το κέφι και με στεντόρεια φωνή τραγουδούσαν: «Ein prosit, ein prosit…», που ακουγόταν σαν πολεμοχαρές εμβατήριο φανατισμένων πολεμιστών, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ένα νοσταλγικό τραγουδάκι του κρασιού… Πιασμένοι μπράτσο μπράτσο μεταξύ τους, κατά το αποκαλούμενο «Bru¨derlein», πηγαινοέρχονταν ρυθμικά στο στυλ «βάρκα στον γιαλό», ενώ ανάμεσα σε ιντερμέδια πρόζας λέγανε τις χοντράδες τους για τις παρακείμενες Καρυάτιδες.

Κάποια στιγμή ένας δεκανέας, ξαναμμένος από το ποτό, σηκώθηκε να πάει προς νερού του κι ύστερα βγήκε να αναπνεύσει καθαρό αέρα στην ξάστερη αττική νύχτα. Τρικλίζοντας ελαφρά, άφησε το βλέμμα του να περιπλανηθεί στην ιστορική πρωτεύουσα, που την είχανε κατακτήσει πριν από έναν μήνα, και κάνοντας «panoramic», που λένε κι οι κουλτουριάρηδες, η ματιά του σταμάτησε στο κοντάρι της πολεμικής σημαίας του υπερήφανου Γ΄ Ράιχ. Αλλά –θεοί– η σημαία έλειπε και το κοντάρι, σαν ξερό παλούκι, στεκόταν έρημο, βαρύ και μόνο μέσα στο μαύρο σκοτάδι… Έτριψε τα μάτια του αποδίδοντας σε οπτική απάτη αυτό που… δεν έβλεπε, αλλά συνήλθε γρήγορα και έντρομος έτρεξε μέσα να αναφέρει την… έλλειψη στους συντρόφους του. Καθώς η ομάδα γλεντοκόπαγε, σκάσανε στα γέλια όταν τους είπε τρέμοντας πως τους κλέψανε τη σημαία. Ένας, μάλιστα, αρχαιότερός του σηκώθηκε και, πάντα ξεκαρδισμένος στο χάχανο, του τράβηξε έναν φούσκο στον χοντρό του σβέρκο για να πάψει να λέει άνοστα αστεία. Επειδή όμως εκείνος επέμενε, η διμοιρία σηκώθηκε και… συντεταγμένα βγήκε παραπαίοντας για να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι την ακρίβεια του ισχυρισμού. Και είδαν πράγματι ένα ξερό στειλιάρι στη θέση του ιστού, χωρίς τη σημαία, που κάποιοι την είχαν βουτήξει. Και σαν να μην έφτανε αυτό, είδαν με… ομαδική οπτασία τη θεά Αθηνά παρέκει να γελάει σαρδόνια και να τους δείχνει υψωμένο το μεσαίο δάχτυλο, ολόιδια με το γνωστό εξώφυλλο του «Focus». Και το χειρότερο, έκανε και παλινδρομικές κινήσεις της παλάμης για να καταστήσει σαφέστερο το «τι ακριβώς ήθελε να πει».

Στο σημείο αυτό έρχεται και κολλάει το «ούτε ψύλλος στον κόρφο τους». Διότι άντε τώρα να βρεις ανάμεσα σ’ όλη τη Βέρμαχτ τον ιδανικό αυτόχειρα που θα τολμούσε να αναφέρει στους ανωτέρους του πως κάποιοι σκαρφάλωσαν στον ιερό βράχο της Ακρόπολης και παρά τη φρούρηση αφαίρεσαν τη γερμανική πολεμική σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό. Δηλαδή, ο απόλυτος διασυρμός…

Εκείνος που πρέπει να ήταν αληθινά αξιολύπητος ήταν ο αρμόδιος στρατηγός που ανέλαβε να μεταφέρει πρωί πρωί τα μαντάτα στον φύρερ. Ο μεταξύ τους διάλογος μάλλον έγινε ως εξής:

– Φύρερ μου, χάιλ! Ό,τι και να πεις, έχεις δίκιο. Αλλά μπλέξαμε μ’ έναν λαό που έχει το χούι να κλέβει ξένες σημαίες. Έτσι, φύρερ μου, κάποιοι κλεπτομανείς σούφρωσαν τη σημαία μας, που ο ίλαρχος Γιακόμπι ύψωσε με δόξα και τιμή την 27η Απριλίου στην Ακρόπολη και που εγώ ο ελάχιστος δεν μπόρεσα να διαφυλάξω την Τιμή της...

Ο Αδόλφος ήταν στις καλές του εκείνη τη μέρα:

– Καλέ μου Κουρτ, είπε γελώντας, μη σκας. Κανένας δεν θα μάθει πως αυτοκτόνησες. Θα πούμε πως έπεσες ηρωικά μαχόμενος στην Κρήτη. Θα σου κάνω μάλιστα μια κηδεία αξέχαστη και θα στείλω τη Ρίφενσταλ να την κινηματογραφήσει για τα επίκαιρα της «Ούφα»…

Ύστερα από αυτά τα παρήγορα λόγια του Χίτλερ ο στρατηγός ηρέμησε και εξέδωσε ανακοίνωση, που τη δημοσίευσαν σε περίοπτη θέση την 1η Ιουνίου 1941 οι εφημερίδες, με την οποία πληροφορούσε το κοινόν ότι από σήμερα «καθιερούται αστυνομική ώρα η 22α». Δηλαδή, ότι απαγορεύεται η κυκλοφορία των πολιτών από τις 10 το βράδυ. Στην ανακοίνωση περιγράφονταν επτά κυρίως λόγοι που τον θύμωσαν και τον ανάγκασαν να αγριέψει: «Πρώτον, κατά την νύκτα της 30ής προς την 31ην Μαΐου υπεξηρέθη η επί της Ακροπόλεως κυματίζουσα γερμανική πολεμική σημαία παρ’ αγνώστων δραστών. Διενεργούνται αυστηραί ανακρίσεις. Οι ένοχοι και οι συνεργοί αυτών θα τιμωρηθώσι διά της ποινής του θανάτου».

Η λέξη «υπεξηρέθη» χρησιμοποιήθηκε, παραπέμπουσα σε… μπουγαδοκλέφτες, για να αποκλείσει εντυπώσεις και σχόλια για σαμποτάζ. Οι υπόλοιποι λόγοι της οργής του ήταν άσχετοι. Οφείλονταν στη συμπάθεια που εκδήλωνε ο λαός προς τους άγγλους αιχμαλώτους, στα άνθη που τους έραινε και στα τσιγάρα που τους φιλοδωρούσε καθώς τους μετέφεραν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Στην απάθεια των αστυνομικών σε παρόμοιες σκηνές, στην αισχροκέρδεια των εμπόρων, που υπερέβη κάθε όριο στις συναλλαγές τους με τους Γερμανούς, στην αντίσταση των κατοίκων της Κρήτης, που ευμενώς συζητιόταν από τους Αθηναίους, και άλλα παρόμοια που απεδείκνυαν ότι οι Έλληνες αγνοούσαν στοιχειωδώς το savoir vivre και συμπεριφέρονταν γαϊδουρινά στα γερμανικά στρατεύματα που είχαν έλθει σαν φίλοι στη χώρα. Με την κακή διαγωγή του κόσμου περισσότερο από τον φρούραρχο εξανέστη ο κατοχικός πρωθυπουργός Τσολάκογλου, που με δριμείες δηλώσεις καυτηρίασε «τας απρεπείς και μωράς εκδηλώσεις ενίων ατόμων».

Φουρκισμένος, επετέθη σε κρατικούς φορείς. Χόρτασε απολύσεις δημοσίων λειτουργών και μοίρασε ποινές με τη σέσουλα, τονίζοντας ότι «οφείλεται ευγνωμοσύνη προς τας αρχάς κατοχής!». Την ίδια μέρα, καθημερινή εφημερίδα σε δίστηλο κύριο άρθρο με τίτλο «Κακούργοι πράξεις» κατέγραφε λεπτομερώς μία προς μία όλες τις απρέπειες των Ελλήνων, με κυρίαρχη την αφαίρεση της γερμανικής σημαίας από την Ακρόπολη.

Της σημαίας που ήταν βάρος ασήκωτο στο στήθος δυο αμούστακων παιδιών, τα οποία, χωρίς καμία προτροπή, χωρίς κανένα δασκάλεμα, χωρίς να περιμένουν χειροκρότημα, σκαρφάλωσαν από μόνα τους και την κατέβασαν, φωτίζοντας τη νύχτα με φως αισιοδοξίας.

Δυο παιδιά που απλώς ήτανε ελληνόπουλα.

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=77144&colid=64&dt=2012-06-03

Διαβάστε επίσης: 


http://boraeinai.blogspot.gr/2011/05/blog-post_3120.html