Όποιος πολεμάει, κερδίζει…

 

Του Μάκη Κουρή

Πολύ διδακτική για μας, για την Ελλάδα, η Σύνοδος Κορυφής στην οποία παραβρέθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, λόγω της ασθένειας του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Η άτακτη υποχώρηση της Μέρκελ μπρος στο μέτωπο του Νότου –Γαλλίας, Ισπανίας και Ιταλίας– έρχεται να επιβεβαιώσει απλά πράγματα που η ζωή έχει αναδείξει.  Ότι καμία υποχώρηση δεν θα σημάνει αν απέναντι δεν βρει τοίχο, αντίσταση, κάποιους που αρνούνται να παραδοθούν.

Η γερμανίδα καγκελάριος έπαιζε το παιγνίδι της. Συνέχεια δήλωνε ότι δεν πρόκειται να αποδεχθεί ποτέ αυτό που ζητάνε οι «Νότιοι». Έφθασε στο σημείο να πει ότι «όσο ζω δεν θα μοιραστούμε το χρέος». Έκανε τη σκληρή, την ανυποχώρητη, πίεζε για να χαμηλώσουν τον πήχη οι αντίπαλοι, ώστε να δώσει όσο το δυνατόν λιγότερα.

Και αυτό συνέβη.

Αποδεικνύεται ότι τίποτε δεν είναι αμετακίνητο. Διεκδικείς στον πόλεμο μόνο όταν δεν λες «ναι σε όλα» και μάλιστα εκ των προτέρων. Όταν δεν αφήνεις το περίστροφο στο τραπέζι. Αλλά παίζεις με τη σκανδάλη. Όταν μάλιστα έχεις και το δίκιο με το μέρος σου. Ότι το Μνημόνιο δεν έφερε την Ανάσταση, αλλά τη Μεγάλη Παρασκευή…

Η υποχώρηση, το γκολ που δέχθηκε η Μέρκελ, έρχεται να διαψεύσει όλους εκείνους που συνεχώς βομβάρδιζαν τον ελληνικό λαό ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο επαναδιαπραγμάτευσης, ότι αυτοί που το υποστηρίζουν κοροϊδεύουν τον κόσμο, ότι θα φάνε πόρτα…

Είναι οι δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι που δεν έχουν μάθει τίποτε άλλο, από να σηκώνουν τα χέρια ψηλά… Έτσι όμως μόνο καρπαζιές εισπράττεις και η θηλιά σφίγγει περισσότερο. Και σε περιφέρουν ως τον μπαμπούλα.

Κερδίζει εκείνος που πάει στη μάχη για να πεθάνει… 

http://www.paron.gr/v3/new.php?colid=3&id=77863&dt=2012-07-01%200:0:0