Καλά πάμε. Η κυβέρνηση είναι αισιόδοξη. Το
λένε (υπαινικτικά ή και ευθέως) τα κανάλια, το γράφουν και οι (ημέτερες,
δηλαδή οι περισσότερες) εφημερίδες, το βλέπει κανείς δημοσιευμένο και
σε μπλογκ ή ιστοσελίδες (που εισπράττουν και κανένα φιλοδώρημα για τον
κόπο τους ή απλώς προσδοκούν να εισπράξουν) στο Ιντερνετ.
Τα σπρεντ πέφτουν και η χώρα σε ένα-δυο χρόνια ξαναγυρίζει στις
αγορές. Βέβαια, οι πολίτες αυτής της χώρας δεν ξέρουν πότε ακριβώς θα
ξαναγυρίσουν στις δικές τους αγορές, δηλαδή σε σούπερ μάρκετ, μανάβικα,
κρεοπωλεία, ιχθυοπωλεία, εμπορικά καταστήματα ειδών ένδυσης, υπόδησης,
υγιεινής και καθαριότητας, βιβλιοπωλεία, κινηματογράφους, θέατρα,
μουσεία, μουσικές σκηνές, χώρους διασκέδασης ή αναψυχής. Επίσης, δεν
ξέρουν τι ακριβώς θα βρουν στις αγορές αυτές, αν δηλαδή θα υπάρχουν αυτά
τα μαγαζιά, τι προϊόντα θα διαθέτουν ή αν θα έχουν βάλει λουκέτο.
Την ώρα που θα βγαίνει η χώρα στις «αγορές» να ψωνίσει (δηλαδή
να ψωνιστεί), οι πολίτες δεν θα ξέρουν πόση θα είναι η δική τους
αγοραστική δύναμη ή μάλλον πόσο μικρό θα είναι το κλάσμα της αγοραστικής
τους δυνατότητας σε σχέση με τον παρονομαστή των πραγματικών, απολύτως
απαραίτητων, αναγκών τους.
Θα το μάθουν κάποτε. Κι ώς τότε, ας κάνουν υπομονή. Ας την
κάνουν στο φούρνο με πατάτες, στην κατσαρόλα κοκκινιστή ή με κρέμα
γάλακτος, στο τηγάνι χωρίς λάδι με τα υγρά της, στη σχάρα, στον ατμό ή
και ωμή με λίγο αλατοπίπερο. Η υπομονή είναι εύκολο φαγητό. Και γίνεται
ακόμη πιο εύκολο όταν λείπουν άλλα φαγώσιμα.
Αλλά κάποτε θα τρώμε με χρυσά κουταλοπίρουνα. Οπως είπε και ο
πρωθυπουργός, σύντομα (εκεί και τότε, σε τρία τέρμινα, τον κόκκινο, ή
έστω τον γαλαζοπράσινο, Μάη) θα βγούμε απ' το Μνημόνιο της λιτότητας.
Δεν έχει σημασία που η τρόικα ανεβάζει συνεχώς τον πήχυ των πρόσθετων
μέτρων που απαιτούνται για την ανάκαμψη, έτσι όπως η ίδια την εννοεί.
Δεν έχει σημασία, δηλαδή, που έρχεται ένα ακόμη πιο βαρύ φθινόπωρο με
βροχές, καταιγίδες και πλημμύρες εισπρακτικών μέτρων.
Ο πρωθυπουργός βλέπει μακριά. Βλέπει ότι κάποτε δεν θα είναι
αναγκαίο το Μνημόνιο. Οτι θα έρθουν «καλύτερες μέρες». Και μαζί, θα
έρθουν -παρέα- ο «εκσυγχρονισμός», η «επανίδρυση του κράτους», η «δίκαιη
κοινωνία», ενδεχομένως και το «λεφτά υπάρχουν». Κι αν ύστερα απ' όλα
αυτά η αισιοδοξία μένει μισή, ουδείς λόγος ανησυχίας. Η άλλη μισή στην
Κίνα βρίσκεται...
**Μικρά ιντερνετικά διαμάντια:
- «Οι αστυνομικοί των 600 ευρώ θα επιστρατεύσουν τους καθηγητές
των 500 ευρώ, για να δώσουν εξετάσεις οι νέοι που θα δουλέψουν για 400
ευρώ, υπακούοντας σε εντολές αυτών που παίρνουν 8.000 ευρώ». In the mind
of Harry Klynn
- «Εχει μια άγρια ομορφιά η αφ' υψηλού κριτική των
εκατομμυριούχων στα ψίχουλα των απεργούντων. Σαν να κοιτάς το χάος
αυτοπροσώπως». Οι Αδιάβροχοι
- «Χρυσή Αυγή όπως Χούντα: Οι καλύτεροι φίλοι των εφοπλιστών». Redfly Planet
Σου λείπω; Κι εσύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου