Ένα μικρό παιδί συνόδευε το μεγάλο γλύπτη της πόλης του, που
έψαχνε για ένα κομμάτι μεγάλο καθαρό μάρμαρο. Οι μέρες περνούσαν μέχρι που ο
γλύπτης βρήκε τελικά το μάρμαρο που ήθελε και το μετέφερε στο εργαστήρι του.
Κάθε πρωί, το παιδί πήγαινε στο εργαστήρι και παρακολουθούσε
το δάσκαλο να λαξεύει την πέτρα, ώσπου, μετά από λίγο καιρό, το έργο
ολοκληρώθηκε κι ένα απόλυτα αρμονικό άλογο εμφανίστηκε μπροστά τους.
Ο μικρός μαθητής κοιτούσε μαγεμένος το έργο του δασκάλου και
λίγο αργότερα, του λέει με μια έκπληκτη φωνή :
«Μα, πώς το ήξερες, δάσκαλε; Πώς μπορούσες να γνωρίζεις ότι
μέσα σ’ αυτήν εδώ την πέτρα υπήρχε αυτό το πανέμορφο άλογο;»
Ένα τόσο αρμονικό, πανέμορφο «άλογο» κρύβεται στην ψυχή του
καθένα μας.
Για να το ανακαλύψουμε, αρκεί κάποιος να μας δείξει τον
τρόπο…
Αρκεί κάποιος να μας μάθει να «λαξεύουμε» τον ίδιο μας τον
εαυτό.
Πηγή: facebook/Εύα Πελεκίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου