Πρώτη φορά... επί τρία!
Τις τελευταίες μέρες
έχει διαμορφωθεί, σε γενικές γραμμές, το πολιτικό σκηνικό, στο οποίο θα
διαδραματίζονται, εκτός απροόπτου, οι εξελίξεις. Στο ένα άκρο οι
εταίροι-δανειστές, απέναντι η κοινωνία και μεταξύ τους η κυβέρνηση. Τρία
νέα στοιχεία ήρθαν να προστεθούν στην εικόνα αυτή και να τη
διαφοροποιήσουν από προγενέστερες. Κατ' αρχάς οι πρώτες μετεκλογικά
δυναμικές λαϊκές κινητοποιήσεις που αναπτύσσονται εναντίον της λιτότητας
και της ασκούμενης πολιτικής. Με την κυβέρνηση για πρώτη φορά, επίσης,
τα μνημονιακά χρόνια να εκτιμά ρητά και εκφρασμένα ότι είναι
δικαιολογημένα. Επιπλέον, επιχειρεί να ενταχθούν αυτές στις
διαπραγματεύσεις με τους «θεσμούς». Δύσκολο και σύνθετο το εγχείρημα,
καθώς οι ασκούμενες πολιτικές ταυτίζονται, φυσιολογικά, με τις εκάστοτε
κυβερνήσεις.
Προς το παρόν το κυβερνητικό σχήμα
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διατηρεί ακόμη το πλεονέκτημα ότι αναγκαστικώς αποφασίζονται
και εφαρμόζονται μέτρα λιτότητας. Επιβάλλονται κάτω από τους γνωστούς
εκβιασμούς και δεν συνιστούν στον δημοσιονομικό πυρήνα τους δικό της
πρόγραμμα, όπως γινόταν στο παρελθόν. Αν και πόσο θα ισχύει το
επιχείρημα-άλλοθι, μάλλον, δεν έχει κριθεί ακόμη και εξαρτάται από το
συνολικότερο κυβερνητικό έργο.
Το δεύτερο στοιχείο,
συναφές εν μέρει με το πρώτο, είναι ο νέος ρόλος του κυβερνητικού
κόμματος. Η συμμετοχή και επισήμως στην πανελλαδική απεργία της
περασμένης βδομάδας κάθε άλλο παρά παραδοξότητα συνιστά στις νέες
συνθήκες του ασφυκτικού πλαισίου μέσα στο οποίο καλείται να δράσει ως
μαζικό κόμμα. Το ζήτημα, αν θα κατορθώσει, τελικά, όντας κυβερνητικό
κόμμα, ν' απαλλαγεί την ίδια στιγμή από τα παραδοσιακά κομματικά
«καθήκοντα» να δρα ως ιμάντας της ασκούμενης πολιτικής είναι πολύ
ευρύτερο από πολιτικές τακτικές. Η σύνθεση αυτών των δυο αντιθετικών
«ταυτοτήτων», να στηρίζει δηλαδή την κυβέρνηση και παραλλήλως να
εναντιώνεται σε μέτρα λιτότητας που παίρνει η τελευταία, θα είναι από δω
και πέρα το μεγαλύτερο στοίχημά του.
Το τρίτο νέο στοιχείο είναι
η επικίνδυνη δημαγωγία και η πολιτική παραζάλη μιας αντιπολίτευσης που
δεν έχει συμβιβαστεί ακόμη με τη λαϊκή ετυμηγορία. Mετά τη ματαίωση της
επένδυσης σε κάποιο «ατύχημα» της κυβέρνησης κατά τη διαδικασία των
διαπραγματεύσεων επιχειρεί να προκαλέσει συνθήκες κρίσης. Με αφορμές
ελάσσονα ή μισο- κατασκευασμένα γεγονότα. Με νηπιακού τύπου επιχειρήματα
ανακηρύσσει σ' «εθνικά θέματα» περιθωριακές υποθέσεις, όπως οι δηλώσεις
Φίλη περί Ποντίων. Σε θεσμικά και δημοκρατικά ζητήματα αστυνομικές
ιστορίες, όπως η «πανουσιάδα».
Επιφανείς εκπρόσωποί της
έχουν προεξοφλήσει ότι η κυβέρνηση «πέφτει» μέχρι τα Χριστούγεννα.
Ακριβώς τότε όταν θα έχουν υπάρξει, κατά πάσα πιθανότητα, οι
προϋποθέσεις για να μπει η οικονομία σε μια κάποια κανονικότητα. Γι'
αυτό και επείγονται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου