ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΕΠΙΖΩΝΤΑ ΤΟΥ NORDATLAS «ΝΙΚΗ 4»

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΕΠΙΖΩΝΤΑ ΤΟΥ NORDATLAS «ΝΙΚΗ 4»

Γράφει η Χριστίνα Σιδέρη

Η οικογένεια των βετεράνων πολεμιστών της Κύπρου θρηνεί σήμερα την απώλεια του ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑ Αθανασίου ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ, που ήταν ο μόνος επιζών, της συντριβής του αεροσκάφους ΝORATLAS "Νίκη 4" , της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, το βράδυ της 21ης προς 22α Ιουλίου του 1974, το οποίο καταρρίφθηκε από φίλια πυρά, ενώ προσέγγιζε το αεροδρόμιο της Λευκωσίας για προσγείωση.

Ο άνθρωπος ο οποίος επέζησε από μία φρίκη και έμεινε ανάπηρος από τα 20 του χρόνια. Ο άνθρωπος που όταν κατάλαβε ότι οι χειριστές του Νοράτλας ήταν νεκροί και το αεροπλάνο ακυβέρνητο δεχόταν πυρά, είδε δίπλα του ότι είχαν πάρει φωτιά τα κασόνια με τις χειροβομβίδες, ένιωσε να καίγεται, δεν βρήκε αλεξίπτωτο και άνοιξε την πόρτα του αεροσκάφους πηδώντας στο κενό. Για 7 μήνες δεν είχε τις αισθήσεις του. Τότε είχαν πει οι γιατροί πως έπρεπε να του κόψουν το πόδι.

Την ίδια στιγμή που ο Αθανάσιος Ζαφειρίου πάλευε για τη ζωή του, οι γονείς του, μην έχοντας ενημέρωση, του έκαναν τη κηδεία του και το εννιάμερο μνημόσυνο, ενώ ήταν ζωντανός. Από το σοκ ο πατέρας του υπέστη καρδιακή προσβολή και μερικούς μήνες μετά πέθανε. Αυτός ο άνθρωπος την ημέρα που η Κυπριακή πολιτεία τιμούσε τη θυσία του, συγκλόνισε τους πάντες λέγοντας πως "Ακόμα και σήμερα μπορώ να έρθω αν χρειαστεί βοήθεια η Κύπρος"

Αυτό το παλικάρι που πέρασε 42 χρόνια από τη ζωή του, παλεύοντας με προβλήματα υγείας αλλά διαβίωσε αξιοπρεπώς κερδίζοντας όλες τις μάχες και τα προβλήματα.  

Είχα τη τιμή να μιλήσω μαζί του και ήλπιζα να τον ξανασυναντήσω φέτος αλλά δεν προλάβαμε. Για μένα ο Θανάσης Ζαφειρίου ήταν πάνω από όλα καταδρομέας και νικητής της ίδια της ζωής... Σήμερα το πρωί στις 6,30 έκλεισαν για πάντα τα μάτια του και η Ελλάδα έμεινε ακόμα πιο ορφανή και πιο μόνη γιατί ένα ένα τα παλικάρια που τη πότισαν με το αίμα τους φεύγουν για πάντα.

Καλό ταξίδι κομάντο και σε ευχαριστώ γιατί με έκανες πολύ πιο 'πλούσια" γνωρίζοντας σε. Ήταν τιμή μου και θα κρατήσω για πάντα αυτό που μου είπες τη τελευταία φορά που μιλήσαμε.

"Η ψυχή δεν γερνάει ποτέ, το κορμί μας τα χαλάει λίγο αλλά δεν πειράζει, αναγκάζεται να υποταχθεί και αυτό στη ψυχή. Τα λιοντάρια δεν πεθαίνουν ποτέ γιατί υπάρχουν άνθρωποι σαν κι εσένα που τους αγαπούν και τους τιμούν"

Καλό ταξίδι, υπέροχε άνθρωπε, καλό ταξίδι κομάντο, καλή παρηγοριά στη γυναίκα και στα παιδιά σου.

"Του αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται!"

https://www.facebook.com/groups/399028050182265/permalink/1115995845152145/