«ΤΑΓΜΑ ΙΠΠΟΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ»
Αμέσως μετά την Μάχη της Κρήτης η ιαπωνική εφημερίδα «Χρόνος» του Τόκιο δημοσίευσε το ακόλουθο άρθρο, το οποίο προκάλεσε τότε στον κόσμο βαθύτατη εντύπωση.
Έγραφε ο αρθρογράφος :
«Προτείνουμε ως ζήτημα υπέρτατου καθήκοντος τιμής, όπως δημιουργηθεί ένα έκτακτο τάγμα των Ιπποτών της Κρήτης για να τιμηθεί με ειδικό παράσημο κάθε πολίτης και κάθε αξιωματικός πού έλαβε μέρος εις την πιο παράδοξη και πιο ένδοξη μάχη της Ιστορίας, την ΜΑΧΗΝ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ. Οι Άγγλοι και οι Έλληνες στρατιώτες, οι άνδρες και οι γυναίκες της Κρήτης, πού έλαβαν μέρος στην θρυλική αυτήν μάχη, πρέπει να καταταχθούν με το όνομά τους σε ένα είδικό τάγμα υπεράνθρωπων.
Χωρίς ενισχύσεις και εφόδια, χωρίς τροφή, αξύριστοι, άυπνοι και άπλυτοι, χωρίς ανάπαυση, που έχασαν τους αρχηγούς τους μέσα στην φοβερή σύγχυση της μάχης που έλαβε χώρα σε ουρανό, στη θάλασσα και στη ξηρά, χωρίς αντιαεροπορικά τηλεβόλα, γνωρίζοντας το αδύνατο της φυγής των, μη έχοντας κανένα να δέσει τις πληγές τους, με τους νεκρούς να αφήνονται άταφοι, πλησίον των ζωντανών, βομβαρδιζόμενοι αδιαλείπτως, εξαντλημένοι με τα μάτια κατακόκκινα, λιπόσαρκοι στο μέσο της μανίας της τρομερής μάχης, "γνώριζαν ότι η τύχη τους, η ζωή ή ό θάνατος τους εξαρτιόντουσαν από την «εκ του συστάδην» μάχη. Μέσα στο δαιμονιώδες μαρτύριο της άγριας πάλης, γνώριζαν ότι μαχόντουσαν κατά του Αρμαγέδωνα.
Αυτά είναι τα απίστευτα γεγονότα, τα όποια αντιμετώπισαν οι γενναίοι, οι υπεράνθρωποι αυτοί μαχητές της φοβερής μάχης της κολάσεως, την οποίαν μόνον ένας Δάντης θα μπορούσε να περιγράψει.
Καθώς γνώρισαν οι επικοί αυτοί πολεμιστές τον κατακλυσμό της ανθρώπινης αγριότητας, και αφού αντιμετώπισαν μία κόλαση από φλόγες, αίματα και θάνατον, είναι ζήτημα αν θα μπορέσουν πλέον να γνωρίσουν την γαλήνη της ζωής. Πρέπει όμως να δεχθούν την λατρεία και ευλάβεια όλων ημών των άλλων, των μικρότερων ανθρώπων, οι όποιοι παρακολουθήσαμε την ένδοξη μάχη τους και δεν μας μένει τίποτε άλλο παρά να τους στολίσουμε με δάφνες. Αλλά αυτό πρέπει να γίνει όταν θα έχουμε ψυχική γαλήνη, για να μπορούμε να απονείμουμε ωραίες τιμές, πρέπει να γίνει μετά την κατάπαυση των δονήσεων και της μανίας του πυρός και μετά τον τερματισμό της αιματηρός αγωνίας. Και αυτοί ακόμη οι Γερμανοί θα σηκώσουν το χέρι τους, θα σταθούν προσοχή και θα χαιρετήσουν ευλαβικά τα δαφνοστεφανομένα κεφάλια των γενναίων, τα κεφάλια εκείνων οι όποιοι και αιμόφυρτοι ακόμη τα κρατούσαν ψηλά και δεν υπέκυπταν.
ΠΗΓΗ:
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΑΚΗΣ : ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΔΟΞΑΣ
«ΤΑΓΜΑ ΙΠΠΟΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ»
Αμέσως μετά την Μάχη της Κρήτης η ιαπωνική εφημερίδα «Χρόνος» του Τόκιο δημοσίευσε το ακόλουθο άρθρο, το οποίο προκάλεσε τότε στον κόσμο βαθύτατη εντύπωση.
Έγραφε ο αρθρογράφος :
«Προτείνουμε ως ζήτημα υπέρτατου καθήκοντος τιμής, όπως δημιουργηθεί ένα έκτακτο τάγμα των Ιπποτών της Κρήτης για να τιμηθεί με ειδικό παράσημο κάθε πολίτης και κάθε αξιωματικός πού έλαβε μέρος εις την πιο παράδοξη και πιο ένδοξη μάχη της Ιστορίας, την ΜΑΧΗΝ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ. Οι Άγγλοι και οι Έλληνες στρατιώτες, οι άνδρες και οι γυναίκες της Κρήτης, πού έλαβαν μέρος στην θρυλική αυτήν μάχη, πρέπει να καταταχθούν με το όνομά τους σε ένα είδικό τάγμα υπεράνθρωπων.
Χωρίς ενισχύσεις και εφόδια, χωρίς τροφή, αξύριστοι, άυπνοι και άπλυτοι, χωρίς ανάπαυση, που έχασαν τους αρχηγούς τους μέσα στην φοβερή σύγχυση της μάχης που έλαβε χώρα σε ουρανό, στη θάλασσα και στη ξηρά, χωρίς αντιαεροπορικά τηλεβόλα, γνωρίζοντας το αδύνατο της φυγής των, μη έχοντας κανένα να δέσει τις πληγές τους, με τους νεκρούς να αφήνονται άταφοι, πλησίον των ζωντανών, βομβαρδιζόμενοι αδιαλείπτως, εξαντλημένοι με τα μάτια κατακόκκινα, λιπόσαρκοι στο μέσο της μανίας της τρομερής μάχης, "γνώριζαν ότι η τύχη τους, η ζωή ή ό θάνατος τους εξαρτιόντουσαν από την «εκ του συστάδην» μάχη. Μέσα στο δαιμονιώδες μαρτύριο της άγριας πάλης, γνώριζαν ότι μαχόντουσαν κατά του Αρμαγέδωνα.
Αυτά είναι τα απίστευτα γεγονότα, τα όποια αντιμετώπισαν οι γενναίοι, οι υπεράνθρωποι αυτοί μαχητές της φοβερής μάχης της κολάσεως, την οποίαν μόνον ένας Δάντης θα μπορούσε να περιγράψει.
Καθώς γνώρισαν οι επικοί αυτοί πολεμιστές τον κατακλυσμό της ανθρώπινης αγριότητας, και αφού αντιμετώπισαν μία κόλαση από φλόγες, αίματα και θάνατον, είναι ζήτημα αν θα μπορέσουν πλέον να γνωρίσουν την γαλήνη της ζωής. Πρέπει όμως να δεχθούν την λατρεία και ευλάβεια όλων ημών των άλλων, των μικρότερων ανθρώπων, οι όποιοι παρακολουθήσαμε την ένδοξη μάχη τους και δεν μας μένει τίποτε άλλο παρά να τους στολίσουμε με δάφνες. Αλλά αυτό πρέπει να γίνει όταν θα έχουμε ψυχική γαλήνη, για να μπορούμε να απονείμουμε ωραίες τιμές, πρέπει να γίνει μετά την κατάπαυση των δονήσεων και της μανίας του πυρός και μετά τον τερματισμό της αιματηρός αγωνίας. Και αυτοί ακόμη οι Γερμανοί θα σηκώσουν το χέρι τους, θα σταθούν προσοχή και θα χαιρετήσουν ευλαβικά τα δαφνοστεφανομένα κεφάλια των γενναίων, τα κεφάλια εκείνων οι όποιοι και αιμόφυρτοι ακόμη τα κρατούσαν ψηλά και δεν υπέκυπταν.
ΠΗΓΗ:
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΑΚΗΣ : ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΔΟΞΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου