Περιμένοντας τους λευκούς θεούς

 

Περιμένοντας  τους  λευκούς θεούς

ΓΡΑΦΕΙ Η ΠΕΠΗ ΣΚΑΡΛΗ

Κατάξανθα μαλλιά και λευκή επιδερμίδα είχαν οι μούμιες που βρέθηκαν στο αρχαίο Περού και άνηκαν σε ιέρειες και δεν είχαν καμία ομοιότητα με τις μούμιες της Αιγύπτου.

Στην Πολυνησία είναι γεγονός ότι οι ιθαγενείς στις ιερές τελετές τους φορούν λευκές μάσκες ή βάφουν το πρόσωπο τους με λευκό χρώμα και τα μαλλιά τους κόκκινα, σ' ανάμνηση των λευκών θεών που τους είχαν εκπολιτίσει.

Στην Ιαπωνία υπάρχει μια λευκή φυλή που ονομάζεται Αϊνού. Αινιγματικά είναι και τα αγάλματα του νησιού του Πάσχα που κοιτούν νοσταλγικά προς την ανατολή. Όσο για τον εξερευνητή Κουκ, έφτασε στη Χαβάη και τιμήθηκε σαν θεός γιατί θεωρήθηκε απόγονος των λευκών θεών, που κάποτε τους εκπολίτισαν και άφησαν πίσω τους λέξεις (όπως μελωδία - νους -αετός - μανθάνω - φθάνω) που μόνο σε μία γλώσσα σημαίνουν κάτι: ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ!

Πόσο περίεργα μας φαίνονται όλ' αυτά αφού μέχρι πρότινος διδασκόμασταν ότι οι πρόγονοι μας τα αρχαία χρόνια είχαν περιοριστεί στη λεκάνη της Μεσογείου και δεν είχαν εκμεταλλευθεί ποτέ τις ύψιστες γνώσεις τους στα μαθηματικά — αστρονομία - φυσική και γεωγραφία. 

Περιμένοντας τους λευκούς θεούς λοιπόν, οι λαοί που μόλις αναφέραμε παρουσιάζουν ακόμη και σήμερα κάποιες νότες νοσταλγίας στους θρύλους και τις παραδόσεις τους.

Σύμφωνα με μία παράδοση των Αζτέκων ένας άνδρας με γενειάδα λευκής φυλής που ονομαζόταν «Κοετζαλκοάτλ», δηλαδή το «φίδι με φτερά» μετέφερε τα φώτα του πολιτισμού. Ο Κοετζαλκοάτλ ήλθε στην Αμερική από την ανατολή με πλοίο, γεγονός που σημαίνει ότι διέσχισε τον Ατλαντικό.

 

Μη έχοντας υπόψη μας άλλο ναυτικό λαό εκτός από τους Έλληνες, που όπως έχει  παλαιότερα αναφερθεί στο Φράχθι Αργολίδας ανακαλύφτηκαν δείγματα πανάρχαιου πλοίου που χρονολογείται το 7.500 προ Χριστού, και λαμβάνοντας σοβαρά τα λόγια του Αριστοφάνη στις όρνιθες ότι «Οι Έλληνες είναι πελαργοί», που σημαίνει δηλαδή ότι είναι εμβολιασμένοι με το κύτταρο της αποδημίας, πιστεύουμε ότι οι θρύλοι των λαών που βάφουν λευκά τα πρόσωπα τους χρησιμοποιούν ελληνικές λέξεις και περιμένουν τους λευκούς θεούς να έρθουν από την ανατολή απευθύνονται στους Έλληνες.

Ίσως βέβαια αναρωτηθείτε: Ωραία όλ' αυτά, αλλά ο ωκεανός δεν είναι εύκολη υπόθεση και πόσο μάλλον πέντε χιλιάδες χρόνια πριν. Συμφωνούμε! Από την άλλη πλευρά όμως, οι τολμηρές προσπάθειες κάποιων ανθρώπων να διαπλεύσουν τον ωκεανό με μικρά σκάφη ραγίζουν τη μονοτονία του απόλυτου δογματισμού.

Παραδείγματα υπάρχουν:

Ο Γάλλος Αλεν Ζερμπό, για παράδειγμα, ο οποίος περιέπλευσε τον κόσμο μόνος με μικρό σκάφος που είχε πανιά ξεκινώντας πρώτα απ' τη Μεσόγειο, πήγε στη Βόρειο Αμερική και μετά αφού πέρασε τον Παναμά διέσχισε τον Ειρηνικό Ωκεανό.

Και δεν ήταν ο μόνος! Να υπενθυμίσουμε το παράδειγμα του Έλληνα Σάββα Γεωργίου,  ο οποίος με σκάφος οκτώ μέτρων χωρίς μηχανή έφτασε από τη Ν. Υόρκη στον Πειραιά, κάτι επίσης αξιοπρόσεκτο.

Όσο για τα τολμηρά πειράματα, είναι απίστευτο το κατόρθωμα από το «ΚΟΝ--ΊΊΚΙ», που με μία σχεδία κατασκευασμένη από κορμούς εννέα δένδρων, με έξι επιβάτες κι ένα πανί, έκανε το γύρο του ειρηνικού. Πρώτοι και στη ναυτιλία οι αρχαίοι Έλληνες έκαναν το γύρο του κόσμου, σε εποχές που έχουν περάσει στην ιστορία ως μυθικά χρόνια.

Αντίστοιχο θρύλο με αυτόν των Αζτέκων για το λευκό άνδρα «Κοετζαλκοάτλ» υπάρχει και στους Μάγιας.

Συγκεκριμένα ένας άνδρας από την ανατολή που ονομαζόταν «Κουκουλκάν» (η φωνητική διαφορά είναι μικρή) εκπολίτισε τους ιθαγενείς όπως και τους Ινδιάνους της παραλιακής Βραζιλίας όπου τον αποκαλούν «Σουμέ».

Έτσι λοιπόν στην προκολομβιανή τέχνη αυτής της εποχής το φίδι με τα φτερά παριστάνει μια θεοπαρμένη μορφή που ήρθε από την ανατολή κι έφερε το φως του πολιτισμού στη μακρινή αυτή γη.

Η πλοκή μυστηρίου όμως ξεκινάει από τη στιγμή που οι λευκοί άνδρες που είναι συγχρόνως «φίδια με φτερά» είναι γνωστοί στον αρχαίο ελληνικό κόσμο όπου στην πρόσοψη της Ακρόπολης φαίνονται σε ανάγλυφο τρία φίδια με φτερά στο κεφάλι ενός γενειοφόρου άνδρα. Και στην Αίγυπτο ακόμη υπάρχει ο μύθος του βασιλιά φιδιού που τον αποκαλούν «Τζέι» ή «Ουατζί» και χρονολογείται την τρίτη χιλιετηρίδα προ Χριστού.

Ο Πλάτωνας όμως επεμβαίνει για να μας θυμίσει ακόμη μια φορά, στον «Τίμαιο», πού οφείλεται η ανάπτυξη του πολιτισμού των Αιγυπτίων: ...(λέει ο Αιγύπτιος ιερέας στον Σόλωνα) «...Η διάρκεια του πολιτισμού μας όπως λένε τα ιερά μας βιβλία είναι οκτώ χιλιάδες χρόνια, θα σου μιλήσω λοιπόν με συντομία για τους νόμους και τα υπέροχα έργα των συμπολιτών σου που έζησαν πριν από εννέα χιλιάδες χρόνια... Ζήσατε λοιπόν σύμφωνα με τους νόμους αυτούς και με ακόμη περισσότερη ευνομία ξεπερνώντας σε αρετή όλους τους άλλους, μια και είστε γέννημα και θρέμμα των θεών». Πραγματικά! Γέννημα και θρέμμα των θεών οι γενειοφόροι άνδρες που είναι φίδια με φτερά και συμπεριλαμβάνοντα σε παραδόσεις λαών που κατοικούν χιλιάδες μίλια μακριά, είναι για μας η απάντηση σε όσους πιστεύουν πως πρόκειται για σύμπτωση. Ο καθηγητής C. Gordon συμφωνώντας μαζί μας, ότι δηλαδή οι λευκοί θεοί που περίμεναν αυτοί οι λαοί ήταν οι αρχαίοι Έλληνες, σημειώνει:

«Οι λεπτομέρειες είναι πάρα πολλές για ν' αποδοθούν στην τύχη. Είναι πιο εύλογο να εξηγούμε αυτά τα γεγονότα με τη διάδοση στην Κεντρική Αμερική ιδεών που προέρχονται από τη μεσογειακή λεκάνη, παρά να δεχόμαστε ότι είναι φυσικό για το ανθρώπινο πνεύμα να συλλαμβάνει λευκούς γενειοφόρους άνδρες που είναι συγχρόνως φίδια με φτερά και αυτό σε σημεία της γης διαμετρικά αντίθετα». (C.H. Gordon -Before Colombus - 1971 - σελ. 61).

Δεν είναι σύμπτωση λοιπόν ότι ...Ελλάδα είναι όλη η Γη, αλλά μια πραγματικότητα. Έτσι απλά!

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ 26.4.1995