Μην νομίζετε ότι μας λυπηθήκανε. Ο κόσμος στις πλατείες, ο γενικευμένος φόβος του ξεσηκωμού, η αντίδραση της αντιπολίτευσης στο μεσοπρόθεσμο ΑΛΛΑ ΠΡΟ ΠΑΝΤΩΝ ο γενικευμένος φόβος των συνεπειών της κατάρρευσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και ο κίνδυνος ντόμινο στον ευρωπαίκό νότο με τις επακόλουθες συνέπειες, έφεραν τις σημερινές αποφάσεις. Η Ελλάδα όπως πολύ σωστά ελέγχθη, χθες το βράδυ στις ειδήσεις της ΝΕΤ είναι το πειραματόζωο για τα οικονομικά μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται για την αντιμετώπιση των οικονομικών κρίσεων της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Ας μην πανηγυρίζει λοιπόν η κυβέρνηση. Αν είχε κρατήσει σκληρή στάση από την αρχή τα αποτελέσματα θα ήταν πολύ καλίτερα και ο ελληνικός λαός και οι οικονομία μας δεν θα είχαν υποστεί τόσο βάρβαρα χτυπήματα. Είναι μάλιστα πολύ πιθανό αν ο κ. πρωθυπουργός δεν είχε μιλήσει για ΤΙΤΑΝΙΚΟ, στη θέση μας ( πειραματόζωο) θα ήταν κάποια άλλη χώρα του ευρωπαϊκού νότου και ΟΧΙ Η ΕΛΛΑΔΑ.
Τυχεροί, για άλλη μία φορά!
Θανάσης Μαυρίδης
Να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Σε αυτή την φάση σταθήκαμε αρκετά τυχεροί. Ο φόβος των άλλων για το κόστος της κατάρρευσης αποδείχτηκε καλός σύμβουλος για τα ελληνικά πράγματα. Σε σχέση πάντα με την πραγματική μας κατάσταση. Παρ΄ όλα αυτά, δεν πρέπει να πιστέψουμε ότι θα μπορέσουμε να παίξουμε το ίδιο χαρτί και την επόμενη φορά…
Το χειρότερο σενάριο θα ήταν να μην μας έχουν ανάγκη, να μην φοβούνται το φαινόμενο ντόμινο. Σε μία τέτοια περίπτωση θα μας είχαν προσφέρει μόνο το σχοινί για να κρεμαστούμε. Το γεγονός αυτό δημιουργεί σε κάποιους την αίσθηση ότι μπορούμε να συνεχίσουμε να ακροβατούμε επικίνδυνα και ότι στην επόμενη στροφή κάποιος θα βρεθεί και πάλι να μας σώσει. Κάνουν λάθος! Ο φόβος πιάνει μόνο όσο είναι όλοι μέσα στο σκοτάδι. Αν οι άλλοι κατορθώσουν να βγουν στο φως και εμείς παραμείνουμε στο κατώγι, το πολύ – πολύ να κλειδώσουν πίσω τους την πόρτα για να μην ακούνε τη γκρίνια μας.
Πόσες πιθανότητες, όμως, υπάρχουν για να βγει η Ευρώπη από το λαβύρινθο. Υπό τις παρούσες συνθήκες και όσο οι ισχυροί της Ευρώπης αρνούνται να πάρουν κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις για το μέλλον της Ένωσης, οι πιθανότητες είναι λίγες. Κι όσο περνάει ο καιρός αυτές λιγοστεύουν, καθώς ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος ενός ατυχήματος που θα κάνει τα πράγματα εξαιρετικά δύσκολα για όλους.
Και στο σημείο αυτό μπορεί κάποιος να ρωτήσει: Αν είναι να πάμε όλοι κατά το γκρεμό, ποιος ο λόγος να κάνουμε θυσίες; Η απάντηση δεν βρίσκεται στην αποπληρωμή των δανείων μας, αλλά στην πλήρη αναδιοργάνωση της χώρας, στην ανάκτηση των παραγωγικών της δυνατοτήτων και στην επένδυση στο μέλλον των παιδιών μας. Αυτά είναι απαραίτητα για την επιβίωση ενός Έθνους και ανεξάρτητα από το αν θα υπάρχει αύριο Ευρωπαϊκή Ένωση ή όχι.
Για να το πούμε και πιο απλά, αν εμείς συνεχίσουμε τον ολισθηρό δρόμο των τελευταίων ετών και επιβιώσει η ΕΕ, θα χαθούμε ως Έθνος στον απέραντο κόσμο της. Κι αυτό επειδή έχουμε χάσει την ταυτότητά μας. Αν η ΕΕ διαλυθεί, τότε κινδυνεύουμε ακόμη περισσότερο, αφού θα είμαστε εύκολη λεία για τους ισχυρότερους της περιοχής μας. Το να αναζητήσουμε, λοιπόν, τις ευκαιρίες σε αυτή την κρίση και να εκμεταλλευτούμε τον χρόνο που μας δίδεται για να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα είναι θέμα ζωής και θανάτου. Το να βρούμε και πάλι την ταυτότητά μας εξυπηρετεί πρώτα απ’ όλα το Έθνος μας.
http://gdailynews.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου