Κυβέρνηση των «εργολάβων» του Μνημονίου

Κυβέρνηση των «εργολάβων» του Μνημονίου

Του Μενέλαου Γκίβαλου

Ένα ευτελισμένο, καταρρέον πολιτικό σύστημα, μέσα από μια σειρά εκβιασμών, συμβιβασμών και ευτελών κομματικών σκοπιμοτήτων, παρήγαγε μια κυβέρνηση «συνεργασίας» που δεν διαθέτει δημοκρατική και κοινωνική νομιμοποίηση.

Πέρασαν ήδη δέκα ημέρες (την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές) από την απόρριψη του δημοψηφίσματος και την «απόφαση» του Γ. Παπανδρέου να υποβάλει παραίτηση. Αρκούσαν άλλες δεκαπέντε ημέρες για να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές, για να δώσει ο λαός απάντηση στα κρίσιμα ερωτήματα, για να υπάρξει πολιτική ομαλοποίηση απέναντι στην κατάσταση ακυβερνησίας και κατάρρευσης του κυβερνώντος κόμματος.

Όμως η Δημοκρατία βλάπτει: Κινήθηκαν συντεταγμένα όλα τα συστημικά «στρατεύματα», οι «σημαιοφόροι» και οι «προπαγανδιστές» τους για να εμποδίσουν την εκδήλωση της λαϊκής βούλησης, να ισοπεδώσουν το πολιτικό σύστημα, να καταστείλουν κάθε αντίδραση.

Η διορισμένη από τις «ξένες δυνάμεις» και τους εγχώριους συστημικούς εκπροσώπους τους κυβέρνηση του Λ. Παπαδήμου αποτελεί τη «φιάλη οξυγόνου» για να μπορέσει το σύστημα να αποτρέψει ανεξέλεγκτες εξελίξεις. Δεν συγκροτήθηκε για να σωθούμε από τη χρεοκοπία και να πάρουμε την 6η δόση... Και μόνον ο τρόμος που εμφανίστηκε στα πρόσωπα των Μέρκελ - Σαρκοζί όταν ο Γ. Παπανδρέου τούς ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει σε δημοψήφισμα αποδεικνύει ποιος είναι ο πραγματικός τους φόβος... Γιατί εκείνοι προέβλεψαν το μεγάλο ΟΧΙ, αντίστοιχο με εκείνο των γεγονότων της 28ης Οκτωβρίου, πράγμα που δεν συνειδητοποίησε καν ο Γ. Παπανδρέου... Και αυτό τους πανικόβαλε.

Η κυβέρνηση Παπαδήμου έχει όντως να επιτελέσει «ιστορικό έργο»: Θα πρέπει να νομιμοποιήσει μέσα από την κοινοβουλευτική διαδικασία την «εποπτεία» στην οποία περιέρχεται η χώρα μας, να θεσμοποιήσει δηλαδή την ξένη κατοχή.

Κατά δεύτερον, θα πρέπει να δρομολογήσει τα μέτρα εξόντωσης των εργαζομένων, τη μετατροπή μισθών και συντάξεων σε επιδόματα, τις επιλογές που οδηγούν σε βαθύτερη ύφεση, στην εξόντωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Πρέπει όμως ταυτόχρονα να ανοίξει και τις διαδικασίες για το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας, των επιχειρήσεων, του ορυκτού πλούτου της χώρας. Τα συμβόλαια εκποίησης έχουν ήδη διαμορφωθεί, η χώρα έχει χωριστεί σε τιμάρια και οι δανειστές βιάζονται να τα επισημοποιήσουν...

Όλα αυτά τα συστημικά συμφέροντα τα αποκαλούν αναγκαίες επιλογές για την «εθνική σωτηρία», γι' αυτό και ανέθεσαν το έργο αυτό σ' έναν δικό τους άνθρωπο, με διεθνή καριέρα και «δοκιμασμένο» στα δύσκολα, στο πλευρό του Κ. Σημίτη τότε με τα swaps... Τι καλύτερες εγγυητικές επιστολές έχει να παρουσιάσει ο οποιοσδήποτε υποψήφιος πρωθυπουργός;

Όλη η διαδικασία και οι επιλογές που έγιναν την τελευταία περίοδο αποτελούν ύβρι για το δημοκρατικό μας πολίτευμα. Τα συστημικά συμφέροντα θεώρησαν, όχι άδικα, ότι τα κόμματα της διακυβέρνησης δεν διαδραματίζουν πλέον σοβαρό ρόλο στη λήψη κρίσιμων αποφάσεων: Αποτελούν χειραγωγήσιμους μηχανισμούς και είναι διατεθειμένα να προχωρήσουν σε σημαντικές υποχωρήσεις, αρκεί να διασφαλίσουν μια θέση, έστω και δευτερεύουσα, στο «πάνελ» της πολιτικής-κυβερνητικής εξουσίας.

Στην πραγματικότητα σήμερα η ελληνική κοινωνία, ο λαός μας, δεν εκπροσωπείται πολιτικά από τα κόμματα που κυβερνούν και διαχειρίζονται -ως εντολοδόχοι- τις τύχες της χώρας μας.

Είναι προφανές και στους πλέον αδαείς και αφελείς ότι η κυβερνητική συμπαράταξη ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑΟΣ και των «συμπαρομαρτούντων» όχι μόνο δεν αθροίζει ποσοστά επιρροής, αλλά, αντίθετα, λειτουργεί αντίστροφα... Όταν μας επιτρέψουν να ψηφίσουμε (σε ποιες συνθήκες, άραγε;) θα διαπιστώσουν ποια απήχηση έχουν τα εθνοσωτήρια παραληρήματά τους στον ελληνικό λαό.

Η κυβέρνηση του Μνημονίου, επίσημος εκφραστής της κατάστασης «κατοχής» στην οποία τελεί η χώρα, θα βαδίσει «επί ξυρού ακμής» όχι μόνο λόγω των δυσχερειών που θα συναντήσει προκειμένου να εκπληρώσει τα μνημονιακά της καθήκοντα. Απέναντί της βρίσκεται και η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, που όχι μόνο δεν μπορεί να ανεχθεί τον εμπαιγμό και την καταπάτηση των δημοκρατικών του δικαιωμάτων, αλλά και δεν διανοείται ότι τον περιμένουν 10 χρόνια στα «κάτεργα», χωρίς ελπίδα, χωρίς προοπτική.

Κατά δεύτερον, η κυβέρνηση Παπαδήμου αποτελεί προϊόν πολιτικού εκβιασμού, κυρίως της ΝΔ, και όχι βέβαια αποτέλεσμα συμφωνίας και συναίνεσης... Ο κομματικός -αλλά και ο εσωκομματικός- ανταγωνισμός θα «διαπεράσει» τον κυβερνητικό σχηματισμό και θα αποτελέσει ένα διαρκές πρόβλημα για την πορεία της κυβέρνησης του Λ. Παπαδήμου. Ούτε ο Αντ. Σαμαράς θα δεχθεί μοιρολατρικά τον οριστικό πολιτικό του θάνατο και την καταβαράθρωση της παράταξής του ούτε ο Γ. Παπανδρέου και οι αντιμαχόμενοι δελφίνοι του θα εγκαταλείψουν τη μάχη... Η προεκλογική περίοδος αρχίζει άλλωστε σύντομα στην πράξη, ανεξάρτητα από το πότε θα αποφασίσουν τις εκλογές οι πάτρωνές μας. 

Πηγή:

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=71817&colid=50&dt=2011-11-13%200:0:0