Η διαπλοκή αποθρασύνθηκε τελείως

Ό,τι  ευρώ υπάρχει δεσμεύεται υπέρ του «δημοσίου» (δηλαδή των τραπεζών)

Άρχισε προ ημερών και εξελίσσεται πάση δυνάμει ένα πογκρόμ κατασχέσεων αμοιβών,  τραπεζικών λογαριασμών και δέσμευσης περιουσιακών στοιχείων φυσικών προσώπων, επαγγελματιών και επιχειρήσεων ακόμα και για οφειλές 300 ευρώ στο «δημόσιο».  Υπό τις παρούσες συνθήκες, που το ευρώ έχει γίνει ακριβοθώρητο, ένα τέτοιο πογκρόμ  μοιάζει  περίπου παρανοϊκό. Ωστόσο οι εμπνευστές και οι εκτελεστές του δεν είναι παρανοϊκοί. Εκπόνησαν και εκτελούν συγκεκριμένο σχέδιο που ασφαλώς γίνεται κατανοητό μόνο αν το δει κανείς συνολικά. Αν το κοιτάξει δηλαδή τοποθετημένο μέσα σε μια εντελώς συγκεκριμένη συγκυρία, όπου εκτός από αυτό το πογκρόμ εξελίσσονται μια σειρά ακόμα από λυσσασμένες επιθέσεις κατά του εισοδήματος των ονοματεπώνυμων (καθημερινών ανθρώπων) είτε ως  φυσικών προσώπων είτε ως επαγγελματιών, επίθεση που έχει αιχμές τη μείωση μισθών και συντάξεων και την υπερφορολόγηση των πάντων. Τι ακριβώς συμβαίνει λοιπόν;

Καταρχήν θεωρώ βέβαιο ότι αυτή η συντονισμένη επίθεση δεν στοχεύει στην είσπραξη χρεών προς το δημόσιο, γιατί πολύ απλά οι περισσότεροι οφειλέτες δεν έχουν να πληρώσουν. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Τα μέτρα εφαρμόζονται κατά τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να αποκλείουν την είσπραξη!  Δηλαδή ακόμα και αυτός που έχει να πληρώσει να μην μπορεί εκ των πραγμάτων να το κάνει. Περίεργο ε;

Θα το θέσω απλά: Η λήψη μέτρων κατά «οφειλετών» σημαίνει μεταξύ άλλων πλήρη δέσμευση των τραπεζικών τους λογαριασμών. Η δέσμευση αυτή, είτε αφορά φυσικό πρόσωπο, είτε επαγγελματία, είτε επιχείρηση, σημαίνει  ότι αν αυτό επιχειρήσει να κάνει είσπραξη ή πληρωμή  (που μόνο μέσω τράπεζας  μπορούν να γίνουν) τα χρήματα θα δεσμευτούν «υπέρ του δημοσίου» παραμένοντας φυσικά στην τράπεζα (για να μην ξεχνάμε ποιος είναι το αφεντικό). Η εφαρμογή των μέτρων κατατείνει στη συγκέντρωση όσων περισσότερων ευρώ (ως χρήμα πραγματικό και όχι λογιστικό) στις τράπεζες. Γιατί άραγε;

Καλό είναι να θυμόμαστε ότι οι τράπεζες πρόκειται να ανακεφαλαιοποιηθούν  τις επόμενες μέρες μέσω της αναμενόμενης δόσης των 30 τόσων δις ευρώ.  Για την ακρίβεια οι τράπεζες θα πάρουν αυτά τα δισεκατομμύρια ευρώ  τα οποία θα πληρώσουν προκαταβολικά μάλιστα όχι οι ίδιες αλλά όλοι εμείς, μέσω των «πακέτων» μέτρων. Όμως οι καλές μας τράπεζες θα πάρουν τζάμπα μόνο αυτά τα 25 περίπου δισεκατομμύρια ευρώ; Μάλλον όχι…

 

Αν είχα πρόγονο την Πυθία…

Αλλά, επειδή δεν την έχω, επιχειρώ να αποκρυπτογραφήσω τις βουλές των σφαγιαστών του ελληνικού λαού και της χώρας μας με όση πολιτική εμπειρία διαθέτω.  Το αν το καταφέρνω καλά ή όχι θα φανεί σε πολύ λίγο χρόνο.

 

Της διαπλοκής το ανάγνωσμα

Καταρχήν όταν μιλάω για διαπλοκή δεν μιλάω γενικά και αόριστα. Μιλάω για συγκεκριμένους ανθρώπους χωρίς ποτέ να αναφέρω  ονόματα,  επειδή δεν έχω ανάγκη από τίποτα μηνύσεις και αγωγές για συκοφαντική δυσφήμιση.  Τους έχω όμως κατ΄ επανάληψη φωτογραφήσει,  αρκετά παραστατικά νομίζω. Ασφαλώς πρόκειται αφενός μεν για επιχειρηματίες (από τους οποίους οι περισσότεροι έχουν ως αντικείμενο τον κοπανιστό αέρα, δηλαδή είναι χρηματέμποροι) αφετέρου δε για ένα σφικτά  δομημένο μηχανισμό ανώτερων και μεσαίων δημοσίων υπαλλήλων (και των τριών εξουσιών) που διαπλέκονται μεταξύ τους, πάντα με σκοπό τα φράγκα. Ανάμεσά  τους κινείται και ένα στρώμα νταραβεριτζήδων που περιλαμβάνει από αιρετούς άρχοντες  και γραμματείς πολιτικών   γραφείων μέχρι γραφεία δικηγόρων, μηχανικών και  «λογιστών».

Δεν θεωρώ ότι η διαπλοκή με τη συγκεκριμένη υφή της αποτελεί φαινόμενο σημερινό. Έχω την εκτίμηση πως είναι φαινόμενο σύμφυτο με το πολιτικοοικονομικό μας σύστημα. Αλλά έχω επίσης την εκτίμηση ότι τα τελευταία χρόνια (τουλάχιστον από την απάτη του Χ.Α.Α. και δώθε) έχει υπερβεί τα όρια του lobbing  και προοδευτικά ασκεί πραγματική εξουσία, τουλάχιστον υπό την έννοια ότι υπαγορεύει ευθέως τις εντολές της στην εκάστοτε πολιτική εξουσία.

Οι πάσης φύσεως διαπλεκόμενοι μένουν βεβαίως στο απυρόβλητο όσον αφορά την εφαρμογή των πακέτων μέτρων, τουλάχιστον υπό την έννοια ότι έχουν διασφαλίσει την αμφίβολης (επιεικής χαρακτηρισμός) νομιμότητας περιουσία τους χρησιμοποιώντας καθ’όλα «νόμιμους» τρόπους, που έχει φροντίσει ο νομικός μας πολιτισμός να τους διαθέσει. Πολύ απλά τα μεν ακίνητά τους βρίσκονται καλά κρυμμένα κάτω από off shore εταιρικά σχήματα, ενώ τα χρήματά τους είναι κατατεθειμένα σε ξένες τράπεζες ή φυγαδευμένα σε φορολογικούς παραδείσους.

Ακούγονται διάφορες «ειδήσεις» περί λίστας Λαγκάρντ, περί λίστας 54.000 Ελλήνων (!) μεγαλοκαταθετών σε ξένες τράπεζες, περί επιφανών φοροφυγάδων κτλ που συνοδεύονται από λεονταρισμούς του τύπου «θα ελεγχθούν και θα φορολογηθούν»,  «θα δοθούν στη δημοσιότητα τα ονόματά τους» και άλλες τέτοιες ομορφιές για ευρεία κατανάλωση. Της Χαλιμάς τα παραμύθια φυσικά. Κάτι το απόρρητο των τραπεζών, κάτι τα προσωπικά δεδομένα, κάτι η μη ύπαρξη διακρατικών συμφωνιών και άλλα συναφή αφήνουν την «είδηση» να παίζει εκτονωτικά και τα αρπακτικά να κάνουν πάρτι.

 

Τα «τελευταία» μέτρα

΄Η αλλιώς το «τελευταίο πικρό ποτήρι», όπως τα βάφτισε  ο Σαμαράς, και που, όπως τον συμπλήρωσε ο Στουρνάρας, πρέπει να το πιούμε «γιατί αλλιώς η χώρα θα βγει από την ευρωζώνη και θα επικρατήσουν συνθήκες πείνας σαν εκείνες της Γερμανικής  κατοχής».

Θα έλεγα ότι πράγματι είναι τα «τελευταία» μέτρα αν είχαν καταφέρει να περάσουν και το σύνολο από τα λεγόμενα «εργασιακά».   Φαίνεται όμως ότι εδώ δεν τους έβγαινε όλο το πακέτο και άφησαν πίσω κάτι ρέστα (αποζημιώσεις, ωράρια κτλ), οπότε μάλλον θα υπάρχει και επόμενος γύρος («πακέτο»). Ωστόσο κάποια διαφορετικού τύπου μέτρα έρχονται που θα βαφτιστούν μάλιστα «αναπτυξιακά».

Μου φαίνεται δηλαδή εξαιρετικά πιθανό, στα όρια της βεβαιότητας θα έλεγα, ότι μετά την ψήφιση του πακέτου μέτρων σε λίγες μέρες και αφού η «δόση» των 30 τόσων δις κριθεί διαθέσιμη από τους «εταίρους δανειστές» και το ΔΝΤ θα έχουμε, 

• την έμπρακτη εκδήλωση  …συμπάθειας και αναγνώρισης των «θυσιών του ελληνικού λαού» από τους τοκογλύφους (τους εταίρους δανειστές δηλαδή) που θα αποφασίσουν μια ...γενναιόδωρη διαγραφή χρέους γύρω στα 40-50 δις ευρώ με τους τοποτηρητές τους να δηλώνουν υπόχρεοι και να διαλαλούν σε όλους τους τόνους ότι το χρέος κατέστη ...βιώσιμο (γύρω στο 2020 και βάλε),

• την έμπρακτη επίσης αναγνώριση του δικαιώματος της Ελλάδας για ανάπτυξη. Ως εργαλείο ανάπτυξης θα «μας» παραχωρήσουν το δικαίωμα χρήσης δεύτερου νομίσματος για τις εσωτερικές συναλλαγές. Ότι αυτό το νόμισμα θα έχει υποτριπλάσια αξία έναντι του ευρώ είναι μια …μικρή λεπτομέρεια.

Πάμε ταμείο τώρα

Όπερ σημαίνει:

  α) όσοι κρατάνε στα χέρια τους ευρώ τριπλασιάζουν την «αγοραστική» τους δύναμη. Μήπως καταλαβαίνει λοιπόν κανείς γιατί κατάσχεται σήμερα ό,τι ευρώ κυκλοφορεί;

  β)  αν έτσι πάνε τα πράγματα οι καλές μας τράπεζες ανακεφαλαιοποιούνται  με 25 δις ή μήπως επί τρία;

γ) μήπως όλοι εκείνοι  που προεκλογικά έσπευσαν να δηλώσουν πίστη στο ευρώ (όπως λέμε συριζα και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις) θα έχουν υποστεί μη αναστρέψιμη πολιτική ήττα;

 δ) δεν μοιάζει πολύ πιθανό ο μέσος άνθρωπος να υποδεχτεί με αίσθημα ανακούφισης μια τέτοια εξέλιξη, οπότε θα συνεχίσει να βγάζει το σκασμό και να ελπίζει;

Και τέλος ε) οι διαπλεκόμενοι με τις καλά προστατευμένες περιουσίες /καταθέσεις και όλη η φάρα των αποταμιευτών σε ξένα ευαγή ιδρύματα μήπως σε μια νύχτα τριπλασιάζουν τα λεφτά τους;

Ξαναλέω, απόγονος της Πυθίας δεν είμαι κι ούτε γυάλινη σφαίρα διαβάζω. Πλην σκέφτομαι και γράφω. 

http://ebloko.blogspot.gr/2012/10/blog-post.html