Ελληνοκύπριοι
αιχμάλωτοι μεταφέρονται με πλοίο στα Άδανα της Τουρκίας.
ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ
ΤΟΥ ΑΤΤΙΛΑ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Αν
βρίσκαμε αντίσταση η απόβαση θα αποτύγχανε
Για την Τουρκία δεν ήταν
ένας περίπατος η εισβολή όπως νομίζαμε μέχρι σήμερα. Οι ανώτατοι αξιωματικοί
του τουρκικού στρατού φοβήθηκαν εκείνα τα πρώτα εικοσιτετράωρα ότι δεν θα
κατάφερναν και μαρτυρούν ότι έζησαν έναν εφιάλτη. Η αποτυχία για τον τουρκικό
στρατό ήταν πολύ κοντά. Ήταν τόσο κοντά, που το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ
διαφορετικό αν υπήρχε πραγματική αντίσταση από την Εθνική Φρουρά και την ΕΛΔΥΚ
(Ελληνική Δύναμη Κύπρου)».
Σαράντα δύο χρόνια μετά το
πραξικόπημα και την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το συμπέρασμα είναι
συγκλονιστικό. Ιδιαίτερα όταν προέρχεται από Τούρκους στρατιωτικούς, που
πρωταγωνίστησαν στην εισβολή και την κατοχή του νησιού. Κι αυτό δεν είναι το
μοναδικό νέο στοιχείο που συνεισφέρει η δημοσιογράφος Άννα Ανδρέου, με το
βιβλίο της «Ραντεβού με τους στρατηγούς» (κυπριακές εκδόσεις ΑΒ ΠΟΛΙΤΙΚΑ). Γι'
αυτό και εκτός από εκδοτικό γεγονός πήρε και ευρύτερες διαστάσεις, με
παρεμβάσεις των ηγετών της Κύπρου στις παρουσιάσεις του.
Η ανταποκρίτρια του ΡΙΚ
και άλλων ελληνοκυπριακών και ελληνικών Μέσων στην Κωνσταντινούπολη, μετά από
επίπονη έρευνα έξι χρόνων, κατόρθωσε να συγκεντρώσει συνεντεύξεις με Τούρκους
αξιωματικούς που εισέβαλαν στην Κύπρο. Δέκα συνολικά τον αριθμό κι άλλες δύο
από Τουρκοκύπριους μουτζαχίντ (παραστρατιωτικοί οργανωμένοι στον τουρκικό
στρατό). «Πρέπει να γράψουμε την Ιστορία», τους παρακινούσε και πραγματικά
πρόσθεσε αποκαλυπτικές σελίδες.
Κυρίως για το μέγεθος της
προδοσίας και της συνωμοσίας της χούντας των Αθηνών, των χουντικών δυνάμεων στο
νησί και της ΕΟΚΑ Β. Καθώς τεκμηριώνεται ότι το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου
εναντίον του Μακαρίου και όσα ακολούθησαν διέλυσαν την άμυνα του νησιού.
Πρόσφεραν στους εισβολείς μοναδική ευκαιρία για την υλοποίηση των εκκρεμούντων
δεκαετίες σχεδίων σε βάρος της Κύπρου. Την έδωσαν «στο πιάτο»...
«Ποια πραγματική
αντίσταση», αναρωτιέται η συγγραφέας παρουσιάζοντας το βιβλίο της, «μπορούσε να
υπάρξει όταν τα βασικά μέσα που διέθετε η Εθνική Φρουρά βρίσκονταν στην Πάφο
για να καταστείλουν τη δημοκρατική αντίσταση του λαού μας και όταν η ακταιωρός
"Λεβέντης" έβαλε από τα ανοικτά της Πάφου για να καταστρέψει τη
Μητρόπολη, τον Ελεύθερο Ραδιοσταθμό της Πάφου και άλλες εστίες αντίστασης;».
Οι
στρατιώτες του Αττίλα συλλαμβάνουν Ελληνοκύπριους αιχμαλώτους στην περιοχή της
Κερύνειας. Δεξιά, το εξώφυλλο του βιβλίου της Άννας Ανδρέου «Ραντεβού με τους
στρατηγούς» που κυκλοφορεί εδώ και μερικές εβδομάδες.
Το ζήτημα, όμως, δεν ήταν
μόνο η ανυπαρξία δυνάμεων στον χώρο εισβολής. Αλλά και η απόλυτη στρατιωτική
ανικανότητα τις επόμενες μέρες και ώρες, παρά την ηρωική αντίσταση των
στρατευμένων παιδιών. Η νηφάλια εκτίμηση της Άννας Ανδρέου, τεκμηριωμένη σε
άμεσες ή έμμεσες παραδοχές των Τούρκων στρατιωτικών, αλλά και σε μια επισκόπηση
της τουρκικής βιβλιογραφίας για την εισβολή, δύσκολα αμφισβητείται:
«Ενας στρατός ο οποίος για
πενήντα χρόνια δεν είχε πολεμήσει, δεν είχε την εμπειρία της μάχης, έφτασε στην
Κύπρο για την απόβαση με όλα τα τρωτά και τις αδυναμίες του, και παρόλο που η
αντίσταση ήταν σχεδόν ανύπαρκτη, λόγω της πολιτικής κατάστασης στο νησί,
δυσκολεύτηκε τόσο πολύ τις τρεις πρώτες μέρες που παραλίγο να μην τα καταφέρει.
Τα προβλήματα ξεκίνησαν από την αρχή, από τα πιο απλά μέχρι τα πιο περίπλοκα.
Τα αποβατικά πλοία δεν κατάφεραν να φτάσουν την προκαθορισμένη ώρα και όταν έφτασαν
δεν υπήρχε τρόπος να προσεγγίσουν την ακτή.
Χρειάζονταν μπουλντόζα για
τη διαπλάτυνση της ακτής, αλλά δεν είχαν μαζί τους. Τελικά βρήκαν μία από την
ξηρά με τη βοήθεια μουτζαχίντ. Ακόμη και τα τανκς φαίνεται ότι δεν κατάφεραν να
τα κατεβάσουν από τα αποβατικά πλοία την πρώτη μέρα...». Αλλά δεν είναι μόνο
αυτά που δείχνουν το μέγεθος της εγκατάλειψης της άμυνας του νησιού και του
εγκλήματος της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας σε Αθήνα και Λευκωσία.
«Παρόλο που με βάση το
σχέδιο έπρεπε την ίδια μέρα της 20ής Ιουλίου να συναντηθούν οι δυνάμεις, που
κατέβηκαν από αέρος, με τις δυνάμεις που έφτασαν από θαλάσσης, δεν κατάφεραν να
το κάνουν παρά την τρίτη μέρα, όταν έφθασαν ενισχύσεις από τον στρατηγό Μπ.
Ντεμιρέλ. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα ήταν η διακοπή επικοινωνίας με την
Τουρκία τα πρώτα κρίσιμα 24ωρα, όταν η 31η Μοίρα Καταδρομών της Εθνικής Φρουράς
κατέστρεψε τις τουρκικές κεραίες που ήταν εγκατεστημένες στο ύψωμα
Κοτζάκαγια...».
Οι
τελευταίοι Τούρκοι στρατιώτες κατά την απόβαση της 20ής Ιουλίου βγαίνουν στη
στεριά.
Ο «θρίαμβος» των εισβολέων
γειτόνευε με την ήττα, αν υπήρχε θέληση για αντίσταση, οι απαιτούμενες
αμυντικές υποδομές και εχθρός για τις χουντικές δυνάμεις δεν ήταν η δημοκρατική
Κύπρος.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Οι
πρώτες στιγμές, οι μάχες και οι αιχμάλωτοι
Τα
τανκς δεν βγήκαν στη στεριά
Σοβαρό πρόβλημα προέκυψε
και κατά την άφιξη των αποβατικών πλοίων στο Πέντε Μίλι της Κερύνειας. Ο
αντιστράτηγος Σεβέρ μου αναφέρει κάτι που πρώτη φορά λέγεται: Oτι την πρώτη
μέρα της απόβασης ο τουρκικός στρατός δεν κατάφερε να κατεβάσει τα τανκς που
μεταφέρονταν στο πλοίο Ερτουγρούλ...
- Γιατί δεν βγήκαν τα
τανκς στη στεριά;
- Δεν κατάφεραν να τα
βγάλουν. Αυτή είναι μια υπόθεση που κάνω εγώ. Λέω ότι μάλλον αυτό έγινε. Επειδή
αυτά είχαν φορτωθεί. Πόσοι τόνοι είναι; 40 τόνοι τανκς. Τότε δεν υπήρχαν
γερανοί σε κάθε πλοίο να σηκώσουν 40 τόνους τανκς. Αυτό ήταν για δική σας καλή
τύχη... Να, σας έχω πει ότι κάνω έρευνα σχετικά με το ζήτημα της φόρτωσης στο
σχέδιο. Αν το βρω θα βρω και την αιτία, αλλά τα τανκς δεν βγήκαν.
- Ούτε και αργότερα
βγήκαν;
- Όχι δεν κατάφεραν να τα
κατεβάσουν.
- Δηλαδή επέστρεψαν στην
Τουρκία;
- Επέστρεψαν και μετά
επανήλθαν. Ήρθαν στο τρίτο κύμα. Ήρθαν μαζί με τη Μεραρχία. Ήρθαν με το πλοίο ή
το καραβάνι με το οποίο ήρθε ο στρατηγός Μπεντρεντίν Ντεμιρέλ...
Στη
Λευκωσία Ελληνοκύπριοι αιχμάλωτοι. Η φωτογραφία είναι του πολεμικού ανταποκριτή
Εργκίν Κονούκσεβερ.
Το
άρμα πέρασε πάνω από τους στρατιώτες
Η Εθνική Φρουρά έβαλλε
εναντίον των τουρκικών τανκς, σε ένα εκ των οποίων βρισκόταν και ο Εργκίν
Κονούκσεβερ (σ.σ. πολεμικός ανταποκριτής κατά την εισβολή, που βοήθησε την Αννα
Αντρέου στη συλλογή στοιχείων για το βιβλίο της και πρόσφερε πλήθος άγνωστων
φωτογραφιών).
«Με τη βοήθεια του Αλλάχ
δεν μας χτύπησαν εμάς, αλλά υπήρχαν άλλα τανκς που χτυπήθηκαν, και αυτοί που
βρίσκονταν μέσα κάηκαν».
Θυμάται ότι εκείνη τη μέρα
καθ’ οδόν προς την Αμμόχωστο ένα καμουφλαρισμένο πολυβόλο έριχνε εναντίον των
τουρκικών τανκς, αλλά τα τουρκικά άρματα συνέχισαν προς την κατεύθυνση του
πολυβόλου μέχρι που το χτύπησαν και το αναποδογύρισαν. Καθώς αναποδογυριζόταν,
έπεσαν 5-6 άτομα. «Υπολογίζω ότι το τανκ πέρασε πάνω από τους στρατιώτες. Εγώ
τράβηξα τις φωτογραφίες αυτών των 5-6 ατόμων την ώρα που περνούσε το τανκ από
πάνω τους», μου λέει ο Τούρκος δημοσιογράφος...
Οι
αιχμάλωτοι στα πλοία
Ο πλοίαρχος Ουτσλέρ δίνει
πληροφορίες και για τους αιχμαλώτους. Τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο, το πλοίο «TCG
Ertugrul» επέστρεψε στη Μερσίνη γεμάτο με αιχμαλώτους άντρες πολίτες... Στον
χώρο κάτω από το κατάστρωμα στο πίσω μέρος του πλοίου σχηματίστηκαν 8-10 κελιά
με συρματόσκοινα και στις δύο πλευρές και σε κάθε κελί τοποθετήθηκαν αιχμάλωτοι
με δεμένα τα μάτια, τα χέρια και τα πόδια...
Ελληνοκύπριοι
αιχμάλωτοι από τον Αττίλα την ώρα του φαγητού.
Σύμφωνα με τον Ερτουγρούλ
Ουτσλέρ, το άνοιγμα των κελιών και η επιβίβαση των αιχμαλώτων στα στρατιωτικά
οχήματα ήταν δύσκολη.
Πρώτα τους έλυσαν τα μάτια
και μετά τα πόδια για να μπορούν να περπατούν. Με τη συνοδεία δύο ατόμων, τους
πήγαιναν στα στρατιωτικά οχήματα, αλλά επειδή τα χέρια τους ήταν δεμένα και δεν
μπορούσαν να ανέβουν, τοποθετήθηκε κάτι ψηλό ώστε να πατούν πάνω και να
ανεβαίνουν. Πατούσαν πάνω και μετά κατρακυλώντας έμπαιναν στα στρατιωτικά
οχήματα. «Για ώρα παρακολουθούσα χωρίς να το θέλω αυτή την κατάσταση. Πόσο
άσχημες ήταν οι συνθήκες πολέμου. Αυτά τα άτομα που ήταν αιχμάλωτοι πολέμου,
μπορεί και οι περισσότεροι να μην είχαν φταίξει σε τίποτα, ήταν ένοχοι μόνο και
μόνο επειδή ήταν Ελληνοκύπριοι, φορτώθηκαν κακήν κακώς στα στρατιωτικά οχήματα
και νομίζω ότι τους στείλανε στα Άδανα για να τους κρατήσουν εκεί».
Η...
άγνωστη ιστορία με τους βιασμούς
Θυμάται ακόμη (ο Τούρκος
καταδρομέας Ατίφ Γιούρτακουλ) πως τα βράδια κάποιοι πήγαιναν και φώναζαν έξω
από το χωριό (Aσσια) ζητώντας να τους δώσει τις γυναίκες. «Eρχονταν βράδυ,
φώναζαν κι εγώ απαντούσα με πυροβολισμούς στον αέρα... Σε κανέναν δεν έδωσε τις
γυναίκες», μου είπε...
Είχε πάρει και αιχμαλώτους
εκείνη την περίοδο, αλλά δεν θυμόταν τον αριθμό. «Δεν τους μέτρησα καθόλου»,
μου είπε...
«Τους δίναμε στους
αξιωματικούς του τουρκικού στρατού που έρχονταν. Για παράδειγμα δεν τους έδινα
στους μουτζαχίντ», μου τόνισε ο Ατίφ Γιούρτακουλ. Τότε κατάλαβα ότι ήξερε καλά
τους μουτζαχίντ και γνώριζε πως σκότωναν συχνά τους αιχμαλώτους...
Τούρκοι
στρατιώτες στην Κερύνεια.
Κατάληψη
αεροδρομίου
Στο βιβλίο γίνονται και
άλλες αποκαλύψεις, με όσα διηγούνται οι Τούρκοι μέσα από τις δικές τους
«αλήθειες». Όπως ότι οι εισβολείς ήθελαν να πάρουν το αεροδρόμιο και άλλες
περιοχές, αλλά έλαβαν απαγορευτικό σήμα από το αρχηγείο τους. Τι ακριβώς θα
καταλαμβάνανε ήταν κεντρικά σχεδιασμένο (υπάρχουν άλλωστε και σχετικοί χάρτες
made in USA διά χειρός Κίσινγκερ, όπως και βρετανικά βέτο).
ΤΑΚΗΣ
ΚΑΤΣΙΜΑΡΔΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου