Ο Τσίπρας και .....η ιστορία!!!

Το κυβερνητικό αφήγημα που εξυφαίνεται, μπορεί να αρνούνται στο Μαξίμου να το ονοματίσουν "success story" (καραδοκούν άλλωστε κα οι "53" που συγχύζονται τα μάλα με την επιχείρηση εξωραϊσμού της συμφωνίας και των μέτρων), αλλά το αντιμετωπίζουν ως τέτοιο: Ο πρωθυπουργός χθες, μίλησε στο υπουργικό για την εξαετία που έχει μπροστά του ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, υπονοώντας πως όχι μόνον οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας ( 2019) αλλά νικητής στην κάλπη θα είναι ξανά ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είδομεν γιατί όπως λέει και ο λαός μας "αλλου τα κακαρίσματα και αλλού γεννουν οι κότες"!!!!!

Ο Τσίπρας δεν έχει περάσει ακόμα στη δικαιοδοσία της Ιστορίας...

Ήρθε η ώρα να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα γιατί ορισμένοι ταυτίζουν την αδυναμία τους να αντιληφθούν τους καιρούς, καθώς και την προσκόλλησή τους σε λύσεις- πανάκειες ως ιδεολογική συνέπεια. Δεν μετανιώνω ούτε στιγμή για το "όχι" στο δημοψήφισμα ούτε για την επιλογή μου να στηρίξω το ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές τού Σεπτεμβρίου του 2015 μολονότι είχε φέρει ένα τρίτο μνημόνιο αντί να σκίσει τα προηγούμενα, όπως είχε υποσχεθεί τον Ιανουάριο της ίδιας χρονιάς. Ο Αλ. Τσίπρας κι ο Γιάνης Βαρουφάκης αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος ότι έτρεφαν ψευδαισθήσεις για την Ευρώπη, αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι κακώς πάλεψαν μέχρι τέλους για να την αλλάξουν. Διαβάζεται ως κλισέ, αλλά είναι αλήθεια ότι οι μόνοι χαμένοι αγώνες είναι αυτοί που δεν δίνονται. Θα ήταν κρίμα, άλλωστε, να επέστρεφαν στην εξουσία ύστερα από μερικούς μόνο μήνες αγρανάπαυσης εκείνοι που χρεοκόπησαν τη χώρα και δεν ζήτησαν ούτε μια συγγνώμη γι' αυτό...

Ο πρωθυπουργός, όμως, είχε υποσχεθεί : την εφαρμογή ενός παράλληλου προγράμματος, πως το τρίτο μνημόνιο θα ήταν και το τελευταίο, πως θα πολεμούσε μέχρι τέλους τη διαπλοκή και, κυρίως, πως ό,τι έγινε το καλοκαίρι τού 2015 συνιστούσε τακτική κι όχι στρατηγική οπισθοχώρηση. Σχεδόν δύο χρόνια αργότερα, ωστόσο, έχει περιοριστεί σε αναδιανομή της φτώχειας, φέρνει ένα τέταρτο μνημόνιο, η διαπλοκή απλώς αλλάζει ονόματα και, κυρίως, η τακτική οπισθοχώρηση έχει μετατραπεί σε στρατηγική. Από το "ευρώ δεν είναι φετίχ" τού 2012 περάσαμε σε αυτό που έλεγαν οι σαμαροβενιζέλοι και τους ειρωνευόμασταν, δηλαδή "κάθε θυσία για το ευρώ", βλέποντας πάντως μέχρι τώρα μόνο τα κέρατα κι όχι το κέρδος...

Εγκλωβισμένη η κυβέρνηση σε μια στρατηγική από την οποία απουσιάζει κι ως σκέψη ακόμα το "plan B" και γοητευμένη από το νέκταρ της εξουσίας μοιάζει ικανοποιημένη και μόνο από το ότι πιθανότατα ο βίος της θα είναι μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων. Μόνο που είναι περιττό να αναφέρω πόσο αυτιστικός είναι αυτός ο στόχος και πόσο λίγο ενδιαφέρει την πλειονότητα των πολιτών...

Όπως κι αν έχει, ο λαός περιμένει απτά αποτελέσματα, τα οποία δεν έχει δει ακόμα. Κι αν δεν υπήρχε ο νεοφιλελεύθερος μπαμπούλας τού άθλιου Κούλη ως αντίπαλο δέος τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα για τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Αυτό, πάντως, δεν σημαίνει ότι το ματσάκι έχει τελειώσει, ότι ο Αλ. Τσίπρας έχει περάσει στη δικαιοδοσία της Ιστορίας κι ότι το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών είναι προδιαγεγραμμένο. Κάθε άλλο, ιδίως αν οι κάλπες στηθούν το φθινόπωρο του 2019, εξέλιξη που θα δώσει στην κυβέρνηση το χρόνο που χρειάζεται για να αποδειχθεί αν η επιλογή τού τα δίνουμε όλα για να ρυθμιστεί το χρέος, να μπούμε στην ποσοτική χαλάρωση και να βγούμε στις αγορές ήταν η ορθή. Το μέγα θέμα, βεβαίως, είναι μέχρι τότε να μην έχει ψοφήσει ο γάιδαρος του Χότζα...

http://tripioevro.blogspot.gr/2017/05/blog-post_4.html