ΛΙΒΥΗ : Το χαμένο όνειρο...

ΛΙΒΥΗ : Το χαμένο όνειρο...

ΗΠΑ και ΕΕ φέρουν την ευθύνη για την ολική καταστροφή μιας πλούσιας χώρας, με πρόσχημα και πάλι τη...«δημοκρατία»! Γιατί επέλεξε η Δύση την εκπαραθύρωση του Καντάφι, ενώ αυτός ήταν σαφώς «συνεργάσιμος»;

Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης

Ποιος δεν θυμάται το πλατύ χαμόγελο κακίας της Χίλαρι Κλίντον, λίγη ώρα μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Καντάφι από τους αγαπημένους της τζιχαντιστές. «Ήρθαμε, είδαμε, πέθανε», ήταν η ωμή ατάκα της, νομίζοντας ότι η «νέα» Λιβύη θα γινόταν άλλος ένας Δυτικός παράδεισος. Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική, όπως πλέον γνωρίζουμε όλοι...

Ο Καντάφι, από τότε που ανέλαβε την εξουσία, είχε στόχο την πολιτική της αραβικής ενοποίησης ώστε να μεγεθύνει την επιρροή των πρώην αποικιών στην παγκόσμια σκακιέρα. Μετά την αποτυχία του σχεδίου του, στράφηκε τα τελευταία χρόνια στην Αφρική, κάνοντας κεντρική πλατφόρμα της πολιτικής του την Αφρικανική Ένωση. Συγχρόνως, χρησιμοποίησε με συνέπεια τους τεράστιους οικονομικούς πόρους της αραιοκατοικημένης χώρας του, για τη στήριξη των φτωχών αφρικανικών «αδελφών». Ένα από τα σχέδια του Καντάφι για την Αφρική ήταν ο αφρικανικός δορυφόρος επικοινωνιών (ΑFSΑΤ), που θα χρηματοδοτούνταν κατά κύριο λόγο από τη Λιβύη και θα κόστιζε μόνο 400 εκατομμύρια δολάρια, ενώ μέχρι τότε τα κράτη της Αφρικής έπρεπε να πληρώνουν ετησίως το ποσό των 500 εκατομμυρίων δολαρίων για τη χρήση ενός ευρωπαϊκού δορυφόρου. Το μεγαλύτερο και σημαντικότερο πρόγραμμα όμως ήταν η υλοποίηση μιας αφρικανικής νομισματικής ένωσης, η οποία επρόκειτο να γίνει άμεσα: Από το 2011, θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί μέσω τριών θεσμικών οργάνων:

α) Ίδρυση της Αφρικανικής Τράπεζας Επενδύσεων, με έδρα τη Σύρτη (Λιβύη).

β) Δημιουργία ενός Αφρικανικού Νομισματικού Ταμείου, με έδρα τη Γιαουντέ (Καμερούν), με κεφάλαια ύψους 42 δισεκατ. δολαρίων.

γ) Ίδρυση της Αφρικανικής Κεντρικής Τράπεζας στην Αμπούγια (Νιγηρία), για τη θέσπιση ενός αφρικανικού νομίσματος.

Γιατί τον ανέτρεψαν;

 Το Foreign Policy Journal διερεύνησε για ποιο λόγο η Δύση και ειδικότερα η Χίλαρι Κλίντον σχεδίασαν την ανατροπή του Καντάφι. Μέχρι την παραμονή της υιοθέτησης του ψηφίσματος 1973 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η κυβέρνηση των ΗΠΑ και ιδιαίτερα ο υπουργός Άμυνας Ρόμπερτ Γκέιτς, ήταν κατά της ένοπλης επέμβασης. Όμως, η Χίλαρι Κλίντον και η πρέσβειρα των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Σούζαν Ράις, κατάφεραν να μεταπείσουν τον Ομπάμα. Από την ανάλυση των μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προκύπτει ότι: Η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ αποδέχτηκε σιωπηρά ότι οι αντάρτες διαπράττουν εγκλήματα πολέμου, ότι οι Αμερικανοί στρατιωτικοί εκπαιδευτές θα αποσταλούν στη Λιβύη και ότι η Αλ Κάιντα θα συμπεριληφθεί στην αντιπολίτευση!

Γεγονός αναμφισβήτητο ήταν ότι η Γαλλία, μαζί με τη Μεγάλη Βρετανία, υποστηριζόμενες μαζικά από τον Αραβικό Σύνδεσμο, που στο μεταξύ κυριαρχείται από τα κράτη του Κόλπου, δεν ήθελαν μόνο αυτόν τον πόλεμο, αλλά επίσης και μια αλλαγή καθεστώτος. Η αφρικανική πολιτική του Καντάφι, κυρίως η ιδέα της δημιουργίας ενός αφρικανικού νομίσματος, έκρυβαν τον κίνδυνο της καταστροφής της μεταποικιακής γαλλικής αυτοκρατορίας!

Μετά την καταστροφή του κράτους της Λιβύης, η χώρα βυθίζεται όλο και βαθύτερα στο χάος και τη βία. Οι τρομοκρατικές ένοπλες ομάδες επιβιώνουν με λεηλασίες, εκβιασμούς και τα έσοδα από την εξαγωγή του πετρελαίου, από τα οποία πληρώνουν για τα όπλα, τον εξοπλισμό και τις αμοιβές των μαχητών τους...

Πηγή

Εφημερίδα "ΑΜΑΡΥΣΙΑ"