ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
Το άρωμα της πόρνης, η δυσοσμία του μαθητή
Του Θεοδώρου Καλμούκου
Ο Χριστός κι η συντροφιά
του μόλις είχαν αποφάει στο σπίτι Σίμωνα του Φαρισαίου κι είχε αρχίσει να μιλά
το μήνυμα της σωτηρίας όντας ο Ίδιος η προσωποποίηση της σωτηρίας και της ζωής.
Εν τω μεταξύ, απ’ έξω
ακούγονταν φωνές από ένα πλήθος μεγάλο, άγνωρο και ανώνυμο, το οποίο είχε
πληροφορηθεί ότι ο Ιησούς βρισκόταν εκεί και είχε έλθει να δει και να ακούσει
Εκείνον τον παράξενο βασιλιά, ο οποίος ήλθε στα Ιεροσόλυμα πάνω σ’ ένα καταφρονεμένο
πουλάρι.
Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και
πρόβαλλε η μορφή μιας όμορφης γυναίκας. Είχε μακριά μαλλιά και στα χέρια της
βαστούσε ένα αλάβαστρο με μύρο. Όλοι πάγωσαν μόλις την είδαν. Την αναγνώρισαν.
Ήταν γνωστή. Ηταν πόρνη. Δακτυλοδεικτούμενη στην πόλη, αφού ήταν «η εν πολλαίς
αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή». Το διερευνητικό της βλέμμα έπεσε σαν αστραπή στις
μορφές των παρευρισκομένων. Προσπαθεί επίμονα να αναγνωρίσει όμως Έναν. Δεν την
ενδιαφέρει κανείς άλλος. Εκείνη τη νύχτα την ενδιαφέρει μόνο ο Χριστός.
Το είδε. Τον εντόπισε. Τα
μάτια της βούρκωσαν. Τα χέρια της άρχισαν να τρέμουν. Το κορμί της κέρωσε.
Λύγισαν τα γόνατά της. Ήταν αποφασισμένη να τον αγκαλιάσει, να τον αγαπήσει, να
σωθεί. Κι έτσι προχώρησε. Ήταν η απόφαση που άλλαξε τη ζωή της. Οι πάντες
σιωπούν. Έχουν μείνει εκστατικοί. Άφωνοι. Εκείνη το τολμά και γονατίζει
ευλαβικά μπροστά στο Δάσκαλο και με τρεμάμενα χέρια αδειάζει το πολύτιμο μύρο
πάνω στα κουρασμένα πόδια Του, ενώ από τα μάτια της τρέχουν ποτάμι τα δάκρυα κι
αναμειγνύονται με το ευωδιαστό μύρο. Προχωρεί κι άλλο, ξεπλέκει τα μακριά της
μαλλιά κι’ αρχίζει να σφουγγίζει τα πόδια εκείνα που κάποιο δειλινό τα άκουσε η
Εύα να περπατούν στον παράδεισο και κρύφτηκε από το φόβο της, ενώ με τα χείλη
της τα φιλά ασταμάτητα και λέγει παρακαλετά: «Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων»,
από τα μάτια μου με τα οποία μέχρι χθες σαγήνευα τους εραστές μου. Λαχταρώ να «καταφιλήσω
τους αχράντους Σου πόδας» γιατί θέλω να αποτυπώσω πάνω στα πόδια Σου το σημάδι
της μετάνοιάς μου με αυτά τα ίδια χείλη μου με τα οποία μέχρι χτες διέγειρα τα
κορμιά των ανδρών.
Μεγάλη Τρίτη σήμερα.
Πρωταγωνιστούν δύο άνθρωποι, μια πόρνη του δρόμου που «πάντες έσχον αυτήν» κι’
ένας μαθητής του Χριστού, ο Ιούδας. Αντιπροσωπεύουν δύο κόσμους διαμετρικά
αντίθετους. Δύο οντολογίες ασύμπτωτες. Χάσμα μέγα τους χωρίζει. Εκείνη
προέρχεται από τον υπόκοσμο, είναι «δυσώδης και βεβορβορωμένη». Είναι πόρνη. Χρόνια
ολόκληρα πουλούσε το κορμί της για ένα κομμάτι πικρό ψωμί. Εκείνος, ο Ιούδας,
ήταν μαθητής του πιο μεγάλου και διάσημου Δασκάλου που γνώρισε ποτέ η πλάση.
Εκείνη Τον αναζητά και Τον
βρίσκει, κι εκείνος (ο Ιούδας) αν και Τον γνώριζε, δεν Τον ένοιωσε ποτέ. Ποτέ
δεν Τον αγάπησε. Τη στιγμή που εκείνη δείχνει όλη της την αγάπη στον Χριστό, ο
Ιούδας Τον διαπραγματεύεται, μαθητής του αυτός!
Εκείνη Τον αγάπησε, κι
εκείνος Τον πρόδωσε. Ο βούρκος, η πόρνη δηλαδή, άρχισε να μοσχοβολά, κι από το
στενό περιβάλλον του Χριστού άρχισε να βγαίνει δυσοσμία, ο Ιούδας! Και οι δύο
σημάδεψαν την ιστορία. Εκείνος απέκτησε «τριάκοντα αργύρια» και τον τίτλο του
προδότη και χάθηκε. Εκείνη απέκτησε την «αίσθηση» του Θεού και έζησε ατέλεστα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου