Πόσο
κοκέτης ήταν ο Παλιός Αθηναίος;
Περισσότερο απ’ όσο
φαντάζεστε … Κάθε λίγο και λιγάκι οι εφημερίδες της παλιάς εποχής κορόιδευαν
τις γυναίκες με την κοκεταρία τους. Είναι λοιπόν ευνόητο ότι κάθε τέτοιο
δημοσίευμα ξεσήκωνε θύελλα αντιδράσεων εκ μέρους του «ασθενούς φύλου», με τις
εφημερίδες να κατακλύζονται από έγγραφες διαμαρτυρίες.
Σας έχω λοιπόν σήμερα μια
τέτοια επιστολή από το περιοδικό «Εβδομάς» του 1928 για να μπείτε λίγο και σεις
στο κλίμα εκείνων των ημερών…
«Αγαπητέ κύριε,
Γράψατε ό,τι θέλατε για
τις γυναίκες, τις καταδικάσατε όπως σας άρεσε, κρίνατε και επικρίνατε με το
γούστο σας –γούστο ανδρικό πάντοτε.
Αλλά δεν έχετε δίκιο –όπως
δεν έχουν πάντοτε δίκιο οι άνδρες όταν γράφουν για γυναικεία ζητήματα όσο κι’
αν διακηρύττουν, κι’ όσο κι’ αν προσπαθούν να γράψουν αμερόληπτα.
Και την απόδειξη σας την
δίδω στης παρακάτω γραμμές.
Λέτε ότι δεν υπάρχει
μεγαλύτερο βασανιστήριο από του να συνοδεύετε μια κυρία στα ψώνια. Βέβαια δεν
μπορώ να πω το ίδιο και για μας γιατί συνήθως δεν συνοδεύουμε κυρίους. Αλλά τύχατε
ποτέ σε κανένα κατάστημα ανδρικών νεωτερισμών την ώρα που ψωνίζει ένας κύριος;
Δεν το πιστεύω γιατί τότε δεν θα γράφατε όσα γράψατε.
Θα σας πω λοιπόν εγώ τι
γίνεται.
Και πρώτα-πρώτα στους
κυρίους παρατηρείται το εξής περίεργο: όσο πιο γέρος είναι τόσο πιο μοντέρνα
πράγματα ζητά. Ένας απ’ αυτούς για να ψωνίσει μια φορά μια μόνη γραβάτα επήγε
σε δεκατέσσερα καταστήματα και θα είδε τουλάχιστον εκατό γραβάτες. Και το
αποτέλεσμα; Δεν πήρε καμιά γιατί λέει τα χρώματά της δεν πήγαιναν στα μάτια
του!
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Για παρακολουθήστε με λιγάκι και θα δείτε πόσο έχω δίκιο. Πάρτε τα ρούχα σας.
Αλλάζουν πιο γρήγορα από τα δικά μας. Σ’ ένα μόνο χειμώνα μπορεί νάχετε δέκα
διάφορες μόδες. Η μια θέλει στενό πανταλόνι, γκέτα, και ζάφες. Η άλλη το θέλει
σακουλωτό, φαρδύ και ανοιχτόχρωμο. Η μία ρεβέρ, η άλλη όχι. Η μια σιρίτι στο
πλάι, η άλλη όχι. Το σακάκι πάλι –άλλη φασαρία- σταυρωτό με κουμπιά γυαλιστερά,
σμόκιν με κουμπιά ματ, φαρδιά πέτα, στενά πέτα, κλειστό και φαρδύ γιλέκο.
Κ’ ύστερα σεις όταν
αλλάζετε κάτι απ’ τη μόδα, εννοείτε να τα αλλάζετε όλα, αρχίζοντας από το καπέλο
και φτάνοντας ίσαμε το σχέδιο των παπουτσιών.
Κολάρο, γραβάτα,
πουκάμισο, κάλτσες, καρφίτσες, σκαρπίνια, γκέτες, ρούχα, παλτά, μπαστούνια,
γάντια, ποσσέτες… όλα αυτά πρέπει ν’ αλλαχθούν ταυτόχρονα.
Και βλέπει κανείς τον
δυστυχισμένο υπάλληλο να ιδρώνει ώσπου να κατορθώσει να ευχαριστήσει τον κομψό
κύριο με το μονύελο και το σκυλάκι στην αμασχάλη -άλλη μόδα αυτή! Δεν μπορώ
βέβαια να ξέρω τι γίνονταν πριν λίγα χρόνια, πάντως όμως στην σημερινή εποχή
–πιστέψτε με- είναι πιο προβληματικό να ντυθεί ένας δανδής παρά μια δεσποινίδα.
Όσο εμείς απλοποιούμε την τουαλέτα μας τόσο σεις, θαρρείς προσπαθείτε να την
περιπλέξετε.
Γνωρίζω κάποιον κύριο που
όταν παραγγέλλει ρούχα, παίρνει το ύφασμα και πηγαίνει και παραγγέλλει
ταυτόχρονα μεταξωτό πουκάμισο του ιδίου χρώματος, γραβάτα την ίδια, ποσέττα,
κι’ όλα τα υπόλοιπα της τουαλέτας του.
Κι’ ο κύριος αυτός –δεν
είναι εξαίρεση αλλά ένας από τους πολλούς- μπορεί να μην φορέσει μια καινούρια
φορεσιά έτοιμη και πληρωμένη γιατί τυχόν ο τόνος του χρώματος του πουκαμίσου
του έτυχε νάναι λίγο πιο ανοικτός απ’ ότι έπρεπε.
Βλέπετε λοιπόν φίλε μου,
ότι αν η γυναίκα –και πολύ δικαιολογημένα άλλωστε γιατί εξακολουθεί πάντα νάναι
γυναίκα που εκ φύσεως είναι προικισμένη με περισσότερη δόση φιλαρέσκειας- χάνει
μια ώρα την ημέρα για την τουαλέτα της, υπάρχουν άνδρες που χάνουν δύο και
τρείς!…
Και για να μην νομίσετε
ότι όλα αυτά που σας γράφω είναι χωρίς βάση, σας φέρνω ένα απλούστατο
παράδειγμα μα δικαιότατο συνάμα για να σας πείσω.
Αν υποβληθείτε στον κόπο
να περάσετε την οδό Σταδίου, θα μετρήσετε ασφαλώς περισσότερα καταστήματα
ανδρικών νεωτερισμών παρά όσα γυναικεία έχει η οδός Ερμού που φέρνετε
παράδειγμα.
Και τα καταστήματα αυτά,
σημειώστε ότι έχουν τόσο πλούτο μέσα των, όσο δεν έχουν όλα μαζί τα δικά μας.
Τα καταστήματα αυτά
γίνηκαν τα τελευταία αυτά χρόνια και για να γίνουν, και ακόμη περισσότερο για
να εξακολουθούν να γίνονται, πάει να πη ότι ικανοποιούνται, έτσι;
Δεν φαντάζομαι βέβαια να
ζημιώνουν. Έπειτα αν καλοπροσέξετε θα δείτε πως μια μόνο βιτρίνα των
καταστημάτων αυτών περιέχει πολύ περισσότερη ποικιλία σε χρώματα, σε είδη και
σε μόδες από οποιαδήποτε γυναικεία.
Αν θελήσετε δε να
συγκρίνετε της τιμές, ασφαλώς αγαπητέ μου κύριε θα αναγκαστείτε να ομολογήσετε
την ήττα σας. Αρκεί μονάχα να σας πω ότι ένα ζευγάρι γάντια γυναικεία κοστίζουν
πολύ λιγότερο από τα ανδρικά και αυτό γιατί οι κύριοι θέλουν κι’ αυτά ακόμα τα
γάντια των να παρακολουθούν και την «υστάτη κραυγή» της μόδας –αν σας αρέσει η μετάφραση
αυτή του γαλλικού όρου.
Σταθείτε μπρός σε μια
βιτρίνα. Θα δείτε κόσμο και κοσμάκη να κάθεται και να χάσκει μπρος στης
πολύχρωμες γραβάτες και τα μεταξωτά πουκάμισα και πυτζάμες. Μπείτε μέσα. Εκεί
ασφαλώς θα τα χάσετε απ’ τον κόσμο και απ’ τα χρώματα.
Εκεί θα δείτε τον αριστοκράτη
δανδή, τον ευτυχή κληρονόμο μιας ανέλπιστης περιουσίας, τον δημόσιο υπάλληλο,
τον τραπεζιτικό, τον γέρο κορτάκια που φιλοδοξεί καινούριες δάφνες νεανικών
κατακτήσεων. Αρχίζοντας απ’ τον πιο πλούσιο και φτάνοντας ίσαμε εκείνον που
μόλις μπορεί να βγάλει το ψωμί του, θα τους δείτε όλους μέσα. Μπορεί να μην έχει
να φάει αλλά ασφαλώς θα πάει να ψωνίσει μια γραβάτα των εκατόν πεντήκοντα η των
διακοσίων δραχμών, γιατί … είναι της μόδας.
Τι θέλετε λοιπόν ακόμα;
Δεν σας φτάνουν όλες αυτές η αποδείξεις; Πιστεύω ναι, όπως πιστεύω επίσης ότι
από τώρα και στο εξής όταν θα βλέπετε μια γυναίκα να χάσκει μπρός σε μια
βιτρίνα της οδού Ερμού μισή ώρα, να μην εκπλήττεσθε ώστε να το κρίνετε
υπερβολικό, αρκεί την ίδια στιγμή να φέρνετε στην θύμηση σας ότι ένας άνδρας
την ίδια ώρα χάνει διπλάσιο χρόνο για να διαλέξει μια γραβάτα που τα χρώματά
της να αρμονίζονται με το χρώμα των ματιών του …
Και τώρα, σας παρακαλώ να δηχθείτε
τους χαιρετισμούς μου …»
(ακολουθεί υπογραφή
δυσανάγνωστος)
(σημ. kgrek. Έγιναν κάποιες ιερόσυλες αλλά αναγκαίες
ορθογραφικές διορθώσεις λόγω της νέας μας γραφής ώστε κάποιες λέξεις να μην
προκαλούν τους νεότερους σε ηλικία αναγνώστες μας)
Περιοδικό
ΕΒΔΟΜΑΣ
Η Εβδομάς ήταν ελληνικό
λογοτεχνικό περιοδικό του 19ου αιώνα.
Ιδρύθηκε το 1884 από τον
Δημήτριο Καμπούρογλου, γιο του Γρηγορίου Καμπούρογλου, που εξέδωσε το περιοδικό
Ευτέρπη. Λίγα χρόνια πριν είχε προσπαθήσει να επανεκδώσει το περιοδικό του
πατέρα του, αλλά η απόπειρα εκείνη περιορίστηκε στην κυκλοφορία σχετικής
αγγελίας μοναχά. Για ένα διάστημα συντάκτης του περιοδικού ήταν και ο ποιητής
και πεζογράφος Κώστας Κρυστάλλης.
Το πρώτο φύλλο κυκλοφόρησε
στις 4 Μαρτίου 1884. Εκτυπωνόταν στο τυπογραφείο της Κορίννης. Συνέχισε να εκδίδεται
μέχρι τον Ιούλιο του 1892, οπότε ανακοινώθηκε η διακοπή της κυκλοφορίας του
περιοδικού.
Είχε σχήμα μεγάλου
τέταρτου χωρίς εξώφυλλο. Στο «Πολιτικό Δελτίο» και στα «Έργα και Ημέραι» ο
Καμπούρογλου σχολιάζει σε λακωνικές παραγράφους τα κυριώτερα πολιτικά και
κοινωνικά συμβάντα της εβδομάδας. Είχε επίσης βιβλιοκρισίες, αινίγματα, βίους
αγίων της ημέρας και αλληλογραφία. Ήταν ευχάριστο και εγκυκλοπαιδικότατο.
Είδαμε λοιπόν ότι για
πρώτη φορά το περιοδικό κυκλοφόρησε από τους Δ.Καμπούρογλου και Ι.Δαμβέργη την
οκταετία 1884-1891 και ακολούθησε η δεύτερη περίοδος (9ος χρόνος) με περίπου 60
τεύχη.
Η «Εβδομάς» της τρίτης
περιόδου ήταν ένα πολυθεματικό περιοδικό ποικίλης ύλης κατά τα πρότυπα εκείνης
της εποχής. Είχε εντάξει στο περιεχόμενό της ειδησούλες, ανέκδοτα,
γελοιογραφίες, ποιήματα, ευθυμογραφήματα, αισθηματικά και αστυνομικά διηγήματα,
πεζογραφήματα ελλήνων και ξένων συγγραφέων, γυναικεία θέματα, διαφημίσεις,
καλλιτεχνικά, εγκυκλοπαιδικά θέματα, κ.ά.
Πολλοί συγγραφείς πέρασαν
από τις σελίδες της· όπως ο Δημοσθένης Βουτυράς, ο Άγγελος Δόξας, ο Άγγελος
Τερζάκης, ο Τέλλος Άγρας, ο Κωστής Μπαστιάς και άλλοι. Επίσης μαζί της θα
συνεργαστούν πολλοί σκιτσογράφοι· όπως ο Δ. Βαρδακώστας, ο Θ. Μαγνάς, ο Α.
Βλασόπουλος, ο Α. Θεοφιλόπουλος.
Ο Νίκος Πλατής σε μία
συνέντευξή του δηλώνει ότι η Εβδομάδα φιλοξένησε και τα κόμιξ Ιστορίες του
Μακρυπουκάμισου και του Κοντοβράκη, σε κείμενα Γεράσιμου Σταύρου και σκίτσα
Ανδρέα Βλασόπουλου και «Οι Άθλοι του ενωμοτάρχη Φουντοτσάρουχου», του Νίκου
Τσεκούρα.
Το τελευταίο τεύχος κατά
τον Δημήτρη Χανό είναι το Νο 694 και βγήκε μέσα στο 1941, οπότε το περιοδικό
έκλεισε λόγω της γερμανικής επιδρομής.
Καθ΄ όλην τη διάρκεια
κυκλοφορίας του το περιοδικό θα αλλάξει πολλές φορές το λογότυπο, τον αριθμό
των σελίδων, τον τρόπο εκτύπωσης, τους συνεργάτες.
Από τη Διεύθυνση θα
περάσει ο Αλέκος Σακελλάριος και ως αρχισυντάκτης ο Απόστολος Μαγγανάρης.
------------------------------------
•Η περίοδος κυκλοφορίας του
περιοδικού κατά Κάσση είναι 1926-1940, ενώ ο Χανός αναφέρεται στο διάστημα
1927-1941.
Πηγές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου