Κεδροδάσος Αλυκού Νάξου — Ο φυσικός παράδεισος που αντιστέκεται

 

Κεδροδάσος Αλυκού Νάξου — Ο φυσικός παράδεισος που αντιστέκεται

Δύο λόγια με αφορμή ένα άρθρο της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ που έτυχε να διαβάσω σήμερα.

Στη νοτιοδυτική ακτή της Νάξου, εκεί όπου οι αμμοθίνες αγκαλιάζουν τη θάλασσα και οι άνεμοι ψιθυρίζουν γλυκούς ήχους ανάμεσα στους κέδρους, βρίσκεται το Κεδροδάσος Αλυκού. Ένας τόπος όπου ο χρόνος μοιάζει να κυλά πιο αργά, και η φύση να κρατάει τα δικά της μυστικά. Οι κέδροι, με τις γκριζοπράσινες κορφές τους, στέκουν επιβλητικοί πάνω στην άμμο, με ρίζες που σφίγγουν τη γη και προστατεύουν το λεπτό οικοσύστημα από τη φθορά. Θαμνώδη ρείκια, θυμάρια και άγρια φυτά συμπληρώνουν αυτή την εικόνα, δημιουργώντας ένα σκηνικό που μοιάζει βγαλμένο από παραμύθι.

Η Αλυκός δεν είναι μόνο δάσος. Είναι ένας μικρός παράδεισος όπου οι αμμοθίνες συναντούν μικρούς όρμους με γαλαζοπράσινα νερά, κι όπου η σιωπή συναντά τον ήχο του κύματος. Η πανίδα βρίσκει καταφύγιο ανάμεσα στους κέδρους: λαγοί, πουλιά και ερπετά ζουν ανάμεσα σε σκιά και ήλιο, διατηρώντας την ισορροπία ενός πολύτιμου οικοσυστήματος.

Κι όμως, για δεκαετίες, ένας σκελετός από μπετόν παρέμενε ανάμεσα στα δέντρα. Μια ημιτελής ξενοδοχειακή κατασκευή που ξεκίνησε τη δεκαετία του ’60, σαν ξένο σώμα επηρέαζε αρνητικά αυτό το φυσικό τοπίο. Όμως η επιμονή πολιτών και τοπικών φορέων μαζί με δικαστικές αποφάσεις κράτησαν ζωντανό το όνειρο της φύσης. Μόλις πριν λίγους μήνες άρχισε η κατεδάφιση αυτού του μπετονένιου σκελετού.  Η Νάξος ανάσανε  και το Κεδροδάσος Αλυκού επιστρέφει μέρα με την ημέρα στην φυσική ηρεμία του.

Αυτός ο τόπος δεν είναι απλώς μια παραλία ή ένα δάσος. Είναι ένα ζωντανό οικοσύστημα, ένας φυσικός θησαυρός που μας θυμίζει ότι η φύση αντέχει όταν τη σεβόμαστε. Πιστεύουμε ότι η  αφαίρεση του μπετόν είναι μόνο η αρχή.  Από εκεί και πέρα χρειάζεται φροντίδα, αναδάσωση και υπεύθυνη διαχείριση, ώστε οι επόμενες γενιές να γνωρίσουν την ίδια σιωπή, τον ίδιο ψίθυρο των κέδρων, και την ίδια μαγεία που κάνει το Κεδροδάσος Αλυκού μοναδικό.

Στη Νάξο, η φύση πλέον συνεχίζει να γράφει την ιστορία της, και εμείς μπορούμε να είμαστε απλοί θεατές ή συντηρητές αυτού του παραδείσου.

Και τώρα λίγα λόγια για το άρθρο του Γιώργου Λιάλιου στην εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ με τίτλο «Νάξος: Η κατεδάφιση που άργησε δύο δεκαετίες»

 

 

Μετά από δεκαετίες εγκατάλειψης και νομικών εκκρεμοτήτων, ξεκίνησε πριν από λίγες ημέρες η κατεδάφιση του παλιού, ημιτελούς ξενοδοχείου — ενός μεγάλου κτιριακού «σκελετού» 11.000 τ.μ. μέσα στο κεδροδάσος.

Η ανέγερσή του είχε ξεκινήσει τη δεκαετία του ’60 – ’70 από βελγική εταιρεία, πάνω σε δημόσια δασική γη, με αγοραπωλησίες που σήμερα θεωρούνται αμφιβόλου νομιμότητας.

Η προσπάθεια καταπάτησης της έκτασης χρονολογείται από τη δεκαετία του ’60. Η οικοδόμηση διακόπηκε, αλλά το «κουφάρι» έμεινε εκεί για πολλά χρόνια, ένα ερείπιο, με γκράφιτι και εγκατάλειψη.

Η απαλλαγή του Κεδροδάσους από τα μπετονένια ερείπια επιτεύχθηκε χάρι στην επιμονή πολιτών και δημόσιων λειτουργών που ανάμεσα τους πρωτοστάτησαν ο δασάρχης, ο έφορος Νάξου και ο λιμενάρχης.

Η κατεδάφιση λειτουργεί ως «επίλογος» σε μια ιστορία που κράτησε πάνω από μισό αιώνα. Για την τοπική όμως κοινωνία σηματοδοτεί ταυτόχρονα και ένα «προοίμιο»: η απομάκρυνση των μπετών μπορεί να δώσει πραγματική «ανάσα» στο κεδροδάσος και να ανοίξει δρόμο για περιβαλλοντική αποκατάσταση και βιώσιμη διαχείριση της περιοχής.

 «Η κατεδάφιση ήταν αίτημα δεκαετιών» — όπως δηλώνουν οι ντόπιοι, και «τώρα πρέπει να δούμε το επόμενο βήμα».

Η περιοχή του Αλυκού είναι — όπως υπογραμμίζεται — «το μόνο αδόμητο σημείο σε όλη τη δυτική ακτή του νησιού», ένα σπάνιο φυσικό «στολίδι».

Η κατεδάφιση δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά ευκαιρία: αν υπάρξει ολοκληρωμένη μελέτη αναβάθμισης, προστασίας και βιώσιμης διαχείρισης — με αναδάσωση, ελεγχόμενο χαρακτήρα πρόσβασης, σε συνεργασία με δασική υπηρεσία και περιβαλλοντικές αρχές — το κεδροδάσος μπορεί να ανακτηθεί ως φυσικός πνεύμονας για τους κατοίκους και τους επισκέπτες.

Σε ευρύτερο επίπεδο, η εξέλιξη δείχνει ότι η δικαιοσύνη και το δημόσιο συμφέρον μπορούν — έστω και μετά από δεκαετίες — να επικρατούν απέναντι στην αυθαίρετη δόμηση, στην παράνομη καταπάτηση δημόσιας γης και στην τουριστική εκμετάλλευση χωρίς σεβασμό στο περιβάλλον.

Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο της “Καθημερινής” με όλες τις λεπτομέρειες εδώ:

https://www.kathimerini.gr/society/reportaz/563943178/naxos-i-katedafisi-poy-argise-dyo-dekaeties/

Εμείς απλά εκφράζουμε την ικανοποίησή μας και ευχόμαστε κάθε καλό στους Ναξιώτες

Κωνσταντίνος Γραικιώτης