Τους θεωρούν αναξιόπιστους…

ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ κ. ΜΑΥΡΙΔΗ

Το  παρακάτω άρθρο είναι γραμμένο από έναν αρθρογράφο υπέρμαχο του μνημονίου και κορυφαίο στην στήριξη των συμφερόντων των μνημονιακών. Πρέπει λοιπόν να διαβάσουμε το άρθρο του κάτω από αυτό το συγκεκριμένο πρίσμα.

Ο κ. Μαυρίδης όμως στο συγκεκριμένο άρθρο του λέει κάποιες βασικές αλήθειες που τις επισημαίνω με χτυπητά (bold) γράμματα.

Ομιλεί καταρχάς για το αναξιόπιστο των κορυφαίων μνημονιακών  αποφεύγοντας να συμπεριλάβει  και τον  κ. Λουκά Παπαδήμο πιθανότατα θεωρώντας ότι  μπορεί στο μέλλον να αποτελέσει την  εναλλακτική λύση  για την αστική τάξη. Ξεχνά βέβαια να σκεφθεί ότι η εναπομείνασα σήμερα αστική τάξη, κάτω από την εξοντωτική παρουσία του μνημονίου, συνίσταται μόνο από τα μέλη της πλουτοκρατίας.

Η διαπίστωσή του ότι τώρα οι ξένοι άρχισαν να διαπιστώνουν ότι  το πρόβλημα της Ελλάδος είναι  πολιτικό και στην συνέχεια οικονομικό είναι λάθος. Το λέω αυτό γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι οι ξένοι ήξεραν , εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ότι το πολιτικό σύστημα της Ελλάδος, και με δική τους ευθύνη  και συμμετοχή, ήταν διαβρωμένο και διεφθαρμένο άρα αναξιόπιστο. Βεβαίως για όσο χρόνο το σύστημα ήταν πρόθυμο και εξυπηρετούσε τα συμφέροντά τους δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα.  Το πρόβλημα παρουσιάστηκε από την στιγμή που ο Λαός και προ πάτων η μεσαία τάξη άρχισε να ξυπνά κάτω από τις συνέπειες που είχε γι’ αυτή η εφαρμογή των πρώτων μέτρων του μνημονίου. Τότε οι καναπεδάτοι αστοί, η σιωπηρά πλειοψηφία, αντιλήφθηκαν ότι το σύστημα που επιβίωνε με την ψήφο τους δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια οργανωμένη κλίκα ανθρώπων που για να εξασφαλίσουν την ευζωία τους, τις παχυλές βουλευτικές αποζημιώσεις, τις μίζες και το από διάφορες  πηγές προερχόμενο μαύρο χρήμα δεν δίσταζαν να κοροϊδεύουν τον κοσμάκη ρίχνοντας τους ένα ξεροκόμματο να γλείψουν ενώ συγχρόνως συνήπταν δάνεια από το εξωτερικό για να έχουν ρευστότητα και δυνατότητα ελιγμών. Το χειρότερο όμως ήταν, όπως άρχισε τελευταία να αποκαλύπτεται, ότι τα δάνεια αυτά, οι επιχορηγήσεις, οι ενισχύσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έρρεαν προς λάθος κατευθύνσεις, προς τους βασικούς πλουτοκράτες στήριξης του συστήματος,  στις τσέπες ημετέρων  και κατέληγαν  στις τράπεζες και στους φορολογικούς παραδείσους της αλλοδαπής  προς ενίσχυση των τραπεζικών λογαριασμών των λαμογιών του συστήματος .

Το ότι ο γερμανός φορολογούμενος αντιδρά στην ενίσχυση της Ελλάδος είναι σωστό από μια μεριά αλλά πολύ λάθος από την άλλη. Σωστό γιατί και αυτός στο σύνολο του αλλά και κάτω από την ένοχη ανοχή και σιωπή του, έχει υποστεί τις συνέπειες μιας εξοντωτικής και ακραίας φιλελεύθερης πολιτικής που του στερεί εισόδημα προκειμένου να τροφοδοτεί το σύστημα τους οικονομικά εύρωστους της χώρας του και προκειμένου  η Γερμανία να εφαρμόζει  την ιμπεριαλιστική της πολιτική και λάθος γιατί κατά κύριο λόγο η πολιτική του ηγεσία δεν του είπε ποτέ την αλήθεια.

Δεν τους είπε δηλαδή ότι η σημερινή Γερμανία είναι συνέχεια της Γερμανίας του Γ΄Ραϊχ που αιματοκύλησε την ανθρωπότητα αρπάζοντας ζωές και καταστρέφοντας οικονομικά αλλά και ουσιαστικά τις κατακτημένες  χώρες και ότι η Γερμανία αναγεννήθηκε, όχι από μόνη της αλλά με την βοήθεια των νικητών του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και την συμμετοχή στην ανοικοδόμησή της των χωρών που είχε ΑΥΤΗ καταστρέψει.

Η Γερμανία αναστήθηκε, χωρίς να καταβάλλει για άλλη μια φορά τις πολεμικές αποζημιώσεις που όφειλε στις καταστρεμμένες χώρες αλλά και  με δάνεια προνομιακά που, ακόμα και όταν βρέθηκε οικονομικά στριμωγμένη, της επετράπη  να ορθώσει το ανάστημά της και να αρνηθεί την καταβολή των υποχρεώσεών της μέχρι την στιγμή που θα είχε ορθοποδήσει η οικονομία της και θα μπορούσε από το πλεόνασμα του πλούτου να εξοφλήσει τους δανειστές της. Μια αρχή που ενώ την εφάρμοσε δύο φορές (την τελευταία κατά την επανένωση των δύο Γερμανιών) την ΞΕΧΑΣΕ όταν θα μπορούσε να εφαρμοστεί στην Ελλάδα και τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου.

Διαπιστώνει  ο κ. Μαυρίδης επί λέξει «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Βόρειοι φίλοι μας είναι πολλές φορές προσβλητικοί» ,το  γράφει όμως σαν μια κοινότυπη διαπίστωση, σαν να μην τρέχει τίποτα,  σαν η χώρα μας να μην έχει την ιστορία της, σαν να είναι ένα σκουπίδι. Το γράφει όμως προκειμένου να  δικαιώσει αυτούς που δεν θα στηρίξουν οικονομικά την Ελλάδα με τις όποιες συνέπειες για τον λαό της.

Διαφωνώ ότι οι βόρειες πολιτικές ηγεσίες είναι φίλοι μας και την λέξη «φίλοι» μας θα την έβαζα εντός εισαγωγικών. Συμφωνώ όμως απόλυτα με τις δύο τελευταίες παραγράφους του άρθρου του και κυρίως με την τελευταία φράση του «Η ζωή, όμως, έχει αποδείξει ότι στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Αρκεί να υπάρχει Δημοκρατία...» και θα συμπλήρωνα. Αυτό θα έπρεπε να το είχαν αντιλήφθη έγκαιρα οι βόρειοι «φίλοι» μας και να ζητούσαν έγκαιρα την προσφυγή του Ελληνικού Λαού στις κάλπες προκειμένου να υπάρξει μια δημοκρατικά εκλεγμένη ηγεσία ώστε οι οποιεσδήποτε συνεννοήσεις και συμφωνίες  να έχουν την βαρύτητα και την νομιμοποίησή τους  από την παρουσία μιας ΝΟΜΙΜΗΣ  ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ.

Κων/νος Γραικιώτης
Οικονομολόγος

Τους θεωρούν αναξιόπιστους…  

Αντώνη, Γιώργο, Βαγγέλη. Σας έχουμε νέα σήμερα από την Εσπερία. Δεν ξέρω αν σας ενημέρωσαν οι επιτελείς σας, αλλά εκεί στα ξένα δεν σας εμπιστεύονται. Θεωρούν ότι το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πολιτικό και σχετίζεται με τα κόμματα. Το κακό για εσάς είναι ότι το ίδιο πιστεύουν και στο εσωτερικό της χώρας. Το κακό για όλους μας είναι ότι δεν έχει ακόμη εμφανισθεί ένας μεσσίας για το αστικό πολιτικό σύστημα. Μην έχετε αμφιβολία. Αν έρθει, εσείς δεν έχετε μέλλον...

Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πρώτα απ’ όλα πολιτικό και στη συνέχεια οικονομικό. Αυτό τείνουν να πιστέψουν στην Ευρώπη και δεν μπορούμε πλέον να τους αλλάξουμε γνώμη. Και τι δεν έχουν δει οι άνθρωποι! Τον Σαμαρά να ηγείται του αντιμνημονιακού μετώπου και την αμέσως επομένη να διαγράφει όσους βουλευτές του παρέμειναν συνεπείς στα λόγια και έργα τους. Τον Παπανδρέου να τους κοροϊδεύει δύο χρόνια και στο τέλος να τους εξαγγέλλει δημοψήφισμα για να αποφασίσει ο ελληνικός λαός αν έκανε σωστά ή λάθος ο Ευρωπαίος φορολογούμενος που φεσώθηκε δίχως να ερωτηθεί άμεσα για την διάσωση της Ελλάδας. Τον Καρατζαφέρη που μέσα σε έναν μήνα άλλαξε τριάντα θέσεις και στο τέλος διέγραψε από το κόμμα του δύο υπουργούς της κυβέρνησης Παπαδήμου, επειδή τους ζήτησε να ακυρώσουν τον εαυτό τους και να μην ψηφίσουν το μνημόνιο.

Ας προσπαθήσουμε να δούμε τον κόσμο και με τα μάτια των άλλων. Ας πούμε, φίλε αναγνώστη, ότι είσαι ένας Γερμανός φορολογούμενος και βλέπεις αυτή την εικόνα στην Ελλάδα. Και σε ρωτάω: Δεν θα τα βάλεις με την κυβέρνησή σου αν αυτή αποφασίσει να δώσει χρήματα στην Ελλάδα δίχως να λάβει τις απαραίτητες προϋποθέσεις;

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Βόρειοι φίλοι μας είναι πολλές φορές προσβλητικοί. Αλλά έχουν δίκιο όταν διαπιστώνουν πόσο σημαντικό είναι το πολιτικό πρόβλημα στην Ελλάδα. Κι είναι αλήθεια ότι όσα μνημόνια κι αν ψηφιστούν θα είναι άχρηστα από την στιγμή που δεν υπάρχουν αξιόπιστες πολιτικές δυνάμεις για να δώσουν εγγυήσεις για την πορεία της χώρας. Ποιος θα έρθει να επενδύσει τα χρήματά του σε μία χώρα που αύριο το πρωί μπορεί να μην είναι κομμάτι της Ευρώπης; Ποιος θα έρθει να βάλει ένα ευρώ σε μία χώρα που μπορεί ως επενδυτής να είναι ανεπιθύμητος;

Οι πεινασμένοι στους δρόμους δεν πρόκειται να χορτάσουν με το τίποτα. Οι άνεργοι δεν θα βρουν δουλειά στο πουθενά. Χρειάζεται σκληρή δουλειά για να αλλάξει το κλίμα και να παραχθεί έτσι πλούτος. Χρειάζεται, δηλαδή, μία άλλη πολιτική ηγεσία που να αναπαράγει την ελπίδα και όχι την μιζέρια. Που να οδηγεί την χώρα στην ανάπτυξη και στην ευημερία. Μία ηγεσία αξιόπιστη και με όραμα.

Θα βρεθεί; Πίστευε κανείς εκείνα τα χρόνια ότι θα έπεφτε το τείχος του Βερολίνου; Και σήμερα στην Ελλάδα δύσκολα μπορεί να πιστέψει κάποιος ότι μπορεί να αλλάξει το πολιτικό προσωπικό. Η ζωή, όμως, έχει αποδείξει ότι στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Αρκεί να υπάρχει Δημοκρατία...

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

Πηγή:www.capital.gr