Η «κλεψύδρα» τους αδειάζει

Η «κλεψύδρα» τους αδειάζει

 

Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ 

Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης 

του Πανεπιστημίου Αθηνών

Kάθε οικονομική εξουσία, κάθε δομή οικονομικών συμφερόντων, για να επιβιώσει, να κυριαρχήσει και να αναπαραχθεί πρέπει, πριν απ' όλα, να επιτύχει τον πλήρη έλεγχο δύο κρίσιμων κόμβων:
Του πολιτικού συστήματος διακυβέρνησης και των ΜΜΕ, τα οποία θα διασφαλίσουν την επικράτηση της «επιχειρηματολογίας», δηλαδή της προπαγάνδας των αντιλήψεων και των επιλογών των συμφερόντων αυτών.

Τρία χρόνια μετά την επιβολή του Μνημονίου στη χώρα μας, οι δύο κύριοι πυρήνες των συμφερόντων αυτών, δηλαδή η ηγεμονική εξουσία του 4ου Ράιχ και η χρηματοπιστωτική δομή, έχουν καταφέρει να ολοκληρώσουν τους περισσότερους στόχους τους.

Πράγματι τα -πάλαι ποτέ ισχυρά- κόμματα της διακυβέρνησης, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ενσωματώθηκαν πλήρως στον σχεδιασμό του συστήματος των συμφερόντων αυτών, ενώ παράλληλα ακόμα και ένα τμήμα της Αριστεράς, η ΔΗΜΑΡ, «αποικιοποιήθηκε» από το ίδιο σύστημα, αποτελώντας σήμερα το ιστορικό «άλλοθι» της νεοφιλελεύθερης-μνημονιακής στρατηγικής.

Ασφαλώς η αναπαραγωγή του εθελόδουλου αυτού σχήματος διακυβέρνησης καθίσταται προβληματική και ίσως ανέφικτη. Η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει ούτε τη συναίνεση ούτε την ουσιαστική νομιμοποίηση της κοινωνίας. Έχει ευτελίσει το Κοινοβούλιο, «εγκρίνει» νομοθετικές διατάξεις που επιβάλλονται από την «τρόικα» εκτός της Βουλής με Νομοθετικές Πράξεις, περιφρονεί βάναυσα τις δικαστικές αποφάσεις σε μια σειρά κρίσιμων θεμάτων.

Στην ουσία έχει επιβάλει ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης, έχει μετατρέψει το δημοκρατικό πολίτευμα σ' ένα είδος κοινοβουλευτικής δικτατορίας και τη μόνη πηγή νομιμοποίησής της αποτελεί το σύστημα των εξωγενών εξουσιών και συμφερόντων.

Τα συμφέροντα αυτά προχώρησαν μάλιστα την τελευταία περίοδο στην επίσημη «κατάληψη» και στον πλήρη έλεγχο δύο κρίσιμων κόμβων της πολιτικοοικονομικής εθνικής δομής: του κρατικού μηχανισμού και του τραπεζικού συστήματος.

Η επίσημη εκτελεστική αρχή απογυμνώνεται τελείως από τις δύο βασικές της εξουσίες: Τη βούληση να νομοθετεί η ίδια με βάση τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και την ισχύ, δηλαδή τη δύναμη να επιβάλλει τις αποφάσεις της (J. J. Rousseau). Μετατράπηκε τελικά σε ένα «εργαλείο», σε μια «κυβέρνηση-σκιά», η επιβίωση της οποίας εξαρτάται από τον βαθμό προσαρμογής της στα συμφέροντα που τη χειραγωγούν.

Τώρα ήρθε η σειρά να ελεγχθεί πλήρως και ο τρίτος πόλος του ενδογενούς «τριγώνου της εξουσίας», που το αποτελούν οι τραπεζίτες, οι κυβερνήσεις του Μνημονίου και η δομή διαπλοκής των ΜΜΕ.

Όχι βέβαια ότι η τραπεζική δικτατορία και το 4ο Ράιχ μπορούν να έχουν παράπονα από τα συστημικά ΜΜΕ και από τους εντεταλμένους -και ειδικά εκπαιδευμένους σε σεμινάρια- δημοσιογράφους/προπαγανδιστές, που εδώ και τρία χρόνια αποτελούν τον βασικό ιδεολογικό μηχανισμό των μνημονιακών συμφερόντων, της νεοφιλελεύθερης αντίληψης και του ψυχολογικού πολέμου που εξαπολύεται κατά ριπάς κατά των ελλήνων πολιτών.

Όμως το σύστημα της διαπλοκής και των ΜΜΕ πρέπει κι αυτό να αναδιοργανωθεί, να «εκσυγχρονισθεί» και να προσαρμοσθεί πλήρως στη νέα δομή εξουσίας που διαμορφώνεται στη χώρα, αλλά και στους όρους -πολιτικούς και οικονομικούς- που θέτει η εξουσία αυτή. Σ' αυτό το πλαίσιο, θα πρέπει να γίνει μια πρώτη «διαλογή» μεταξύ των «διαπλεκομένων» και ταυτόχρονα να διευρυνθεί το πλαίσιο της εξάρτησης με «νέα τζάκια», που θα έχουν ευθεία αναφορά στο νέο σύστημα εξουσίας και εποπτείας, χωρίς τη μεσολάβηση του καταρρέοντος κομματικού συστήματος.

Γι' αυτό και έρχονται σήμερα στη δημοσιότητα ρεπορτάζ, όπως αυτό του Reuters που περνάει από «ψιλό κόσκινο» τους ιδιοκτήτες των συστημικών ΜΜΕ, τις σχέσεις τους με το πολιτικό σύστημα και τις οικονομικές τους διασυνδέσεις με προμήθειες, δάνεια, εργολαβίες… Το «προσωπικό» της διαπλοκής τίθεται σε κατάσταση «εφεδρείας» και επαναξιολογείται… Όσοι εγκριθούν, θα μπορέσουν να συμμετάσχουν στο νέο «πλιάτσικο» των ιδιωτικοποιήσεων και της εκποίησης της εθνικής περιουσίας.

Όλα όμως έχουν τα όριά τους. Χρειάζεται μια κυβέρνηση που θα «νομιμοποιεί» όλες αυτές τις επιλογές και συγχρόνως θα μπορεί να ελέγξει τις κοινωνικές αντιδράσεις, οι οποίες στο άμεσο μέλλον μπορεί να μην είναι χειραγωγήσιμες, όπως φοβούνται πολλά από τα «αφεντικά» μας…

Πώς θα αναπαραχθεί μια νέα μνημονιακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία; Πώς θα εμποδιστεί η επικράτηση μιας εναλλακτικής εξουσίας με επικεφαλής τον ΣΥΡΙΖΑ; Αυτό είναι το δισεπίλυτο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι τρεις ηγέτες της συγκυβέρνησης κι όχι βέβαια το πρόγραμμα της ανάπτυξης…

Η «κλεψύδρα» της κυβέρνησης δεν φαίνεται να διασφαλίζει πολιτικό χρόνο διάρκειας μεγαλύτερης ολίγων μηνών. Τα νέα δυσβάσταχτα μέτρα θα εντείνουν την ύφεση και την ανεργία και θα παραγάγουν νέα ελλείμματα, θα αυξήσουν με γεωμετρική πρόοδο το χρέος…

Το αδιέξοδο είναι φανερό. Ούτε οι κεντροαριστερές «συμμαχίες» ΔΗΜΑΡ-ΠΑΣΟΚ ούτε η δήθεν απλή αναλογική, που τη θυμήθηκαν τώρα, μπορούν να διασφαλίσουν όρους επιβίωσης σ' ένα σάπιο και καταρρέον μνημονιακό οικοδόμημα.

Το 2013 μπορεί να αποτελέσει σημείο καμπής στην Ευρώπη και πιθανώς και στην Ελλάδα. Όπως σημειώνει ο γάλλος φιλόσοφος Ετιέν Μπαλιμπάρ (συνέντευξη στον Τάσο Τσακίρογλου), χρειάζεται μια δημοκρατική εξέγερση στην Ευρώπη που θα προασπίσει το επίπεδο ζωής των ευρωπαϊκών πληθυσμών και θα παρέμβει αποφασιστικά στη δράση των κερδοσκοπικών χρηματιστικών αγορών! Αυτή είναι ίσως και η καλύτερη ευχή, η καλύτερη προοπτική για τον χρόνο που έρχεται. 

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=81808&colid=50&catid=1&dt=2012-12-23%200:0:0