Η Ανεξαρτησία του Κουρδιστάν = Το Νέο Ισραήλ

Η Ανεξαρτησία του Κουρδιστάν = Το Νέο Ισραήλ

Γράφει ο  Επαμεινώνδας Ε. Πανάς

Συντ. Καθηγητής Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών

Στις 25 Σεπτεμβρίου 2017 θα λάβει χώρα δημοψήφισμα για το μέλλον του  αυτόνομου Κουρδιστάν, διοικητικής περιοχής του Ιράκ, για το αν θα παραμείνει μια πολιτεία του Ιράκ, ή θα γίνει ανεξάρτητο κράτος.

Πιο συγκεκριμένα το ερώτημα είναι:  «Θέλετε η Κουρδική περιοχή (KRG) και οι Κουρδικές περιοχές εκτός της περιοχής KRG να γίνουν ένα ανεξάρτητο κράτος;»

Η ερώτηση έχει διατυπωθεί σε τέσσερις γλώσσες:

Κουρδικά, Αραβικά, Συριακά και Τουρκικά

Οι κάτοικοι της KRG ηλικίας άνω των 18 ετών έχουν δικαίωμα να ψηφίσουν. Περίπου τρία εκατομμύρια Κούρδων θα προσέλθουν στην κάλπη την 27η Σεπτεμβρίου 2017.

Προτού αναφερθούμε στα του δημοψηφίσματος εμείς οι Έλληνες οφείλουμε να θυμηθούμε από την ιστορία τη σχέση μας με τους Κούρδους.

Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου αξιοποιήθηκαν από την Τουρκία οι κουρδικές συμμορίες. Υπεύθυνοι της αρμενικής γενοκτονίας καθώς και της σφαγής χριστιανών του Πόντου ήταν οι κουρδικές συμμορίες.

Οι παγκόσμιες δυνάμεις ΗΠΑ και ΕΕ φαίνονται να είναι σκεπτικές ως προς το δημοψήφισμα. Οι ΗΠΑ έχουν υποδείξει στους Κούρδους αλλαγή της ημερομηνίας του δημοψηφίσματος από τον Σεπτέμβριο του 2017 για μετά τις βουλευτικές εκλογές του Ιράκ που θα γίνουν το 2018. Από τη μεριά τους οι Κούρδοι δεν φαίνεται να έχουν μεγάλη εμπιστοσύνη απέναντι στις ΗΠΑ, μια και το 2003 όταν οι ΗΠΑ ανέτρεψαν το καθεστώς του Σαντάμ τότε ζητήθηκε από τους Κούρδους να βοηθήσουν να στηθεί η νέα δημοκρατική κυβέρνηση με σταθερούς δεσμούς δίνοντάς τους διάφορες υποσχέσεις.

Οι New York Times σε άρθρο της τονίζει ότι  «σήμερα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για το δημοψήφισμα των Κούρδων».  Ένα άρθρο του Michael Rubin θεωρεί ότι «Ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν θα είναι ένα αποτυχημένο κράτος».

Ο Robert Rothberg αναφέρει ότι όταν ένα ασθενές κράτος μετατραπεί σε ένα αποτυχημένο κράτος τότε επηρεάζει και κράτη που συνορεύουν με αυτό.

Το Ιράκ, το Ιράν, η Τουρκία και η Συρία είναι οι χώρες που δεν πρόκειται να υποστηρίξουν την ανεξαρτησία των Κούρδων.

Ο πρώην Πρωθυπουργός του Ιράκ   Nuri al-Maliki (2006-2014) σε συνέντευξή του δηλώνει ότι

«ο Μπαρζάνι (ηγέτης των Κούρδων) επιδιώκει την δημιουργία του «Μεγάλου Κουρδιστάν» αποσπώντας τμήματα της Συρίας, του Ιράν, του Ιράκ και της Τουρκίας. Ο Μπαρζάνι εξαρτάται από το Ισραήλ, σε όλες τις πολιτικές του».

Κατά τον Maliki το Κουρδιστάν θα γίνει το «δεύτερο Ισραήλ»

Στις 29 Ιουνίου 2017 ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ Μ. Νετανιάχου δήλωνε ότι η κυβέρνησή του υποστηρίζει την ανεξαρτησία του Ιρακινού Κουρδιστάν. Το Ισραήλ ήταν η πρώτη χώρα που ανακοίνωσε την υποστήριξή της για την ανεξαρτησία του Ιρακινού Κουρδιστάν.

Το Ισραήλ βλέποντας την μεγάλη ευκαιρία για τις οικονομικές συναλλαγές και την αγορά του Κουρδικού πετρελαίου έσπευσε να στηρίξει το δημοψήφισμα προσδοκώντας επιπλέον τη δημιουργία αντιθέσεων μεταξύ Κούρδων και Αράβων.

Το ζήτημα δεν είναι η δημιουργία του «Μεγάλου Κουρδιστάν», αυτό είναι το δένδρο. Το δάσος είναι η δημιουργία του «Μεγάλου Ισραήλ».

Το Ισραήλ, στο μυαλό των ιδρυτών του, ξεκινώντας από τον «προφήτη» του, του Θεοδώρου Χερτζλ ήταν ότι το Ισραήλ ξεκινά από τον Νείλο και καταλήγει στον Ευφράτη συμπεριλαμβάνοντας τμήματα της Συρίας και του Λιβάνου. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το Ισραήλ υποστηρίζει το δημοψήφισμα γιατί έτσι διασπάται το Ιράκ.

Το σχέδιο Oded Yinon οφείλεται στον O.Yinon (Strategy for Israel in the Nineteen Eighties) το οποίο δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 1982 στο εβραϊκό περιοδικό Kivunim και μεταφράστηκε στα αγγλικά από τον I.Shalak.

Το σχέδιο του Yinon μπορεί να αποτελεί ένα στρατηγικό σχέδιο ανάδειξης της κυριαρχίας του Ισραήλ σε ολόκληρη την περιοχή. Προτείνει μάλιστα ως γεωγραφική στρατηγική του Ισραήλ τον κατακερματισμό των Αραβικών κρατών σε μικρότερα και αδύναμα κράτη. Χαρακτηριστικά αναφέρει για το Ιράκ:

«Το Ιράκ είναι πλούσιο σε πετρέλαια…. Η διάλυσή του είναι πολύ πιο σημαντική για εμάς από ό,τι η Συρία… Τρεις πολιτείες υπάρχουν σε τρεις κύριες πόλεις: Μπάσρας, Βαγδάτη  και Μοσούλη, και περιοχή Σιιτών στον νότο που διαχωρίζονται από τους Σουνίτες και τους Κούρδους στο Βορά»

Έτσι, σύμφωνα με το σχέδιο Yinon, η στρατηγική του Ισραήλ θα πρέπει να είναι η διαίρεση του Ιράκ σε ένα κράτος του Κουρδιστάν και δύο Αραβικά κράτη, ένα για Σιίτες και ένα για Σουνίτες.

Κάτω από αυτό το πρίσμα δεν αποτελεί έκπληξη η στήριξη του δημοψηφίσματος των Κούρδων από το Ισραήλ.

Επίσης, στο όλο παιχνίδι είναι και ο παράγοντας πετρέλαιο. Το Κουρδιστάν είναι μια περιοχή πλούσια σε κοιτάσματα πετρελαίου.

Μέχρι το 2004 η περιοχή κάτω από τον έλεγχο της κυβέρνησης  Kurdistan Regional Government (KRG) δεν είχε βγάλει ούτε ένα βαρέλι πετρέλαιο και μέσα σε μια πενταετία έγινε πετρελαϊκή δύναμη φτάνοντας την παραγωγή της να ξεπερνά τα 500.000 βαρέλια την ημέρα.

Αν ανεξαρτητοποιηθεί η περιοχή του Βόρειου Ιράκ, ή η  KRG, τότε θα είναι η δέκατη μεγαλύτερη χώρα σε αποθέματα πετρελαίου. Σημειώνουμε ότι η Kurdish Regional Government (KRG) έχει μεγαλύτερη αυτονομία όσον αφορά την πολιτική και την οικονομία από άλλες Κουρδικές περιοχές.

Οι Financial Times τον Αύγουστο του 2015 σε άρθρο τους ισχυρίζονταν ότι το πετρέλαιο που προέρχεται από το KRG αντιστοιχεί στο 75% των εισαγωγών του. Μόνο στο χρονικό διάστημα Μαΐου – Αυγούστου το Ισραήλ εισήγαγε Κουρδικό πετρέλαιο περισσότερο από 19 εκατομμύρια βαρέλια. Αυτό επέφερε κέρδος στο Ισραήλ περίπου 1 δισεκατομμύριο δολάρια με βάση τις τιμές στη διεθνή αγορά πετρελαίου.

Να σημειώσουμε επίσης πηγαίνοντας πάρα πολύ πίσω στο 1590 οι ηγέτες των Κούρδων ήταν κρυπτο-Εβραίοι.

Παράδειγμα η οικογένεια Μπαρζάνι, ή Μπαραζάνι, που ήταν οι ηγέτες της κοινότητας των Κούρδων ανέδειξε την Ασενάθ Μπαρζάνι, ή Μπαραζάνι (1590-1670), η οποία ήταν κόρη του Ραβίνου Σαμουήλ Μπαρζανί, γνωστή ως Κουρδο-Εβραία, που ζούσε στη Μοσούλη του Ιράκ. Τα γραπτά της ανέδειξαν τη γνώση της στο Ταλμούδ, Τοράχ, κλπ και θεωρήθηκε ως η πρώτη γυναίκα Ραβίνος στην Εβραϊκή ιστορία.

Επίσης, ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ Μεναχέμ Μπέγκιν είχε εκφράσει την επιθυμία του να ταφεί δίπλα στον τάφο του τρομοκράτη Μοσέ Μπαρζανί Κουρδο-Εβραίος (1926-1947)

Η Κουρδική περιοχή KRG συνορεύει με το Ιράκ, το Ιράν, τη Συρία και την Τουρκία. Αυτές οι χώρες συνολικά είναι αντίθετες με τη δημιουργία ενός Κουρδικού ανεξάρτητου κράτους. Όλες αυτές οι χώρες θεωρούν ότι στην ουσία δεν θα είναι ένα «μεγάλο ανεξάρτητο» Κουρδικό κράτος αλλά ένα «δεύτερο Ισραήλ».

Ασφαλώς, αρκετοί ηγέτες κρατών προβληματίζονται αν η εισβολή των Κούρδων στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου αποτελεί μια παράμετρο δυσμενή για τα συμφέροντα της Κύπρου και κατ επέκταση και της Ελλάδος. Ουσιαστικά η έξοδος των Κούρδων στην Ανατολική Μεσόγειο εξυπηρετεί τα συμφέροντα, πρώτα-πρώτα, του Ισραήλ και στη συνέχεια των ΗΠΑ.

Το πρόβλημα με την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν δεν είναι τα πετρέλαιά του. Ας σκεφθούμε την περίπτωση της Νιγηρίας που είναι η χώρα που κάνει ανεπίσημα τις μεγαλύτερες εκπτώσεις στην τιμή του πετρελαίου και όμως έχει τεράστια οικονομικά προβλήματα. Αλλά μη λησμονούμε ότι οι ΗΠΑ έχουν στραφεί και σε άλλες μορφές ενέργειας με το 10% της συνολικής παραγωγής ενέργειας να οφείλεται στην ηλιακή ενέργεια.

Υπάρχουν τρεις βασικοί λόγοι ενός πιθανού νέου πολέμου στην Μέση Ανατολή:

1. Από τους ηγέτες του Ιράκ θεωρείται η ανεξαρτησία των Κούρδων καταστροφική ενέργεια που στρέφεται κατά της εθνικής κυριαρχίας του Ιράκ 
2. Η περιοχή του Κιρκούκ, πλούσια σε κοιτάσματα πετρελαίου, δεν ανήκει μέσα στα διοικητικά όρια των Κούρων του Ιράκ. Αν επιχειρηθεί από τους Κούρδους η ένταξη του Κιρκούκ στο ανεξάρτητο κράτος των Κούρδων, τότε το Ιράκ θα χάσει το πλούσιο σε αποθέματα πετρελαίου Κιρκούκ. Αυτό όμως για το Ιράκ αποτελεί αιτία πολέμου. 
3. Ο τρίτος λόγος έχει να κάνει με την Τουρκία. Μετά από επίσημη πρόσκληση της Συρίας ήδη στρατιωτικά έχει παρέμβει η Τουρκία στα Βόρεια της Συρίας κατά των Κούρδων. Αυτό είναι μια πρώτη προειδοποίηση του από κοινού σχεδιασμού Ρωσίας – Ιράν και Ιράκ για την απόφαση του δημοψηφίσματος της 25ης Σεπτεμβρίου.

Η επτάχρονη Μνημονιακή περιπέτεια κρατά τη Χώρα εν υπνώσει από τα γεωστρατηγικά συμφέροντα της Μέσης Ανατολής.

https://panas1821.wordpress.com/2017/09/19/η-ανεξαρτησία-του-κουρδιστάν-το-νέο-ισ/