Η αρχή του τέλους

Η αρχή του τέλους

 

Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών

 

Πανικός έχει καταλάβει τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση ακόμα και στην ιδέα ότι η ελληνική κοινωνία, οι πολίτες, θα εκδηλώσουν -έστω και έμμεσα- τη γνώμη τους για τις τραγικές εξελίξεις που συμβαίνουν στη χώρα μας τον τελευταίο χρόνο.

Επί έναν ολόκληρο χρόνο ο λαός μας δέχεται εκβιαστικά διλήμματα και τελεί υπό το κράτος μιας πρωτοφανούς επιχείρησης «οικονομικής τρομοκρατίας». Τώρα που έφθασε η ώρα να διατυπώσουν οι πολίτες τη γνώμη τους, την κριτική, την αντίθεση ή και την άρνησή τους προς τις επιλογές του Γ. Παπανδρέου και της κυβέρνησης των εντολοδόχων του ΔΝΤ και της «τρόικας», εμφανίστηκε ο ίδιος ο πρωθυπουργός να διατυπώσει στην πράξη ένα κατηγορηματικό ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ…

Επιτρέπεται μόνον η κομματική ψήφος προς τους υποψήφιους που υπέδειξε και στηρίζει το ΠΑΣΟΚ άλλως επέρχεται το ΧΑΟΣ. Άλλωστε ο ίδιος ο πρωθυπουργός υπέδειξε τους υπονομευτές, τους ανεύθυνους που μας οδηγούν στο χάος αυτό. Είναι εκείνοι που θα εκδηλώσουν την αντίθεσή τους προς τις επιλογές της κυβέρνησης, που θα αρνηθούν το «σιδερένιο κλουβί» του Μνημονίου, καταψηφίζοντας τους εκλεκτούς του Γ. Παπανδρέου, ακόμα και τον κ. Τατούλη…

Ο πρωθυπουργός «κατανάλωσε» και ακύρωσε ο ίδιος το τελευταίο πολιτικό του επιχείρημα: Ότι ελέγχει την πορεία της χώρας και ότι στην πορεία αυτή διαφαίνεται κάποια θετική προοπτική. Εάν πράγματι πίστευε κι ο ίδιος σ' αυτήν την πολιτική θέση, τότε δεν θα προσέτρεχε ως εκβιαστής και ταυτόχρονα ως ικέτης της ψήφου των πολιτών στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές.

Η θλιβερή εμφάνιση του πρωθυπουργού στην -ακραίως αντιδημοκρατική- διαδικασία της «διακαναλικής» αποκαλύπτει αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα: Ο πρωθυπουργός γνωρίζει πολύ καλά ότι απαιτούνται και νέα σκληρά μέτρα που αφορούν όχι μόνο την υστέρηση εσόδων από το 2010, αλλά και το «διευρυνόμενο» συνεχώς έλλειμμα του 2009. Γνωρίζει ότι τα νέα ψέματα που χρησιμοποιεί προεκλογικά θα προκαλέσουν, σε ελάχιστες εβδομάδες, τις νέες αντιδράσεις, τη νέα οργή της κοινωνίας… Στ' αλήθεια νομίζει ότι θα αντιμετωπίσει την κατάσταση αυτή αν «βγάλει» δήμαρχο τον κ. Καμίνη και περιφερειάρχες τον κ. Τατούλη και τον κ. Σγουρό;

Ένας ηγέτης, ένα κυβερνητικό σχήμα, που έχουν συνείδηση της ιστορικής τους ευθύνης, που σέβονται τη γνώμη των πολιτών και αναγνωρίζουν τις -άδικες- θυσίες που υφίστανται δεν θα εκβίαζαν εκ νέου την κοινωνία με το «πιστόλι στον κρόταφο». Δεν θα προσπαθούσαν να «φιμώσουν» τους πολίτες, εμποδίζοντάς τους να εκδηλώσουν ελεύθερα τη γνώμη τους.

Αντίθετα, θα έπρεπε να κατανοήσουν και να ερμηνεύσουν πολιτικά την αντίθεση και την οξεία κριτική στάση των πολιτών. Θα έπρεπε να μπορούν να αναπροσανατολίσουν τις επιλογές τους μέσα από ένα εθνικό σχέδιο που θα ξεπερνά τις αρνητικές επιλογές του Μνημονίου, θα διατηρεί τις κοινωνικές ισορροπίες και θα προστατεύει την παραγωγική δομή της χώρας. Κι όχι βέβαια να επισείουν πάνω από τα κεφάλια των πολιτών την «γκιλοτίνα» του Μνημονίου.

Ο Γ. Παπανδρέου με την εμφάνισή του θύμισε αυτόματα τον προηγούμενο πρωθυπουργό, τον Κ. Καραμανλή, στην τελευταία του περίοδο, την περίοδο της πτώσης. Με την επίκληση ενός «αδιεξόδου» που θα πρέπει να «αποφύγουμε» με την ψήφο μας, λειτούργησε ο ίδιος αποσταθεροποιητικά, διεύρυνε την ανασφάλεια των πολιτών, αμφισβήτησε ο ίδιος την εξουσία την οποία εκπροσωπεί και διαχειρίζεται. Συνέπεια του γεγονότος αυτού είναι η άνοδος των spreads την επομένη ακριβώς της διακαναλικής…

Σε τελική ανάλυση όμως ακόμα και η ίδια η «απειλή» των εκλογών αποτελεί απλώς ένα φόβητρο χωρίς σοβαρές πιθανότητες -και δυνατότητες- πραγματοποίησης. Είναι η ίδια η υπερκυβέρνηση που δεν θα επιτρέψει στον πρωθυπουργό να θέσει σε παρατεταμένη κατάσταση απορρύθμισης τους δεσμευτικούς όρους του Μνημονίου και μάλιστα υπό το σοβαρό ενδεχόμενο, ακόμα και σε περίπτωση νίκης του, το ΠΑΣΟΚ να διαθέτει οριακή πλειοψηφία στη Βουλή και να κινείται επί «ξυρού ακμής» σε κάθε κρίσιμο νομοσχέδιο.

Πολύ πιο γρήγορα απ' ό,τι περίμεναν κάποιοι αισιόδοξοι ή αφελείς η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός κατανάλωσαν το «πολιτικό τους κεφάλαιο», «έφαγαν τα ψωμιά τους»… Κι αυτό γιατί το σκληρό νεοφιλελεύθερο, αντικοινωνικό πρόγραμμα, πριν απ' όλα, καταναλώνει τους πολιτικούς του υπηρέτες και διαχειριστές…

Ζαλισμένοι από τους «επαίνους» και τις προτροπές των δανειστών μας και των διεθνών χρηματοπιστωτικών κέντρων, ο πρωθυπουργός και η «ηγετική ομάδα» του έχουν απολέσει την επαφή με την πραγματικότητα. Τώρα μόλις όλοι αυτοί αντιλαμβάνονται ότι ήρθε πολύ πιο γρήγορα η ώρα να δώσουν λόγο για την τραγική κατάσταση στην οποία οδήγησαν τη χώρα. Η υπερπολιτικοποίηση και κομματικοποίηση των εκλογών της 7ης Νοεμβρίου αποτελεί μια επιλογή που επιδιώκει -φευ- τη δική του σωτηρία και όχι την προοπτική του ΠΑΣΟΚ και της χώρας.

Γι' αυτό και άλλαξαν λίγες μέρες πριν από τις εκλογές την κεντρική τους στρατηγική για τον χαρακτήρα της αναμέτρησης και οδήγησαν τον Γ. Παπανδρέου στο «φιάσκο» της «διακαναλικής» που σε ένα όμως σημείο ήταν χρήσιμη: Γιατί αποκάλυψε ότι μια εξουσία δεν μπορεί να σταθεί ούτε με εκβιασμούς ούτε με ψέματα ούτε με την καλλιέργεια ψευδαισθήσεων.

Δεν γνωρίζουμε πόσο θα αντέξει η σημερινή κυβέρνηση. Η πολιτική της φθοράς αυξάνεται με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου, ενώ η κρίση της ύφεσης και του δανεισμού διευρύνεται.

Υπάρχει όμως σε «ενεργό εφεδρεία» η συμμαχία των «προθύμων», εκείνων που ψήφισαν και στηρίζουν το Μνημόνιο και αποδέχονται την υπερκυβέρνηση. Τουλάχιστον σε πρώτη φάση, σε περίπτωση ανάγκης στήριξης του Γ. Παπανδρέου και της κυβέρνησής του, θα προστρέξουν ως «αρωγοί» στην προσπάθεια της «εθνικής σωτηρίας»… Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, άλλωστε, εξέφρασε με τον γνωστό του κυνισμό αυτήν την προοπτική.

Πηγή:

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=60334&colid=50&dt=2010-10-31