Ναι, είμαι αγανακτισμένος πολίτης

Έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια από την κατάληψη της πλατείας Συντάγματος από αγανακτισμένους πολίτες που διαλύθηκαν από τις μονάδες καταστολής και τους γνωστούς - άγνωστους κουκουλοφόρους ˙ όμως τα συναισθήματα των Ελλήνων, καθώς πλησιάζουν οι εκλογές, εξακολουθούν να παραμένουν σταθερά μέσα στο πνεύμα του ξεσηκωμού εκείνων των ημερών. Και πως άλλωστε είναι δυνατό να ήταν διαφορετικά όταν βιώνουμε καθημερινά την σαπίλα των "καταληψιών" της εξουσίας. Κάτω από αυτές τις συνθήκες θεωρώ ότι το παρακάτω άρθρο εξακολουθεί να παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο και να γιατί :

Ναι, είμαι αγανακτισμένος πολίτης

Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΔΙΖΕΛΟΥ

Τις τελευταίες αυτές ημέρες οι πλατείες των μεγάλων ελληνικών πόλεων γέμισαν από αγανακτισμένους πολίτες. Απόλυτα δικαιολογημένη η λαϊκή αγανάκτηση και οργή. Και αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα η διαμαρτυρία εναντίον εκείνων που δεν σέβονται τα δικαιώματα των κοινωνικά και οικονομικά αδύνατων πολιτών. Χαρακτηριστικό του κινήματος των «Αγανακτισμένων» είναι ότι τα βέλη έχουν στραφεί εναντίον του παρηκμασμένου πλέον μεταπολιτευτικού πολιτικού μας συστήματος που από δημοκρατικό έχει εσχάτως μεταλλαχθεί σε ολιγαρχικό. Και για τον λόγο αυτό τα λίγα επεισόδια βίαιης αποδοκιμασίας ορισμένων φορέων του πολιτικού συστήματος είναι δικαιολογημένα, χωρίς φυσικά να επιδοκιμάζονται. 

Πάντως η άποψη πολλών ότι κάθε λαός έχει το πολιτικό σύστημα που του ταιριάζει, αφού ο ίδιος ο λαός εκλέγει με την ψήφο του τους διαμορφωτές του πολιτικού του συστήματος, φαίνεται να έχει κάποια βασιμότητα. Χωρίς βέβαια να διεκδικεί το αλάθητο. Είναι πάντως γεγονός ότι ο μεταπολιτευτικός Έλληνας από το 1975 και μετά, και κυρίως τα νεαράς ηλικίας άτομα, θέλουν να αντιγράψουν σε όλα τον δυτικό τρόπο ζωής. Εξευρωπαϊσμός. Έτσι δημιουργήθηκε η μπασταρδεμένη γενιά Νεοελλήνων, που έπαυσαν να είναι πλέον γνήσιοι Έλληνες χωρίς να καταφέρουν να γίνουν Ευρωπαίοι! Χώθηκαν μέσα στα μπαράκια, ντύθηκαν ευρωπαϊκά, στολίστηκαν με κοσμήματα και τατουάζ ξέχασαν την ελληνική γλώσσα και γραφή και προπάντων λησμόνησαν τη λεβέντικη καθαρότητα της ελληνικής συμπεριφοράς. Κακέκτυπο ευρωπαίου πολίτη, με αντιγραφή μειονεκτημάτων και όχι αρετών.

Πριν από περίπου 200 και κάτι χρόνια οι σκλαβωμένοι Έλληνες, φορώντας τη φουστανέλα και το τσαρούχι, άρχισαν τον αιματηρό αγώνα της δημιουργίας αυτής της πατρίδας. Ήταν η εποχή που η σκλαβωμένη στους Τούρκους ελληνική νεολαία, αγανακτισμένη από το σκοτάδι της πικρής σκλαβιάς, βροντοφώναζε: «Μάνα, σου λέω δεν μπορώ τους Τούρκους να δουλεύω, δεν ειμπορώ, δεν δύνομαι, εμάλλιασε η καρδιά μου. θα πάρω το ντουφέκι μου να πάω να γίνω κλέφτης». Λόγια σταράτα από αγανακτισμένο Ελληνόπουλο της γενιάς του "21. Δικαιολογημένα λοιπόν ο ποιητής ζητάει «να 'τανε το '21 να 'ρθει μια βραδιά»!

Τι βλέπουμε σήμερα; Βλέπουμε τον νεοέλληνα πολιτικό από το 1991 να πουλάει κομμάτι κομμάτι αυτήν την πατρίδα. Εύκολα πουλάς κάτι για τη δημιουργία του οποίου δεν αγωνίστηκες. Και μάλιστα το πουλάς σε εξευτελιστική τιμή. Πουλιέται η περιουσία του κράτους, δηλαδή του κοινωνικού συνόλου, που δημιουργήθηκε με τις προσπάθειες και τις στερήσει των προηγούμενων γενεών. Πουλιέται το δίκτυο επικοινωνιών, η ηλεκτροδότηση, η ύδρευση, το οδικό δίκτυο, οι συγκοινωνίες, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, τα δημόσια κτίρια και όλη σχεδόν η ακίνητη περιουσία του κράτους. Οι Νεοέλληνες παραδίδουν αυτήν την πατρίδα, αυτό το κράτος, στις διεθνείς μαφίες των τοκογλύφων και των κερδοσκόπων για να λυμαίνονται τον πλούτο τους. Θα στερηθούμε και ίσως πεινάσουμε, αφού άλλοι θα απολαμβάνουν τον πλούτο της χώρας μας. Όμως έτσι μόνον θα μετρηθεί η δυναμική της αντίδρασης. Και ο ελληνισμός θα ανανεωθεί και θα φουντώσει. Αν δεν δείξουμε αντίσταση και δεν εξοπλιστούμε με ελληνικότητα, τότε σίγουρα θα πνιγούμε στα λασπόνερα της ερμαφρόδιτης ευρωπαϊκής μας νοοτροπίας και της τυφλής αφοσίωσης των αστικών κομμάτων της χώρας μας στο ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Ναι, είμαι ένας αγανακτισμένος, καθώς βλέπω αυτήν την ωραία πατρίδα μας να σιγοσβήνει και τους ντόπιους και ξένους κερδοσκόπους να τραβάνε τη θηλιά για να την πνίξουν. Ναι, είμαι αγανακτισμένος, γιατί διαπιστώνω ότι η πατρίδα μας, που στο παρελθόν δημιουργούσε πολιτισμό, τώρα παράγει μόνον δανεισμό και λοιδορείται από αιμοβόρα, αχόρταγα «κοράκια». Ναι, είμαι αγανακτισμένος, επειδή οι δημοκρατικοί μας θεσμοί έχουν κατρακυλήσει σε μια μη αναστρέψιμη αναξιοπρέπεια και διαφθορά και είναι ανίκανοι πλέον να δώσουν στήριγμα, ελπίδα και όραμα στον χειμαζόμενο λαό της Ελλάδος. Ναι, είμαι αγανακτισμένος με τους πολιτικούς που απαρτίζουν τη σημερινή κυβέρνηση και εκμεταλλευόμενοι την άβουλη και φοβισμένη κυβερνητική πλειοψηφία κατάφεραν τα βάρη από τις δικές τους ανόητες επιλογές και τις παράνομες ή επιπόλαιες πράξεις ή παρα λείψεις να τα φορτώσουν στον ανυπεράσπιστο και πάντα προδομένο λαό, που με μύρια όσα ψέματα κατάφεραν να τον παραπλανήσουν Και να τον βιάσουν. Ας ελπίσουμε σύντομα ο λαός να στείλει τον λογαριασμό σε κάθε φταίχτη.

"ΤΟ ΠΑΡΟΝ"