ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ : Το νέο «καθεστωτικό»

ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Το νέο «καθεστωτικό»

 

Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Η ευρωλαγνεία πλείστων πολιτικών μας έχει φθάσει σε τέτοια παράκρουση εγκεφάλων ώστε το ευρώ έχει θεοποιηθεί, σε σημείο να θεωρείται βαρύτατη βλασφημία εάν τολμήσει κανείς και το αμφισβητήσει. Εάν μάλιστα διανοηθεί κάποιος να διατυπώσει θέμα επαναφοράς στο εθνικό νόμισμα, χαρακτηρίζεται ως «αιρετικός» και είναι πρόθυμοι όλοι οι «ευρωπαϊστές» να τον ρίξουν στη φωτιά, όπως στον Μεσαίωνα. 

Σε «σύμβολον πίστεως» έχει μεταβάλει η Νέα Δημοκρατία αυτό το νόμισμα της Μέρκελ. Η αρχηγίνα του λειψάνου του ΠΑΣΟΚ Φώφη παθαίνει υστερία εάν οιοσδήποτε βουλευτής παραστρατήσει από την «ευρωπαϊκή προοπτική» και, ως αυστηρή δασκάλα νηπιαγωγείου, κουνάει το δάχτυλο απειλητικά προς την Αριστερά. Όσο για τον ποταμίσιο Θεοδωράκη, αυτός παρουσιάζεται σαν τον… τρίτο «σωματοφύλακα», έτοιμος πάντοτε να μετάσχει σε ένα σχήμα κυβέρνησης «ειδικού σκοπού» τύπου Παπαδήμου, για να υπερασπιστεί το ευρώ και τη γερμανοευρωπαϊκή ένωση. 

Συνώνυμο με το «καθεστωτικό» έχει γίνει το ευρώ, αλλά και με το «πολιτειακό». Όποιος δεν το δέχεται, έρχεται σε ρήξη με το καθεστώς και με το… πολίτευμα! Και τον αντιμετωπίζουν όπως αντιμετώπιζαν από τη δεκαετία του 1950 μέχρι το 1967 όποιον επιχειρούσε να αμφισβητήσει το καθεστώς της Βασιλευομένης Δημοκρατίας. Αποκτούσες αμέσως «φάκελο» στην Ασφάλεια, σε χαρακτήριζαν «ανατρεπτικό», «επικίνδυνο στοιχείο», «κομμουνιστή», και οι επιπτώσεις ήταν λίαν δυσάρεστες. Ακόμα και μέσα στη Βουλή οι δημοκρατικοί βουλευτές έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικοί στις διατυπώσεις τους όταν ήθελαν να ψέξουν για κάποιο θέμα τον βασιλέα. Κάτι τέτοιο θεωρείτο «ασέβεια» και τους κατηγορούσαν ότι θέτουν «πολιτειακό ζήτημα». Ιδιαίτερα μαχητικός και αντιμοναρχικός ήταν ο διακεκριμένος δημοσιογράφος και ιστορικός συγγραφέας Ηλίας Μπρεδήμας, ανεξάρτητος βουλευτής της Αριστεράς, ο οποίος είχε καταστεί στόχος και «κόκκινο πανί» για τα ανάκτορα. Θυμάμαι σε κάποια θυελλώδη συνεδρίαση της Βουλής -στα 1958 ή 1959- ο Μπρεδήμας άφησε σαφή υπονοούμενα κατά του βασιλέως λέγοντας: «Παράγων, έξω του Κοινοβουλίου ευρισκόμενος, ο οποίος κινείται παρασκηνιακώς, τα πάντα εποπτεύων και κινών τα πάντα, είναι ο μεγάλος ένοχος…». Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ένας θερμόαιμος βουλευτής της ΕΡΕ, ο Κ. Παπαδόπουλος, δεν ανέχθηκε αυτή την… «πρόκληση». Άρπαξε λοιπόν ένα ποτήρι και το εκσφενδόνισε στο κεφάλι του Μπρεδήμα! Ο βουλευτής της Αριστεράς, σκουπίζοντας τα αίματα με το μαντήλι του, μέσα σε πανδαιμόνιο από φωνές και αντεγκλήσεις, συνέχισε τον λόγο του, αλλά ο πρόεδρος του Σώματος Κ. Ροδόπουλος διέκοψε τη συνεδρίαση για να ηρεμήσουν τα πνεύματα. 

Τώρα, λοιπόν, όποιος αμφισβητήσει το ευρώ (στο οποίο πονηρά μας έβαλε ο ολετήρας Σημίτης) κινδυνεύει να δεχτεί όχι ποτήρια, αλλά… μύδρους κατακέφαλα! Τα κατευθυνόμενα μέσα του «συστήματος» ομαδικά αρχίζουν το «ανάθεμα» και τις υστερικές κραυγές κατά των «νοσταλγών της δραχμής». Η «ευρωπαϊκή υστερία» αναζωπυρώθηκε με το «θέμα Βαρουφάκη». Ποιο ήταν, τέλος πάντων, το «έγκλημα» του πρώην υπουργού; Είχε ετοιμάσει -λένε- εναλλακτικό σχέδιο για επιστροφή στη δραχμή. Ένα τέτοιο σχέδιο όμως οποιαδήποτε κυβέρνηση θα όφειλε να το έχει μυστικά έτοιμο σε περίπτωση που οι εκβιαστές «εταίροι» μας έβαζαν -όπως και μας έβαλαν- το μαχαίρι στον λαιμό. Τους ανάλγητους εκβιαστές μόνο με εκβιασμό τους αντιμετωπίζεις. Ποτέ διά της «λογικής», αφού τέτοια δεν διαθέτουν. Άλλο είναι το «έγκλημα» του Βαρουφάκη: Το ότι δεν κρατά το στόμα του κλειστό. Τον διακατέχει μια ακράτεια λόγου. Και εκείνο που προβληματίζει είναι το αυτονόητο: Πώς ένας τόσο έξυπνος και διακεκριμένος οικονομολόγος αποκαλύπτει με ασυγχώρητη αφέλεια (πρόκειται για «αφέλεια»;) όσα θα έπρεπε να είναι εφτασφράγιστα μυστικά, κυρίως στους ξένους; Όταν φτάσαμε στο σημείο η… γόησσα Ντέλια Δρακουλέσκου και τα άλλα «βαμπίρ» της να διαφεντεύουν τις τύχες της Ελλάδας και να ρουφάνε το αίμα μας, γιατί δεν θα έπρεπε να έχουμε εναλλακτικό σχέδιο για άλλο νόμισμα; Ίσως επειδή οι ευρωλάγνοι υπακούουν στο «δόγμα» της Μέρκελ, που λέει πως: «Όταν μπείτε μέσα στο ευρώ, απαγορεύεται να βγείτε. Διότι δεν θα ζημιώσετε εσείς, αλλά θα ζημιωθεί η Γερμανία». Άνθρωποι που γνωρίζουν καλά το θέμα, οι «αμφισβητίες» του ευρώ, δαιμονοποιούνται από το «σύστημα», καθυβρίζονται και αποκλείονται από τα μεγάλα κανάλια. Δεν θέλουν να ακουστεί καθόλου η φωνή και η επιχειρηματολογία τους. Και όπως γράφει στο βιβλίο του «Επιστροφή στη δραχμή» (εκδόσεις Λιβάνη) ο έγκριτος οικονομολόγος και αγαπητός συνάδελφος κ. Νίκος Ιγγλέσης: «Η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα πρέπει να γίνει με βάση ένα καλά μελετημένο, σε όλες τις λεπτομέρειές του, σχέδιο και να εφαρμοστεί από μια πατριωτική ελληνική κυβέρνηση, που θα υπηρετεί τα μακροχρόνια συμφέροντα του λαού και του έθνους…».

Φυσικά, ένα τέτοιο σχέδιο, θέλει μελέτη, προσοχή και στρατηγική. Θα πρέπει να βρίσκεται στο μυαλό μας, αλλά δεν χρειάζονται σπασμωδικές κινήσεις. Οι «εταίροι» και οι εδώ ευρωλάγνοι θέλουν να ποινικοποιήσουν κάθε σκέψη για διαφορετικό νόμισμα και με την τρομοκρατία επιθυμούν να περάσουν στην κοινή γνώμη την «ανάγκη» για την εφαρμογή του τρίτου Μνημονίου. Και αυτό το ζήτημα έφερε τη διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ. Δίκιο και άδικο συναντά κανείς και στις δύο πλευρές του κόμματος της Αριστεράς. Τα θετικά του Τσίπρα τα έχουμε πει πολλές φορές και επιμένουμε. Γεγονός είναι όμως ότι προεκλογικά έλεγε: «Ποια είναι αυτή η ''τρόικα''; Να σηκωθεί και να φύγει». Και ακόμη ότι: «Θα σχίσουμε τα Μνημόνια»! Συ είπας, αγαπητέ Τσίπρα, και τα είπες τόσο καλά! Τώρα διευκρινίζει ότι ποτέ δεν είπε πως θα σχίσει με έναν νόμο τα Μνημόνια… Να υποθέσουμε ότι η «Κίρκη των Βρυξελλών» θέλει να φορέσει στον υπερήφανο επαναστάτη το επίσημο ένδυμα του «ευρωπαϊστή»; Δεν το πιστεύουμε. Λογικά τονίζει ο πρωθυπουργός ότι χωρίς «δεύτερο σχέδιο» δεν μπορεί να σύρει τη χώρα στη χρεοκοπία. Από την άλλη, κατανοητή είναι η οργισμένη αντιευρωπαϊκή αντίδραση του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Πέρα όμως από την επαναστατική φρασεολογία, ποτέ δεν διευκρίνισε, να καταλάβει ο κόσμος, με ποιον τρόπο μπορεί να βγει η Ελλάδα από τη γερμανοευρωπαϊκή δικτατορία. Ο μεγάλος συγγραφέας Χέμινγουεϊ έχει γράψει ότι: «Ο επαναστατικός ζήλος δεν μπορεί να διατηρηθεί, παρά μόνο με την τυραννία». Εμείς βιώνουμε την τυραννία των «εταίρων». Αλλά, πέρα από τον «επαναστατικό ζήλο» της ομάδας Λαφαζάνη, χρειαζόμαστε ξεκάθαρες προτάσεις. Αυτή η διάσπαση αποτελεί θανάσιμο πλήγμα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως αναπόφευκτη. Ο μεγάλος «αιρετικός» του Γιουγκοσλαβικού Κομμουνιστικού Κόμματος, ο συγγραφέας Μίλοβαν Τζίλας, στο βιβλίο του «Ατελής κοινωνία» σημείωνε: «Μία ριζοσπαστική αντιπολίτευση μέσα στην κυβέρνηση και έξω από αυτήν αποτελεί ανάγκη για κάθε κοινωνία, έστω και αν αποτελεί απλώς ένα εμπόδιο στην αποτελμάτωση, μια μέθοδο επανορθώσεως των σφαλμάτων, μια προειδοποίηση στις ναρκωμένες συνειδήσεις…».

Κανείς δεν παραγνωρίζει ότι στον Τσίπρα οφείλεται το γεγονός ότι για πρώτη φορά στην Ιστορία η Αριστερά έγινε κυβέρνηση στην Ελλάδα. Κατανοούμε και τις πρωτόγνωρες καταστάσεις που βιώνουμε: Ένας Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος και μια πανευρωπαϊκή δικτατορία του ευρώ, που είναι τελείως διαφορετική από τις προηγούμενες του φασισμού και του ακραιφνούς ναζισμού και πιο ύπουλη. Αυτές τις πρωτοφανείς καταστάσεις καλείται να αντιμετωπίσει μια Αριστερά που έχει σοβαρές ατέλειες και βρίσκεται διασπασμένη. Στην ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ στις 30 Ιουλίου, απευθυνόμενος στην «άλλη πλευρά», ο Αλέξης Τσίπρας είπε: «Αν δεν υπάρχει κοινός στόχος, δεν υπάρχει λόγος συνύπαρξης». Μήπως μπορεί να γίνει «κοινός στόχος» η συγκρότηση εφεδρικού δημοσιονομικού και τραπεζικού μηχανισμού, έτοιμου να λειτουργήσει, τη στιγμή που οι γερμανικές κατοχικές δυνάμεις θα τραβήξουν την πρίζα του επίσημου εθνικού συστήματος για να μας εκβιάσουν; Με τη λειτουργία αυτού του μηχανισμού το κράτος θα μπορεί να πληρώνει τις υποχρεώσεις του. Προς αυτήν την κατεύθυνση ας συγκλίνουν και οι δύο πλευρές. Τότε θα μπορέσουμε να στείλουμε στον διάβολο και την κυρία «Δρακουλέσκου» με τα βαμπίρ της και από το «Χίλτον» να επιστρέψουν στον πύργο των Καρπαθίων… 

"ΤΟ ΠΑΡΟΝ"