«Πάση θυσία»
Του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
πρώην βουλευτή, πρ. ευρωβουλευτή
και πρ. αντιπροέδρου της Ευρωβουλής
Φάσκω
και αντιφάσκω. Από αμηχανία; Από άγνοια του πιθανολογούμενου
ενδεχόμενου; Από εγωπαθή, μήπως, φόβο να εκτεθώ ανεπανόρθωτα; Τίποτα από
όλα αυτά. Φάσκω και αντιφάσκω, επειδή το πρόβλημα είναι δυσεπίλυτο. Και
όχι μόνο αφηρημένα «το πρόβλημα». Αλλά και οι πολιτικοί παίκτες με τις
νοοτροπίες, τις ιδεοληψίες και τις πλημμελείς ικανότητές τους, εντός και
εκτός συνόρων, που το περιπλέκουν. Ταυτόχρονα οργιάζουν πρωτίστως τα συμφέροντα και
δευτερευόντως τόσο οι φιλοδοξίες όσο και οι μωροφιλοδοξίες. Παράδειγμα
μωροφιλοδοξιών ο πολύς Μάρτιν Σουλτς στην αντίπερα όχθη και ο
ανερμάτιστος –και δοτός– Σταύρος Θεοδωράκης στον πάτριο χώρο.
«Πάση θυσία» λένε και ξαναλένε οι θιασώτες και ζηλωτές του καταστροφικού ευρώ. Το λιμπίζονται και μερικοί απένταροι με την ελπίδα να το απολαύσουν αργότερα και μάλιστα σε αφθονία… Πρωτολάτες, βέβαια, του ευρώ είναι εκείνοι –οι γλώσσες τους είχαν μαλλιάσει να βροντοφωνάζουν δουλικότατα «ναι σε όλα»– που ξεπούλησαν την πατρίδα μας στους ακόρεστους… σωτήρες της. Σ' αυτούς δηλαδή που τα θέλουν όλα δικά τους, ει δυνατόν και δωρεάν!
Στη διαβάθμιση των ευθυνών πρώτο και καλύτερο βάζω τον γερμανόφιλο μέχρι μυελού οστέων Κώστα Σημίτη. Ο οποίος γράφει βιβλία, δημοσιεύει άρθρα και κάνει δηλώσεις –ακόμα και σε διεθνούς φήμης πανεπιστήμιο της Αγγλίας μίλησε, λοιδορούμενος από παριστάμενους Έλληνες–, προσπαθώντας ματαίως να παραστήσει τον εαυτούλη του ως… αθώα περιστερά! (Ο Γιωργάκης Παπανδρέου… μοχθεί να βγάλει τον… παχυλό επιούσιο παραδίδοντας μαθήματα… πολιτικής επιστήμης ο αγράμματος σε αμερικανικά πανεπιστήμια, ενώ φρόντισε προσφάτως να ιδρύσει και προσωπικό του κόμμα, το οποίο κατέχει ήδη… περίοπτη θέση στα… σκουπίδια).
Όσο για μερικούς ακόμα άλλους αστέρες της προετοιμασίας της χρεοκοπίας του τόπου μας –Παπαδήμο, Σαμαρά, Γεωργίου, Καρατζαφέρη, Παπαντωνίου καθώς και πλειάδα επώνυμων και ανώνυμων μελών της ελληνικής ελίτ– δεσπόζει η αδιαφορία και κυρίως η ατιμωρησία. (Προσθέτω αναφορικά με τον Σημίτη ότι η επίσπευση της ένταξής μας στο νομισματικό σύστημα του ευρώ, μας εξόντωσε. Θυμίζω ότι η αναλογία ecu – δραχμής ήταν ένα ecu ίσον 190 δραχμές, κάτι το φυσιολογικό εκείνη την εποχή, ενώ το ένα ευρώ ίσον 340,75 δραχμές υπήρξε επαχθέστατο –και ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ υπέρ των Γερμανών– ΕΓΚΛΗΜΑ του τότε πρωθυπουργού.)
«Πάση θυσία», λοιπόν, το συνεχώς προκαλούν εσωτερική υποτίμηση ευρώ και φαύλο κύκλο στην ασπαίρουσα οικονομία της χώρας μας. «Πάση θυσία» οι συμπλεγματικοί ηγετίσκοι της αντιπολίτευσης, αλλά, χωρίς «πάση θυσία», και ο στην πράξη ευρωλάγνος Αλέξης Τσίπρας…
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Ο ΣΥΡΙΖΑ κλυδωνίζεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ σπαράσσεται. Στον ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργείται, ούτε λίγο ούτε πολύ, η ανθρωποφαγία! «Η ανθρωποφαγία αποτελεί ιδιαιτέρως αγαπητό άθλημα, το οποίο μάλιστα ενίοτε καταγγέλλουν οι ίδιοι οι ανθρωποφάγοι όταν έρχεται η ώρα να υποστούν τα όσα επιφύλαξαν στα θύματά τους». (Κλέαρχος Τσαουσίδης, «Αυγή», 20.8.2015.)
Το συγκλονιστικό αυτό απόσπασμα προέρχεται από ένα εξαιρετικά εμπεριστατωμένο άρθρο του κ. Τσαουσίδη. Ο οποίος εικάζω ότι συμπαθεί και εκτιμά τον Αλέξη Τσίπρα, πράγμα που τεκμαίρεται από την ακόλουθη διαπίστωσή του: «Μα μας λέγατε ότι η πολυφωνία του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλούτος, είναι υπόδειγμα δημοκρατικής λειτουργίας κόμματος, παράδειγμα προς μίμηση σε διεθνές επίπεδο». Και προσθέτει ερωτηματικά: «Τι έγινε;».
Έγιναν πολλά και δυσδιάκριτα, φρονώ εγώ, με επιθετική ορμή και αναγκαστικές υποχωρήσεις. Το ζήτημα είναι τι θα γίνει από δω κι εμπρός. Οι ακόμα διαχειριζόμενοι την εξουσία –«εξουσία» τρόπος του λέγειν, αφού την έχει γραπώσει από καιρό η γερμανοευρωπαϊκή ένωση– φαντασιώνονται θριάμβους με εφαλτήριο τις εκλογές. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης υποψιάζονται εκλογές και παίρνουν μαύρο δρόμο. Ορθώς, κατά τη γνώμη μου. Διότι τα δεινά που προξένησαν στην πατρίδα μας δεν παραγράφονται και ΤΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΛΟΙ. Στα επουσιώδη είμαστε ξεχασιάρηδες εμείς οι Έλληνες, στα ουσιώδη ποτέ.
Τελικά ορίστηκαν εκλογές που θα διενεργηθούν, αφού προηγηθούν διερευνητικές εντολές, στις 20 Σεπτεμβρίου. Ερώτημα πρώτον: Τα υφιστάμενα ραδιοτηλεοπτικά μέσα ποιο κόμμα ή ποια κόμματα θα διαφημίσουν; Ερώτημα δεύτερον: Θα γίνουν πιστευτά από τους σκεπτόμενους πολίτες; Ερώτημα τρίτον: Θα επιβεβαιωθούν ή θα διαψευσθούν οικτρά οι κάλπικες δημοσκοπήσεις; Ερώτημα τέταρτον: Η τριχοτομημένη Αριστερή Πλατφόρμα θα συμπεριλάβει στους κόλπους της τον αυτοπροτεινόμενο Αλέκο Αλαβάνο; Ερώτημα πέμπτον, τέλος: Πόσοι από τους άνεργους, τους πεινασμένους και τους καταχρεωμένους θα πάνε να ψηφίσουν;
Υποθέτω ότι όποιο και να είναι το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών, μικρές μόνο διαφοροποιήσεις θα επιφέρει. Εκτός και υποστηρικτές άλλων κομμάτων, συμπεριλαμβανομένης και της ΝΔ, θα υποστηρίξουν σθεναρά τον Αλέξη Τσίπρα… επιβραβεύοντάς τον για την υπογραφή του τρίτου –χειρότερου, κατά Κουτσούμπα, από τα προηγηθέντα– Μνημονίου. Φιλοτσιπρική χειρονομία που δεν την αποκλείω.
Εν κατακλείδι, εάν δεν υπάρξει οργισμένος, αποφασιστικός και ακατάπαυστος ξεσηκωμός, θα βιώσει η χώρα μας και όσοι απ' τις νέες γενιές μείνουν σ' αυτήν, εξήντα χρόνια ομαλότητας της χειρίστης μορφής.
«Πάση θυσία» λένε και ξαναλένε οι θιασώτες και ζηλωτές του καταστροφικού ευρώ. Το λιμπίζονται και μερικοί απένταροι με την ελπίδα να το απολαύσουν αργότερα και μάλιστα σε αφθονία… Πρωτολάτες, βέβαια, του ευρώ είναι εκείνοι –οι γλώσσες τους είχαν μαλλιάσει να βροντοφωνάζουν δουλικότατα «ναι σε όλα»– που ξεπούλησαν την πατρίδα μας στους ακόρεστους… σωτήρες της. Σ' αυτούς δηλαδή που τα θέλουν όλα δικά τους, ει δυνατόν και δωρεάν!
Στη διαβάθμιση των ευθυνών πρώτο και καλύτερο βάζω τον γερμανόφιλο μέχρι μυελού οστέων Κώστα Σημίτη. Ο οποίος γράφει βιβλία, δημοσιεύει άρθρα και κάνει δηλώσεις –ακόμα και σε διεθνούς φήμης πανεπιστήμιο της Αγγλίας μίλησε, λοιδορούμενος από παριστάμενους Έλληνες–, προσπαθώντας ματαίως να παραστήσει τον εαυτούλη του ως… αθώα περιστερά! (Ο Γιωργάκης Παπανδρέου… μοχθεί να βγάλει τον… παχυλό επιούσιο παραδίδοντας μαθήματα… πολιτικής επιστήμης ο αγράμματος σε αμερικανικά πανεπιστήμια, ενώ φρόντισε προσφάτως να ιδρύσει και προσωπικό του κόμμα, το οποίο κατέχει ήδη… περίοπτη θέση στα… σκουπίδια).
Όσο για μερικούς ακόμα άλλους αστέρες της προετοιμασίας της χρεοκοπίας του τόπου μας –Παπαδήμο, Σαμαρά, Γεωργίου, Καρατζαφέρη, Παπαντωνίου καθώς και πλειάδα επώνυμων και ανώνυμων μελών της ελληνικής ελίτ– δεσπόζει η αδιαφορία και κυρίως η ατιμωρησία. (Προσθέτω αναφορικά με τον Σημίτη ότι η επίσπευση της ένταξής μας στο νομισματικό σύστημα του ευρώ, μας εξόντωσε. Θυμίζω ότι η αναλογία ecu – δραχμής ήταν ένα ecu ίσον 190 δραχμές, κάτι το φυσιολογικό εκείνη την εποχή, ενώ το ένα ευρώ ίσον 340,75 δραχμές υπήρξε επαχθέστατο –και ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ υπέρ των Γερμανών– ΕΓΚΛΗΜΑ του τότε πρωθυπουργού.)
«Πάση θυσία», λοιπόν, το συνεχώς προκαλούν εσωτερική υποτίμηση ευρώ και φαύλο κύκλο στην ασπαίρουσα οικονομία της χώρας μας. «Πάση θυσία» οι συμπλεγματικοί ηγετίσκοι της αντιπολίτευσης, αλλά, χωρίς «πάση θυσία», και ο στην πράξη ευρωλάγνος Αλέξης Τσίπρας…
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Ο ΣΥΡΙΖΑ κλυδωνίζεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ σπαράσσεται. Στον ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργείται, ούτε λίγο ούτε πολύ, η ανθρωποφαγία! «Η ανθρωποφαγία αποτελεί ιδιαιτέρως αγαπητό άθλημα, το οποίο μάλιστα ενίοτε καταγγέλλουν οι ίδιοι οι ανθρωποφάγοι όταν έρχεται η ώρα να υποστούν τα όσα επιφύλαξαν στα θύματά τους». (Κλέαρχος Τσαουσίδης, «Αυγή», 20.8.2015.)
Το συγκλονιστικό αυτό απόσπασμα προέρχεται από ένα εξαιρετικά εμπεριστατωμένο άρθρο του κ. Τσαουσίδη. Ο οποίος εικάζω ότι συμπαθεί και εκτιμά τον Αλέξη Τσίπρα, πράγμα που τεκμαίρεται από την ακόλουθη διαπίστωσή του: «Μα μας λέγατε ότι η πολυφωνία του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλούτος, είναι υπόδειγμα δημοκρατικής λειτουργίας κόμματος, παράδειγμα προς μίμηση σε διεθνές επίπεδο». Και προσθέτει ερωτηματικά: «Τι έγινε;».
Έγιναν πολλά και δυσδιάκριτα, φρονώ εγώ, με επιθετική ορμή και αναγκαστικές υποχωρήσεις. Το ζήτημα είναι τι θα γίνει από δω κι εμπρός. Οι ακόμα διαχειριζόμενοι την εξουσία –«εξουσία» τρόπος του λέγειν, αφού την έχει γραπώσει από καιρό η γερμανοευρωπαϊκή ένωση– φαντασιώνονται θριάμβους με εφαλτήριο τις εκλογές. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης υποψιάζονται εκλογές και παίρνουν μαύρο δρόμο. Ορθώς, κατά τη γνώμη μου. Διότι τα δεινά που προξένησαν στην πατρίδα μας δεν παραγράφονται και ΤΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΛΟΙ. Στα επουσιώδη είμαστε ξεχασιάρηδες εμείς οι Έλληνες, στα ουσιώδη ποτέ.
Τελικά ορίστηκαν εκλογές που θα διενεργηθούν, αφού προηγηθούν διερευνητικές εντολές, στις 20 Σεπτεμβρίου. Ερώτημα πρώτον: Τα υφιστάμενα ραδιοτηλεοπτικά μέσα ποιο κόμμα ή ποια κόμματα θα διαφημίσουν; Ερώτημα δεύτερον: Θα γίνουν πιστευτά από τους σκεπτόμενους πολίτες; Ερώτημα τρίτον: Θα επιβεβαιωθούν ή θα διαψευσθούν οικτρά οι κάλπικες δημοσκοπήσεις; Ερώτημα τέταρτον: Η τριχοτομημένη Αριστερή Πλατφόρμα θα συμπεριλάβει στους κόλπους της τον αυτοπροτεινόμενο Αλέκο Αλαβάνο; Ερώτημα πέμπτον, τέλος: Πόσοι από τους άνεργους, τους πεινασμένους και τους καταχρεωμένους θα πάνε να ψηφίσουν;
Υποθέτω ότι όποιο και να είναι το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών, μικρές μόνο διαφοροποιήσεις θα επιφέρει. Εκτός και υποστηρικτές άλλων κομμάτων, συμπεριλαμβανομένης και της ΝΔ, θα υποστηρίξουν σθεναρά τον Αλέξη Τσίπρα… επιβραβεύοντάς τον για την υπογραφή του τρίτου –χειρότερου, κατά Κουτσούμπα, από τα προηγηθέντα– Μνημονίου. Φιλοτσιπρική χειρονομία που δεν την αποκλείω.
Εν κατακλείδι, εάν δεν υπάρξει οργισμένος, αποφασιστικός και ακατάπαυστος ξεσηκωμός, θα βιώσει η χώρα μας και όσοι απ' τις νέες γενιές μείνουν σ' αυτήν, εξήντα χρόνια ομαλότητας της χειρίστης μορφής.
"ΤΟ ΠΑΡΟΝ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου